نکاتی مهم در مورد جلب توجه کردن کودکان

چگونه با جلب توجه کودک مقابله کنید

 

همه انسان‌ها نیازمند توجه هستند، اما برخی افراد بیش از دیگران خواستار این حس بوده، طالب توجه همیشگی و انحصاری هستند. روان‌شناسان معتقدند شدت این حس، در کودکان نسبت به بزرگ‌ترها بیشتر است و بسیاری از کودکان با دریافت احساس خوب از جلب توجه، سعی می‌کنند نهایت استفاده را از این کشف خویش ببرند و برای پیشبرد اهداف خود بیشتر به آن متوسل شوند. گاهی اتکای بیش از حد کودک بر جلب توجه و از سوی دیگر، تقویت این حس از جانب والدین باعث می‌شود هم کودک و هم والدین دچار مشکلاتی شوند. به همین دلیل بر والدین هوشیار واجب است با اتخاذ تدابیری خاص در تربیت، به فرزندشان بیاموزند جلب توجه نیاز بحق آنهاست ولی باید بدرستی برآورده شود. به این منظور پیشنهاد می‌شود:

 

از میزان توجهات منفی خود بکاهید

 

اگرچه رفتارهای منفی کودک، باعث ناراحتی و عصبانیت‌تان می‌شود ولی برای موفقیت در کنترل رفتار کودک، بهتر است از میزان توجه خود به رفتار منفی کودک بکاهید. هر قدر بیشتر حساسیت نشان دهید شدت رفتار نامطلوب کودک بیشتر خواهد شد. بدانید کودکان بیشتر متمایلند رفتارهایی را تکرار کنند که با انجام آنها، توجه والدین را به خود جلب کنند. برای مقابله با این خواسته کودک، کمی صبور باشید و سریعا مقابل رفتار نامطلوب کودک، هرچند کوچک و جزئی، واکنش نشان ندهید. به جای برخورد مثبت با رفتار کودک مثلا با گفتن «پسر خوب از این کارها نمی‌کند»، «عزیزم، این کار را نکن» و... یا برخورد منفی با رفتار کودک مثلا «دیگه دوستت ندارم»، «کاری نکن تنبیه‌ات کنم» و... سعی کنید از روش «نادیده گرفتن سنجیده» استفاده کنید و با توجه به نوع و شدت رفتار منفی کودک، کمتر به رفتار نامطلوب او توجه کنید.

 

به رفتار مطلوب و دلخواه توجه داشته باشید

 

اصلی در روان‌شناسی کودک می‌گوید: «اگر رفتارهای مثبت بیش از رفتارهای منفی مورد توجه قرار گیرند، احتمال تکرار آنها نیز افزایش می‌یابد». با توجه به این اصل مهم، بهتر است رفتارهای مطلوب و مثبت کودک را مورد توجه قرار دهید و رفتارهای نامطلوب و منفی کودک را نادیده بگیرید. با اجرای این اصل، بی‌شک فرزندتان هم متوجه خواهد شد برای جلب توجه شما، باید چه رفتارهایی انجام دهد و از چه رفتارهایی دوری کند.

 

کمتر حرف بزنید و بیشتر عمل کنید

 

اگر زمان زیادی را صرف صحبت کردن یا توضیح دادن کنید کودک، شما را جدی نمی‌گیرد. بنابراین پیشنهاد می‌شود خواسته و تقاضای خود را به کودک بگویید و پیامد مثبت و منفی فرمانبری یا سرپیچی را برایش توضیح دهید. فقط لازم است یک بار درخواست خود را بیان کنید و متعاقب آن به چیزی که گفته‌اید عمل کنید. مثلا به کودک یک بار بگویید وسایلش را مرتب کند، بعد از اتاق خارج شوید. بعد از گذشت چند دقیقه، اگر کودک اطاعت نکرد، باید متوجه پیامد منفی رفتارش شود. شما باید تنبیه مورد نظر را بی‌فوت وقت اجرا کنید و به هیچ وجه از اشتباه کودک چشمپوشی نکنید. کودک به این طریق خواهد دانست که خود مسئول این تنبیه است و دیگران را نباید به خاطر سهل‌انگاری و بی‌توجهی خود، مقصر بداند.

 

حس جلب توجه کودک را ارضا کنید

 

با محول کردن برخی کارها می‌توانید در جهت رفع‌کردن احساس جلب توجه کودک گام بردارید. مثلا می‌توانید با توصیه کارهایی چون خرید برخی مایحتاج خانه، چیدن سفره، گردگیری خانه و جمع و جور کردن اتاق به کودک، به او در دریافت این حس کمک کنید. کودک با انجام این گونه فعالیت‌ها، احساس مفید بودن می‌کند و توجه مثبت دیگران را نیز به دست می‌آورد.

 

احساس تعلق را به کودک القا کنید

 

با بیان عباراتی چون تو مایه افتخار منی، از داشتن فرزند گلی مثل تو به خودم می‌بالم، از تو راضی هستم و... یا با گفتن کلمات محبت‌آمیزی چون نازم، عزیزم، امیدم، بهترینم، دختر / پسر خوبم می‌توانید حس تعلق داشتن را به فرزندتان انتقال دهید.

 

بی‌قید و شرط به فرزندتان محبت کنید

 

به دنبال دلیل یا بهانه‌ای برای در آغوش گرفتن فرزندتان نباشید. گاهی اوقات لازم است بی‌هیچ دلیل خاصی او را در بغل گرفته، نوازش کنید و ببوسید. اگر محبت بی‌دریغ خود را در همه حال ارزانی کنید، بی‌تردید کودکتان نیز متوجه علاقه فراوان شما نسبت به خود می‌شود و خواهد دانست شما در هر شرایطی او را دوست دارید و برای دریافت مهر و محبت شما لازم نیست کار خاصی انجام دهد یا حرفی بزند.

 

چگونه با قدرت‌نمایی کودک مقابله کنید

 

هدف کودک از قدرت‌نمایی نشان دادن توانایی است.با شناخت و فهم علت نمایش قدرت نه‌تنها می‌توان پاسخ بهتری به این رفتار کودک داد بلکه می‌توان خشم خود را نیز مهار کرد. از سوی دیگر، والدین آگاه می‌توانند از این فرصت برای هدایت رفتار کودک استفاده و با تقویت رفتارهای سازنده‌تری در جهت احساس توانایی، رفتارهای اشتباه را متوقف کنند. به این منظور بهتر است:

 

با کودکتان درباره آنچه می‌تواند انجام دهد صحبت کنید، نه آنچه نمیتواند.

 

به جای بیان جمله‌ای منفی که نشان‌دهنده نتوانستن کودک است و منجر به مقاومت و رفتار دفاع جویانه می‌شود، می‌توانید با جملات مثبت از رفتارهای قابل انجام کودک صحبت کنید. مثلا به جای این که بگویید: «حق بازی کردن نداری، مگر آن که وسایل اتاقت را جمع کنی»، به کودکتان بگویید: «اول وسایل اتاقت را جمع کن و بعد بازی کن.»

 

بدرفتاری‌های کودک را متذکر شوید

 

بر رفتارهای نامطلوب کودک تمرکز کنید. سعی کنید هرگز شخصیت او را زیر سوال نبرید. بدانید اعمال کودک غیر‌قابل تحمل و ناپسند است، اما خود کودک مورد پذیرش و قابل احترام است؛ مثلا، به جای این که به کودک بگویید: «تو بسیار شلخته هستی» بگویید: «وسایل اتاقت به هم ریخته است». به این طریق کودک را مورد توجه قرار داده‌اید و فرصت و اجازه تغییر در او ایجاد کرده‌اید.

 

به کودک مسئولیت بدهید

 

با توجه به توانایی‌های کودک، کارهای خاصی را به او واگذار کنید و وی را برای انجام آنها تشویق کنید. به این طریق کودک احساس توانایی کرده و قدرت کسب می‌کند.

 

درباره قوانین و عواقب رفتارها با کودک صحبت کنید

 

درباره رفتارهای نامطلوب با کودک گفت‌وگو و به صورت مشارکتی قوانینی را وضع کنید. بهتر است برای اِعمال پیامدها تصمیم بگیرید و از عواقب مثبت یا منفی اجرا یا تخطی از قوانین نیز صحبت کنید. در این صورت، حتی زمانی که رفتاری مغایر با قرارداد رخ دهد، کودک با شما مقابله نمی‌کند زیرا پیش از این با شما به توافق رسیده است.

 

از کودک نظرخواهی کنید

 

در انجام یا تصمیم‌گیری برخی امور خانه، کودک را دخالت دهید و از او مشورت بگیرید. بهتر است برای تشویق کودک، هرازگاه پیشنهادهای او را بپذیرید و در برخی موارد طبق نظرات او رفتار کنید.

 

به کودک حق انتخاب بدهید

 

برای مقابله با مقاومت کودک، از روش حق انتخاب استفاده کنید. گزینه‌های مختلفی به کودک معرفی کنید و از او بخواهید یکی از آنها را انتخاب کند.

 

چگونه با حس انتقام کودک مقابله کنید

 

وقتی کودکتان به انتقام متوسل می‌شود، ممکن است رفتارهایی انجام دهد که باعث شود شما عصبی و برآشفته شوید و ناگهان از کوره در بروید و رفتارهایی از خود بروز دهید که اوضاع را وخیم‌تر کند. برای مقابله بهتر با این رفتار کودک، بهتر است از راهکارهای پیشنهادی زیر استفاده کنید:

 

فهرستی از نکات مثبت فرزندتان تهیه کنید

 

با تهیه این فهرست می‌توانید کودکتان را درکل ببینید نه در جزء. به دیگر سخن، تهیه این فهرست به شما کمک می‌کند تا بدانید اگر فرزندتان یک رفتار منفی دارد، در مقابل آن رفتاری مثبت هم موجود است. با این نگاه، کودکتان را قابل تحمل خواهید دید و کمتر احساس باخت و رنجش خواهید کرد. از این فهرست می‌توانید در مواقع لزوم برای تمجید و تشویق کودک نیز استفاده کنید.

 

هرگز تلافی نکنید

 

معمولا کودکان هنگام انتقامجویی برای جریحه‌دار کردن احساسات یا جری کردن والدینشان از بددهنی و ناسزاگویی استفاده می‌کنند. در چنین مواقعی ممکن است والدین مستاصل شوند و مقابله به مثل کنند و به کودک فحش و ناسزا بدهند. این رفتار دوسویه، اشتباهی است که منجر به تشکیل دور باطلی می‌شود که گاه نمی‌توان آن را پایان داد.

 

رفتارهای مثبت را تشویق کنید

 

بر رفتارهای مثبت بیش از رفتارهای منفی او توجه کنید. هرگاه عمل مثبتی را در کودک دیدید بلافاصله تشویق و تحسین کنید. به جملات تشویقی خود توجه بسیار داشته باشید. سعی کنید رفتار مثبت را بزرگ‌نمایی کنید و آن رفتار را مورد توجه بسیار قرار دهید، نه آن که رفتارهای منفی پیشین را در مقابل رفتار مثبت قرار دهید. مثلا به جای آن که بگویید: «این رفتار خوب بود نه مثل آن روز که...» می‌توانید بگویید: «این رفتارت چقدر زیباست، من که خیلی خوشحال شدم.»

 

برخی والدین به جای تشویق، کودک را مورد سرزنش قرار می‌دهند؛ مثلا می‌گویند: «چه عجب، این رفتار از تو بعید است»، «از این کارها هم بلد بودی ما نمی‌دونستیم؟!» و...

 

آرامش و خونسردی خود را حفظ کنید

 

گاهی ممکن است کودک شما به قدری گستاخی کند که قادر به تحمل نباشید، در چنین مواقعی، بر عصبانیت لحظه‌ای خود غلبه داشته باشید و با ترک موقت موقعیت، آرامش خود را بازیابید.

 

چگونه با احساس بی‌کفایتی کودک مقابله کنید

 

اگر در تربیت خود احساس بی‌کفایتی می‌کنید یا کودکتان را فرد ناتوانی می‌بینید، بهتر است به جای احساس دلسردی و ناامیدی به موارد زیر توجه کنید:

 

برای تربیت درست وقت بگذارید

 

احساس بی‌کفایتی، حسی کشنده و ویرانگر برای کودک است، دایره عمل این حس بسیار گسترده است و می‌تواند بر دیگر ابعاد زندگی کودک نیز تاثیر بگذارد. بنابراین بر والدین آگاه واجب است تا دیر نشده، درصدد رفع این مشکل برآیند.

 

به فرزندتان نشان دهید که بعضی اوقات اشتباه کردن رفتاری طبیعی است.

 

زمانی که کودکتان در انجام رفتاری شکست خورد یا خطایی مرتکب شد، می‌توانید با پرسش‌هایی چون به نظرت چه کار باید کرد که دفعه بعد این اتفاق نیفتد؟ می‌توانی دفعه بعد جبران کنی یا با بیان داستان‌هایی که نشان می‌دهد افراد بعد از شکست خوردن، توانسته‌اند به موفقیت‌های بسیاری دست یابند، کودک را دلگرم و امیدوار سازید.

 

از کودک کارهایی بخواهید که بتواند انجام دهد

 

هنگام دستور دادن یا درخواست تقاضایی از کودک، به شرایط و توانایی‌های او توجه داشته باشید. هرگز کارهایی را به فرزندتان واگذار نکنید که قادر به انجام دادن نباشد.

 

هر تلاش و موفقیت کوچکی را تشویق کنید

 

هر بار که کودکتان توانست از عهده فعالیت‌ها و وظایف محوله، هرچند کوچک و جزئی، بخوبی برآید، او را به طرق مختلف تشویق کنید و به او این حس را القا کنید که می‌تواند موفق‌تر از الان هم باشد، به شرط آن که بخواهد و تلاش کند.

 

خودگویی مثبت را به کودک یاد دهید

 

به فرزندتان یاد دهید که راجع به خود جملات مثبت و امیدوارکننده بگوید: «من می‌توانم موفق شوم»، «من دوست‌داشتنی هستم»، «من این کار را انجام می‌دهم» و... بیان این جملات باعث می‌شود کودک در خود احساس توانایی و کفایت کند و برای ظهور توانایی‌هایش تمام تلاش خود را به کار گیرد.

 

هرگز تسلیم نشوید

 

زمانی که فرآیند جبران را آغاز کردید، در همه حال کنار فرزندتان باشید. این امر بسیار زمان بر است، اما شما نباید ناامید و دلسرد شوید. صبر داشته باشید و هرگز به خاطر بی‌تابی کودک یا بی‌حوصلگی، کار کودک را خودتان انجام ندهید.

ایران نما

 

 

یاد گرفتن عذرخواهی یکی از مهم ترین نکات در تربیت کودکان می باشد.

عذرخواهی کردن کودک

 

برای كودك عذرخو اهی می تواند واژه و مفهوم پیچیده ای باشد . اما از سنین خیلی پایین قادر به یادگیری احساس تاسف و عذرخواهی است . در ذیل چند توصیه كارشناسان آورده می شود :

 

1 - از همان سنین خیلی پایین به توضیح قوانین رفتاری بپردازید .

 

2 - هم چنین با او درباره كار غلطی كه انجام می دهد صحبت كنید .

 

3 - با مثال آموزش دهید در صورت لزوم عذرخواهی كنید و به كودكتان نشان دهید كه بزرگسالان از این كار مبرا نیستند . 

 

یك عذرخواهی صمیمانه می بایست شامل كار غلطی كه كودك در جهت آسیب به گروههای دیگر انجام می دهد باشد .با دقت هر چه تمام راه جلوگیری از بروز اشتباه در آینده را تععین نموده و آن را به یك درس تجربی تبدیل نمایید

 

 هر انساني بايد از مراحل مختلف رشدي عبور کند تا به بزرگسالي برسد. اين مراحل رشد شامل رشد جسمي، جنسي، رواني و اجتماعي است. اگر دوران شيرخوارگي را کنار بگذاريم، کودک از 3 سالگي تا 7 سالگي و بعد از 7 تا 11 سالگي در دوران کودکي به سر مي‌برد. از 3 تا 7 سالگي يعني سنين پيش از دبستان کودک تفکر شهودي دارد، فکرهاي عميق ندارد و در کارهاي خود، بي‌منطق است. علاوه بر اين خودش را مرکز عالم مي‌داند و تصور مي‌کند همه بايد مطيع او باشند و همه‌چيز را از آن خود مي‌داند. نکته مهم‌تر اينکه کودک خوب و بد را به صورت انتزاعي در نظر نمي‌گيرد و کارهايي را که انجام مي‌دهد خطا نمي‌داند. اما از سن 6 سالگي به مرور زمان خوب و بد را مي‌شناسد و منطق کم‌کم در افکار و اعمالش شکل مي‌گيرد. در سنين کودکي، بچه‌ها همه‌چيز را بزرگ‌تر از حد واقعي‌اش در نظر مي‌گيرند و به بيان ديگر همه‌چيز در نظر بچه‌ها غلوشده است بنابراين والدين بايد بدانند در اين سنين بچه‌ها را زياد تنبيه يا تشويق نکنند چون بسيار مضر است.

 

 اگر کودک با روش‌هاي غيرمستقيم  عذرخواهي کرد لازم است او را تشويق و يک هديه کوچک برايش تهيه کنيد.

 

 اما اگر کودک واکنش مثبتي نشان نداد يا سن کودک در حدي بود که خوب و بد را تشخيص بدهد و کارش خيلي بد بود به صورت مستقيم از او بخواهيد که عذرخواهي کند. اما والدين بايد توجه داشته باشند که اين تقاضا همراه با خشم و خرد کردن شخصيت کودک نباشد. به عنوان نمونه «تو بچه خوبي هستي ولي انتظار من از تو اين نبود» يا «من تو را دوست دارم اما اين رفتارت خيلي زشت بود بايد عذرخواهي کني» يا «حتما خسته بودي يا حواست نبوده که چنين رفتاري را مرتکب شدي» بعد از کودک بخواهيد که عذرخواهي کند و سپس بگوييد از دوستت مي‌پرسم عذرخواهي کردي يا نه!

 

ایران نما

 

 

کشمکش و درگیری را بین خواهر و برادرها کاهش دهید

 

رقابت بین بچه ها

 

 

 زمانیکه بچه ها وارد سنین ابتدایی می شوند، ممکن است وارد مرحله جدیدی به نام رقابت شوند. همانطور که خصوصیات شخصیتی و تمایلات آنها بیشتر رشد می کند و بدن آنها قوی تر می شود، ممکن است درگیریهای جدید و شدیدی را با یکدیگر آغاز کنند.

 

والدینی که طلاق گرفته اند و مجدد ازدواج کرده اند اغلب با قرار دادن بچه هایشان  در کنار یکدیگر، با مسائل پیچیده ای مواجه می شوند. هل دادن، ضربه زدن،استدلال، اذیت کردن و سخن چینی کردن بیشتر اوقات آنها را پر می کند و در نهایت ممکن است منجر به عصبانیت پدر و مادر شود.

 

حقیقت این است که بعضی از خواهر و برادرها  کل زندگی خود را با یکدیگر سروکله می زنند. این درگیریها و سرو صداها اجتناب ناپذیر است. از طرفی دیگر، زمان خوبی است تا به فرزندان خود اهمیت حل و فصل محترمانه مشکلات بین یکدیگر را آموزش دهید و با کنترل و درک بیشتر می توان سردردها را کاهش داد و فضای مناسب در خانه را حکم فرما ساخت.

 

درمورد رقابت خواهر و برادران چکار می توان انجام داد

 

زمانیکه بچه ها در سنین ابتدایی با یکدیگر بحث و بگو مگو می کنند، بهترین روش این است که دخالت نکنید. به جای آن می توانید آنها را تشویق کنید تا خودشان این مسئله را حل و فصل کنند. به آنها توضیح دهید که این مسئله از دید شما چگونه است. به صحبتهای هر دو طرف گوش دهید و به فرزندان خود بگویید که چه شنیده اید.

 

به آنها بگویید که متوجه وضعیت موجود هستید و اینکه مطمئن هستید که آنها می توانند راه حلی برای آن پیدا کنند. در دراز مدت، حل و فصل کردن مشکلات توسط خودشان به یک مهارت برای آنها تبدیل می شود که آن را می آموزند و همچنین باعث کاهش تنشهای عصبی در خانه می شود 

 

البته بعضی از مسائل وجود دارد که به تنهایی و توسط خود آنها قابل حل کردن نیست. بنابراین می توانید یک جلسه مشورتی خانوادگی تشکیل دهید.

 

صحبت بچه ها را برای خودشان بازگو کنید و نکات اصلی صحبت آنها را بنویسید. سپس هر وضعیت را برای آنها بخوانید و از آنها بخواهید تا راه حلی برای آن پیدا کنند. در خصوص نظرات و راه حلها با یکدیگر بحث کنید. اگر مشکل برطرف نشد و بچه ها همچنان ناراحت هستند، نیم ساعت به آنها وقت استراحت بدهید سپس مجدد امتحان کنید.

 

جلسات مشورت را ادامه دهید تا ببینید که چگونه راه حلها جواب می دهد. در نهایت این احتمال وجود دارد که آنها از برگزاری جلسات مشورت خسته شوند و برای جلوگیری از آن، خودشان راه حل مناسبی پیدا کنند. 

 

توهین و اذیت کردن در دعواهای بین خواهر و برادرها مسئله ای شایع و اجنتاب ناپذیر است. توهین و نیش زدن می تواند رقابت را تشدید کرده و اثر منفی روی آنها بگذارد. زمانیکه متوجه می شوید یکی از فرزندان شما به برادر یا خواهرش در حین بحث و گفتگو توهین می کند، در حضور او چیزی نگویید. اجازه دهید تا تنها شود سپس به او بگویید که کار درستی نکرده است که این توهین را به برادر یا خواهر خود کرده است. اگر جلوی خواهر یا برادرش سعی کنید که او را متوجه اشتباهش کنید ممکن است که به خاطر این تحقیر، حس انتقام جویی در او شکل بگیرد.

 

 اگر مشکل جدی و شدید باشد با مشورت تمام اعضای خانواده تنبیهی برای او در نظر گرفته شود. مثلا از مدت زمان تماشای تلویزیون یا مقدار پول توجیبی او در ازای هر دشنام یا کار خطایی که از او سر می زند، کاسته شود. به این شکل او یاد می گیرد که چگونه جلوی دهان خودش را بگیرد.

 

با خواهر و برادر ناتنی مدارا کنید

 

معمولا رقابت بین خواهر و برادرهای ناتنی زیاد دیده می شود و این امکان وجود دارد تا رقابت و جنگ بین بچه های طلاق منجر به اضطراب، سردرگمی و پوچی می شود.

 

گام نخست این است که در ابتدا، انتظار زیادی از او نداشته باشید. ممکن است سالها زمان ببرد تا خواهر و برادرهای ناتنی به یکدیگر عادت کنند. بنابراین در ابتدا سعی کنید با آنها صحبت کنید و اجازه دهید که با نقطه نظرات یکدیگر آشنا شوند. هرگونه تغییر یا تغییرات مسئولیتی را برای آنها توضیح دهید و قانون و اساس روال خانوادگی را برای آنها شرح دهید.

 

سپس تلاش کنید تا جائیکه امکان دارد، از آنها بخواهید مشکلاتشان را خودشان برطرف کنند. اگر مشکل جدی است بهتر است تا شما هم در جلسات آنها شرکت کنید یا از آنها بخواهید برای پیدا کردن راه حل جلسه تشکیل دهند. از آنجائیکه ممکن است در سالهای اولیه مشکلاتی بین خود زن و مردی که مجدد با یکدیگر ازدواج کرده اند وجود داشته باشد بنابراین سعی کنید تا از مقایسه کردن فرزندان با یکدیگر و قضاوت کردن آنها خودداری کنید. 

  

اگر امکان سفر برای خانواده وجود دارد پس بهترین موقعیت است تا در طول سفر پروژه های مشارکتی بین فرزندان گذاشته شود تا بیشتر با یکدیگر تعامل و همکاری داشته باشند. به طور مثال تمیز کردن پارکینگ یا حیاط آنها را مجبور می کند تا همکاری و توافقاتی بین آنها بوجود بیاید اما هرگز به زور باعث پیوند میان آنها نشوید اجازه دهید که آنها به فضاها و مرزهای مابین خود ادامه بدهند.

 

اگر آنها مجبور هستند که از یک اتاق مشترک استفاده کنند، فضا را برای آنها تقسیم کنید و برای هریک قانونهای مشخصی بگذارید. اداره خانواده ای که بچه های ناتنی دارد ممکن است دشوار به نظر برسد اما با انعطاف پذیری، صبر، عشق و درک می توان به راحتی این دشواریها را از میان برداشت.

 

ایران نما

 

 

دغدغه ای به نام اسباب بازی و چگونگی خرید

هنگام خرید اسباب بازی دقت داشته باشید و نكات زیر را مورد توجه قرار دهید:

 

۱) هنگام خرید به برچسب و اطلاعات روی بسته بندی اسباب بازیتوجه كنید. اسباب بازی هایی بخرید كه با سن و توانایی های بچه ها تناسب داشته باشد.

 

۲) اگر كودك تان زیر سه سال سن دارد یادتان باشد بچه ها در این سن دوست دارند اشیا و اجسام را در دهان شان بگذارند. اسباب بازی های كوچك، تیله و توپ های كوچك یا پازل، اسباب بازی هایی كه قسمت های ریز آنها جدا می شود و اسباب بازی های با قطر كمتر از ۶ سانتی متر برای آنها مناسب نیست.

 

۳)مراقب اسباب بازی های نرم پلاستیكی سوت دار باشید و زیرا ممكن است سوت آن از جایش دربیاید و موجب خفگی بچه شود.

 

۴) ماشین هایی بخرید كه چرخ، چراغ و سایر قسمت هایش جدا نشود.

 

۵) مراقب باشید اسباب بازی، گوشه های تیز و برنده نداشته باشد تا موجب زخم و بریدگی نشود.

 

۶) اسباب بازی هایی كه بند، كش و طناب بلند دارند برای بچه های كوچك تر مناسب نیست زیرا ممكن است دور گردن آنها بپیچد و موجب خفگی شود.

 

۷) اگر فرزندتان حدود ۳ تا ۵ سال سن دارد دنبال اسباب بازی هایبا كیفیت و خوب باشید. خودتان كه بهتر می دانید بچه ها در این سن دوست دارند اسباب بازی ها را پرت كنند و بزنند .

 

۸) مراقب باشید اسباب بازی های سمی نخرید. بعضی اسباب بازی های عطری و آنهایی كه مایعات شبرنگ دارند برای بچه ها مناسب نیست.

 

جعبه اسباب بازی

 

هر جعبه ای مناسب نگهداری اسباب بازینیست. جعبه های بدون در با دیواره های سوراخ دار مناسب نگهداری اسباب بازی اند. بچه ها ممكن است داخل جعبه بروند به همین دلیل جعبه باید جریان هوا و امكان نفس كشیدن داشته باشد. در صورتی كه جعبه اسباب بازی در داشته باشد، در باید سبك باشد و امكان قفل شدن هم وجود نداشته باشد. اگر چند فرزند دارید اسباب بازی فرزندان بزرگ تر را از اسباب بازی كوچك ترها جدا كنید.

 

اسباب بازی های سوارشدنی

 

بچه ها این نوع اسباب بازی های چرخ دار را كه كنترلش دست خودشان است خیلی دوست دارند. این اسباب بازی ها مهارت های جسمی بچه ها را تقویت می كند، اعتماد به نفس شان را بالا می برد و موجب می شود چیزهایی در مورد آدم بزرگ ها و اجتماع یاد بگیرند. سه چرخه، ماشین یا موتور مناسب سن ، اندازه و توانایی های فرزندتان خریداری كنید. دقت كنید كه ایناسباب بازی ها باید استحكام و تعادل داشته باشند. یادتان باشد بچه ها گاهی ممكن است خیلی تندتر از آن كه شما فكرش را بكنید سواری كنند به همین خاطر قبل از بازی، وسایل اضافه، لامپ های پایه دار و سیم ها را از سر راه بردارید.

 

اسباب بازی های باتری دار

 

این نوع اسباب بازی ها به طور معمول با چند باتری كار می كند. دقت كنید كه باتری ها باید یك نوع باشند مثلا باتری الكالاین و كربنه و یا باتری قابل شارژ و معمولی را با هم استفاده نكنید. این كار ممكن است باعث اكسیده شدن یا تولید گرمای زیاد شود و به كودك آسیب برساند. فقط باتری های قابل شارژ را شارژ كنید. شارژ كردن باتری های معمولی ممكن است باعث تركیدن و سوراخ شدن باتری شود. به كودك تان بگویید كه هروقت باتری ها را بیرون آورد به شما بگویند تا آنها را سر جایش بگذارید. به كودك تان اجازه ندهید این اسباب بازی هارا با خودش به رختخواب ببرد. باتری ها می توانند مسمومیت های شدید و خطرناك ایجاد كنند، اگر كودك تان باتری را قورت داد، به سرعت او را به پزشك ببرید یا با اورژانس تماس بگیرید.

 

اسباب بازی های صدادار

 

اسباب بازی های صدادار برای بچه ها مناسب نیست و ممكن است به شنوایی حساس آنها آسیب برساند. صداهایی كه به نظر ما بلند می آید، بچه ها خیلی بلندتر حس می كنند. محققان می گویند بچه ها مجازند حداكثر یك ساعت در روز با این اسباب بازی ها بازی كنند، آن هم در صورتی كه صدای این اسباب بازی ها كمتر از ۸۵ دسی بل باشد. به طور معمول بچه ها هنگام بازی این اسباب بازی ها را به گوش شان می چسبانند و آن موقع است كه صدایی بالاتر از ۱۰۰ دسی بل به گوش های كوچك شان می رسد.

 

دردسرهای بادكنكی

 

در چند مورد بادكنك های باد نشده و تكه های بادكنك های تركیده موجب بسته شدن راه های هوایی، خفگی و متاسفانه مرگ بچه ها شده است. از بادكنك فقط برای تزیین استفاده كنید و بادكنك های باد نشده و تكه های بادكنك های تركیده را دم دست بچه ها نگذارید. در مهمانی ها و جشن تولدها مراقب سوت سوتك های حلزونی باشید قسمت نی مانند آنها ممكن است جدا شود و راه های هوایی كودك را مسدود كند.

 

۹) بعد از اینكه اسباب بازیرا خریدید و به خانه آوردید به بچه ها یاد بدهید كه چطور با آنها بازی كنند. برای مثال اگر ماشینی خریدید كه با باطری كار می كند به او بگویید كه وقتی چرخ های ماشین می چرخد آن را به سمت موها و لباس هایش نبرد.

 

۱۰) بهتراست دفعه اول خودتان هم با او همبازی شوید تا مطمئن شوید كه یاد گرفته چطور بدون خطر بازی كند.

 

۱۱)برای پیشگیری از خطر خفگی، بسته بندی، مقوا و پلاستیك اسباب بازی را دور بیاندازید.

 

۱۲)هر هفته اسباب بازی ها را بررسی كنید. قسمت های شل شده را با چسب یا پیچ گوشتی محكم كنید و تعمیرات لازم را انجام دهید.

 

۱۳) به بچه ها بگویید كه باید با اسباب بازی های شكسته و غیرقابل تعمیر خداحافظی كنند..

 

ایران نما

 

به حداقل رساندن ترس در کودکان

براي به حداقل رساندن ترس در کودکان راهنمايي‌هايي برايتان دارم. قبل از هر چيز بايد بدانيد که هر ترسي سن و الگوي مخصوص به خود را دارد. به‌عنوان نمونه، ترس از صداهاي بلند در 2 سالگي به اوج مي‌رسد. اشياي بزرگ مانند قطار، وسايل پرسروصدا مانند جاروبرقي و... او را مي‌ترساند اما اگر ترس، شکل نمادين خود را داشته باشد، نيازي به ناديده گرفتن آن وجود ندارد. وقتي تشويش کودک آنقدر جدي است که جلوي توانايي‌هاي او را مي‌گيرد، مداخله والدين ضروري است.

 

 بسياري از کودکان خردسال 3، 4 يا 5 ساله از تاريکي مي‌ترسند اما اگر فرزند شما خواب راحتي در شب ندارد، مداخله شما مناسب و ضروري است. همان‌طور که ناديده گرفتن ترس‌هاي بچه‌ها منطقي نيست، هيچ‌گاه نبايد به ترس‌هاي آنها واکنش بيش از حد نشان دهيد. در واقع، پاسخ منطقي و رفتار متعادل شما مي‌تواند جلوي پيشرفت ترسرا بگيرد. مسخره کردن، عصباني شدن و انتقاد بي‌موقع، اضطراب کودک را افزايش مي‌دهد. براي نمونه، جملاتي نظير «چه بچه ترسويي!» يا «بچه گربه به اون کوچولويي که کاري با تو نداره!» تاثير منفي دارند چون کودک مجبور مي‌شود ترس خود را مخفي کند، نه اينکه آن را به فراموشي بسپارد.

 

 توجه و همدردي بيش از حد نيز نادرست است. اگر در پي بروز ترس او را در آغوش بکشيد و نوازش کنيد به او پيام مي‌دهيد که خطر واقعي است. مردي که هنوز از گربه‌ها مي‌ترسد، تاکنون فرصت مناسبي براي برقراري ارتباط صحيح با حيوانات نداشته است. والدين او، در زمان کودکي‌اش، احتمالا با نزديک شدن يک گربه، او را در آغوش مي‌گرفته و مي‌گفته‌اند: «نترس! نمي‌ذارم گربه نزديکت بشه!» و اين‌چنين ترساو را ريشه‌دار کرده‌اند. نکته‌ بعدي حمايت کردن از کودک است. به او اطمينان بدهيد هيولايي در زير تختخوابش نيست و او را تشويق کنيد در حضور شما زير تخت را نگاه کند. نيازي نيست در مورد هيولا نطق کنيد.

 

 کليد اصلي کمک به کودکان براي از بين بردن ترس آنها، تحسين و تشويق در انجام رفتارهاي جسورانه است. اگر او براي مواجه شدن با يک حيوان يا موقعيت جديد از کنار شما برمي‌خيزد، تشويق‌اش کنيد. او را در آغوش بگيريد و به او لبخند بزنيد تا از اين تاييد شما حس خوبي پيدا کند. يادتان باشد اگر ترسکودک، فعاليت‌هاي زندگي‌اش را مختل مي‌کند، تلاش شما بايد بيشتر باشد. کمک خواستن از افراد متخصص و کارشناس مي‌تواند راهگشا باشد.

ایران نما

 

گریه های ناگهانی و مداوم کودک در (حملات در خواب)

خواب به دو مرحله کلی تقسیم می شود: مرحله REM و مرحله عادی خواب یا غیرREM. مرحله عادی خواب به ۴ مرحله مجزا تقسیم می شود. حملات عصبی در خواب در گذار از مرحله ۳ الی ۴ اتفاق می افتند. درواقع این حملات عموما حدود ۹۰ دقیقه پس از خوابیدن کودک رخ می دهند.

 

حملات در خوابرا نباید با کابوس های معمولی اشتباه گرفت. کابوس در دوران REM اتفاق می افتد. ویژگی های اصلی حملات خواب گریه های ناگهانی و مداوم کودک و ترس او از خوابیدن است. حملات خواب مشکلی جدی است که می تواند آرامش کل خانواده را بر هم زند.

 

حدود ۶-۱ درصد از کودکان چنین مشکلی را تجربه می کنند. در این مورد جنسیت کودک تفاوتی نمی کند و دختران و پسران به یک اندازه در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند. حملات خواب با افزایش سن کودک به تدریج از بین می روند.

 

علل

 

حملات خوابعوامل مشخصی دارند:

 

    حوادث استرس زا در زندگی

 

    تب

 

     کمبود خواب

 

    مصرف داروهایی که بر سیستم عصبی مرکزی (مغز) تاثیر می گذارد

 

    تزریق داروهای بیهوشی به دلیل انجام جراحی

 

علائم حملات خواب

 

علاوه بر گریه های شدید و ترس از خواب، کودکانی که دچار این حملاتمی شوند ممکن است علائم دیگر را نیز تجربه کنند

 

 از جمله: افزایش ضربان قلب، تنفس و تعریق.

 

برعکس کابوس، کودکانی که در خواب دچار حمله می شوند روز بعد چیزی از این حمله به یاد نمی آورند و نمی دانند علت آن چه بوده است.

 

حملات خواب عموما ۹۰ دقیقه پس از خواب شروع می شوند. کودک بر روی تخت خود می نشیند و شروع به جیغ زدن می کند. او به نظر بیدار می آید اما درواقع ناهوشیار و گیج است. کودک به ظاهر هوشیار است اما درواقع او متوجه اطراف خود و حضور پدر و مادر در کنارش نیست.

 

 کودک در این حالت صحبت نمی کند و به اطرافیان که تلاش می کنند او را آرام کنند توجهی ندارد. اکثر این حملاتحدود ۱-۲ دقیقه طول می کشند اما ممکن است در برخی موارد طول مدت این حمله به ۳۰ دقیقه نیز برسد و پس از آن کودک به تدریج آرام شود.

 

درمان های خانگی

 

والدینی که فرزندشان دچار حملات خواب می شود بهتر است اقدامات زیر را انجام دهند:

 

-    ایجاد محیطی امن برای خواب کودک. این امنیت در اتاق خواب کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا اگر اتاق امن نباشد، ممکن است کودک در طی حملهدچار آسیب شود.

 

-    حذف تمام عوامل برهم زننده آرامش در طول خواب.

 

-    ایجاد برنامه منظم برای خوابیدن و بیدارشدن.

 

 

چه زمانی باید به دنبال درمان تخصصی بود؟

 

در سال های اولیه زندگی کودک، اختلال در خواب او یکی از مهم ترین نگرانی های والدین است. حدود نیمی از کودکان در سال های اولیه دچار نوعی اختلال در خواب هستند که والدین برای حل آن مجبور به مراجعه به متخصصین می شوند. با مراجعه به پزشک، او می تواند به دلایل اصلی اختلال در خواب کودک پی ببرد و برای رفع آن اقدامات موثر را انجام دهد. برای تشخیص عللحملات خواب، ممکن است پزشک آزمایشات مختلفی را تجویز کند. همچنین آگاهی از گذشته کودک و حوادثی که تاکنون برای او رخ داده است نیز ضروری است. از جمله این آزمایشات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

•    آزمایش موج نگاری مغز (EEG). این آزمایش فعالیت مغز را اندازه گیری می کند.

 

•    آزمایشات مربوط به تنفس. در این مجموعه از آزمایشات، نحوه تنفس کودک اندازه گیری می شود زیرا ممکن است اختلال در خواب او ناشی از مشکل در تنفس باشد.

 

•    آزمایشات سی تی اسکن و ام آر آی عموما ضروری نیستند.

 

درمان های تخصصی

 

متاسفانه هنوز درمانی قطعی برای این اختلال وجود ندارد. تنها اقدام موثری که می تواند انجام داد، آگاه کردن اعضای خانواده از این اختلال و نحوه برخورد با آن است. اما اگر شدت این حملاتزیاد باشد و فعالیت های روزانه کودک (از جمله عملکرد او در مدرسه و روابط او با سایر اعضای خانواده) تحت تاثیر قرار گیرد، پزشک ممکن است داروهایی خاص از جمله داروهایی ضدافسردگی تجویز کند. اما توجه داشته باشید که این مشکل با افزایش سن کودک به تدریج و خود به خود از بین می رود.

 

پیشگیری

 

اگر فرزند شما در خواب دچار حمله می شود،  می توانید برای پیشگیری از این حملات از این راهکار استفاده کنید:

 

-    ابتدا لازم است بدانید فرزند شما چه زمانی و پس از چند دقیقه از خواب دچار این حمله می شود.

 

-    پس از مطلع شدن از زمان دقیق حمله، ۱۵ دقیقه پیش از حملهفرزندتان را از خواب بیدار کنید و او را ۵ دقیقه بیدار نگه دارید، بهتر است او را به دستشویی ببرید تا با تخلیه مثانه، آرامش بیشتری بگیرد.

 

-    این کار را به مدت یک هفته ادامه دهید.

ایران نما

 

ویتامین d و رژیم غذایی مربوط به آن

کودک من دچار کمبود ویتامین d است. پزشک توصیه کرده تا از قرص مکمل ویتامین d استفاده کنه. می‌خواستم بفهمم چه میزان ویتامین در روز نیاز داره؟ آیا می‌تونم از قطره ad استفاده کنه؟ چون خوردن قرص براش سخته

 

پاسخ: میزان نیاز به ویتامین Dبر اساس نتایج آزمایش و نظر کارشناس تغذیه یا پزشک است. در مورد نوع مکمل دریافتی با پزشک خودش مشورت نمایید. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است و برای جذب کلسیم و در نتیجه رشد و استحکام استخوان ‏ها و دندان‏ ها در بدن لازم است. همچنین برای انعقاد خون و عملکرد مطلوب غده تیروئید مهم است.

 

مهم ترین راهکار برای افزایش جذب مکمل ویتامین D، دریافت آن همراه با وعده های غذایی است، چون ویتامین محلول در چربی بوده و برای جذب نیاز به چربی غذایی دارد. دریافت ویتامین D با وعده اصلی و بزرگ تر (مانند ناهار) بهتر است.

 

رعایت توصیه های زیر نیز برای افزایش جذب مکمل ویتامین D مفید خواهد بود:

 

۱- مکمل ویتامین D را همراه با کلسیم بخورید.

 

۲- از مصرف روغن ‏های معدنی همراه با مکمل ویتامین ویتامین Dخودداری کنید، زیرا با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند.

 

۳- از مصرف بیش از حدّ داروهای آنتی اسید خودداری کنید، زیرا آن ها نیز با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند. اگر دچار ناراحتی معده دائمی هستید، در مورد مصرف داروهای آنتی اسید با پزشک خود مشورت کنید.

 

۴- داروهای مصرفی خود را بررسی کنید. بعضی از انها با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند، مثل کورتیزون و سایر داروهای استروئیدی.

 

۵- هنگام مصرف داروهای دیورتیک (ادرار‏اور) مراقب باشید، زیرا این داروها نسبت ویتامین Dبه کلسیم را در بدن به هم می ‏زنند.

 

۶- اگر بیماری کبدی، کیسه صفرا یا معدی روده‏ای دارید، مقدار نیاز خود به ویتامین D را مشخص کنید، زیرا این بیماری ها با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند.

 

تذکرات:

 

۱- ویتامین D در مواد غذایی مختلفی مانند زرده تخم مرغ، روغن کبد ماهی، کره حیوانی، ماهی های چرب، خامه، شیر و لبنیات غنی شده با ویتامین D و جگر وجود دارد.

 

۲- سبزیجاتی مثل جعفری، یونچه، دم اسبی و گزنه، دارای ویتامین Dهستند.

 

۳- مقدار دوز مصرفی مکمل ویتامین د، ۴۰۰ واحد بین‏المللی در روز است.

 

۴- کپسول روغن کبد ماهی، منبع غنی ویتامین D است که می توانید تحت نظر پزشک ان را مصرف کنید.

 

۵- برای تامین ویتامین D به طور طبیعی، سه بار در هفته و هر بار حداقل به مدت ۱۵ دقیقه در معرض تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرید. برای این کار قبل از ساعت ۱۰ صبح و بعد از ۲ بعداز ظهر بیرون بروید، ولی بین ساعات جلوی افتاب نروید، چون شدت تابش اشعه‏های خورشید زیاد است.

 

۶- خورشید زمستان ممکن است قدرت کافی را برای ساخت ویتامین Dمورد نیاز نداشته باشد، مخصوصاً اگر در مناطقی از زمین زندگی می ‏کنید( مناطق شمالی)که طول مدت روز در آن جا کوتاه است.

 

۷- مقادیر بالای مکمل ویتامین D را مصرف نکنید، مگر تحت نظر پزشک، زیرا دریافت مقادیر زیاد ویتامین D، در بدن شرایط سمی (مسمومیت زا) ایجاد می کند و عوارض دارد.

 

۸- اگر هر نوع سوال یا نگرانی در این باره داشتید، قبل از اینکه هر نوع اقدامی در رابطه با سلامتی یا تغذیه خود انجام دهید، با یک پزشک یا متخصص تغذیه، مشورت کنید. اطلاعات بالا نمی ‏تواند، جایگزین توصیه ‏ها یا درمان‏ های پزشکی شود.

ایران نما

 

عارضه‌ای به نام پای پرانتزی

پای پرانتزی عارضه‌ای است که به دنبال نرمی استخوان، عوامل فیزیولوژیکی یا ضایعات تومورال محل رشد استخوان رخ می‌دهد و شیوع آن در دختران بیشتر از پسران است. تغذیه با شیر مادر و تابش نور آفتاب در کاهش ابتلا به پای پرانتزی موثر است.

 

دكتر غنی‌پور درباره علل پای پرانتزی در کودکان، اظهار داشت: پای پرانتزی به سه علت ممکن است در کودکان شکل گیرد. این عارضه به دنبال نرمی استخوان، عوامل فیزیولوژیکی یا ضایعات تومورال محل رشد استخوان رخ می‌دهد.

 

ایشان ادامه داد: برای تشخیص نرمی استخوان باید از کودک آزمایش ویتامین D، کلسیم و عکسبرداری از مچ دست انجام شود تا مشخص شود آیا بیماری خاصی مانند نرمی استخوان وجود دارد یا خیر. اگر پای پرانتزی به دنبال نرمی استخوان باشد درمان دارویی شروع می‌شود تا نرمی استخوان برطرف شود چرا که پس از برطرف شدن نرمی استخوان پای پرانتزی نیز آرام آرام اصلاح می‌شود.

 

این فوق‌‌تخصص ارتوپدی کودکان گفت: گاهی عوامل فیزیولوژیکی منجر به شکل‌گیری پای پرانتزی در کودکان می‌شود که بعد از حدود سه و نیم سالگی بر اساس فاصله بین دو زانو به صورت خود به خودی اصلاح می‌شود چنانچه بعد از این سنین پای پرانتزی اصلاح نشود باید از کفش‌های طبی استفاده شود.

 

غنی‌پور تصریح کرد: پای پرانتزی همچنین ممکن است بر اثر ضایعات تومورال محل رشد استخوان شکل گیرد که روش تشخیصی رادیوگرافی و در صورت لازم MIR و سی‌تی‌اسکن است. عضو انجمن ارتوپدی اطفال با بیان اینکه پای پرانتزی اغلب از بدو تولد قابل تشخیص است، اظهار داشت: شیوع این اختلال در دختران بیشتر از پسران است همچنین 90 درصد ابتلا به پای پرانتزی ژنتیکی است و 10 درصد نیز مربوط به ضایعات تومورال محل رشد استخوان است.

 

وی با توصیه به والدین به ویژه مادران برای داشتن تغذیه سالم حین بارداری و بعد از آن گفت: تغذیه سالم و مناسب با مصرف ترکیبات کلسیم و سبزیجات تازه می‌تواند نقش مؤثری در عدم ابتلای کودکان به پای پرانتزی داشته باشد همچنین توصیه می‌شود کودکان را هفته‌ای یکبار به مدت 10 دقیقه در معرض مستقیم نور ‌آفتاب قرار دهیم تا ویتامین D بدن آنها تأمین شود.

این فوق‌تخصص ارتوپدی کودکان خاطرنشان کرد: تغذیه با شیر مادر در سلامت کودک به ویژه عدم ابتلا به پای پرانتزی مؤثر است بنابراین مادران با دادن شیر خود به فرزندان‌شان ضمن تأمین سلامت روانی، زمینه عدم ابتلا کودک به بسیاری از اختلالات و بیماری‌ها را فراهم کنند.

 

برگرفته از سایت ایران نما

 

باز هم مشکلات مدرسه رفتن

سال ها از زمان مدرسه رفتنم می گذرد اما هنوز این روزهای اواخر شهریور قلبم محکم تر می زند. از نیمه شهریور که گاه گاه هوا حال و هوای پاییزی می گیرد انگار زمان نیز تند تر می گذرد، گویی عجله دارد برای رسیدن به مهر. مهر نام خوبی برای ماه شروع مدرسه است. شروع مدرسه باید پر از مهربانی باشد تا شوق آغاز مدرسه بتواند غم پایان تعطیلات را از دل ببرد.

در این مطلب توصیه هایی داریم برای آنکه شروع مدرسه را برای بچه ها شیرین کنیم.

 

۱. خستگی تابستان را به در کنید

 

بهتر است در این روزهای پایانی از مسافرت های طولانی و خسته کننده اجتناب کنید. کلاس های تابستانی نیز این روزها کم کم به پایان می رسد. بگذارید با کمی آرامش، شور پاییز، تنبلی و خستگی تابستان را ببرد و با آوردن رنگ های پاییزی به دکوراسیون منزل کیف خود را کوک کنید.

 

۲. شور و شوق مدرسه را در خانه ایجاد کنید

 

سعی کنید فضای خانه را شاد نگه دارید. برای ایجاد شور و شوق مدرسه در فرزندانتان آنها را برای خرید لوازم تحریر و لباس های جدیدشان با خود ببرید. با هم دفاترشان را جلد کنید و سعی کنید در جلد کردن آنها از خلاقیت های فرزندانتان استفاده کنید. نام و مشخصاتشان را روی لوازم تحریر و دفتر و کتاب هایشان بنویسید. حتی می توانید با کمک کودکتان وسایل خلاقانه مثل ساخت میز تحریر و جاقلمی برای اتاقش درست کنید.

 

۳. برنامه غذایی و استراحت فرزندتان را تنظیم کنید

 

در این روز های باقی مانده تمرین برنامه زمانی صرف غذا و استراحت در طول سال تحصیلی ضروری است. زمانی که این کار را انجام می دهید هنگام شروع مدرسه فرزندتان احساس استرس و فشار روانی نخواهد کرد. پس از همین الان شب ها قبل از ساعت ۹ تلویزیون را خاموش کنید و به همراه فرزندتان برای خواب آماده شوید.

 

۴. از وضعیت سلامت فرزندتان مطمئن شوید

 

مطمئن شوید که فرزندتان در وضعیت مناسبی از لحاظ سلامت جسم و روان قرار دارد. در صورت نیاز او را برای بررسی سلامت کامل قبل از شروع مدرسه به پزشک و دندان پزشک ببرید.

 

۵. ایجاد ارتباط در مدرسه را با فرزند خود تمرین کنید

 

 با کودک خود نقش بازی کنید که در روز اول مدرسه، چگونه به جمع ملحق شود،  چگونه شروع به گفتگو کند و پاسخ دادن به دیگران را با کودک خود تمرین کنید. با آماده کردن روش های پاسخ گویی به سئوالات اولیه معلمان و دیگر همکلاسی ها و تمرین آنها با کودک در خانه می توانید اعتماد به نفس او را افزایش دهید .

با فرزند خود در رابطه با مدرسه، دلیل رفتن به مدرسه، و تجربیات خود از مدرسه صحبت کنید و کارهایی را که فرزند شما برای رفتن به مدرسه نیاز دارد، مثل جمع کردن کیف مدرسه را با او تمرین کنید. 

با فرزند خود در رابطه با مدرسه و دلیل رفتن به مدرسه صحبت کنید

 

۶. اجازه دهید وسایل مورد علاقه اش را با خود به مدرسه ببرد

 

داخل کیفش چند تا از وسایل شخصی که به آنها علاقه دارد را نیز قرار دهید. شیئی که به آن علاقه خاصی دارد مثل یک اسباب بازی، عکس‌هایی که جمع‌آوری می‌کند، و یا یک عروسک پارچه‌ای. با این عمل، به او اطمینان خاطر می‌دهید که قسمتی از محیطی که به آن عادت دارد را به همراه دارد.

 

۷. اعتماد به نفس و استقلال فرزندتان را تقویت کنید

 

 او را آماده کنید تا مستقل باشد. به‌خصوص بچه‌های کوچکتر، عدم‌استقلال در آنان موجب استرسی واقعی می‌شود. برای جلوگیری از آن به او کمک کنید تا به تنهایی لباس‌هایش را بپوشد و در‌بیاورد. فرزند خود را تشویق کنید تا احساسات و مشکلات خود را به طور آشکار با شما و آموزگار در میان بگذارند و کاری کنید که از حمایت شما نسبت به خود اطمینان پیدا کند.

 

۸ . حمایت خود را به فرزندتان نشان دهید

 

حمایت خود را نشان دهید، چرا که کودکان نیز علاوه بر شما مضطرب می شوند. پیش از فرستادنشان به مدرسه با محبت و لبخند آنها را بدرقه کنید. کودکان از اضطراب و یا انرژی مثبت شما تاثیر می پذیرند. پس مثبت و آرام باشید و در موقعیت های مختلف واکنش شدید نشان ندهید. اگر در شهر های بزرگ زندگی می کنید برای آنکه ترافیک اول مهر شما را اذیت نکند صبحانه کودکان را بردارید و یک ساعت زود تر از خانه بیرون بیایید تا به راحتی به مدرسه برسید. اگر مسیر خانه تا مدرسه کوتاه است با او دست در دست و قدم زنان به مدرسه بروید و حتما برای عبور از از خیابان از پل عابر و خط کشی عبور کنید.

 

۹. به فرزندتان بیاموزید که کیف و لباسش را آماده کند

 

 از شب قبل لباس، کفش و جوراب کودک خود را آماده کنید. به فرزند خود کمک کنید خودش کیف مدرسه خود را جمع کند و تنقالت، میوه و ناهار را در آن قرار دهد. در صورت نیاز یک دست لباس زیر اضافه و لباس جداگانه را هم دریک کیسه پالستیکی نهاده در کیف او قرار دهید. بگذارید فرزند شما بداند که این لباس ها در ساک او هست تا اگر در مدرسه به آنها نیاز پیدا کرد خیالش راحت باشد. حتما یک یادداشت به همراه شماره تلفن های ضروری در کیف فرزندتان قرار دهید.

 

۱۰. مدرسه فقط جایی برای درس خواندن نیست، فضایی برای کسب تجربه های تازه است. برایتان یک سال تحصیلی پر تجربه آرزو می کنیم!

برگرفته از سایت ایران نما

 

مروری بر سبک اقتدار گرا در تربیت کودکان

سه سبک تربیتی وجود دارد :اقتدار طلب، تساوی گرا و آسان گرا . ما در این مقالات ، نوع برخورد هر سه سبک را با سه نوع نوجوان به شما نشان می دهیم . منظورمان از سبک ، نوع تربیت و نوع برخورد ما در هنگام بروز مشکلی خاص با نوجوانمان می باشد.

 

سبک اقتدار گرا / فرزند سرکش

 

اگر سبک تربیت فرزند شما بیشتر اقتدارگر است و یکی از فرزندانتان سرکش است ،جدال بزرگی در پیش دارید . این حقیقتی مطلق است که چنین والد و فرزندی امکان دارد ناکام ترین رابطه را در خانواده داشته باشند . اغلب جدالها در رابطه میان فرزند و والد بر سر قدرت است . هم والداقتدارگرا ، هم کودک سرکش در پی کسب قدرت و تسلط بر دیگری هستند . هر دو سعی می کنند با بی اندازه سلطه گر بودن یا منطقی نبودن عنان اختیار همه روابط را در دست بگیرند. فرزندان سرکش به روشهای گوناگون در پی کسب قدرت هستند که شامل بدرفتاری ، ایجاد شور و هیجان ، مصیبت آفرینی ( از کاهی کوهی ساختن ) و جلب توجه می شود . این کودکان وقتی بر اوضاع مسلط اند و به آنان توجه می شود ، احساس مهم بودن می کنند .

 

 دوست دارند پدر و مادر را به جان یکدیگر بیندازند و با این کار احساس قدرت و اثر گذاری در پدر و مادر می کنند . کودکان سرکش نسبت به پدر و مادرها و قدرت با ( فریاد کردن ، گریه کردن ، تف کردن غذا یا دیگر کارهایی که اراده شان را به شما تحمیل کنند ) آماده جنگ می شوند.افزون بر این ، چنین افرادی امکان دارد تهاجمی و منفعل باشند . در حالی که در درون ممکن است در مورد چیزی خشمگین یا ناراحت باشند ، بگویند همه چیز خوب است . قوانین زیاد ، این کودکان را ناراحت می کند و ممکن است به قوانین بی توجهی نشان دهند.

 

می توانم به شما اطمینان دهم که با والدی اقتدارگرا و فرزند سرکش کشمکش ها کیفیت ستیزه جویانه به خود خواهد گرفت . نیروی بالقوه صحنه ی باخت در برابر باخت است ، چون والد اقتدارگرا و کودک سرکش مشکل را حل نمی کنند ، بلکه با هم برخورد می کنند . شما هیچ وقت کاری انجام نمی دهید ، زیرا پیوسته در حال سرکوب کردن هستید . اگر بحث می کنید ، مسئله را حل نمی کنید . هر چه شما فشار وارد آورید فرزندتان بیشتر فشار می دهد.

 

 برای اینکه به وظیفه خودتان ادامه دهید، جلوتر بروید و مشکل را حل کنید بایستی:

 

-از تبادل کلامی خشمگین ، بالا بردن صدا و اتمام حجت کردن بپرهیزید.

-با حوصله گوش بدهید و مطمئن شوید فرزند شما هم می شنود مکالمه دو طرفه زندگی بخش است.

-تا جایی که ممکن است با بدرفتاری ها به آرامی برخورد کنید.

- به سوی سبک تساوی گرای تربیت فرزند بروید تا فضای روحیه جمعی را فراهم کنید که در آن فرزند شما بتواند از نیروی جنگیدن به فعالیت های سازنده ای همچون بازی ، برنامه ریزی ، ورزش ، کار منزل یا خواندن و دیگر چیزها رو بیاورید . شما در حل مشکل بسیار کارآمدتر خواهید شد.

-یاد بگیرید چگونه سازش کنید و به سوی احترام متقابل ، همکاری و سهیم شدن در تصمیم گیری بروید.

-با حوصله و پابرجا بمانید.

 

  سبک اقتدار گرا / فرزند یاری رسان

 

اگر با کودک یاری رسان از سبک اقتدارگرا استفاده کنید منتظر کمی بگو مگو باشید ، چون این کودکان از تقسیم قدرت و شرکت در تصمیم گیری خانواده و حل کردن مشکل لذت می برند . برای مثال ، شاید روی کلمه آخر پافشاری کنید و باعث دلسردی کودک خود شوید . کودکان یاری رسان همچنین از اینکه به آنان مسئولیت داده شود خوشحال می شوند ، که پدران و مادران اقتدارگرا اغلب از دادن مسئولیت اکراه دارند.

 

 برخی توصیه های مهم

 

-به سوی سبک تساوی گرا بروید و به فرزندتان مسئولیت تصمیم گیری بیشتری را بدهید. برای مثال ، می توانید از فرزندتان بپرسید دوست دارد پیش یا پس از شام استحمام کند . دادن حق انتخاب میان دوچیز به آنان فرصت می دهد که استقلال پیدا کنند؛ اما به شما امکان می دهد تا اندازه ای اختیار اوضاع را در دست داشته باشید.

-دخالت خودتان را در زندگی چنین فرزندی افزایش دهید . چنین کودکانی به دخالت زیاد پدر و مادر در زندگی شان واکنش خوبی نشان می دهند . این امر به اشکال متفاوتی می تواند صورت گیرد : شرکت در بازی آنان ، با هم به سینما رفتن ، رسیدگی به تکالیف مدرسه ، انجام دادن برنامه هایی با هم ، آماده حرف زدن با یکدیگر بودن . نکته اینجاست که روشهای بیشتری برای انجام دادن کارهایی با همدیگر پیدا کنید ، آن هم به شکل اشتراک مساعی.

 

- به عقاید فرزندتان بیشتر گوش کنید و بگذارید آنان نیز در مورد حل مشکلات چیزی بگویند.

 

- به این رابطه با حالت تشویق کننده برخورد کنید . از کامیابی های فرزندتان بیشتر خبر بدهید و پاداش مناسبی برای انجام دادن کارها در نظر بگیرید و به شیوه پشتیبان رفتار کنید . شما فضای پرورشی بیشتری به وجود می آورید چیزی که در آن کودک یاری رسان شکوفا خواهد شد.

 

 سبک اقتدارگرا / فرزند منفعل

 

در جایگاه والدی اقتدارگرا با فرزندی منفعل ، تناسب خوبی دارید . این کودک به پدر و مادری نیاز دارد که به او بگوید چه بکند. پدر و مادر اقتدارگرا با د یدگاه به عهده گرفتن کارها به فرزندشان می گویند چه بکند. یعنی سازگاری کامل میان سبکها . با کودکی که منفعل است بایستی بسیار آمرانه رفتار کنید ، زیرا این کودکان خود آغازگر نیستند و به راهنمایی ، واکنش خوبی نشان می دهند . برای مثال، ممکن است ناگزیر باشید با فرزندتان بنشینید و فهرست کارهایی را که باید انجام گیرد بررسی کنید یا می توانید بگویید :« پسر ، تو نیاز به برنامه و پایبند بودن به آن داری. این برنامه ای است که باید با آن جلو بروی ...» بعد شرح مختصر شده ای از نکته به نکته آنچه او به انجام دادن آن دارد بدهید.

 برگرفته از سایت ایران نما

 

کابوس شب ادراری

با اینکه شب ادراری از جمله مشکلاتی است که به مرور زمان بهبود مناسبی دارد اما بسیاری از والدین را درگیر می کند و می تواند باعث بروز مشکلاتی برای کودک و البته والدین شود. در کودکانی که به سن پیش دبستان می رسند معمولا دیگر این مشکل حل شده اما در مواردی همشب ادراری همچنان ادامه دارد. بد نیست برخی از باورهای مختلف درباره این مشکل بچه ها مرور کنیم

 

باور اول: 

 

شب ادراری به دلیل آموزش نادرست توالت رفتن به وجود می آید.

واقعیت: بی اختیاری ادرار به دلیل آموزش نادرست کودک ایجاد نمی شود و نباید این را به عنوان شکست برای والدین و کودک درنظر گرفت. وقتی چیزی در اختیار و کنترل کودک نیست دیگر نمی توان آموزش نادرست دستشویی رفتن را دلیل آن دانست. توصیه کلی تقویت مثبت کودک در شب هایی است که او رختخوابش را خشک نگه داشته است ولی به هیچ عنوان نباید در شب هایی که کودک دچار بی اختیاری ادرار شده او را تنبیه کنید.

 

باور دوم: 

 

کودکانی که دچار شب ادراری می شوند قبل از خواب مایعات زیادی می خورند.

واقعیت: با اینکه درست است که نوشیدن مایعات 2 ساعت قبل از خواب می تواند باعث بی اختیاری ادراری شود، این موضوع تنها علت شب ادرارینیست. با این حال متخصصان توصیه می کنند کودکان مصرف مایعات شبانه را محدود کنند هرچند این موضوع به تنهایی نمی تواند شب ادراری را کاهش دهد.

 

باور سوم:

 

 کودکی که دچار بی اختیاری ادرار شبانه می شود برای رفتن به دستشویی تنبل است.

واقعیت: آنچه اغلب افراد درک نمی کنند این است که کودکی که برای خشک ماندن در شب آموزش ندیده باشد طبیعی است که دچار شب ادراریشود. کودک شما تنبل نیست چون تا به حال شب ها خشک نخوابیده است. او مثانه کوچکی دارد و نمی تواند تمام طول شب ادرارش را نگه دارد. همچنین هنوز به این آگاهی نرسیده است که بدن او در چنین مواقعی باید بیدار شود.

 

باور چهارم:

 

 یکی از ابزارهای مفید برای قطع شدن شب ادراری تنبیه است.

واقعیت: کودکی که شب ها جایش را خیس می کند هیچ کنترلی بر آنچه انجام می دهد، ندارد. مثل اینکه کسی را برای خروپفش سرزنش کنند. تنبیه کودک به دلیل شب ادراری تنها اعتماد به نفس او را خدشه دار خواهدکرد و این احساس در او ایجاد می شود که شما را با کاری که کنترلی بر آن نداشته ناراحت کرده است.

 

باور پنجم: 

 

شب ادراری به دلیل استرس ایجاد می شود.

واقعیت: شب ادراری به دلیل استرس ایجاد نمی شود. مهم ترین دلیل شب ادراری تاخیر در بلوغ مثانه، مثانه کوچک، ژنتیک (والدینی که سابقهشب ادراری داشته اند بیشتر احتمال دارد کودکشان دچار شب ادراری شود) و خواب سنگین است که فرد را نسبت به مثانه پر آگاه نمی کند.

 

باور ششم: 

 

پسرها بیشتر از دخترها دچار شب ادراری می شوند.

واقعیت: نتایج پژوهش های نشان می دهد پسرها بیشتر از دخترها به شب ادراری مبتلا می شوند زیرا آنها دیرتر از دخترها توالت رفتن را یاد می گیرند. بنابراین دیرتر می توانند کنترل خشک بودن در شب را داشته باشند، اما این دلیل کافی نیست که دختران را نسبت به این موضوع ایمن کنند.

 

باور هفتم:

 

 بیشتر کودکانی که شب ادراری دارند، دچار مشکلات پزشکی هستند.

واقعیت: به طور معمول دلیلی برای نگرانی در مورد کودکان زیر 6 سال که دچار شب ادراری می شوند وجود ندارد.اگر کودکی برای 6 ماه جایش را خیس نکند اما دوباره دچار شب ادراری شود باید در این مورد با پزشک مشورت کنید. برخی دلایل پزشکی برای شب ادراری ناگهانی می توان درنظر گرفت که از جمله آنها می توان به عفونت ادراری، دیابت و مثانه غیرطبیعی اشاره کرد.

 

باور هشتم: 

 

داروها شب ادراری را درمان می کند.

واقعیت: دارو باید آخرین راه درمان شب ادراری در کودکان باشد. بهترین درمان برای شب ادراری کودکان این است که والدین صبور باشند و اجازه دهند کودک بزرگ شود. البته اگر فکر می کنید کودک به دلایل پزشکی دچار شب ادراری است حتما خیلی سریع با پزشک در این باره مشورت کنید.

 

باور نهم:

 

 بهترین تاکتیک این است که صبر کنید.

واقعیت: این درست است! اگر کودکی زیر 6 سال دارد و هنوز دچار شب ادراری است بهترین برنامه برای والدین این است که کمی به فرزندشان زمان بدهند. بهتر است او را شب ها پوشک کنند. زمانی که کودک از پوشک خسته و برایش ناراحت کننده می شود، انگیزه مناسبی برای قطع شب ادراری در او ایجاد خواهدشد.

برگرفته از سایت ایران نما

 

ویتامین های مهم موجود در شیر مادر

دکتر حامد شفق، فوق تخصص گوارش کودکان: تامین نیازهای تغذیه ای مادر و شیرخوار در دوران شیرخواری با تمرکز بر تغذیه مناسب و متنوع برای مادر آغاز می شود. تغذیه ای انحصاری با شیر مادر که در شش ماه اول عمر توصیه شده، نیازهای تغذیه ای برای رشد و تکامل مطلوب دوران شیرخواری را فراهم می کند؛ با این حال مادران در این دوران باید دقت بیشتری نسبت به تغذیه خود و شیرخوارشان داشته باشند.

 

ویتامین آ

آغوز، مشخصا غنی از ویتامین آ است. میزان ویتامین آ در شیر مادر به ذخیره مادر وابسته است. چنین تخمین زده می شود که ویتامین آ دریافتی یک شیرخوار در مدت شش ماه تغذیه با شیر مادر حدود 60 برابر میزانی است که در دوران جنینی دریافت می کند. به هر حال غلظت ویتامین آ در پلاسما و شیر مادرانی که از منابع غذایی دارای ویتامین آ کمتری مصرف می کنند، پایین است.

 

ویتامین های گروه ب

 

ویتامین ب 1، ویتامین ب 2، ویتامین ب 3، ویتامین ب 6 و ویتامین ب 12 ذخیره نمی شوند بنابراین لازم است روزانه در رژیم غذایی مادر وجود داشته باشند. این ویتامین ها به سهولت از طریق غدد پستانی به داخل شیر منتقل می شوند اما رژیم های غذایی حاوی غلاتی که با ویتامین های گروه ب غنی نشده اند، استفاده کم از منابع حیوانی یا بیماری هایی که بر وضع ویتامین ب 12 تاثیر می گذارند ممکن است سبب غلظت پایین ویتامین های گروه ب در شیر مادر شود.

 

ویتامین ث

 

بعضی مطالعات ارتباط بین ویتامین ث رژیم غذایی مادر را با غلظت آن در شیر مادر نشان داده اند. در مطالعات دیگری که با استفاده از مکمل یاری در رژیم غذایی مادر بود، ارتباط مستقیمی با غلظت آن در شیر مادر وجود نداشت. با این وجود مادران باید تشویق شوند غذاهای سالمی را که غنی از ویتامین ث است مصرف کنند.

 

ویتامین دی

 

برخلاف سایر ویتامین ها که از طریق غذا تامین می شوند، قسمت اعظم ویتامین دی در نتیجه سنتز آن در پوست به دنبال تابش اشعه ماوراء بنفش تولید می شود. تنها قسمت کمی از نیاز روزانه این ویتامین از ریق غذایی است مانند روغن ماهی، جگر، تخم مرغ و قارچ.

 

اسیدهای چرب

 

اسیدهای چرب توسط غدد پستان ساخته می شوند اما میزان این اسیدها در شیر مادر به میزان بسیار زیادی به تغذیه مادر و ذخایر بدن وی بستگی دارد. برای جلوگیری از کمبود اسیدهای چرب ضروری در مادر و شیرخوار، وجود امگا 6 لینولئیکاسید و امگا 3 لینولنیک اسید در رژیم غذایی الزامی است.

 

مطالعات متعدد نشان داده است مصرف اسید چرب امگا 3 توسط مادر سبب افزایش میزان آن در شیر می شود، در نتیجه با دریافت این اسیدهای چرب ضروری توسط شیرخوار، عملکرد مغزی و شناختی وی بهبود می یابد.

 

ید

 

میزان «ید» موجود در شیر مادر به شدت تحت تاثیر وضعیت «ید» مادر است. «ید» برای فعالیت تیروئید و عملکرد تکاملی بدن ضروری است. خوشبختانه غدد پستانی قادرند حتی زمانی که مادر کمبود «ید» دارد، میزان کافی «ید» را در شیر فراهم کنند. برای اطمینان یافتن از عدم کمبود «ید»، مادران روزانه 250 میکروگرم ید در طول دوران شیردهی دریافت نمایند.

برگرفته از سایت ایران نما

 

بیماری های کودکان3

17 مورد از بیماری های مهم در کودکان که باید مراقب بود

 

1- چشمان صورتی

 

ترشح اشک، قرمزی چشم، خارش چشم و سفت شدن مژه ها همه جزو علائم ورم ملتحمه است که به نام چشمان صورتی خوانده می شود.

غالبا به علت عفونت ویروس سرماخوردگی ایجاد می شود.

چشمان صورتی به سرعت در مدارس و مهدکودک ها پخش می شود.

به نزد پزشک متخصص اطفال بروید تا مراقبت های لازم را دریابید.

این بیماری در بیشتر موارد بعد از 4 تا 7 روز بهبود می یابد.

 

2- عفونت گوش

 

کودکان مستعد ابتلا به عفونت گوش می باشند، چرا که آنها دارای شیپور استاش کوچکی می باشند. این شیپور (مجرا) گوش میانی را به گلو متصل می کند.

هنگامی که سرماخوردگی باعث التهاب می شود، این شیپور مسدود می شود و موجب می شود که مایعات زیادی در گوش میانی و در پشت پرده گوش جمع شوند.

این تجمع مایعات، اجازه ورود میکروب ها را می دهد.

علائم شامل: تب، ایراد گیری و نق نق زدن و پر بودن گوش می باشد.

بیشتر عفونت های گوش در نتیجه ویروس ها می باشد و به خودی خود از بین می روند.

واکسیناسیون دوران کودکی می تواند از عفونت های گوش جلوگیری نماید.

آسپیرین در کودکان و نوجوانان موجب ایجاد سندرم ری می شود

 

3- چسب گوش

 

تجمع مایع در گوش میانی (با درد و یا بدورن درد) می باشد که به نام اوتیت میانی با ترشح خوانده می شود.

غالبا، با یک عفونت گوش حاد و یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی همراه می شود.

مایع معمولا در عرض چند هفته از بین می رود.

به هر حال، اگر مایع چسبناک و ضخیم باشد، می تواند با شنوایی کودک تداخل ایجاد کند.

پس بهتر است نزد پزشک بروید تا با لوله ای مایع داخل گوش کودک را خارج کند.

بیماری دست و پا و دهان در کودکان

 

4- بیماری دست، پا و دهان

 

این بیماری باعث تب همراه با تاول در داخل دهان، کف باسن و پاها می شود.

یک ویروس باعث این بیماری می شود.

این ویروس در تابستان و اوایل پاییز شروع به گسترش می کند.

بیشتر موارد شدید و جدی نیست و در مدت یک هفته تا 10 روز خوب می شود.

 

 

5- بیماری پنجم

 

بیماری پنجم گاهی به نام سیلی زدن به گونه خوانده می شود.

این بیماری باعث بثورات قرمز روشن بر صورت می گردد.

این بثورات ممکن است بر نیم تنه، بازوها و یا پاها ظاهر شود.

مقصر این بیماری یک نوع ویروس است.

این ویروس قبل از ظهور بثورات، باعث علائمی شبیه سرماخوردگی خفیف می شود.

پس از ظهور بثورات، این بیماری مسری نخواهد بود.

غالبا بثورات بعد از 7 تا 10 روز ناپدید می شوند.

 

6- بیماری کاواساکی

 

این بیماری بسیار نادر و مرموز در کودکان زیر 5 سال می باشد.

علائم شامل: تب بالا، بثورات تکه ای، ورم و قرمزی دست ها و پاها، چشمان خونی و لب های قرمز و شکاف دار می باشد.

اگر کودک درمان نشود، این بیماری به قلب آسیب می رساند و کشنده می باشد.

پزشکان هنوز نمی دانند چه چیزی باعث این بیماری می شود.

 

7- آبله مرغان

در حال حاضر این بیماری توسط واکسن، قابل پیشگیری می باشد.

در حقیقت، به خاطر تاول های قرمز و ناخوشایند، واکسن می زنند.

آبله مرغان می تواند باعث عوارض خطرناکی در نوزادان، بزرگسالان و زنان باردار شود.

قبل از کشف واکسن آبله مرغان،، تعداد بسیاری از مبتلایان به بیمارستان منتقل می شدند.

 

8- سرخک

 

اگر کودک واکسن سرخک را زده است، شما نباید نگران بیماری سرخک باشید.

این بیماری با تب، آبریزش از بینی و سرفه شروع می شود.

در زمانی که این علائم ناپدید شوند، بثوراتی در تمام بدن ظاهر می شود.

بیشتر کودکان بعد از دو هفته بهتر می شوند، اما در برخی دیگر ذات الریه و یا دیگر مشکلات ظاهر می شود.

 

 

9- سرخجه

یک ویروس خفیف که معمولا باعث مشکلات جدی نمی شود.

به هر حال، این ویروس می تواند برای جنین زیان آور باشد، لذا باید مراقب زن باردار بود.

علائم شامل: تب خفیف و بثوراتی که از صورت به سایر نقاط بدن گسترش می یابد.

واکسن  MMR در برابر سرخک، اوریون و سرخجه محافظت می کند.

 

 

10- تب مخملک

 

بثورات سفت و قرمز رنگ همراه با گلودرد چرکی می باشد.

در ابتدا، بثورات بر روی قفسه سینه و شکم ظاهر می شود و سپس در تمام بدن پخش می شود.

زبان توت فرنگی و تب بالا نیز از علائم این بیماری می باشد.

اگر کودک درمان نشود، این بیماری می تواند منجر به تب روماتیسمی شود و در موارد نادر، به قلب صدمه می رساند.

به همین خاطر، در قدیم، تب مخملک یک بیماری کشنده کودک بود. اما در حال حاضر، به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود.

 

 

11- عفونت استافیلوکوک ( MRSA)

 

MSRA نوعی از عفونت استافیلوکوکی می باشد که با آنتی بیوتیک درمان نمی شود.

به عقیده پزشکان، MSRA یکی از بزرگترین علت های عفونت های پوستی می باشد.

این عفونت معمولا به شکل زخم و یا جوش ظاهر می شود و ممکن است شبیه گزش عنکبوت باشد.

MSRA یا عفونت گوش، بینی و گلو در کودکان رو به افزایش است.

 

12- زرد زخم

 

یکی دیگر از عفونت های باکتریایی پوست، زرد زخم می باشد.

این عفونت باعث خوشه هایی از تاول کوچک بر روی پوست می شود و این خوشه ها تراوش می کند و به شکل یک پوسته طلایی درمی آیند.

دست زدن به مایع تراوش کرده، موجب پخش کردن این عفونت به سایر نقاط بدن می شود.

غالبا زرد زخم به علت باکتری استافیلوکوک می باشد، اما می تواند به علت باکتری استرپتوکوک نیز باشد.

این نوع زرد زخم بیشتر در کودکان 2 تا 6 ساله شایع است.

اگر این بیماری با آنتی بیوتیک درمان شود، زخم ها بهبود می یابند، بدون آنکه جای آنها بر پوست باقی بماند.

 

 

13- عفونت قارچی

 

یکی دیگر از عفونت های پوستی، عفونت قارچی می باشد.

این عفونت باعث ایجاد حلقه های فلس دار و قرمز رنگ بر روی پوست و یا تکه ای از پوست سر می شود.

این عفونت به راحتی از یک کودک به کودک دیگر منتقل می شود.

بنابراین به اشتراک گذشتن شانه، برس، حوله و لباس ها می تواند خطرناک باشد.

عفونت قارچی با داروهای ضد قارچ درمان می شود.

 

 

14- بیماری لایم

 

در حدود 1 تا 2 هفته بعد از گزش کنه، بثوراتی مانند جای تیر ظاهر می شود.

این بثورات همراه تب، لرز و بدن درد همراه است.

مقصر این بیماری، باکتری حمل شده توسط کنه می باشد.

اگر فرد درمان نشود، این بیماری بر مفاصل، سیستم اعصاب و قلب اثر می گذارد.

 

15- مننژیت

 

التهاب و یا عفونت بافت اطراف مغز و نخاع می باشد.

در نوجوانان و بزرگسالان، مهم ترین علائم شامل: سردرد، تب و سفتی گردن می باشد.

کودکان ممکن است دارای علائمی مانند: سرماخوردگی باشند و یا به شدت بی قرار شوند.

مننژیت ویروسی غالبا خفیف است، اما مننژیت باکتریایی بسیار شدید است.

اگر مننژیت درمان نشود، عوارض جدی و خطرناکی خواهد داشت.

در حال حاضر، واکسن ها برای جلوگیری از مننژیت باکتریایی موجود است.

 

16- سندرم ری

شما هم شنیده اید که به کودکان و نوجوانان، آسپیرین ندهید؟

به علت اینکه آسپیرین در کودکان و نوجوانان موجب ایجاد سندرم ری می شود.

علائم این سندرم عبارت است از: تغییرات رفتاری، تشج و کما.

در حال حاضر با اعلام ندادن آسپیرین به کودکان، سندرم ری کمتر شده است.

 

17- روتاویروس

 

قبل از شناخت یک واکسن موثر، روتاویروس علت مرگ‌ومیر کودکان مبتلا به اسهال بود.

مهم ترین علامت آن، استفراغ و اسهال آبکی است و کودک را دچار کم آبی شدید بدن می کند.

در حال حاضر دو واکسن روتاویروس برای نوزادان موجود می باشد.

 

ایران نما

 

 

برچسب‌ها: ایران گردی, پزشکی, پزشکی کودکان, 17 مورد از بیماری های مهم در کودکان

پدر و مادرانی که بچه لوس بار می آورند

 هر پدر و مادر طبیعی ای فرزند خود را دوست دارند. براساس یک ضرب المثل قدیم، پدر و مادر تحمل فرو رفتن یک خار را در فرزند خود ندارند اما حاضرند جای آن یک خار ،شمشیر به پای خودشان اصابت کند اما نتیجه این افراط و تفریط ها باعث می شود والدین فرزندی را تحول جامعه دهند که تنها به درد خودشان و اطرافیان خیلی نزدیک مانند خاله، عمه و مادربزرگ و پدربزرگ بخورد اما اجتماع قادر به تحمل این کودک نیست.

 

وقتی پشتتان صفحه می گذارند

 

برای اینکه فرزند سرخودی بار نیاورید باید از سنین 2-1سالگی فرزندتان را به اصطلاح بار بیاورید تا فرزند صالحی نیز تربیت کنید. برای مثال وقتی یک کودک طبیعی را به مهمانی می برید به صورت طبیعی دوست دارد در قسمت های مختلف خانه سرک بکشد و به وسایل اطراف دست بزند. گاهی اگر کودکی در خانه میزبان وجود داشته باشد او ممکن است اسباب بازی کودک را به زور از دستش بکشد یا حتی او را هل بدهد.

 

اگر این عمل چندان تکرار نشود میزبان به شما خواهدگفت چیز مهمی نبوده و از روی بچگی این رفتار از فرزند شما سرزده است. اما مطمئن باشید اگر رفتار فرزندتان تکرار شود دیگران پشت فرزند شما صفحه خواهند گذاشت به صورتی که در غیاب شما خواهندگفت شما توانایی تربیت یک کودک را ندارید و یک فرزند بی تربیت بار آورده اید. در این شرایط فرزندتان به عنوان یک کودک لوس، ننر و سرخود توصیف می شود که نگران کننده است.

 

کودک یک ساله معنای «نه» را می فهمد

 

عده ای از والدین تصور می کنند یک کودک 1 یا 2 ساله قادر به درک امر و نهی والدین نیست و به همین دلیل کودکان را باید از سنین بالاتر تربیت کرد اما این تصور درست نیست و شما از سن 1 سالگی باید فرزندتان را با توجه به قوانین خانواده و اصول تربیتی بار بیاورید. در مثالی که قبلا ذکر کردم وقتی فرزندتان کودک دیگری را هل داد. باید با نگاه یا به عبارت ساده تر چشم غره به فرزندتان بفهمانید کار نادرستی انجام داده و با این کار او را به عقب برگردانید. با گفتن جمله «دیگر نبینم...» به فرزندتان نشان داده اید کار نادرستی انجام داده است.

 

بهترین روش، چشم و ابروی والدین است

 

بهترین ابزار انضباطی و تنبیهی در مورد کودکان همان چشم و ابروی والدین است خصوصا در سنین پایین. این عمل باید هرچه نزدیک تر با عمل ناشایست کودک انجام بگیرد یعنی اگر بعد از یک مهمانی فرزندتان را بابت رفتارهای نادرستی که انجام داده سرزنش کنید تاثیر چندانی ندارد اما اگر توانسته باشید در همان زمانی که فرزندتان کار نادرستی انجام داده با یک چشم  غره او را از ادامه کارش منع کنید تاثیر بیشتری در تکرار نکردن رفتار ناشایست فرزندتان خواهدداشت.

 

پدر و مادر با یکدیگر هماهنگ باشند

 

والدین باید در زمینه تربیت فرزندان در یک مسیر با یکدیگر توافق داشته باشند و به این صورت نباشد که هرکدام حرف متفاوتی بزنند. برای مثال کودک کسی را می زند اما مادر یا پدر در دفاع از کارش می گویند او هنوز بچه است. در حالی که زدن کودک دیگر بدترین کاری است که می تواند از یک کودک سر بزند و باید مانع آن شد چون برای والدین کودک دیگر قابل تحمل نیست چون آنها نیز همانند شما روی فرزندشان حساس هستند.

 

امان از مادربزرگ ها و پدربزرگ ها

 

متاسفانه در بسیاری مواقع دلیل سرخود بار آمدن و لوس شدن بچه ها صحبت های افراطی مادربزرگ و پدربزرگ هاست. بسیاری از والدین از این موضوع شکایت دارند که گاهی مادربزرگ و پدربزرگ مانع اعمال برخی روش های تنبیهی مانند همان چشم غره و امر و نهی به فرزندشان می شوند. درواقع مادربزرگ و پدربزرگ با دوست داشتن های افراطی خود یک فرزند لوس تحویل مادر و پدر می دهند.

 

حتی متاسفانه وقتی کلمه زشتی از دهان کودک بیرون آمد آنها به دلیل محبت زیاد از این کار کودک چشم پوشی می کنند. گاهی اوقات نیزکودکان بازیچه دست فامیل مثل عمو، دایی و... می شوند. به این صورت که ممکن است آنها حرف نادرستی را به کودک یاد بدهند و با این کار سرگرم شوند شاید بشود گفت منشاء بعضی از حرف های زشتی که بچه ها به زبان می آورند در مهدکودک و مدرسه نباشد و کودک از زبان یکی از فامیل های نزدیک خود چنین کلمات زشتی را آموخته باشد.

 

تربیت کتک زدن بچه نیست

 

برای جلوگیری از تمامی نتایجی که حاصل تربیت غلط است، والدین باید از سنین پایین اقدام به اجرای اصول تربیتی در مورد فرزندشان کنند و امر و نهی کودک را از همان سن 1 سالگی شروع کنند. باید توجه داشت کتک زدن در تربیت فرزندان به هیچ وجه ابزار خوب و علمی ای نیست چون علم روان شناسی از قدیم با آن مخالف بوده است.

 

فرزندتان را باعرضه تربیت کنید

 

والدین باید فرزندانی تربیت کنند که نه اجازه زورگویی به کسی بدهند و نه خودشان به کسی زور بگویند. برای مثال اگر بچه دیگری اسباب بازیفرزندتان را به زور از دست او کشید، فرزندتان باید بتواند از خودش دفاع کند و با گفتن «این اسباب بازی برای من است.» اجازه زورگویی به کسی ندهد.

 

مهدکودک ها بهترین مکانی است که روی رفتارهای متقابل کودکان با یکدیگر کنترل خوبی دارند اما یکی از موضوعاتی که به مذاق والدین خوش نمی آید این است که مربی مهد به والدین بگوید فرزندشان در مهد حرف زشتی به زبان آورده یا برای کودک دیگری مشکل ایجاد کرده است. در حالی که اگر رفتار سرخود کودکان به موقع اصلاح و درمان نشود به اختلالات رفتاری می انجامد که از طریق سیستم های توانبخشی و رفتار درمانی قابل درمان است.

 

بچه عین موم نیست

 

اگر روی اصول تربیتی و انضباطی تاکید داریم به این معنا نیست که کودک باید عین موم در دستان ما نرم باشد. ما انتظار یک رفتار طبیعی را داریم یعنی کودک مفهوم بله و نه را درک و اجرا کند. یادمان باشد اولین درمانگرهای بشر، اول مادر و بعد پدر است.

 

در زمینه درمان کودکان حتما باید آن را استفاده کرد. متاسفانه بعضی از والدین با این موضوع مشکل دارند و تصور می کنند والدین خوب کسی است که به فرزند خود دارو ندهد. والدین دقت کنند اگر در مواردی متخصص، دارویی را برای بهبود رفتار فرزندتان تجویز کرد لازم است این کار را حتما انجام دهید.

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, روان شناسی, روان شناسی کودک, پدر و مادرانی که بچه لوس بار می آورند

وسواس کودکان را جدی بگیریم!!!!!

همانند شما مادرانی هستند که اظهار می‌کنند، فرزندشان بیش از حد وسواس دارد و رفتارهایی که نشانه وسواس است در آن‌ها وجود دارد. بعضی والدین رفتارهایی مانند شست و شوی بیش از حد دست‌ها، عوض کردن مرتب و خیلی زیاد لباس، پاک کردن نوشته‌های مشق به خاطر احساس اینکه زیبا ننوشته‌اند یا غلط و نامرتب نوشته‌اند، حساسیت بیش از اندازه بر روی چیدن وسایل اتاقشان یا کتاب‌ها و دفتر‌ها در داخل کیف از سمت فرزندشان می‌بینند.

 

اضطراب بیش از حد یکی از عوامل وسواسی شدن

 

همه رفتارهای ذکر شده، نشانه یک وسواس و اضطراب است که وقتی خیلی پیشرفته و افراطی می‌شود، مشکلات زیادی را برای فرد به وجود می‌آورد. البته باید دانست که همیشه وسواس، دلایل و ریشه‌ای دارد و در بیشتر مواقع مشکلات و افسردگی و اضطراب بیش از حد فرد را به انجام رفتارهای وسواسی سوق می‌دهد. اگر میل شدید برای انجام یک رفتار یا عادت، خیلی قوی باشد و فرد نتواند در مقابل آن مقاومت کند آن وقت است که می‌گوییم این عادت به وسواس تبدیل شده است.

 

راهکارهای حل مشکل وسواسی بودن کودک

 

در بسیاری از موارد، وسواس در کودکان همانند بزرگسالان است ولی تشخیص و درمان آن سخت‌تر است. چنان چه این وسواس درمان نشود نه تنها باعث ناراحتی و استرس بیشتر کودک شده بلکه ممکن است موجب اختلالاتی در امور تحصیلی، روابط طبیعی اجتماعی و رشد عاطفی او شود. در ادامه این مطلب، راهکارهایی برای حل این مسئله به شما پیشنهاد می‌شود.

 

 *همان گونه که گفته شد دلایل بروز رفتارهای وسواسی در فرزندتان را بررسی کنید. زمانی می‌شود به کودک برای حل این مشکل کمک کرد که دلیل اصلی آن مشخص شده باشد.

 

 *چند روزی رفتارهای فرزند خود را زیر نظر بگیرید تا ببینید آیا رفتارهای وسواسی در مواقع خاصی بروز می‌کند یا نه. سپس در صورت امکان شرایطی را فراهم کنید که کمتر در وضعیت‌های وسواس آور قرار بگیرد.

 

 *گاهی این رفتار تقلیدی است. یعنی ممکن است شما یا یکی دیگر از اعضای خانواده این گونه باشند که در این صورت ابتدا باید مشکل خود یا فرد بزرگ‌تر خانواده را رفع کنید چراکه کودک ناخودآگاه و تقلید گونه آن رفتار را انجام می‌دهد.

 

*به فرزندتان بگویید حرف‌های مثبت را به خود تلقین کرده و مرتب تکرار کند. به طور مثال با خودش بگوید: دست‌هایم تمیز شده و نیازی به شست و شوی بیشتر نیست یا نوشته‌ام هیچ ایرادی ندارد و تمیز است.

 

*از آنجایی که یکی از دلایل اصلی وسواس، اضطراب است برای رفع آن روش‌های کسب آرامش را به فرزندتان بیاموزید. یکی از روش‌های مقابله با اضطراب کودکان، حرف زدن درباره نگرانی هاست. به طور مثال، اگر فرزند شما در مدرسه اضطراب و ترس زیادی دارد با او درباره شرایط مدرسه صحبت کنید و روش کنار آمدن با مشکلات احتمالی را نیز به او آموزش دهید.

 

 *فرزندتان را به خاطر پیشرفت‌هایش در رفع این مشکل تشویق کنید و به او جایزه دهید

 

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, روان شناسی, روان شناسی کودک, وسواس کودکان را جدی بگیریم

نکاتی در مورد مصرف دارو برای کودکان

رعايت دقيق مقدار مصرف دارو:

 

 مقدار دارويي كه پزشك تجويز كرده را بايد به به طور دقيق ( نه بيشتر و نه كمتر) به كودك داد و دارو را تا پايان دوره مصرف ادامه داد. هرگز خودسرانه دارو را به خاطر از بين رفتن علائم بيماري، قطع نكنيد.

 

خواندن دقيق نسخه:‌

 

 حتما به شيوه و زمان مصرف دارو توجه داشته باشيد. شيشه شربت سوسپانسيون را به خوبي قبل از مصرف تكان دهيد تا ذرات دارو كاملا حل شوند. از مسئول داروخانه بخواهيد تا در صورت نياز به نگهداري دارو در يخچال اين نكته را روي نسخه يادداشت كند.

 

اجتناب از خرد كردن قرص:

 

 هيچ وقت بدون تجويز پزشك قرص را نرم و كپسول را خالي نكنيد؛  زيرا اسيدهاي معده يا بعضي از مواد غذيي باعث تداخل در تاثير دارو مي شوند. همچنين روكش قرص يا كپسول مي تواند طعم ناخوشايند دارو را بپوشاند.

 

طعم نامطلوب دارو:

 

 اگر دارويي كه براي كودك تجويز شده بدطعم باشد، او روش هاي مختلفي را به كار مي بندد تا از خوردن دارو سرباز زد. در اين صورت شما بهتر است ابتدا تكه اي كوچك نان يا شيريني مربايي به او بدهيد تا پرزهاي زبان را بپوشاند و طعم دارو را كاهش دهد. ماليدن كمي يخ روي زبان نيز مي تواند پرزهاي زبان را بي حس كند. در مورد آخر دهان نيز شكلات يا آدامس نعنايي مؤثر است.

 

آموزش بلعيدن قرص:

 

 براي اينكه كودك بتواند قرص يا كپسول را ببلعد، از او بخواهيد در حالت نشسته يا ايستاده قرص را همراه با ليوان بزرگ آب قورت دهد. بطري آب از ليوان بهتر است زيرا نوشيدن از دهانه آن، كودك را مجبور به عقب بردن سر مي كند كه بلع را ساده تر خواهد كرد.

 

توجه در صورت استفراغ كودك:

 

 اگر كودك بعد از خوردن دارو استفراغ كرد يا پس از نيم ساعت قرص را از دهانش بيرون انداخت، با پزشك يا مسئول داروخانه مشورت نماييد تا متوجه شويد آيا نيازي به مصرف مجدد دو هست يا نه.

 

خوراندن دارو به كمك سرنگ: 

 

در صورتي كه شربت را به كمك سرنگ يا قطره چكان به كودك مي دهيد، سعي كنيد سر لوله را به جاي روي زبان به سمت گونه بچه نگه داريد. در اين صورت مايع بين لثه ها و گونه بچه پخش مي شود و بلع را راحت تر خواهد كرد.

 

شياف: 

 

قبل از استفاده، شياف را در يخچال يا ليوان آب سرد بگذاريد تا راحت تر وارد بدن كودك شود. به علاوه، كمي شير پاك كن يا كرم مرطوب كننده نيز روي پوست كودك بماليد تا اذيت نشود. اگر فقط نيمي از شياف كافي است، آن را از طول نصف كنيد.

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, پزشکی, پزشکی کودکان, نکاتی در مورد مصرف دارو برای کودکان

خیال پردازی کودکان و نظر روان شناسی

یک روان شناس کودک گفت: نگرش خانواده باید نسبت به حرفهایی که کودک در حطيه خيال پردازیهایش میگوید مثبت باشد و خيال پردازی را یک امر منفی تلقی نکنند.

 

علی راکی در گفتوگو با خبرنگار «اجتماعی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان٬ با بيان اینکه دیدگاههای متفاوتی در خصوص موضوع خيال پردازی و یا تخيل در ميان روان شناسان و خانوادهها وجود دارد٬ اظهار کرد: 

 

 

برخی روان شناسان و خانواده‌ها معتقدند که خیال پردازی ممکن است منجر به این شود که فرد مسیر صحیح زندگی را طی نکند و همیشه به دنبال رویا پردازی باشد.

 

وی افزود: برخی دیگر از روان شناسان و خانواده‌ها معتقدند که رویا پردازی و خیال پردازی کمک بسیاری به ذهن در خلق ایده‌های نو و جدید می‌کند و خلاقیت فرد را افزایش می‌دهد.

 

این روان شناس کودک با بیان اینکه به نظر می‌آید که بر اساس تحقیقات نظر دوم به واقعیت نزدیک‌تر است، اضافه کرد: هر چه رویاها و خیال پردازی در افراد بیشتر باشد خلاقیت نیز در افراد بیشتر شکل می‌گیرد و معمولا در تکنیک‌های افزایش خلاقیت از رویا پردازی نیز استفاده می‌شود و از فرد خواسته می‌شود تمام رویاها و اهداف خود را به زبان بیاورد حتی اگر آن فکرها از نظر بسیاری خنده دار و بی‌معنا باشد.

 

راکی با اشاره به اینکه یکی از تکنیک‌های افزایش خلاقیت رویا پردازی است، گفت: رویا پردازی به شرطی می‌تواند به افزایش خلاقیت کمک کند که مثبت و جهت دار و رویاها در جهت خلق یک خلاقیت مثبت شکل گرفته باشد.

 

وی با بیان اینکه در برخی خانواده‌ها والدین درک درستی از نحوه برخورد با خیال پردازی‌های کودکان ندارند و با دید تمسخر آمیز با کودک خیال پرداز رفتار می‌کنند، ادامه داد: برخی والدین با یک دید منفی با این موضوع برخورد می‌کنند و به جای هدایت رویاها در مسیر رشد و افزایش خلاقیت کودک، او را از خیال پردازی منع می‌کنند.

 

این روان شناس کودک با بیان اینکه اگر خیال پردازی در جنبه‌های مختلف مثبت صورت گیرد می‌تواند موثر واقع شود، اضافه کرد: معمولا خیال پردازی‌ها زمانی به سمت توهم زایی می‌روند که فرد کمبودهای عاطفی داشته باشد.

 

راکی خاطر نشان کرد: برای نمونه ممکن است کودک تصور کند که پدر و مادر و یا شرایط دیگری دارد، این نوع خیال پردازی یک زنگ خطر و علامت هشداری برای خانواده‌ است و نشان می‌دهد والدین وظایف‌شان را نسبت به کودک درست انجام نداده‌اند.

 

وی افزود: کودک باید در حیطه‌های اجتماعی، عاطفی، تحصیلی و جسمی رشد مناسبی داشته باشند و اگر کودک در یکی از این موارد با مشکل روبرو شود و کمبودهایی را احساس کند به دلیل این ضعف، خیال پردازی می‌کند.

 

این روان شناس کودک با بیان اینکه این دسته خیال پردازی‌ها مشکل ساز است، تصریح کرد: والدین می‌توانند از این خیال پردازی‌های کودک پی به نقاط ضعف او ببرند؛ درصورتی که خیال پردازی جنبه رشدی داشت آن را برطرف کنند و اگر نشان از کمبودهای عاطفی کودک می‌داد، با برنامه ریزی آن را جبران کنند.

 

راکی با بیان اینکه نگرش والدین نسبت به خیال پردازی کودک باید مثبت شود و خیال پردازی را یک امر منفی تلقی نکنند، ادامه داد: خیال پردازیمی‌تواند به خصوص اگر خیال پردازی‌های شغلی باشد منجر به پیشرفت‌های شغلی شود، بنابراین والدین باید بسترهایی که کودک برای خیال پردازی نیاز دارد را فراهم کنند.

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)

 

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, روان شناسی, روان شناسی کودک, خیال پردازی کودکان و نظر روان شناسی

نظم در شیر دادن به نوزادان دوقلو

اگر چه شیر دادن به دوقلوها در تصور خیلی از افراد کار سخت و دلهره آوری است، اما بدن مادر می تواند شیر مورد نیاز هر دو نوزاد را تامین کند. از آنجا که بسیاری از دو قلوها زودتر از زمان موعد دنیا می آیند شیر مادر می تواند فواید زیادی برای آن ها داشته باشد و سیستم های دفاعی و ایمنی بدن آن ها را تقویت کند. شود دیگر تغذیه دوقلوها با شیر مادر این است که صرفه جویی در زمان صورت می گیرد زیرا پر کردن و آماده کردن دو شیشه شیر برای نوزادان زمان بر تر خواهد بود.

 

اگر دوقلوها ی شما زودتر از زمان موعد دنیا آمدند پس احتمالا از طریق لوله تغذیه می شوند که پیشتر در مورد آن توضیح دادیم. اما اگر نوزادان شما در حدود 37 هفتگی به دنیا آمدند، احتمالا با مشکلاتی روبرو هستند و به طور کامل نمی توانند سینه شما را بگیرند و از آن شیر بنوشند به همین دلیل توصیه می شود از فنجانهای شیرخوری نوزاد (که تقریبا با شیشه شیر کمی متفاوت است و نوزاد باید آن را بمکد تا شیر به دهانش بیاید و مکیدن از این فنجان ها کمی سخت از شیر خوردن از شیشه شیر است) استفاده شود، زیرا استفاده از این نوع فنجان ها کمک می کند زمانی که نوزادتان آمادگی پیدا کرد، سینه خود را جایگزین آن کنید.

 

  نظم در شیر دادن نوزادان:

 

شاید تصور کنید که برای شیردادن به هر نوزاد زمان بندی مختلفی در نظر بگیرید، کار خود را در برابر شیر دادن به دوقلوها راحت کرده اید، اما اگر بتوانید این کار را به طور همزمان برای هر دو انجام دهید زیرا که در این شرایط کار بسیار راحت تر خواهد بود. یا شما می توانید تغذیه کردن کودک را به زمانی که او گرسنه می شود، واگذار کنید و یا اینکه یکی از قل ها را بیدار کنید و به او شیر دهید و زمانی که سیر شد، دیگری را تغذیه کنید، که به این ترتیب هر دو هم زمان تغذیه می شوند.

احتمالا زمانی که در دوران شیردهی دوقلوها به سر می برید خیلی احساس گرسنگی خواهید کرد، حتما غذای کامل مصرف کنید و یک غذای ساده همیشه آماده داشته باشید تا سطح قند خون شما پایین نیاید. حتما آب و نوشیدنی و مایعات زیاد بنوشید زیرا بدن شما در شرایطی قرار دارد که آب زیادی از دست می دهد.

 

شاید نوزادان شما سینه ای را بیشتر ترجیح دهند، اگر هر دو آن ها یک وزن هستند هیچ اشکالی ندارد. سینه ای را که ترجیح می دهند، به وی بدهید، اما اگر وزنشان مساوی نیست بهتر است به صورت متناوب سینه خود را برای آن ها عوض کنید تا مطمئن شوید هر دو غذای کافی دریافت می کنند و روند تولید شیر به درستی انجام می شود.

 

 وضعیت شیر دادن به نوزادان:

 

اگر شما قصد دارید هر دو نوزاد خود را به صورت همزمان شیر بدهید، باید به موقعیت قرار گرفتن آن ها فکر کنید. شما می توانید از روش سنتی که پیشتر در مورد  وضعیت شیر دادن به نوزاد گفته شد برای یکی از آن ها  استفاده کنید. یعنی با دست های خود سر نوزاد را گرفته و با استفاده از بالشت ارتفاع آن را را تنظیم کنید تا زمانی که در موقعیت مناسب قرار بگیرد. در حالی که شما روی تخت دراز کشیدید در حالی که در زیر کمر شما بالشت قرار دارد تا آن را بالا نگه دارد، نوزاد دیگر را روی بازوی خود قرار دهید به طوری که پاهای او را پشت کمرتان دراز کنید. البته شیر دادن دو قلوها به طور همزمان مسلما کار راحتی نیست و شما نیاز به تمرین خواهید داشت تا بتوانید این کار را با موفقیت انجام دهید.  البته روزهای اول شما می توانید از همسر خود کمک بگیرید تا یکی از نوزادان را او با دستش نگه دارد، اما به تدریج شما به این کار عادت خواهید کرد و راحت تر و بدون کمک کسی آن را انجام خواهید داد.

 

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, پزشکی, پزشکی کودکان, شیر دادن به نوزادان دوقلو

آشنایی با مشکلات آلت تناسلی پسربچه ها

 

در این مطلب به ده نکته اصلی جهت آموزش مادران محترمه که دارای فرزند پسر هستند اشاره می شود:

 

1. بیضه نزول نکرده 

 

متاسفانه در حال حاضر تعداد قابل توجهی از نوزادان پسر که دارای بیضه نزول نکرده هستند، تشخیص داده نمی شوند و در کمال تعجب موقعی تشخیص داده می شود که پسر می خواهد به سربازی برود و توسط پزشک معاینه می شود. 

 

هنگام تولد هر دو بیضه باید در داخل کیسه بیضه قرار گرفته باشند. والدین باید حتما از پزشک متخصص اطفال که فرزندشان تحت نظر وی است بخواهند که فرزند آنها را از نظر بیضه نزول نکرده معاینه کند. گاهی بیضه نزول نکرده دو طرفه است و اگر به موقع درمان نشود، فرزند آنها در آینده قدرت باروری نخواهد داشت، ضمن اینکه بعلت داشتن ظاهر دستگاه تناسلی غیر طبیعی ناشی از خالی بودن کیسه های بیضه، از نظر روحی همیشه تحت فشار خواهند بود.

 

مادران باید بدانند که حداکثر سنی که ما می توانیم منتظر بمانیم تا بیضه ها در محل طبیعی خود قرار گیرند، 12 ماهگی است. در پایان 12 ماهگی این بیضه ها باید حتما توسط عمل جراحی پائین آورده شوند. در ضمن بیضه های نزول نکرده استعداد به سرطان زیاد دارند، حتی اگر به موقع جراحی شده باشند. بنابراین اینگونه پسرها باید تا آخر عمر از نظر احتمال ابتلا به سرطان بیضه تحت نظر باشند.

 

2. آب آوردن کیسه بیضه یا هیدروسل

 

در تعدادی از نوزادان پسر هنگام تولد کیسه بیضه متورم است و پس از بررسی مشخص می شود که کیسه بیضه دارای مایع یا همان هیدروسل است. هیدروسل در نوزادان پسر دو نوع است: ارتباطی و غیر ارتباطی. اکثر موارد نوع هیدروسل ارتباطی است، در نوع ارتباطی اگر کیسه بیضه به آهستگی با دو انگشت فشرده شود مایع داخل آن وارد شکم می شود و کیسه بیضه کوچک می شود، ولی بعدا دوباره مایع وارد کیسه بیضه می گردد. هیدروسل ارتباطی معمولا تا سن دو سالگی بعلت بسته شدن راه ارتباطی شکم با کیسه بیضه بهبود پیدا می کند و باید قبل از جراحی تا دو سالگی منتظر شد.

 

3. تنگی مجرای ادرار 

 

نوزادان پسر که در دوره شیر خوارگی ختنه می شوند بعلت برداشته شدن پوست محافظ کلاهک آلت تناسلی، اسید ادرار مجرای ادرار را سوزانده و کم کم مجرای ادرار تنگ می شود و گاها بقدری تنگ می شود که به آن مجرای ادرار سوزنی می گویند. در اینگونه پسر بچه ها باید با یک عملی که سرپائی است، مجرای ادرار تنگ شده باز شود، چون تنگی مجرای ادرار سبب افزایش فشار داخل مثانه و سبب فشار بر روی کلیه ها می شود.

 

4. ختنه 

 

اگر فرزند شما بیش از 2 ماه دارد و هنوز ختنه نشده است بهتر است از روش جراحی برای ختنه استفاده شود. والدین نباید ختنه را یک عمل ساده بدانند، انجام ختنه خوب یک هنر است. بهترین روش برای انجام ختنه، روش جراحی است که یک روش استاندارد دارد که توسط ارولوژیستها انجام می شود. 

 

شاید از هر 100 پسر بچه ای که ختنه می شوند حتی یک نفر آنها نیز به روش استاندارد ختنه نمی شود. استفاده از حلقه برای ختنه هم پر عارضه بوده و هم اینکه تمام پوست ناحیه ختنه گاه برداشته نمی شود. ختنه یک عمل جراحی است و نباید آنرا دست کم گرفت. اینکه یک نفر پای بچه و یک نفر دست بچه را می گیرد و بعد بچه ختنه می شود، بدترین کار است، و ضربه روحی آن تا آخر عمر در کودک باقی می ماند.

 

5. هیپوسپادیاس 

 

هیپوسپادیاس به معنای باز شدن سوراخ مجرای ادرار پائین تر از محل طبیعی در سطح تحتانی آلت تناسلی می باشد. در این کودکان باید ختنه را تا زمان اصلاح هیپوسپادیاس به تاخیر انداخت چون از پوست ناحیه ختنه گاه جهت ترمیم هیپوسپادیاس استفاده می شود.

 

6. عفونت ادراری 

 

اگر پسر بچه ای یک بار مبتلا به عفونت ادراری ثابت شده باشد، باید از نظر وجود احتمالی ریفلاکس (برگشت ادرار از مثانه بطرف بالا به حالب و کلیه ها) بررسی شود.

 

7. شروع بلوغ 

 

والدین باید فرزندان خود را از نظر شروع به موقع بلوغ تحت نظر داشته باشند. در فرایند بلوغ دو مشکل می تواند اتفاق بیفتد: شروع دیررس و عدم شروع. فاجعه موقعی اتفاق می افتد که بلوغ شروع نشود و والدین متوجه آن نشوند. اولین نشان بلوغ بزرگ شدن بیضه ها است. آن معمولا ما بین 13-12 سالگی اتفاق افتاده و حداکثر باید تا 14 سالگی اتفاق بیفتد.

 

8. چرخش آلت تناسلی 

 

اگر کودک شما کج ادرار می کند احتمالا دچار چرخش آلت تناسلی است و بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت نمائید.

 

9. دستگاه تناسلی مبهم

 

در مواردیکه بچه با دستگاه تناسلی مبهم بدنیا آمده است (از روی دستگاه تناسلی نمی توان قضاوت کرد که کودک دختر است یا پسر) به هیچ وجه نباید بدون بررسی کودک را پسر تلقی کرد و او را مثل پسر بزرگ کرد.

 

10. بهداشت ناحیه تناسلی

 

تا زمانیکه کودک ختنه نشده است نگه داشتن بهداشت ناحیه تناسلی خیلی مهم است. باید با دست پوست ناحیه ختنه گاه هر چند وقت یکبار به طرف عقب رانده شود تا مابین پوست ختنه گاه و کلاهک آلت تناسلی چسبندگی ایجاد نشود، در ضمن باید از تجمع ترشحات ما بین پوست ختنه گاه و کلاهک آلت تناسلی جلوگیری کرد.

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, پزشکی, پزشکی کودکان, آشنایی با مشکلات آلت تناسلی پسربچه ها

استفاده از قصه گفتن برای کودک جهت آموزش

قصه گفتن برای کودک

 

 تاثیر قصه گویی و فواید قصه گویی بر تربیت کودک کمکی بزرگ به والدین است. کودک شما اختلالات رفتاری دارد که شما بعد از امتحان کردن هزار و یک راه متاسفانه گاهی به تنبیه رو می آورید اما بهتر است دست نگاه دارید و با اصول و روشهای درست تربیت کودک با قصه خواندن بیشتر آشنا شوید.

 

گاهی یک قصه می تواند تاثیری بر زندگی و آینده ی کودک بگذارد که ده ها آموزش از آن عاجز است....

 

 اختلال های رفتاری طبقه ای از رفتار کودک است. کودکانی که رفتارشان به این طبقه تعلق دارد از میزان شرارت و شیطنتی که ویژگی گروه سنی آن هاست پا را فراتر می گذارند. آن ها به طور جدی حقوق مسلم دیگران را زیر پا می گذارند و یا قوانین عمده اجتماعی را خدشه دار می کنند. گاهی بسیاری از کودکان از نظر هیجانی نیز با مشکل رو به رو می شوند و در معرض افسرده شدن قرار می گیرند. اختلالات هیجانی رفتاری به شرایطی اطلاق می شود که در آن پاسخ های هیجانی و رفتاری در مدرسه با هیجان های فرهنگی، سنتی، و قومی تفاوت داشته باشد؛ به طوری که در عملکرد تحصیلی فرد، مراقبت از خود، روابط اجتماعی، سازگاری فردی، رفتار در کلاس و سازگاری در محیط کار نیز تأثیر منفی داشته باشد. اغلب کودکان با اختلالات رفتاری احساسات منفی دارند و با دیگران بدرفتاری می کنند. در بیشتر موارد، معلمان و هم کلاسی ها آن ها را طرد می کنند، در نتیجه فرصت های آموزشی آنان کاهش می یابد. به رغم مشکلات فراوانی که این کودکان با آن مواجه اند، بیشتر آن ها تا سال ها پس از ورود به مدرسه شناسایی نمی شوند مگر این که اختلالات رفتاری و مشکلات تحصیلی آنان تشدید شود.

 

بسیاری از بزرگسالان تحمل رفتارهای کودکان با اختلالات رفتاری را ندارند و به تنبیه آنان نیز متوسل می شوند. این کودکان در مقایسه با همسالان بهنجار خود در جنبه های مهم زندگی محدودیت دارند و در تعاملات اجتماعی با مشکلات جدی مواجه اند. ناتوانی های این کودکان از رفتارهای آن ها ناشی می شود. قصه درمانی در سال های اخیر به صورت یکی از فنون بازی درمانی مطرح شده است. استفاده از قصه درمانی به مثابه یک فن درمانی فقط به درمان مشکلات روان شناختی کودکان منجر نمی شود. در قصه درمانی فرض بر این است که تغییر در زبان و ادبیات قصه های زندگی فرصت های جدیدی برای رفتار و روابط با دیگران ایجاد می کند.

 

تاثیر و فواید قصه خواندن برکودکان

 

کودکان از طریق داستان ها و افسانه ها با حقایق و تجربه های زندگی آشنا می شوند. تأثیرپذیری از شخصیت های قصه، تقویت قدرت فهم و بیان، پرورش خلاقیت، آموزش زبان و افزایش گنجینه واژگان کودکان نیز از دیگر تأثیرهای آموزشی و تربیتی داستان سرایی به شمار می روند. در واقع داستان خلاقیت گسترده ای است که با آن هر فردی می تواند عقاید به ظاهر نامعقول را بازیابی و آن ها را جایگزین و استفاده سازنده از آن ها را مطرح کند.

 

  داستان سرایی به مثابه تدبیری مداخله ای برای آموزش می تواند دانش آموزان را به کشف معنای منحصر به فرد بودن خود ترغیب کند و توانایی آن ها را برای برقراری ارتباط واقعی بین افکار و احساسات افزایش دهد. مهارت های کلامی متواند توانایی دانش آموزان را برای حل و فصل اختلاف بین فردی به صورت آرام و توأم با بحث و گفت و گو افزون سازد. بیان داستان و نیز گوش فرا دادن به آن دانش آموزان را به بهره گیری از تخیلاتشان تشویق می کند. این تخیل قوی می تواند اعتماد به نفس و انگیزش شخصی را در دانش آموزان افزایش دهد، زیرا آنان خود را برای نیل به امیال و آرزوهایشان شایسته و توانا تصور می کنند.

 

 تاثیر قصه گویی بر درمان مشکلات رفتاری کودکان

 

 قصه ها می تواند از نظر تربیت اجتماعی، عاطفی و اخلاقی در کودک نیز موثر واقع شوند

 

 قصه ها می تواند از نظر تربیت اجتماعی، عاطفی و اخلاقی نیز موثر واقع شوند و بسیاری از مقررات، هنجارهای اجتماعی و دستورالعمل های زندگی را منتقل کنند. چگونگی روبرو شدن با مشکل ها، حل آن ها و بسیاری از الگوهای رفتاری در گروه ها و طبقه های مختلف اجتماعی و سنی در داستان ها بیان می شود. اگر والدین یا درمان گران قادر به فهم افکار سری کودک یا شناسایی احساس های پنهان او باشند، هر اندازه تفسیرهای انجام شده نیز درست باشند، باز این فرصت از کودک گرفته می شود که خود از طریق شنیدن پی در پی داستان و تفکر درباره آن به احساس رویارویی موفقیت آمیز با مشکل خود دست یابد. به همین دلیل است که رویکردهای داستانی به روان درمانی تأکید دارد و قصه ها در چگونگی رفتار و واقعیت های کودکان نقش موثری ایفا می نماید. قصه ها به کودکان راه حل هایی ارائه می دهند که غیرمنتظره و شگفت انگیز و در عین حال شدنی و مثبت هستند. تلاش پژوهش گران و درمان گران منجر به استفاده از ادبیات و قصه و قصه درمانی شده است.

 برخی از مسائل کودکان با مشکلات عاطفی و رفتاری از ضعف آگاهی و بهره نبردن از مهارت های اجتماعی، الگوی کلامی صحیح، رفتارهای جامعه پسندانه، مهارت های ارتباطی و دوست یابی، مسئولیت پذیری، و غیره ناشی می شود؛ پس آموزش این مهارت ها به این کودکان ممکن است تا حدودی از بروز این مشکلات پیشگیری کند. درمان گران و روان شناسان کودک می توانند جدیت بیشتری برای استفاده از قصه در مداخله های درمانی کودکان و نوجوانان نشان دهند و والدین و معلمان بهتر است استفاده گسترده تر از قصه های هدف دار را در برنامه های آموزشی و تربیتی کودکان بگنجانند به خصوص که این امر در سنت تربیتی فرهنگ ما جایگاه خاص خود را هم دارد.

 

در این جا چند نمونه از راهبردهای مهارت های اجتماعی را ذکر می کنیم که مربیان می توانند برای آموزش آن ها از داستان استفاده کنند و برای این که کودک مطالب را بهتر درک کند از سوال های نیمه سازمان یافته نیز کمک بگیرند. این راهبردها به کودکان پرخاش گر کمک می کند تا تمایلات و رفتارهای پرخاش گرانه خود را مهار کنند.

 

- پیوستن به فعالیت های دیگر

- ابراز خشم با لحن آرام

- ترک صحنه

- نپذیرفتن تقاضاهای دیگران به شیوه ای مودبانه

- یادآوری سودمندی و مزایای رفتار مناسب

- نادیده انگاشتن رفتار نامطلوب دیگران

- استفاده از جمله های تلفیقی

- هم دلی کردن

ایران نما

برچسب‌ها: ایران گردی, روان شناسی, روان شناسی کودک, قصه گفتن برای کودک

دانستنی هایی در مورد موی کودک

 کم پشتی موی نوزاد دلایل خاصی دارد که بخش از انها مربوط به تغذیه مادر در دوران بارداری و بخشی دیگر عواملی هستند که به طور طبیعی منجر به کم پشتی موی نوزاد می شوند.

 

برخی مادرها تلاش می کنند با عمل به توصیه بزرگ ترها در دوران بارداری مواد غذایی ای مصرف کنند که موی نوزاد را پرپشت و ضخیم می کند و برخی بعد از تولد نوزاد به دنبال راه هایی برای رسیدن به این هدف هستند. با دکتر علی ناصح، فوق تخصص نوزادان و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی در رابطه با علل کم پشتی موی نوزاد، اینکه چطور می توان موی نوزاد را پرپشت کرد و توصیه های قدیمی ها در این باره گفت و گو کردیم.

 

 کم پشتی موی نوزاد طبیعی است؟

 

 کم پشتی موی نوزادان زمان تولد بسیار طبیعی است. جنس موی نوزاد بسیار نازک و لطیف است و همین موضوع باعث می شود در شرایط عادی از حالت معمول کمتر دیده شود. از طرف دیگر، این موضوع ژنتیکی است و از دوران نوزادی برخی نوزادان موی کم پشت تر و برخی موی پرپشت تری دارند.

 

 ریزش مو چطور؟

 

از 2 تا 3 ماهگی به بعد به تدریج موی نوزاد در ناحیه پس سر که در تماس سایشی با تشک و متکا قرار دارد دچار ریزش می شود و تا چند ماه این مسئله ادامه دارد. بعد از 8-7 ماهگی به تدریج موهای ریخته دوباه رشد می کنند.

 

 اگر  کم پشتی موی کودک تا سن 3-2 سالگی همچنان ادامه داشت، آن وقت باید نگران بود و برای درمان با تخصص مشورت کرد.

 

 کمبودهای تغذیه ای بدن مادر در دوران بارداری یا شیردهی می تواند عامل کم پشتی یا ریزش موی نوزاد باشد؟

 

 در شرایط زندگی شهری و توجه ویژه ای که اغلب والدین به تغذیه مادران دارند، بعید به نظر می رسد که کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری باعث کم پشتی یا نازکی موی نوزاد شود. خصوصیت فیزیولوژیک شیر مادر نیز این طور است که فقیر و غنی نمی شناسد و به بهای تضعیف مادر شیر کیفیت خوبی دارد پس شرایط زندگی مادر تاثیری در رشد موی شیرخوار ندارد و بیشتر مسئله ژنتیک در میان است.

 

 با این حال عفونت های پوستی از جمله درماتیت سبوروییک و اگزما و مسائل آلرژیک می تواند در کندی رشد مو یا ریزش آن تاثیر داشته باشد. کمبود برخی املاح نیز می تواند باعث ریزش مو شود اما در رژیم معمول این کمبودها بروز نمی کند و نیازی به دادن مکمل به شیرخوار نیست. گاهی متخصصان پوست برای تقویت موی شیرخواران مکمل هایی مثل بیوتین، سلنیوم، زینک و ویتامین های گروه B تجویز می کنند که چندان هم تاثیرگذار نیست.

 

شامپوهایی در داروخانه ها وجود دارد که گفته می شود پرپشت کننده موی کودک است. استفاده از آنها را توصیه می کنید؟

استفاده از این نوع شامپوها را در دوران نوزادی اصلا توصیه نمی کنم. کافی است در این دوران برای شستشوی سر و بدن کودک از شامپوهایی استفاده کنید که خاصیت اسیدی یا قلیایی ندارد.

 

 برخی مادران روی سر نوزاد کلاه نمی گذارند و می گویند برای آنکه فرزندشان موی خوبی داشته باشد باید سرش هوا بخورد. این باور چقدر درست است؟

 

  هواخوردن پوست هم در بحث سلامت پوست سر هم پوست سایر قسمت های بدن مهم است اما تحقیقی نشان نداده کلاه باعث کم پشتی یا ریزش موی نوزاد می شود. حتی توصیه می شود شب ها کلاه نخی نازکی سر نوزاد بگذارند تا از سر سرما نخورد.

 

 چرا بهتر است موی کودکان را کوتاه نگه داریم؟

 

 به طور متوسط بین 100 هزار تا 150 هزار مو روی سر وجود دارد. این موها در زمان جنینی درست شده و در بدو تولد وجود دارند. در بعضی به طور ژنتیکی تعداد موها کمتر و خود موها نازک تر هستند. موها در زمان نوزادی نازک ترند و به تدریج با افزایش سن ضخیم تر می شوند. در حال حاضر هیچ روش علمی و اثبات شده برای تقویت و پرپشت کردن موهای طبیعی زمان کودکی وجود ندارد. کوتاه کردن و تراشیدن موها هم در تقویت آنها موثر نیست، اما کوتاه نگه داشتن موهای بچه ها برای شستشوی آسان و رعایت مسائل بهداشتی پیشنهاد می شود. همچنین کوتاه کردن مرتب موها ظاهر آنها را پرپشت تر و زیباتر نشان می دهد.

 

به طور کلی موها نزدیک سر ضخیم ترند و هرچه قد آنها بلندتر می شود، نازک تر و آسیب پذیرتر می شوند. وقتی شما هر دو تا 3 هفته یک بار نوک موهای کودک را قیچی و کوتاه کنید؛ نوک های نازک و خراب حذف می شود و همه را به یک اندازه در می آورید. به این ترتیب موها زیباتر و پرپشت تر به نظر خواهندرسید. شانه کردن و برس زدن موها هم تقویت کننده آنها نیست.

 

 اگر موهای شیرخوار به راحتی شانه نمی شوند، استفاده از نرم کننده در حمام ضروری است و منعی ندارد و برخلاف تصور عموم نرم کننده هرگز باعث ریزش مود نمی شد. بهتر است برای بچه ها نرم کننده معمولی استفاده کنید و آن را به ساقه موها بزنید چون اگر به ریشه زدده شود، ریشه موهای کف سر نرم و روی هم خوابیده می شود و به این ترتیب موها کم پشت تر به نظر می رسند. ضمنا بستن موهای شیرخوار با کش یا گل سرهایی که باعث فشار و کشش مو می شوند به ریشه موها آسیب جدی و غیرقابل بازگشت می زند.

 

 توصیه های طب سنتی در دوران بارداری

 

 نظر طب سنتی درباره کم پشتی موی نوزاد

 

 در طب سنتی، کیفیت و کمیت موی نوزاد مرتبط با مزاج او است. تمام غذاهایی که مادر در بارداری مصرف می کند، باعث تغییرمزاج جنین می شود. نوزادانی که با مزاج سرد متولد می شوند، موهای روشن و  کم پشت و نوزادانی که مزاج گرم دارند، موهای مشکی و پرپشت و لخت و نوزادانی که مزاج خشک دارند، موهای مجعد و کم پشت دارند.

 

 گفتنی است مادرانی که در بارداری غذاهای گرم و تر زیاد می خورند، نوزادان مو مشکی با موهای پر و لخت دارند. اما اگر غذاهای ترش میل کنند، نوزادشان موهای کم پشت و مجعدی خواهدداشت چون مزاج تابعی از ژنتیک و تغذیه است و وقتی در دوران جنینی ایجاد شد، دیگر تغییرپذیر نیست.

 

 در دوران کودکی و بزرگسالینیز می تواند تاحدی مزاج را اصلاح کرد اما دوران جنینی اهمیت بسیار مهمی در شکل گیری مزاج دارد و بعد از آن به تدریج نقش تغذیه کمرنگ می شود. مادرانی که می خواهند نوزادشان در آینده موهای پرپشت و ضخیمی داشته باشد، باید غذاهای گرم و تر مثل سیب، کندر و مویز مصرف کنند.

ایران نما

 

برچسب‌ها: ایران گردی, پزشکی, پزشکی کودکان, دانستنی هایی در مورد موی کودک

نحوه فهماندن مرگ عزیزان به کودک

كودكان به روشهاى مختلف نسبت به مرگ واكنش نشان مى دهند:

اصلاً تعجب نكنيد اگر كودك ۲ ساله اى در آموزش مهارت توالت رفتن پسرفت كند يا كودك ۵ ساله اى نخواهد به مهد كودك هميشگى اش برود، چرا كه كودك در جست و جوى علت پريشانى و غمگينى بزرگترها است و مى خواهد بداند چرا برنامه روزمره اش تغيير كرده است. او با خودش فكر مى كند چرا به ناگهان جهان اطرافش اين همه نگران كننده شده است. از سوى ديگر، ممكن است كودكى هم باشد كه اصلاً واكنشى به مرگ نشان ندهد يا گاه گاهى در بين شادى و خوشحالى هاى كودكانه اش به ياد آن بيفتد كه اين هم كاملاً طبيعى است و دليل سنگدلى كودك نيست! اصولاً كودكان اين مفهوم را كم كم و به آهستگى درك مى كنند و نبايد انتظار داشت كه همه موضوع را در يك لحظه يا يك روز بفهمند و حتى بسيارى از آنها تا وقتى كه كاملاً احساس امنيت نكنند، به احساس غم خود اجازه ظهور نمى دهند، يعنى فرايندى كه ممكن است ماهها تا سالها به طول بينجامد، بخصوص اگر مرگ عزيزى را شاهد بوده باشند.بعضى از كودكان رفتارهايى انجام مى دهند كه به نظر عجيب مى رسد. مثل بازيهاى تشييع جنازه يا اداى مردن كسى را درآوردن. اين هم امرى طبيعى است، حتى اگر به نظر بزرگترها غير معقول باشد. بنابراين، اين روش ابراز احساسات در مورد مرگ را نبايد از كودك گرفت.

 

احساسات خود را در مورد مرگ توضيح بدهيد. سوگوارى يك قسمت بسيار مهم براى التيام غم مرگ عزيزان است و اين هم در مورد بزرگسالان و هم در مورد خردسالان صادق است كودك را نبايد با سوگوارى شديد، وحشت زده كرد، ولى از طرفى هم نبايد مسأله را بى اهميت جلوه داد. به كودك بايد توضيح داد كه بزرگترها هم نياز به گريه كردن دارند و اينكه ما به خاطر از دست دادن كسى ناراحت هستيم. در غير اين صورت، كودك كنجكاوانه تغييرات خلقى شما را درك مى كند و بخصوص وقتى حس كند مسأله اى وجود دارد، ولى شما سعى در مخفى كردن آن داريد، نگران تر مى شود.

 

به سؤالات كودك پاسخ دهيد. كنجكاوى كودكان درباره مرگ يك امر عادى است و نبايد از سؤالات آنها فرار كرد، بلكه بهتر است از فرصت پيش آمده استفاده كرده و به كودك كمك كنيم تا بتواند با مسأله از دست دادن ديگران روبرو بشود.

 

جوابهاى آسان و كوتاه عرضه كنيد. كودكان قدرت درك اطلاعات پيچيده و سنگين را ندارند. بنابراين سعى كنيد براى توضيح مرگ وارد جزئيات و بحثهاى پيچيده آن نشويد. آنچه براى كودكان بخصوص زير ۵ سال درك بهترى دارد، توضيح مرگ به عنوان توقف تمام كارهاى جسمانى است. مثلاً به او گفته شود مردن اين گربه يعنى اينكه او ديگر راه نمى رود يا غذا نمى خورد و چيزى را نمى بيند و هيچ دردى را احساس نمى كند و جسم آن ديگر كار نمى كند.

 

كودكان نياز دارند در مورد خودشان اطلاعاتى داشته باشند. ممكن است بپرسند كه «من كى مى ميرم؟» كه در جواب بهتر است گفته شود «هيچ كس نمى داند كه كى كسى مى ميرد، ولى بيشتر ما زمان خيلى خيلى زيادى زندگى مى كنيم. من مطمئنم كه تو تا وقتى كه خيلى پير بشوى، زندگى مى كنى.» يا ممكن است كودك بپرسد: «مامان، تو كى مى ميرى؟» اين سؤال معمولاً براى اوليا خيلى تكان دهنده است. عملاً منظور كودك از اين نوع سؤال اين است كه آيا تو از من مراقبت مى كنى و يا چه كسى بعد از اين از من مراقبت مى كند، بنابراين بهتر است به كودك گفته شود «مامان قوى و سالم است و خيلى خيلى وقت زيادى، پيش تو خواهد ماند.» حتى به كودكان زير ۵ سال توصيه مى شود اوليا بگويند «مامان نمى ميرد»، «بابا نمى ميرد».

 

بنابراين اگر اينگونه جواب بدهيم كه «فرزند عزيزم همه ما يك روزى مى ميريم» براى كودك مانند اين است كه بگوييم ما همين امروز مى ميريم.

 

واژه هاى مسأله ساز

 

در بخش نخست مقاله، به چگونگى نگاه كودكان به مقوله مرگ و اينكه آنها نمى توانند مفهوم هميشگى بودن مرگ را درك كنند و در عوض، آن را به عنوان يك اتفاق موقت و قابل برگشت در نظر مى گيرند، اشاره شد. و همچنين نكته هايى براى ايجاد ارتباط مناسب با كودكان مطرح شد. در بخش پايانى ، ساير نكات مهم در اين زمينه مورد بررسى قرار مى گيرد.

 

از عبارت هايى كه به يك امرخوب اشاره مى كند، پرهيزكنيد.عبارت هاى معمول بزرگترها درمورد مرگ مثل «درآرامش استراحت كردن» يا «خواب ابدى» يا «رفتن به يك جاى دور» براى خردسالان بسيارگيج كننده است.

 

پس نگوييد كه «پدربزرگ خوابيده است» يا «به يك جاى دوررفته است». كودك ممكن است با اين توضيحات از رفتن به تختخواب نگران بشود و فكركند كه او هم ممكن است بخوابد و ديگر برنگردد، يا اگر شما به خريد و كار برويد، فكركند كه شما هم برنمى گرديد. مرگ را هرچه قابل لمس تر براى او توضيح بدهيد مثلاً بگوييد: «پدربزرگ خيلى خيلى پيرشده بود و بدن اش قادر به كاركردن نبود» اگر پدربزرگ قبل از مرگ مريض بوده اطمينان حاصل كنيد كه كودك بفهمد مريض شدن مثل سرماخوردن معنى مردن نمى دهد. به او توضيح بدهيد كه اين مريضى ها نمى تواند كسى را بكشد.

 

درمورد كاربرد واژه هاى خداوند و بهشت با احتياط كامل رفتاركنيد.دقت كنيد اين مفاهيم را براى يك كودك ۵ساله يا حتى كوچكتر به كار مى بريد و هدف شما اين است كه او را آرام كنيد. پس مراقب باشيد او را بيشتر گيج و مضطرب نكنيد.

 

براى مثال اگر بگوييد «مادربزرگ الآن خيلى خوشحال است چون توى بهشت است» كودك فكرمى كند «چطور مادربزرگ واقعاً خوشحال است اگر همه كسانى كه دور و برمن هستند، اين همه ناراحتند؟!» يا مثلاً بگوييد كه «عمو آنقدر خوب بود كه خداوند او را پيش خودش برد.» كودك فكرمى كند اگر خدا عمو را پيش خودش برده چون خوب بوده پس ممكن است مامان، من يا هركس خوب ديگرى را نيز پيش خودش ببرد!!» يا «اگر من هم خيلى خوب باشم مى توانم برم پيش خداوند و بابابزرگ را ببينم» يا اينكه «سعى كنم كه بچه بدى باشم تا بتوانم بيشتر پيش بابا و مامان بمانم!» بنابراين عبارتى به كار ببريد كه او را نگران تر نسازد. مثلاً بگوييد: «ما خيلى ناراحتيم كه بابابزرگ ديگر پيش ما نيست و ما خيلى دلتنگ او مى شويم ولى اين خوب است كه بدانى او الآن پيش خداوند است.»

 

منتظر واكنش هاى مختلفى ازسوى كودك باشيد.كودكان علاوه بر احساس غم درباره مرگ، احساس گناه يا خشم نيز پيدامى كنند. بخصوص اگر متوفى يك فرد نزديك خانواده باشد.

 

مثلاً كودك ممكن است فكركند خواهرش به خاطر حسادت هاى او مرده است يا چون او خواهرش را كتك مى زده و اذيت مى كرده، مرده است و از اين احساس به احساس گناه شديد برسد.

 

گاهى ممكن است كودك نسبت به متوفى خشمگين بشود كه چرا او را ترك كرده و رفته، يا حتى نسبت به شما، پزشكان و پرستاران احساس خشم كند.

 

ازسوى ديگر كودك ممكن است با بروز رفتارى كاملاً بى تفاوت شما را متعجب كند مثلاً بگويد«حالا كه بابا پيش ما نيست، من راحت تر مى توانم بازى كنم!» از اينگونه عبارات تعجب نكنيد و آنها را به حساب ناتوانى كودك از درك مفهوم پيچيده مرگ بگذاريد.

 

كودكان نمى توانند آنطور كه بزرگترها معنى و اثر مرگ را درك مى كنند، اين موضوع را درك كنند، بنابراين چنين كودكانى سنگدل و بى احساس نيستند.

 

انتظار تكرار سؤالات كودك را داشته باشيد. سؤالات تكرارى درمورد مرگ و توضيح علائم غم و ناراحتى براى كودك ممكن است مدت ها به طور بينجامد. حتى با بزرگترشدن وى و رشد مهارت هاى شناختى او، سؤالات تازه ترى مطرح مى شود.

 

نگران نباشيد كه توضيحات شما ناقص بوده، چرا كه سؤالات تكرارى كودكان يك امر طبيعى است. تنها كارى كه بايد بكنيد اين است كه با صبر هرچه تمامتر به آنها پاسخ دهيد.

 

به كودك كمك كنيد خاطرات خوب فرد فوت شده را به ياد بياورد. صحبت از شيرينى با او بودن و اجازه تعريف از گذشته دادن به كودك خيلى آرامش مى دهد. كودكان به روش هاى قابل لمس براى سوگوارى نيازمند هستند، بنابراين به جاى شركت درمراسم تدفين، كودك زير۵سال مى تواند در خانه شمع روشن كند يا يك آواز براى فرد درگذشته بخواند، تصوير او را بكشد يا در مراسم ديگر سوگوارى شركت داده شود.

 

دادن يك وسيله از فرد فوت شده به كودك، براى ايجاد احساس آرامش در او بسيار مؤثر است؛ مثلاً مى توان يك گردنبند از مادربزرگ را دراتاقش گذاشت.

 

گاهى اوقات مادر به علت سقط جنين بيمار، دچار سوگ مى شود. دراين موارد كودك نيز نگران مادر مى شود حتى بدون اينكه بداند حاملگى و تولد چه معنى مى دهد. او ممكن است احساس گناه كند و يا به سوگ ازدست رفتن نقش خواهر يا برادر بزرگترشدن خودش بنشيند كه شما ازقبل به او وعده داده بوديد. دراين مواقع، كودك احتياج دارد مطمئن بشود اينگونه مرگ و مير خيلى نادر است، بخصوص اگر شما قصد باردارى ديگرى داريد. به كودك بايد توضيح داد «بچه فوت شده به اندازه كافى بزرگ نشده بود كه بتواند به دنيا بيايد و بيرون شكم مامان زندگى كند». به كودك خود اجازه بدهيد با كشيدن يك نقاشى يا درست كردن يك كاردستى دراين باره سوگوارى خود را نشان بدهد.

 

درمواقعى كه از تلويزيون يك حادثه را مشاهده مى كنيد، كودك شما اضطراب و نگرانى شما را درك مى كند. بنابراين به او بگوييد «از اينكه مردم ناراحت شده اند و با سختى روبه رو هستند من هم ناراحت هستم. ولى دركنار تو، كودكم، خواهم بود و از تو مراقبت خواهم كرد.»

 

سعى كنيد كه كودك هرچه زودتر به زندگى هميشگى و روزمره اش برگردد، فعاليت ها و برنامه هاى هميشگى به كودك كمك مى كند كه زودتر احساس امنيت و آرامش كند.

 

در شرايط دشوارى كه خود شما ازيك غم بزرگ دررنج هستيد، انتظار رفتاركامل و بدون اشكال ازخود نداشته باشيد. دراين مواقع، ممكن است شما جلوى كودك گريه كنيد يا جواب سؤالات او را در وهله اول نداشته باشيد كه اينها همه طبيعى است. بنابراين از دوستان و اقوام كمك بخواهيد و به ياد داشته باشيد هرچه شما به خودتان بيشتر كمك كنيد تا با مسأله سوگ كنار بياييد، به كودكتان نيز بيشتر مى توانيد يارى برسانيد.

ایران نما

 

سندرم نفروتيك مادرزادي،علايم و درمان

سندرم نفروتيك از نظر باليني با دفع پروتئين از ادرار ، كاهش آلبومين خون، افزايش ليپيدخون مشخص مي شود .

گاهي اوقات با دفع خون از ادرار ، افزايش فشار خون وكاهش سرعت فيلتراسيون گلومرول همراه است . هنگامي كه توام با بيماريهاي گلومرول است ، سندرم نفروتيك اوليه و چنانچه به عنوان بخشي از بيماري عمومي يا درنتيجه علت مشخصي حادث شده باشد ، سندرم نفروتيك ثانويه ناميده مي شود.

سندرم نفروتيك مادرزادي نوع ارثي از سندرم نفرووتيك است كه در دوره شيرخوارگي تظاهر مي كند . دفع پروتئين از ادرار وخيزاز علايم اوليه بوده و غالبا بلافاصله پس از تولد تظاهر مي كند . بيماري نسبت به درمان پاسخ خوبي نمي دهد . ممكن است پيش از 2 سالگي منجر به فوت كودك شود .


شيوع : در جنس مذكر در سنين 2-7 سالگي شروع شده، اوج و شيوع آن 2-3 سالگي مي باشد .

علايم :

پروتئينوري (آلبو مينوري )، كاهش پروتئين خون (هيپوآلبومينمي ) ، افزايش كلسترول خون ، ادم و همچنين تغييرات فشارخون(افزايش يا كاهش يا طبيعي) كاهش GFR و كاهش برون ده ادراري ، گاهي هماچوري و علايم ديگر مثل پف كردن صورت ( بخصوص چشمها)، ورم لبهاي تناسلي يا بيضه ها ، افزايش وزن ، ادرار كدر وكف آلود ، اختلال تنفسي ، اسهال و عفونت .
ادم پيشرونده زماني ايجاد مي شود كه غلظت آلبومين سديم به كمتر از 5/2 gr/dl برسد كه به دو علت رخ مي دهد :
الف : قانون استارلينگ ( دفع پروتئين ، كاهش فشار انكوتيك خون ، جابجايي مايع عروقي به فضاي بين بافتي و ايجاد ادم .)
ب : افزايش ترشح آلدسترون ( كاهش حجم عروقي ، آلدسترون ، جذب مجدد نمك و آب از هر دو كليه) حجم سرم كمتر از حد طبيعي است ( به دليل احتباس در فضاي ميان بافتي )


ارزيابي تشخيصي :

انجام آزمايشاتي از قبيل تجزيه ادرار ، شمارش كامل خون ، ارزيابي الكتروليتهاي سديم ، كلسيم ، فسفر و نيتروژن اوره خون ، كراتينين ، پروتئين توتال ، آلبومين ، گلوبولين ، كلسترول ، تري گليسريد و كمپلمان .
پروتئينوري با دفع ادراري پروتئين كه غالبأ سطح آن به بيش از 2gr در هر متر مربع در 24 ساعت مي رسد، مشخص مي شود .

نتايج Dipstick غالبأ +4 است . وزن مخصوص ادرار ممكن است زياد و مطابقت با غلظت پروتئين داشته باشند .

كلسترول سرم ممكن است به بيش از 220 ميلي گرم در دسي ليتر برسد . سديم سرم معمولا كمتر يعني تقريبا 130 الي 135 ميلي اكي والان در ليتر مي باشد . هموگلوبين و هماتوكريت معمولا طبيعي مي باشد.


درمان :


هدف از مداواي طبي ،كاستن دفع پروتئين است .

براي كاهش ادم : محدودكردن نمك و آب و رژيم غذايي پر پروتئين ، مصرف ديورتيك هاي نگهدارنده پتاسيم (درادم شديد)
براي كاهش دفع پروتئين : پردنيزولون ، در بدو درمان روزانه g/kg 2 ( حداكثر 80 ميلي گرم )براي خاموشي طولاني مدت و كاهش ميزان عود : الكيل كنز ( سيكلوفسفا يد ، كلرابوسيل )با مصرف داروي انتخابي( پردنيزون ) پروتئينوري در هفته اول قطع ميشود (dipstick منفي به مدت 2 روز متوالي مطلوب است) اگر درمان با پردنيزون پاسخ ندهد ، بيوپسي كليه ضرورت پيدا مي كند . عود سندرم نفروتيك معمولا با بيماريهاي سيستم تنفسي فوقاني است .

پرستاري :

كنترل ثبت وگزارش روزانه علايم حياتي ، وزن روزانه ، وضعيت ادم ، جذب و دفع ، مايعات ، اندازه گيريهاي محيط شكم و آسيت ، صداهاي تنفسي ، سطح فعاليت و علايم عفونت .

مراقبتهاي پوستي شامل : تغيير وضعيت براي پيشگيري از شكنندگي پوست ، تميز كردن سطوحي كه به علت ادم مجاور هم قرار گرفته اند ( كيسه بيضه، لبهاي تناسلي ، شكم )، كمپرس گرم پلكهاي متورم ، پيشگيري از قرار گرفتن پوست در معرض سرما يا گرما لباس گشاد و ناخن كوتاه پيشگيري از عفونت ( بخصوص ريوي و پوستي ) تغذيه به مقدار كم و در دفعات زياد استراحت در موارد خستگي و ادم شديد .


آموزش نكات لازم در مصرف استروئيد ها ( پردنيزون ) :


    كنترل و گزارش عوارض ( خونريزي و زخم گوارشي ) – پيشگيري از عفونت – مصرف غذاهاي با كالري كم در استفاده طويل المدت استروئيدها - در صورت استفراغ ناشي از مصرف استروئيدها ، استفاده آنها توأم با غذا يا شير.





    تشويق كودك به بيان نظرات خود درباره تغيير تصوير ذهني .
    تغذيه در كودكان مبتلا به سندرم نفروتيك : مقدار كم در دفعات زياد شامل غذاي پر پروتئين و پركالري در صورت ادم محدود از نظر نمك و آب مي باشد .
    عارضه اصلي در كودك مبتلا به سندرم نفروتيك عفونت است .
    كودك مبتلا به سندرم نفروتيك ميتواند كارهاي روزمره خود را انجام دهد فقط بايد از تماس با عوامل و افراد عفوني پرهيز كند .

 

منبع:ایران باستان

 

آمفالوسل یک عیب مادرزادی

آمفالوسل یک عیب مادرزادی است که احشاء شکمی به مقادیر مختلف، داخل طناب نافی می شوند. همچنانکه جنین در ساک حاملگی رشد می کند، روده ها رشد می کند، و درازتر می شوند و از شکم به داخل طناب نافی می ریزند (برآمدگی پیدا می کند)، این رشد در 10-6 هفته اول بارداری اتفاق می افتد.

بطور معمول روده ها در یازدهمین هفته بارداری به داخل شکم بر می گردند. اگر این اتفاق رخ ندهد، یک آمفالوسل بوجود آمده است. بهرحال بیشتر از نصف همه کودکانی که با آمفالوسل بدنیا می آیند ممکنست عیبهای زمان تولد (مادرزادی) دیگری نیز داشته باشند. تعدادی از این نقصها ممکنست جدی باشند.

آمفالوسل چطور بنظر می رسد؟

آمفالوسل بوسیله یک ساک شفاف از جنس غشائی که از طریق طناب نافی جاگذاری شده است پوشیده می شود. ساک ممکنست تنها یک قسمت (لوپ) کوچکی از روده ها و یا اکثر روده و دیگر ارگانهای شکمی را در بر گیرد. اگر ساک پاره شود محتویات شکمی از طریق ورودی دیواره شکمی حرکت می کنند و شکم کوچکتر از آنست که جایگزینی محتویات شکمی صورت گیرد و بدین ترتیب باعث ایجاد مشکل میشود.

آمفالوسل چگونه درمان می شود؟

اگر ساک آمفالوسل بی عیب باشد، جراحی باید به تاخیر بیفتد تا زمانیکه کودک به خوبی فعالیت کند. در آمفالوسلهای کوچک، برای جلوگیری از عفونت یا آسیب بافت، فوراً باید عیب بر طرف شود و در آمفالوسلهای بزرگتر، ممکنست با کاهش تدریجی به وسیله بزرگ کردن حفره شکم به تناسب محتویات روده ای نیاز داشته باشند. یک کیسه پلاستیکی روی محتویات شکمی گذاشته شده تا روده را احاطه کرده و به کاهش آن کمک کند تا زمانیکه جراحی پایانی امکانپذیر شود.

زمانیکه محتویات شکمی به داخل حفره شکم بوسیله نیروی کشش و قوه جاذیه، برگردانده شد، بخش ورودی با جراحی بسته خواهد شد.

بازگشتن محتویات شکم به داخل حفره شکم، می تواند تا 10 روز طول بکشد. شیرخوار ممکنست زیر دستگاه ونتیلاتور تا زمان برگشتن محتویات به حفره شکم، باشد.

یک راه درمان غیرتهاجمی، استعمال کرم Silvadene برای سفت کردن ساک می باشد. در این موارد، جراحی به مدت 12-6 ماه عقب می افتد تا مادامی که بچه رشد می کند، حفره شکم نیز بزرگتر شده و محتویات جایگزین شود.

اگر آمفالوسل پاره شود، یک اورژانس پزشکی است و جراحی فوراً انجام خواهد شد. عوارض آمفالوسل شامل عفونت، پارگی و انسداد روده است. اگر شما سئوالات بیشتری در رابطه با آمفالوسل دارید می توانید از جراح کودکان بپرسید.

منبع:ایران باستان

 

شش علت سرفه مزمن در کودکان و درمان آن

شنیدن صدای سرفه کودکان برای والدین خوشایند نیست و معمولا باعث اضطراب والدین می‌شود. اگر این سرفه برای مدت زمان طولانی ادامه یابد، این نگرانی بیشتر می شود. به گفته محققان، سرفه طولانی مدت در کودکان می تواند دلایلی مانند آسم و آلرژی داشته باشد.

معمولا به دنبال یک عفونت تنفسی مثل سرماخوردگی ممکن است سرفه تا چند روز ادامه یابد. ولی سرفه‌ای که بیش از 2 یا 3 هفته طول بکشد، حتما باید بررسی شود و دلیل آن مشخص گردد.

اکثر کودکان به دنبال سرماخوردگی ساده، دچار سرفه حاد می‌شوند که این مساله ممکن است طی یک سال چند نوبت تکرار شود.

گاهی کودکانی که قبل از سنین مدرسه در مهدکودک‌ها نگهداری می‌شوند، در سال 8 بار دچار عفونت تنفسی ساده می‌شوند و به دنبال آن نیز کمتر از یک هفته سرفه‌شان ادامه می‌یابد.

اما اگر سرفه‌ کودک بیش از 2 تا 3 هفته ادامه یابد، یعنی مزمن شود، باید علت آن حتما بررسی شود.

علل سرفه مزمن در کودکان

1- یکی از علل شایع سرفه مزمن در کودکان، بیماری آسم است. بیماری آسم، با توجه به التهابی که در راه‌های هوایی کودک ایجاد می کند، باعث سرفه مزمن می‌شود که این مساله با عفونت تنفسی ویروسی (مثل سرماخوردگی) تشدید خواهد شد. این نوع سرفه در خواب و بیداری وجود دارد و معمولا شب ها، موقع فعالیت و در هوای سرد تشدید می‌شود.

2- از علل دیگر سرفه مزمن کودکان، درگیری سینوس‌ها (سینوزیت) است که گاهی سرفه مزمن می‌تواند تنها علامت عفونت سینوس ها باشد.
در کودکان مصرف خودسرانه داروهای ضد سرفه توصیه نمی‌شود، چون این امر می‌تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد


3- رینیت آلرژیک (حساسیت تنفسی) یا آلرژی‌های فصلی یا تب یونجه که معمولا در بهار و تابستان و پاییز دیده می‌شود نیز می‌تواند باعث سرفه مزمن شود.
4- از علل دیگر سرفه مزمن برگشت محتویات معده به گلو است که بیماری ریفلاکس (ترش کردن غذا) نام دارد و نیاز به درمان پزشکی دارد.

5- عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی و تحتانی نیز هر کدام به نوعی باعث سرفه مزمن می‌شوند.

6- تماس با دود سیگار و آلاینده‌های محیطی مثل دود‌ حاصل از سوختن چوب و مواد سوختی نیز از علل دیگر سرفه مزمن در کودکان هستند.

درمان سرفه کودکان

اگر سرفه کودک به دنبال عفونت تنفسی مثل سرماخوردگی ایجاد شده باشد، معمولا نیاز به مداخله پزشکی و مصرف دارو ندارد و طی یک یا دو هفته بهبود می‌یابد.

در موارد سرفه مزمن که معمولا بیماری دیگری باعث این مساله می‌شود، باید کودک ویزیت شده و بیماری زمینه‌ای تشخیص داده و درمان شود تا سرفه برطرف گردد.

در کودکان مصرف خودسرانه داروهای ضد سرفه توصیه نمی‌شود، چون این امر می‌تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد.

نکته مهم اینکه به هر حال سرفه یک مکانیسم محافظتی در کودک است و با رفع موکوس، مواد محرک و عوامل عفونی از سیستم تنفسی باعث محافظت کودک می‌شود. بنابراین از بین بردن مکانیسم سرفه به وسیله داروهای ضدسرفه در کودکان به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

یک مطالعه در مورد سرفه مزمن کودکان

طی یک مطالعه 40 کودک - با سن متوسط 9 سال- با مشکل سرفه مزمن (سرفه آنها بیش از 8 هفته طول کشیده است) مورد بررسی قرار گرفتند.
هیچ کدام از این کودکان در معرض دخانیات نبوده یا تولد زودرس نداشتند (این دو فاکتور نقش موثری در سرفه دارد).
محققان این مطالعه، به این نتیجه رسیدند که آلرژی، رفلاکس معده و آسم در 90 درصد موارد، از دلایل اصلی سرفه مزمن در کودکان هستند.
این یافته می تواند کمک موثری در رابطه با درمان سرفه مزمن کودکان باشد.


daneshju.ir
منبع:ایران باستان

 

سردردهای کودکان همراه با توصیه‌های لازم به پدر و مادرها

● مگه بچه‌ها هم سردرد می‌گیرند؟

این اولین سئوالی است که بلا‌فاصله بعد از خواندن این تیتر در ذهن پدر و مادرها ایجاد می‌شود. بزرگترها معمولا‌ سردرد بچه‌ها را یا ندیده می‌گیرند یا به تومورهای مغزی و علل بدخیم دیگر نسبت می‌دهند.
اما با سردرد بچه‌ها واقعا چطور باید برخورد کرد؟ به طور کلی، در بیشتر موارد، سردردهای بچه‌ها ناشی از علت‌های ساده هستند، مثلا در اثر شب دیر به رختخواب رفتن و یا بازی کردن به مدت طولانی زیر آفتاب و یا ضربه به سر ایجاد می‌شوند. اما گاهی هم ممکن است طولانی بوده و با علایم دیگر همراهی داشته باشند. سردرد می‌تواند در اثر عوامل بسیار متعددی ایجاد شود و خفیف و کوتاه مدت و یا شدید باشد.
نکته‌ای که درباره سردرد در بچه‌ها بسیار اهمیت دارد این است که بتوانیم تشخیص دهیم که این سردردها چه زمانی کم‌اهمیت و گذرا هستند و چه زمانی نیاز به توجه بیشتری دارند.

● چه عواملی باعث سردرد در بچه‌ها می‌شود؟

بچه‌ها هم درست مثل بزرگ‌ترها دچار سردرد می‌شوند و تا حدی می‌توان گفت که سردرد ماهیت ارثی هم دارد. یعنی اگر شما و همسرتان هر چند وقت یک‌بار دچار سردرد می‌شوید، فرزند شما هم ممکن است سردرد بگیرد. عوامل بسیار مختلفی می‌توانند باعث ایجاد سردرد شوند مثلا بعضی افراد نسبت به خوابشان بسیار حساس هستند و اگر کمی، کمتر از معمول بخوابند و یا ناگهان از خواب بپرند، دچار سردرد می‌شوند. بعضی بچه‌ها هم هستند که اگر تشنه بمانند و یا ضربه کوچکی به سرشان بخورد و یا بیش از حد جلوی تلویزیون یا کامپیوتر بنشینند، سردرد می‌گیرند. گاهی هم برخی از عفونت‌ها مثل سرماخوردگی، عفونت‌های گوش یا سینوس‌ها و یا عفونت‌های ادراری، می‌تواند باعث ایجاد سردرد در بچه‌ها شود.
به طور کلی در حدود ۹۰ درصد از سردردهای بچه‌ها ناشی از علت مهمی نیستند و نیاز به پیگیری ندارند، ولی در ۱۰ درصد موارد ناشی از عفونت‌ها یا سایر بیماری‌ها هستند و باید به دنبال علت آنها بود.

● انواع سردردهای کودکان

بچه‌ها اغلب به دو نوع سردرد مبتلا می‌شوند:
۱) سردردهای تنشی
۲) میگرن
▪ سردردهای تنشی
یکی از سردردهای نسبتا شایع در کودکان هستند که اغلب در اثر خستگی عضلات سر و گردن ایجاد می‌شوند و بچه اغلب از یک درد فشارنده و مبهم در قسمت جلو، بالا و اطراف سر شکایت دارد. یک تفاوت عمده که بین سردردهای تنشی و میگرن در بچه‌ها وجود دارد این است که سردردهای میگرنی در بیشتر موارد همراه با سایر علایم مثل تهوع، استفراغ هستند و خستگی و فعالیت بدنی می‌تواند باعث تشدید آنها شود، در حالی که سردردهای تنشی این‌طور نیستند.

▪ میگرن در بچه‌ها

در حدود ۵ درصد بچه‌های دبستانی و تا ۱۰ درصد از نوجوان، مبتلا به میگرن هستند. میگرن هم چیزی نیست جز سردردهای تکرار شونده. در این سردردها اغلب یک عامل محرک مثل خستگی، فعالیت بیش از حد بدنی، کمبود خواب، استرس و یا حتی خوردن برخی مواد غذایی وجود دارد به طوری که هر فردی نسبت به یکی از این عوامل حساس است و وقتی در آن شرایط قرار می‌گیرد دچار سردرد می‌شود. خاصیتی که سردرد میگرنی را از سایر سردردها جدا می‌کند این است که این سردرد اغلب یک‌طرفه بوده و کودک در سر خود احساس ضربانی می‌کند. علا‌وه بر این برخی علایم مثل سرگیجه، دل‌درد، تهوع و استفراغ، دیدن جرقه‌های نورانی و یا حساسیت به نور و بو هم ممکن است وجود داشته باشند.
در اغلب موارد، میگرن چیزی در حدود نیم تا ۶ ساعت ممکن است طول بکشد ولی گاهی دوره آن طولانی شده و تا ۲ روز هم ادامه می‌یابد. البته میگرن در بچه‌ها همیشه هم به این شدت نیست و تمام علایم فوق را ندارد بلکه کودک ممکن است، فقط احساس کسالت کند و سروصدا، نور ویا بو باعث بدتر شدن حالش شوند. در این حالت اگر کودک را مجبور کنیم که به فعالیت‌هایش ادامه دهد، و مثلا حتما تکالیفش را انجام دهد و مدرسه برود، ممکن است تهوع و استفراغ برای او ایجاد شود و در مرحله بعد در صورت عدم استراحت، سردرد یک‌طرفه ضربان‌دار شروع خواهد شد.
متاسفانه در بچه‌های خیلی کوچک، چون قادر به توصیف ناراحتی‌شان نیستند.
میگرن هم تشخیص داده نمی‌شود ولی گاهی بی‌قراری، ناآرامی و رنگ‌پریدگی قابل توجه آنها می‌تواند کمک کننده باشد. برخی از بچه‌ها هم دچار یک سرگیجه گذرای ناگهانی می‌شوند که باعث استرس کودک شده و تعادل او را به هم زده و گاهی در راه رفتن او هم اختلال ایجاد می‌کند، که این علامت اغلب تا سن ۵ سالگی از بین می‌رود. بعد از این زمان ممکن است کودک با تهوع‌های دوره‌ای دچار میگرن شود که این تهوع‌ها حتی ممکن است با سردرد هم دنبال نشوند و وقتی کودک به سنین نوجوانی می‌رسد، بهبود پیدا می‌کند و کم‌کم سردرد کودک از دوره نوجوانی به بعد الگوی میگرن توصیف شده را پیدا می‌کند که شبیه میگرن بزرگسالی است.

● با سردرد بچه‌ها چه کنیم؟

وقتی کودک شما با فواصل طولانی و گاهی اوقات دچار سردرد می‌شود، نباید خیلی نگران باشید و مطمئن باشید که با استراحت کردن برطرف خواهد شد. ولی اگر کودک به طور ناگهانی مبتلا به سردرد شدیدی می‌شود که با استراحت بهبود نمی‌یابد و یا دفعات تکرار این سردردها بیشتر از ۱بار در ماه است، بهتر است که حتما به پزشک مراجعه کنید.
علاوه بر این در صورتی‌‌که هر یک از موارد ذیل را در کودکتان دیدید هم نباید سردرد را پشت گوش بیندازید:
▪ سردردی که هنگام بیدار شدن از خواب کودک را گرفتار می‌کند.
▪ سردردهایی که با تشنج همراه می‌شوند.
▪ در صورتی‌که همراه سردرد کاهش سطح هوشیاری هم در کودک وجود داشته باشد.
▪ سردرد به همراه تب بالا.
▪ سردرد به همراه تغییر در بینایی.
▪ سردرد شدید متعاقب ضربه به سر.
▪ سردرد شدیدی که باعث ‌شود کودک از خواب بیدار شود

دکتر پریسا شبانی

منبع:ایران باستان

 

دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy)ضعیف شدن ماهیچه های بدن

دیستروفی عضلانی یک بیماری عضلانی است که در آن ماهیچه های بدن خیلی ضعیف می شوند و دلیلش هم ناتوانی بدن برای ساختن پروتئین است.

دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy) ، یک بیماری مادرزادی و ژنتیکی است که در آن ماهیچه‌های بدن، به تدریج ضعیف و ضعیف‌تر می‌شوند و از کار می‌افتند.

عضلات بدن انسان به انواع مختلفی از پروتئین‌ها احتیاج دارند تا سالم بمانند. وقتی کلمه‌ی پروتئین به گوشِ ما می‌خورد، احتمالاً اولین چیزی که به ذهن می‌رسد اسم چند تا غذا است، زیرا غذاهایی مانند گوشت و لوبیا پروتئین دارند. اما ما درباره نوع دیگری از پروتئین ها حرف می‌زنیم، پروتئینی که خود بدن می‌سازد و این مسئولیت ژن‌ها است که به بدن بگویند چگونه این پروتئین‌ها را بسازد.


در کسانی که بیماری دیستروفی عضلانی دارند، این ژن‌ها اطلاعات اشتباه به بدن می‌دهند و یا بعضی از اطلاعات خیلی مهم را نادیده می‌گیرند. این‌طوری می‌شود که بدن نمی‌تواند این پروتئین‌ها را درست و حسابی بسازد. بدون این پروتئین‌ها، ماهیچه‌های بدن آسیب‌پذیر شده و روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شوند.
وقتی که این اتفاق می‌افتد، بدن شخصی که به بیماری دیستروفی عضلانی مبتلا شده برای انجام کارهایش با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شود.

انواع دیستروفی عضلانی کدامند؟
این بیماری بیشتر از 30 نوع مختلف دارد.
در بعضی از انواع آن، مشکلات وقتی شروع می‌شوند که شخص، خیلی جوان است. در انواع دیگر، نشانه‌های بیماری دیرتر خودشان را نشان می‌دهند و بعضی وقت‌ها ممکن است حتی تا وقتی که شخص به بزرگسالی و میانسالی می‌رسد، نشانه‌های بیماری شروع نشوند.

ما در این‌جا درباره دو نوع آن صحبت می‌کنیم: دیستروفی نوع دوشن (Duchenne) و نوع بکِر (Becker).
معمولاً فقط پسرها این دو نوع دیستروفی عضلانی را می‌گیرند و دخترها در موارد خیلی خیلی کمی پیش می‌آید که به این دو نوع مبتلا شوند.

بیشتر بچه‌هایی که این بیماری را دارند، به نوع "دوشن" مبتلا هستند. آن‌ها وقتی که خیلی کوچک هستند، مانند بقیه‌ بچه‌ها به نظر می‌رسند و کارهایشان هم مثل بچه‌های سالم و طبیعی است. اما وقتی که بین سنین 2 تا 6 سالگی هستند، عضلات دست‌ها، پاها و لگن آن‌ها شروع به ضعیف‌ شدن می‌کند.
اولین علامت این ضعف عضلانی ممکن است این باشد که کودک در دویدن یا بالا و پایین رفتن از پله‌ها مشکل داشته باشد. پسری که دیستروفی عضلانی از نوع دوشن دارد، هم به سختی راه می‌رود و هم به سختی از راه رفتن باز می‌ایستد. او همچنین در غذا خوردن و نفس کشیدن هم مشکل خواهد داشت و قلب او هم که یک ماهیچه‌ است، ممکن است ضعیف شده و نتواند کارش را به درستی انجام دهد.

دیستروفی نوع بکِر خیلی شبیه نوع دوشن است، با این تفاوت که ممکن است تا زمانی که کودک به سن نوجوانی یا حتی بزرگسالی نرسیده است، خودش را نشان ندهد. در این نوع، زمان زیادی طول می‌کشد تا عضلات شروع به ضعیف شدن کنند.

چگونه یک بچه، دیستروفی عضلانی می‌گیرد؟

دیستروفی عضلانی مُسری نیست، یعنی از شخصی به شخص دیگر سرایت نمی‌کند. این بیماری به خاطر مشکلی که در ژن‌های بدن شخص به وجود می‌آید، اتفاق می‌افتد. ژن‌ها‌ از بدن پدر و مادر به بدن فرزندانشان منتقل می‌شوند و تمام اطلاعات مربوط به ویژگی‌های شخصی را در خود دارند. در واقع این ژن‌ها هستند که رنگ چشم، رنگ مو، قد و شکل ظاهری تو را مشخص می‌کنند. حتی بعضی از بیماری‌های خاص از هم طریق ژن‌ها منتقل می‌شوند.

دیستروفی عضلانی، چه احساسی در بدن بیمار ایجاد می‌کند؟

وقتی که بیمار هنوز کودک است، احتمالاً فرق زیادی با بچه‌های دیگر ندارد. اما به مرور زمان برای راه رفتن، به عصا یا صندلی چرخ‌دار احتیاج پیدا می‌کند.

خیلی سخت است که آدم بخواهد تصور کند بیماری دیستروفی عضلانی چه احساسی در بدن ایجاد می‌کند. آیا می‌توانید تجسم کنید زندگی‌اتان چگونه می‌شود، اگر نتوانید به راحتی از روی صندلی بلند شوید، ورزش کنید و یا حتی راه بروید؟ ضعفی که آدم‌های مبتلا به این بیماری در عضلاتشان احساس می‌کنند، با ضعفی که بعد از دویدن یا شنا کردن در بدن ایجاد می‌شود، فرق دارد.

اگر شما دیستروفی عضلانی نداشته باشید، ضعفی که بعد از دویدن و ورزش کردن طولانی در عضلاتت احساس می‌کنید، بعد از مدت کوتاهی از بین می‌رود. اما برای کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند، ضعف عضلات همیشگی است. آن‌ها از لحظه‌ای که از خواب برمی‌خیزند تا شب که دوباره به خواب بروند، در عضلاتشان احساس ضعف می‌کنند.

پزشک چه کار می‌کند؟
وقتی که مشکلات و ضعف عضلانی کودکان مبتلا به دیستروفی شروع می‌شود، آن‌ها پیش پزشک می‌روند. پزشک آزمایش‌های مختلفی انجام می‌دهد تا معلوم شود که آیا کودک دچار دیستروفی شده است یا نه. او عضلات کودک را معاینه می‌کند و آزمایش خون هم انجام می‌دهد.

بعضی وقت‌ها پزشک با یک آزمایش خون ساده می‌فهمد که کودک کدام نوع دیستروفی را دارد. همچنین پزشک ممکن است نمونه‌ی کوچکی از ماهیچه‌ی کودک بگیرد و آن را زیر میکروسکوپ نگاه کند تا بفهمد که آیا کودک دیستروفی عضلانی دارد یا نه.

آزمایش‌های دیگری روی عصب‌های ماهیچه‌ی کودک انجام می‌شود و به این ترتیب پزشک مطمئن می‌شود که دلیل ضعف عضلانی کودک، بیماری دیستروفی عضلانی است یا چیز دیگر.

کمک به کودکانی که دیستروفی عضلانی دارند

کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی می‌توانند کارهایی برای تقویت ماهیچه‌هایشان انجام دهند. تمرین‌های مشخصی وجود دارد که عضلات بدن این کودکان را تا حد امکان قوی‌تر می‌کند. همچنین کمربند‌های خاصی وجود دارند که باعث می‌شوند تاندون‌ها، انعطاف‌پذیری بیشتری پیدا کنند.

تاندون‌ها مانند نوارهای لاستیکی قدرتمندی هستند که ماهیچه‌ها را متصل به استخوان‌ها نگه می‌دارند. اگر تاندون حالت کششی خود را از دست بدهند و سفت شوند، ماهیچه‌ها نمی‌توانند خوب کار کنند. اما کمربند جلوی سفت شدن بیش از حد تاندون‌ها را می‌گیرد.

همچنین بچه‌های مبتلا به دیستروفی عضلانی می‌توانند تمرینات تنفسی انجام دهند و یا با نواختن یک ساز بادی ریه‌هایشان را مدام از هوا پر و خالی کنند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند که از مبتلا شدن به ذات‌الریه (عفونت ریه‌ها) پیشگیری کنند.

بعضی از بچه‌های مبتلا به دیستروفی عضلانی، داروهایی برای قوی‌تر شدن عضلاتشان مصرف می‌کنند. داروهای استروئیدی می‌‌توانند سرعت ضعیف شدن عضلات را کمتر کنند. اثر جانبی استروئیدها آن است که ممکن است باعث افزایش وزن کودک شود.

دانشمندان زیادی در حال تلاش و مطالعه هستند تا بتوانند به کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی کمک کنند. بعضی از این دانشمندان سعی می‌کنند ژن‌ها را ترمیم کنند تا به شکل صحیح پروتئین بسازند. بعضی دیگر سعی می‌کنند مواد شیمیایی بسازند که مانند این پروتئین‌ها در بدن عمل کنند. آن‌ها امیدوارند که این روش به عضلات بدن کودکان مبتلا به دیستروفی کمک کند تا بتوانند کار خود را بهتر انجام دهند.

زندگی با دیستروفی عضلانی

بچه‌هایی که دیستروفی عضلانی دارند، ممکن است از عصا، صندلی چرخ‌دار و واکر برای کمک به راه رفتنشان استفاده کنند، اما مطمئناً آن‌ها دلشان می‌خواهد مثل بچه‌های عادی زندگی کنند.

این بچه‌ها دوست دارند درس بخوانند، بازی کنند و تلویزیون ببینند. با این که کودکان مبتلا به دیستروفی نسبت به بچه‌های دیگر به توجه و مراقبت بیشتری احتیاج دارند، اما باید مواظب باشید که مثل دیگران با آن‌ها رفتار کنید. اگر کودکی را می‌شناسید که دیستروفی عضلانی دارد، سعی کنید با او دوست شوید و در کارهایی که برایش مشکل است، کمکش کنید. اما حواستات باشد که به او ترحم نکنید. شاید بهترین کار این باشد که سعی کنید در فعالیت‌های ساده او را شرکت دهید و نگذارید که احساس تنهایی کند.

منبع:ایران باستان

 

استرابیسم یا انحراف چشم در کودکان

استرابیسم یا انحراف چشم مشکلی چشمی است که در آن چشم‌ها وضع ناهمگونی نسبت به یکدیگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. این ناهمگونی ممکن است واضح بوده یا آن که فقط بعضی اوقات به دلیل کم‌خوابی، خستگی و گرسنگی ایجاد شود. به بیان دیگر وقتی هم راستایی دو چشم در جهت یک هدف به هم بخورد، انحراف چشم بوجود می‌آید.

البته در بسیاری موارد، استرابیسم جنبه ژنتیکی یا ارثی دارد، اما در موارد دیگر به نقص‌های مادرزادی ساختمان چشم، عصب بینایی و شبکیه باز می‌گردد.


ولی نکته بسیار مهم در همه این موارد، درمان زودهنگام انحراف چشم برای باز گرداندن دید دوچشمی (دید سه‌بعدی که از طریق آن شخص قادر به دیدن عمق تصاویر اطراف خود است) به کودک است.

دکتر رضا عرفانیان، متخصص چشم و جراح استرابیسم می‌گوید:
انحراف چشم در کودکانی که زمینه ژنتیکی این بیماری را دارند چهار تا پنج برابر بیشتر از دیگر کودکان دیده می‌شود؛ اما نکته مهم در درمان این بیماری تشخیص زود هنگام آن است، چراکه استرابیسم اگر زود تشخیص و درمان نشود نه تنها در کودکان به تنبلی چشم منجر می‌شود؛ بلکه به تدریج امکان بازیابی دید دوچشمی در کودک را غیرممکن می‌کند.

چرا چشم‌ها منحرف می‌شود؟

بیماری انحراف چشم یا‌‌ استرابیسم به دلایل مختلفی بوجود می‌آید که بیشترین دلیل آن مادرزادی بوده و در سنین کودکی دیده می‌شود، اما این مسأله به آن مفهوم نیست که چشم پدر یا مادر کودک باید حتما انحراف داشته باشد، بلکه ژن این بیماری ممکن است از نسل‌های قبل‌تر نیز به کودک منتقل شود.



دکتر عرفانیان با اشاره به این‌که بیماری‌های مغزی، ضربه و تصادف نیز می‌تواند به انحراف چشم منجر ‌شود، می‌گوید: البته نقص مادرزادی ساختمان چشم، عصب بینایی، ضایعات شبکیه و آب مروارید مادرزادی نیز می‌تواند منجر به کاهش شدید بینایی و در ادامه انحراف چشم کودک شود.

با این حال شیوع انحراف چشم در جوامع مختلف 5 ‌تا‌ 11 درصد افراد جامعه را درگیر می‌کند.

انحراف چشم بین سه ماهگی تا پنج سالگی بروز پیدا می‌کند، اما شایع‌ترین سن بروز آن بین دو تا سه سالگی است که می‌تواند دائمی یا گه‌گاه دیده شود، اما در هر صورت تشخیص و درمان سریع آن مانع از بروز تنبلی چشم در کودکان و مهم‌تر از آن از دست رفتن امکان بازیابی دید دو چشمی (دید عمقی) از سوی کودک می‌شود.


اول اصلاح بینایی و انحراف چشم با عینک، سپس جراحی
بنابر تاکید متخصصان چشم، نوع درمان در استرابیسم مادرزادی با استرابیسم اکتسابی متفاوت است. انحراف چشم می‌تواند به سمت داخل، خارج یا عمودی باشد که این موارد هم در درمان موثر است.


همچنین در مواردی انحراف چشم ممکن است بلافاصله بعد از تولد مشاهده شود، اما معمولا در سن بالا‌تر از دو سالگی ایجاد می‌شود که بیشتر به دلیل عیوب انکساری چشم است. کودکانی که دچار دوربینی چشم هستند، بیشتر در معرض استرابیسم قرار دارند که با اصلاح عیوب انکساری از طریق عینک، انحراف‌شان درمان می‌شود.


به گفته دکتر عرفانیان، مهم‌ترین اقدام درمانی در انحراف چشم، فراهم آوردن شرایط دید دو چشمی برای کودک است؛ چرا که با تاخیر در درمان انحراف چشم و بزرگ شدن کودک، قابلیت بازیابی دید دوچشمی توسط مغز کمتر می‌شود.

این متخصص اضافه می‌کند: اگر کودک قابلیت دید عمقی یا سه‌بعدی را از دست بدهد، در آینده با محدودیت‌های اجتماعی و شغلی مواجه خواهد شد؛ یعنی قادر به انجام مشاغلی مانند رانندگی، خلبانی و پزشکی نخواهد بود.

البته نداشتن دید عمقی همیشه با انحراف چشم همراه نیست، بلکه تنبلی چشم نیز می‌تواند مانع از وجود دید سه‌بعدی در کودک شود.

درمان تنبلی چشم چه همراه با انحراف باشد، چه نباشد، طول درمان بیشتری می‌طلبد. حال اگر درمان‌های طبی انجام شود، اما انحراف باقی بماند، از جراحی استفاده می‌شود.



دقت به چشمان کودک از شش ماهگی بسیاری از متخصصان چشم معتقدند اگر انحراف چشم بین شش تا 9 ماهگی مشاهده شود، می‌تواند تحت عمل جراحی قرار گیرد، چون مغز به چشم صاف عادت می‌کند و می‌تواند دید سه‌بعدی را احیا کند.

دکتر عرفانیان تاکید می‌کند: تمرکز دید کودک از حدود شش ماهگی کامل می‌شود، پس توصیه می‌شود کودکانی که از نظر بینایی در سلامت نیز به سر می‌برند، طی شش ماهگی تا یک سالگی تحت معاینه چشم قرار گیرند و معاینه‌های بعدی‌شان نیز بین سه تا سه‌ونیم سالگی و همین طور پیش از ورود به دبستان صورت بگیرد.

بی‌شک هر زمان که والدین متوجه انحراف چشم کودک خود شوند، باید برای درمان آن و در نقطه شروع به رفع عیوب انکساری چشم‌ها از طریق عینک یا بستن چشم اقدام کنند.

این متخصص چشم اضافه می‌کند: برخی انواع انحراف چشم در کودک با آموزش روش‌های حرکتی چشم به والدین و کودک و فراهم شدن امکان کنترل انحراف چشم برای کودک قابل درمان است، البته درمان انحراف چشم‌بسته به نوع، میزان و سن کودک متفاوت است و والدین نباید انتظار درمان‌های مشترک و کوتاه مدت را برای فرزندان‌شان داشته باشند.



نکته مهم در مورد جراحی انحراف چشم آن است که نتایج این نوع عمل جراحی هیچ‌گاه صددرصد قابل پیش‌بینی نیست و در هر جراحی احتمال تکرار عمل برای رسیدن به اصلاح کامل‌تر وجود دارد.

والدین نباید فراموش کنند که امکان مشاهده انحراف کاذب در کودکان که پل بینی‌شان پهن‌تر است، وجود دارد؛ اما هیچ نگرانی از بابت این نوع انحراف‌ها که بسادگی توسط متخصص قابل تشخیص است، وجود ندارد.


منبع:ایران باستان

 

آنفلوآنزای خوکی«H1N1» را جدی بگیریم

آنفلوآنزای خوکی

آنفلوآنزای خوکی بیماری تنفّسی خوک‌ها است که از ویروس آنفلوآنزای نوع «A» نشأت می‌گیرد.

ویروس آنفلوآنزای خوکی (SIV) به بیماری آنفلوآنزایی اشاره دارد که توسط اورتومیکسوویروس‌هایی ایجاد می‌شود که در میان خوک‌ها بوم‌گیرهستند.

آنفلوآنزای خوکی یک بیماری ویروسی است که معمولاً خوک را مبتلا می‌کند امّا هرساله مواردی از ابتلای انسان به این بیماری، به ویژه از راه تماس با این جانور، گزارش می‌شود.

این بیماری در انسان از طریق تماس با فرد مبتلا نیز سرایت می‌کند و نشانه‌های معمول آن تب، سرگیجه، خشکی مفصل‌ها، حالت تهوع و در موارد پیشرفته، بیهوشی و مرگ است.

موارد انسانی آنفلوآنزای خوکی ابتدا بیشتر در افرادی رخ می‌داد که در فاصلهٔ نه چندان دوری در نزدیکی خوک‌ها به‌سر می‌برند اما الان ویروس از انسانی به انسان دیگر منتقل می شود.

همه‌گیری

بیماری آنفلوآنزای خوکی از نوع اچ۱ان۱ است که قبلاً هم وجود داشته و شناخته شده‌است و همه‌گیری جهانی آنفلوآنزا در سال‌های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ نیز به علت شیوع همین نوع آنفلوآنزا بوده‌است. با این وجود بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که تغییراتی در ساختار این ویروس در آنفلوآنزای خوکی به وجود آمده‌است. به همین علت از ۵ آوریل ۲۰۰۹ موارد مرگ و میر ناشی از این بیماری در مکزیک و آمریکا روی داد.



نوع جدید آنفلوآنزا که در سال ۲۰۰۹ در مکزیک و آمریکا کشف شد ترکیبی از ویروس‌های آنفلوآنزای خوکی، انسانی و حاد پرندگان است.

پیش از شیوع آنفلوآنزای خوکی در مکزیک در سال ۲۰۰۹، مواردی از ابتلای گسترده دامی و انسانی به این بیماری در آمریکا در سال ۱۹۷۶ و در فیلیپین در سال ۲۰۰۷ گزارش شده بود.

علائم آنفلوآنزای خوکی در میان انسان‌ها به آنفلوآنزای انسانی یعنی تب، سرفه، گلودرد، سردرد، احساس سرما و خستگی شباهت دارد. برخی از افراد نیز پس از مبتلا شدن به این بیماری دچار اسهال و استفراغ می‌شوند.

بر اساس اعلام اداره سلامت ایالات متحده (CDC)، دو داروی تامیفلو و رلنزا که داروهای رایج برای مقابله با آنفلوآنزا هستند، برای مقابله با تمام گونه‌های کنونی آنفلوآنزای خوکی نیز مؤثرند.

شیوع آنفلوآنزای خوکی ۲۰۰۹

آنفلوآنزای خوکی در مناطق مختلف جهان در حال پیشروی است. سازمان‌های بین‌المللی بهداشت با اعلام مرحله ۵ وضعیت هشدار اعلام کردند که شیوع جهانی آنفلوآنزای خوکی امری حتمی خواهد بود. این اولین بار بود که سازمان بهداشت جهانی وضعیت هشدار خود را به مرحله ۵ ارتقا می‌داد که یک مرحله مانده تا وضعیت قرمز است و نشان دهنده اینکه اپیدمی جهانی این بیماری حتمی است ( در یکی دو ماه اخیر-آذر،دی و بهمن 91- این بیماری در ایران نیز به شدت گسترش پیدا کرده و افراد بسیاری را مبتلا نموده است)

ویروس

ویروس عامل آنفلوآنزای خوکی ویروس «H1N1» است.

ویروس جدید همه‌گیرشده در سال ۲۰۰۹ میلادی، یکی از انواع H1N1 است. N و H مخفف واژه‌های «نورامینیداز» و «هماگلوتینین»و نام دو پروتئین غشاء سلولی ویروس هستند. در مجموع ۱۶ گونه از «هماگلوتینین» و ۹ زیرمجموعه از «نورامینیداز» وجود دارند که می‌توانند ترکیب‌های مختلفی با هم تشکیل دهند. گونه‌های «A H1N1» ویروس آنفلوآنزا برای نخستین بار در سال ۱۹۳۰ میلادی قرنطینه شدند.

علائم

علائم آنفلوآنزای خوکی در میان انسان‌ها به آنفلوآنزای انسانی شباهت دارد. این علائم شامل تب، سرفه، گلودرد، سردرد، احساس سرما و خستگی می باشد.

برخی از افراد نیز پس از مبتلا شدن به این بیماری دچار اسهال و استفراغ می‌شوند. به علت این شباهت ها پزشکان قادر به تشخیص قطعی آنفلوآنزای خوکی نیستند، و تشخیص قطعی آن فقط با انجام تست لابراتواری ممکن است.

۴ علامت اصلی تب بالای ۳۸ درجه، سردرد، گلودرد و سینه درد و سرفه از علائم اصلی این بیماری هستند که اگر کسی ۲ تا ۳ علامت ذکر شده را داشته باشد مشکوک به بیماری آنفلوآنزای نوع A است. اسهال، استفراغ، تهوع، کوفتگی عضلات، عطسه و آبریزش بینی از علائم فردی این بیماری است که چنانچه با ۲ تا ۳ علامت اصلی همراه باشد فرد مشکوک به این بیماری است.

پیشگیری

آنفلوآنزای خوکی از راه سرفه، عطسه و تماس با اشیای آلوده به ویروس و تماس دهان و بینی یا چشم خود منتقل می‌شود. ویروس از راه فراورده‌های خوراکی و خوردن گوشت خوک منتقل نمی‌شود. آنفلوآنزای خوکی بیشترین سرایت‌پذیری را در ۵ روز اول بیماری دارد که در بچگی این دورهٔ انتقال تا ۱۰ روز هم می‌تواند طول بکشد. تشخیص بیماری با نمونه‌گیری در این ۵ روز میسر است.



پیشگیری از ابتلا

«پیشگیری از ابتلا» با رعایت دستورات پیشگیری از آنفلوآنزا میسر است. این موارد عبارتند از:

    دستان خود را به طور مرتب با آب و صابون و یا محلولهای ضدعفونی حاوی الکل بشویید، مخصوصا زمانی که عطسه یا سرفه می‌کنید و یا وقتی که از بیرون به خانه باز می‌گردید.
    ضدعفونی سطوح داخلی خانه با محلولهای حاوی کلر در کاهش احتمال انتقال بیماری موثر است.
    از تماس نزدیک با خوک‌ها و یا انسان‌هایی که آلوده هستند بپرهیزید.
    فاصله گرفتن از اجتماعات عمومی در محیط هایی که احتمال می رود ویروس در آنجا شایع باشد نیز توصیه می شود.این اقدام با توجه به درصد و میزان شیوع این بیماری در شهر و کشور مربوطه می باشد.
    از دست زدن و تماس با اشیا و سطوحی که ممکن است آلوده باشند، مخصوصاً در اماکن عمومی به شدت بپرهیزید (مانند بوسیدن ضریح‌های اماکن مذهبی، دست زدن به میزهای کافی شاپ‌ها و رستوران‌ها، دستگیره درب وسائل حمل و نقل عمومی، نرده‌ها و …).
    از دست زدن به دهان، بینی و چشمان خود بپرهیزید.
    در صورتی که خود مشکوک به ابتلا به آنفلوآنزا هستید، حتماً هنگام عطسه و سرفه جلوی دهان و بینی خود را بگیرید. اگر دستمال به همراه ندارید، هنگام عطسه یا سرفه قسمت داخلی آرنج خود را در برابر دهان و بینی بگیرید تا دستانتان آلوده نشوند.
    هر فردی که دچار علایم شبه‌آنفلوآنزا شامل تب ناگهانی، سرفه و دردهای عضلانی شد باید از رفتن به سرکار و استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی پرهیز کرده و سریعاً به پزشک مراجعه کند.
    از فرد مبتلا به آنفلوآنزا باید حدود ۱ تا ۲ متر فاصله گرفت.

توصیه‌های لازم



    در صورتی که خود مشکوک به آنفلوآنزای خوکی هستید هنگام عطسه و سرفه جلوی دهان و بینی خود را با دستمال بگیرید و اگر دستمال همراه ندارید جلوی دهان و بینی خود را با آستین پیراهن خود بپوشانید و سریعاً به نزدیکترین مرکز بهداشتی درمانی و یا بیمارستان مراجعه کنید.
    اگر با کسی در تماس هستید که سرما خورده است از دست دادن، در آغوش گرفتن و روبوسی با وی خودداری نمایید.
    ویروس آنفلوآنزا در محیط اطراف و اماکن عمومی وجود دارد و تماس با سطوحی مانند دستگیره اتوبوس و تاکسی، صفحه کلید کامپیوتر و ... به راحتی شما را آلوده می کند. اگر دستان خود را به دستگیره درب یا اتوبوس و یا اشیای احتمالاً آلوده زده اید آن را هرگز به دهان، بینی یا چشم خود نزنید.

پیشگیری از عفونت

برای «پیشگیری از عفونت» با ویروس آنفلوآنزای A هر یک از داروهای اوسلتامیویر یا زانامیویر توصیه شده است. دوره درمان پروفیلاکسی دارویی تا ۱۰ روز پس از یک تماس مشخص با مورد قطعی دورهٔ آنفلوآنزای خوکی توصیه می‌شود.



افراد پرخطر در معرض این بیماری و حتی در معرض مرگ

افراد بالای ۶۵ سال، بچه‌های زیر ۵ سال، زنان حامله به علت اینکه در ۳ ماهه دوم و سوم حاملگی سیستم ایمنی ضعیفی دارند، افراد دچار نقص سیستم ایمنی و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند آسم، دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی از جملهٔ این افراد هستند که چنانچه با علائم اصلی و فردی همراه باشند باید سریعاً به پزشک مراجعه کنند.

درمان

در بسیاری از موارد این آنفلوآنزا هم مانند سایر انواع آنفلوآنزا ممکن است بهبود خودبخود داشته باشد. با وجود این استفاده از داروهای ضدویروس هم شدت بیماری را کم می‌کند و هم از بروز عوارض بعدی بیماری جلوگیری می‌کند.



چهار داروی آنتی ویروس آمانتدین، ریمانتدین و اوسلتامیویر (Tamiflu) و زانامیویر (Relenza) برای درمان آنفلونزای خوکی در آمریکا دارای مجوز می‌باشند. در مورد آنفلونزای خوکی که درسال ۲۰۰۹ در مکزیک شیوع پیداکرد، دونوع اوسلتامیویر (oseltamivir) و زانامیویر (zanamivir) توسط «مرکز درمان و پیشگیری از بیماری‌ها» در آمریکا توصیه شده است، چرا که ویروس جدید در مقابل آمانتادین و ریمانتادین مقاوم گزارش شده است.

منبع:ایران باستان

 

راهنمای پدر و مادر برای درمان و مراقبت از اطفال مبتلا به اوتیسم

پدر و مادر هایی که کودک مبتلا به اوتیسم (در خود ماندگی) دارند می توانند اقدامات بسیاری در جهت غلبه بر چالش ها انجام دهند. اما پیش از آن باید اطمینان حاصل کرد که خود والدین نیز حمایت کافی دارند. برای نگهداری از یک کودک مبتلا به اوتیسم مراقبت از خود (والدین) کاری خودخواهانه نیست بلکه کاملا ضروری می باشد. تقویت بنیه روحی و عاطفی شما را قادر می سازد تا نیازهای کودک مبتلا به اوتیسم خود را تامین کنید. توصیه های زیر زندگی با چنین فرزندی را برای شما آسان تر می کند:

راهنمای پدر و مادر برای درمان و مراقبت از اطفال مبتلا به اوتیسم

اگر اخیراً فهمیده اید که کودک تان به درجه ای از اوتیسم مبتلا شده است، حتما نیاز به کسب اطلاعات و راهنمایی از مراجع معتبر دارید تا بدانید چه اتفاقاتی قرار است رخ بدهند.
چیزی که مسلم است این است که همه ی پدر و مادر ها دوست دارند فرزندی سالم و شاداب داشته باشند، و هیچکدام نمی توانند براحتی بیمار بودن فرزندشان را بپذیرند و اوتیزم در کودک آنها برای والدین نگران کننده و وحشت آور خواهد بود. والدین کودک مبتلا به اتیسم معمولاً نمی دانند چگونه باید به فرزند خود کمک کنند و با وجود توصیه های فراوان در این زمینه دچار سردرگمی می شوند. یا اگر بشنوند که اوتیسم لاعلاج و مادام العمر است ممکن است احساس پوچی و بیهودگی کنند.
البته درست است که اوتیزم (Autism) چیزی نیست که فرد بتواند براحتی با آن کنار بیاید، ولی راه های درمان زیادی وجود دارند که به طفل مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا مهارت های جدید را یاد بگیرد و بسیاری از چالش های بدِ تکاملی را پشت سر بگذارد. با یک برنامه درمانی درست و عشق به کار و حمایت والدین، کودک اوتیستی هم می تواند بیاموزد، رشد کند و موفق باشد.


انتظار نشانه های بیشتر بیماری را نکشید
شروع سریع درمان بهترین کاری است که والدین کودک اوتیستیک یا کودکی که به تأخیر تکاملی مبتلا است می توانند انجام دهند. به محض اینکه حدس زدید اوضاع خوب پیش نمی رود کمک بخواهید. منتظر نشانه ها و علائم بیشتر نباشید و درمان را به تاخیر نیندازید یا منتظر از بین رفتن بیماری ننشینید. هر چه زودتر اقدام کنید، احتمال پیروزی درمان بالاتر خواهد رفت. انجام مداخلات اولیه از موثرترین راه ها برای تسریع روند تکاملی طفل و کاهش نشانه های اوتیسم می باشد.

توصیه های مهم به والدین کودک اوتیستی

درباره اوتیسم اطلاعات کسب کنید. هرچه بیشتر بدانید می توانید بهتر برای کودک تان تصمیم گیری داشته باشید.
در مراقبت از فرزند خود مهارت کسب کنید. بدانید چه چیز هایی برای کود تان بد است و چه چیز هایی خوب است و او از چه چیزهایی استقبال می کند. عوامل ایجاد استرس را بشناسید؟ یاد بگیرید چگونه او را شاد کنید.
کودکتان را همان گونه که هست بپذیرید. هیچگاه او را با بچه های مردم مقایسه نکنید! او را صرفا بپذیرید. به نداشته های کودک خود فکر نکنید. موفقیت های او را ارج بنهید.
خسته نشوید. زود نتیجه گیری نکنید و پشتکار داشته باشید. پیش بینی های دوره درمانی اوتیسم 100% نیستند و هیچکس نمی داند چه خواهد شد. فرزند شما هم خواهد توانست رشد کند، زندگی کند و توانایی هایش را کامل کند.

تامین امنیت کودک اوتیستیک

پدر و مادر موارد زیر را در راه درمان کودک اوتیستی باید رعایت کنند:

    هماهنگ باشند.
    از برنامه درمانی پیروی کنند.
    به رفتار های خوب پاداش دهند.
    منزل را به محیطی امن تبدیل کنند.




استفاده از راه های ارتباطی غیر کلامی
ارتباط برقرار کردن با کودک مبتلا به اُتیسم سخت است. اما برای نزدیک شدن به کودک نیاز به صحبت کردن نیست. می توانید با نگاه کردن با او ارتباط برقرار کنید. نحوه لمس کردن کودک، تن صدای شما و زبان بدن تان با او ارتباط برقرار می نماید.

    بدنبال نشانه های غیر کلامی بگردید.
    نیاز پنهان شده در پشت بد خلقی ها را بشناسید.
    زمانی را به تفریح و بازی اختصاص دهید.
    به حساسیت های حسی کودک توجه نمایید.




فراهم آوردن یک طرح درمانی شخصی
یک راه مشخص برای همه ی کودکان اوتیستیک وجود ندارد. با استفاده از راهنمایی های پزشکان و دیگر والدین یک طرح درمانی مناسب کودک خود برگزینید که متناسب با خلق و خوی کودک شما باشد. از خود بپرسید:

    نقاط ضعف و نقاط قوت فرزندم کدام است؟
    چه رفتار هایی از او مساله ساز اند؟
    فرزندم چه مهارت های مهمی را بلد نیست؟
    چگونه کودک من بهتر یاد می گیرد؟ با شنیدن، دیدن یا عملی؟!
    چگونه کودکم خوشحال می شود؟ چگونه می توان فعالیت های تفریحی را به مراحل درمانی تبدیل کرد؟!




یک طرح درمانی مناسب برای بیماری اوتیسم باید دارای شرایط زیر باشد:

    بر اساس علاقه های کودک تهیه شود.
    یک برنامه ی قابل پیش بینی را ارائه دهد.
    وظایف هر کسی را به صورت ساده و گام به گام، آموزش دهد.
    فعالانه توجه کودک شما را به سوی فعالیت های منظم و سازمان یافته جلب نماید.
    به طور منظم سبب تقویت رفتاری شود.
    والدین را نیز در گیر کند.




انتخاب درمان مناسب
وقتی به مرحله درمان بیماری اوتیسم می رسید، با انواع روش ها و راه های درمانی گوناگون و احتمالاً گیج کننده رو به رو می شوید. برخی از درمان ها تمرکز شان بر کاهش دادن رفتارهای مخرب و آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی است. برخی دیگر با مسائل تلفیقی حسی، مهارت های حرکتی، موارد عاطفی و حساسیت های غذایی کار می کنند.
از آنجایی که انتخاب های متعددی وجود دارند، بهترین کار برای والدین این است که ابتدا به بررسی روش های درمانی مختلف بپردازند، سپس با متخصصان درمان اوتیسم مشورت کنند و سوالات خود را مطرح کنند. اما نباید فقط خود را به یک روش درمانی محدود کنند. اهداف برنامه ی درمان اوتیسم باید همه ی علائم و نیاز های فرزند شما را در بر بگیرد. پس لازم هست که یک درمان ترکیبی (مجموعه ای از چندین روش درمانی) را به کار ببندید.
روش های درمانی رایج در بر گیرنده ی رفتار درمانی، گفتار درمانی، فیزیوتراپی، کار درمانی، بازی درمانی و تغذیه درمانی هستند.

منبع:ایران باستان

 

تشنج کودکان و علائم آن

● علایم تشنج چیست؟

وقتی کودکی تشنج میکند ممکن است شما هریک ازاین علایم راببینید:

۱) کودک دچار اختلال هوشیاری شودیعنی اطرافیان رانشناسد متوجه زمان ومکان نباشد،به صدازدن شماپاسخ ندهد یا بیهوش روی زمین بیفتد.

۲) حرکاتی غیر ارادی در اعضای بدن کودک ظاهر شود این حرکات ممکن است قسمتی از بدن یاتمام اعضا را درگیرکند.ممکن است کودک به شدت دست وپابزند،روی زمین بیفتد،سروچشمهای کودک به یک طرف بچرخد یا اینکه فقط یک دست یا یک پای کودک دچار حرکات تکان دهنده شدید شودواین حالت چند ثانیه تا چنددقیقه طول بکشد معمولا این حملات کمتر از ۱۰دقیقه طول میکشد.

۳) ممکن است کودک درزمان حمله کنترل ادرار خود را از دست بدهد.

۴) گاهی کودک به صورت ناگهانی رفتاری غیر عادی نشان میدهد مثلاً بدون آنکه متوجه اطراف باشد،شروع به دویدن میکند.

۵) ممکن است کودک برای چند لحظه به نقطه ای خیره شده ودر این مدت متوجه اطراف نباشد.

● آیاهر کودکی یک بار تشنج کند،تا آخر عمر دچار حملا ت تشنج خواهد شد ؟

در سنین۶ماه تا۵سالگی مغز کودکان به افزایش درجه حرارت بدن حساس است در نتیجه۳-۴در صد کودکان در این سنین با تب های شدید(بیش از۳۸درجه)دچار تشنج میشوند. اکثریت این کودکان بعد از سن۵سالگی دچار تشنج نمیشوند.شایعترین سن برای تشنج ناشی از تب۱۸-۱۴ماهگی است وزمان آن ازچندثانیه تا۱۰دقیقه طول میکشد وبندرت تشنج ناشی ازتب بیش از یکبار اتفاق میافتد.

● علت تشنج همراه باتب چیست؟

بیشترمواقع تشنج همراه با تب دراثر عفونتهای ویروسی دستگاه تنفس فوقانی یاعفونت حاد گوش میانی ایجاد میشود.گاهی ممکن است علت تشنج یا تب مننژیت باشد.
● آیا تشنج درنوزادان شایع است؟
ازهر۱۰۰۰نوزاد تقریبأ ۲ نوزاد دچار تشنج درماه اول زندگی میشوند.

● تشنج در نوزادان چه علایمی دارد؟

تشنج در نوزادان علایم متفاوتی دارد، مثلاً ممکن است به صورت حرکات شدید اندام ها،پرش های عضلانی تکراری،لرزش پلک ها،سفت شدن اندام ها،حرکات شبیه مکیدن یاجویدن در دهان،گریه غیرطبیعی یاحرکات غیرطبیعی چشمها دیده شود.دربعضی نوزادان تنهاعلامت تشنج توقف تنفس به مدت بیش از ۲۰ ثانیه و کبود شدن نوزاد است .

● علت تشنج در نوزادان چیست ؟

۱) کمبود اکسیژن رسانی به مغز
۲) کاهش قند خون
۳) کاهش کلسیم خون
۴) عفونت ها
۵) اختلالات دستگاه عصبی
۶) اعتیاد مادر به مواد مخدر و چند علت نادر دیگر
لازم به ذکر است کودکان قبل از سن ۶ ماهگی که شامل نوزادان نیز می شوند به علت تب بالا دچار تشنج نمی شوند.

● اگر کودک شما مبتلا به حملات تشنج در زمان تب می شود به این نکات دقت فرمائید :

۱) هرگاه کودک شما به علت سرماخوردگی یا هر عفونت دیگری دچار تب شدید شد حتماً با استفاده منظم از داروی ضد تب ( استامینوفن ) و پا شویه با آب ولرم تب کودک را کاهش دهید .
۲) هیچگاه برای کاهش تب کودک از آسپرین یا آمپول های تب بر استفاده نکنید .
۳) کودک رابرای بررسی علت تب نزد پزشک ببرید .
۴) در صورتی که پزشک احتمال مننژیت را در کودکی بدهد کشیدن مایع نخاع کودک جهت آزمایش و تشخیص بیماری ضروری است . در این زمینه با پزشک همکاری کنید .
۵) اگر کودک شما سابقه تب و تشنج دارد با نظر پزشک در زمان تب شدید علاوه بر استامینوفن و پاشویه کردن کودک از داروی ضد تشنج به مقداری که پزشک دستور داده استفاده کنید تا از تشنج کودک پیشگیری شود .
۶) ممکن است بعد از تشنج کودک پزشک دستور دهد تا کودک شما به مدت طولانی ( حدود ۲ سال ) از داروهای ضد تشنج استفاده کند .
حتماً این داروها را طبق دستور در زمان مناسب مصرف کنید و از کم کردن یا قطع کردن خود سرانه داروها بپرهیزید .

● اگر کودک شما مبتلا به حملات تشنج بدون تب ( صرع ) است به این نکات دقت فرمائید :

۱) کودک شما تا زمانی که پزشک دستور دهد باید داروی ضد تشنج مصرف کند .
۲) هیچ گاه دارو را خود سرانه قطع نکنید یا مقدار آن را کاهش ندهید .
۳) کودکان مبتلا به حملات تشنج بدون تب ( صرع ) باید همواره مراقبت شوند بدون آنکه فعالیت جسمی آنهامحدود شود . در زمان انجام کارهای حساس مثل شنا یا استحمام حتما” از نزدیک مراقب کودکتان باشید . اگرکودکتان تمایل به بالا رفتن از بلندیها ، درخت یا وسایل بازی دارد نزد کودکتان بمانید .
۴) در صورتی که کودکتان دچار حمله تشنج شد او را به پهلو بخوابانید جسم سفتی ( چوبی یا چرمی یا پارچه ای ) بین دندانهای کودک بگذارید تا زبانش در اثر قفل شدن دندانها آسیب نبیند . اطراف کودک را خلوت کنید و لباسهای تنگ یا زیور آلات را از گردن او باز کنید تا راحتتر نفس بکشد .در زمان تشنج هیچ ماده خوراکی یا آب را وارد دهان کودک نکنید و سریعاً او را به بیمارستان برسانید .
۵) کودکان مستعد تشنج ممکن است با یک تب خفیف ، فشار روحی ، خستگی یا مصرف بعضی داروها ( مثل تئوفیلین ) دچار تشنج شوند حتماً کودکتان را از این نظر محافظت کنید .

منبع:ایران باستان

 

چه میشود که یک کودک سرطان میگیرد؟

نويسنده: دكتر عظيم مهرور*


تمام سلول‌‌هاي بدن ما به‌طور منظم و بر اساس قاعده خاصي در حال رشد هستند. گاهي اوقات برخي از سلول‌ها از مسير رشد طبيعي خود خارج مي‌شوند و به طور غيرمنظم و سريع‌تر از حالت طبيعي رشد مي‌كنند. اين امر سبب به هم خوردن نظم طبيعي بدن مي‌شود. به اين به هم‌ريختگي سرطان مي‌گويند. انواع مختلف سرطان، علايم، راه‌هاي درمان و عوارض مختلفي دارند كه به نوع سلول و عضو درگير در بدن بستگي دارد. متاسفانه سرطان فقط بزرگسالان را درگير نمي‌كند بلكه كودكان را هم به كام خود مي‌كشد. سالانه 3 تا 4 كودك از هر صد هزار كودك در جهان به انواع سرطان‌ها مبتلا مي‌شوند كه در اين ميان سرطان‌هاي لوسمي، لنفوم و مغز شايع‌ترين آنها هستند. تب مكرر، عفونت‌هاي پي‌درپي و كم‌خوني از علايمي هستند كه پزشك را به فكر بررسي از نظر بروز سرطان مي‌اندازد. خوشبختانه در حال حاضر براي اغلب سرطان‌هاي كودكان به خصوص لوسمي، درمان وجود دارد و 70 درصد از كودكان مبتلا درمان مي‌شوند. به همين بهانه در گفت‌وگويي با دكتر عظيم مهرور، فوق‌تخصص بيماري‌هاي خون و سرطان‌شناسي كودكان به بررسي انواع سرطان در كودكان پرداخته‌ ایم.

آقاي دكتر! آيا ميزان شيوع سرطان اطفال در ايران مشخص است؟

نه! متاسفانه آمار دقيقي در ايران نداريم ولي اميدواريم از سال‌هاي آينده اين آمار ثبت و نام هر كودك سرطاني با مشخصات كامل در آمار ثبت سرطان اطفال قيد شود. اما الان نمي‌توانيم بگوييم شيوع سرطان در ايران چه ميزان است. ولي اگر بر مبناي آمار خارج از کشورحساب كنيم، چيزي حدود 3 تا 4 كودك در هر صد هزار كودك در جهان به بيماري سرطان مبتلا مي‌شوند. اين آمار در كشوري صادق است كه از نظر بهداشتي سطح كاملا خوبي دارد. البته طي 20 تا 30 سال اخير شيوع سرطان كودكان در كشور ما بيشتر شناسايي شده است. به عبارتي با پيشرفت در زمينه بيماري‌هاي عفوني، بيماري‌هاي واگيردار و واكسيناسيون كشوري، برخي از بيماري‌هايي كه سبب فوت كودكان مي‌شدند كنترل شده‌اند و تشخيص سرطان با توجه به رشد رشته فوق‌تخصصي خون و سرطان اطفال دقيق‌تر و سريع‌تر انجام مي‌شود.
قديمي‌ها هميشه مي‌گويند: «قديم‌ها اين چيزها نبود. كسي چه مي‌دونست سرطان چيه. الان اين مريضي افتاده تو مردم و...»

 آيا واقعا شيوع سرطان‌ نسبت به گذشته بيشتر شده است؟

نه! شيوع سرطان بيشتر نشده است ولي بيماري‌هاي عفوني زيادي كه امكان داشت كودكان را از بين ببرد، كنترل شده و سلامت سني و جسمي افزايش پيدا كرده و اين افزايش سلامت سني بروز سرطان‌هايي را كه طبق آمار 3 تا 4 نفر در هر صدهزار كودك بوده است را با تشخيص به موقع پيدا كرده است. به عبارتي پيشرفت تكنولوژي پزشكي، افزايش آگاهي‌هاي علمي و افزايش فرهنگ و بهداشت جامعه سبب شده است كه تعداد سرطان‌هاي تشخيص داده شده نسبت به سال‌هاي قبل بيشتر شود. به عنوان نمونه سال‌هاي قبل سرطان تشخيص داده نمي‌شد اما به دليل عوارض بيماري سرطان مانند عفونت، كودك سرطاني از بين مي‌رفت در حالي كه در سابقه وي هيچ تشخيصي از سرطان وجود نداشت اما در حال حاضر تشخيص سرطان به موقع انجام مي‌شود و همه فكر مي‌كنند ميزان شيوع آن افزايش يافته است.

شايع‌ترين سرطان‌ها در بين كودكان در كشور ما كدام‌ها هستند؟

شايع‌ترين بدخيمي در طب اطفال لوسمي يا سرطان خون است كه خوشبختانه نزديك به 80 درصد اين بيماري قابل‌درمان است. البته مشروط بر اينکه علايم باليني، تشخيص به موقع، درمان بجا و به موقع و بسياري از عوامل موثر در درمان مانند كنترل پرستاري، وجود دارو و... همه با هم مهيا باشند.

اين آمار مربوط به كشور ما است يا كشورهاي پيشرفته؟

پروتكل درماني ما به روز و مطابق با كشورهاي پيشرفته دنياست. از نظر پيشرفت‌هاي علمي، روش‌هاي درماني و نوع داروها هم هيچ فاصله‌اي با آنها نداريم. از نظر مطالعات، روش‌هاي تحقيقي، كنگره‌هاي علمي و... نيز كاملا به روز هستيم. بنابراين تفاوت زيادي بين روش‌هاي درماني ما و آنها و نتايج حاصل از آن وجود ندارد.

چه عواملي باعث ايجاد سرطان در كودكان مي‌شود؟

به طور كلي دو عامل بسيار مهم عوامل محيطي و فاكتورهاي ژنتيكي در بروز سرطان نقش دارند؛ در طب بالغان، فاكتورها و عوامل محيطي نقش بسيار مهم و بارزتري در ايجاد سرطان‌ها دارند اما از نظر طب كودكان، علاوه بر عوامل محيطي در ايجاد سرطان‌ها زمينه ژنتيكي كودك نيز نقش مهمي دارد. بالطبع عوامل خطرساز و زيانبار بايد براي همه افراد محدود شود. به عنوان نمونه عواملي همچون دود سيگار، اشعه‌هاي زيانبار و يونيزان و پرتوهاي بسيار قوي، مواد شيميايي، موادغذايي صنعتي و... نقش مهمي در ايجاد سرطان‌ها دارند و اين عوامل در افرادي مضرتر هستند كه سابقه ژنتيكي و خانوادگي سرطان در خانواده آنها وجود دارد. البته منظورم از خانواده، خانواده نسبي است و ژن مي‌تواند از ده‌ها سال پيش به فردي در حال حاضر برسد. به عبارتي فاكتورهايي در بدن افراد وجود دارد كه مانع رشد سلو‌ل‌هاي سرطاني مي‌شود و اين فاكتورها بنابه دلايلي در بعضي از افراد ضعيف هستند وجود ندارند. حال برخي از عوامل ژنتيكي در كنترل رشد اين سلول‌ نقش دارند. اين عوامل ژنتيكي ممكن است ظرف چند روز خودشان را نشان ندهند يا از نظر ژنتيكي اشكال داشته باشند. بنابراين همه افراد چه آنها كه سابقه ژنتيكي ابتلا به سرطان را دارند و چه آنها كه ندارند بايد از فاكتورهاي خطرساز محيطي و آسيب‌رسان دوري كنند. زيرا تاثير اين عوامل در افرادي كه زمينه ابتلا به سرطان را دارند، بسيار بيشتر خواهد بود.

يعني كودكان از نظر ابتلا به سرطان مستعدتر از بزرگسالان هستند؟

نه! هيچ تفاوتي بين كودكان و بزرگسالان از نظر ابتلا به سرطان وجود ندارد. همان‌طور كه گفتم عوامل محيطي و نقش ژنتيكي دو عامل بسيار مهم در ايجاد سرطان هستند. عوامل ژنتيكي در ايجاد سرطان در بين كودكان نقش بسيار بارزتري را ايفا مي‌كنند و عوامل محيطي نيز به عنوان رشددهنده آن عمل مي‌كنند. آنچه كه در اين بين خيلي مهم است، تشخيص زودرس بيماري است. به همين دليل به والدين و خانواده‌ها توصيه مي‌كنم به محض اينكه به علامتي در كودك مشكوك شدند هر چه سريع‌تر او را نزد ‌پزشك ببرند تا بررسي‌هاي لازم در خصوص وي انجام شود..

منظورتان چه علايمي است؟

ما در طب اطفال سرطان را به دو شاخه تقسيم مي‌كنيم يكي سرطان‌هايي كه در خون به وجود مي‌آيند و از اين طريق به همه جاي بدن منتشر مي‌شوند. هر چه سرطان خون زودتر تشخيص داده شود عوارضش حين درمان و پس از آن كمتر خواهد شد. يعني هم روند درمان به خوبي انجام مي‌شود هم پاسخ به درمان و علايم كمتر مي‌شود. دوم سرطان‌هايي هستند كه از ارگان‌ خاصي مانند عضلات، استخوان، چشم، مغز، كليه، دستگاه گوارش و... منشا مي‌گيرند. اين سرطان‌ها يك عضو را درگير مي‌كنند. در اين حالت سرطان در ابتدا خودش را با برخي علايم باليني خاص نشان مي‌دهد. به عبارتي كودك دچار عوارضي مي‌شود كه خانواده‌ها بايد نسبت به آنها بسيار حساس باشند. اولين عارضه‌ها معمولا عبارتند از: سردرد، تهوع و استفراغ، اختلال بينايي، عدم تعادل كه تومورهاي مغزي ناميده مي‌شوند و... به عنوان نمونه اگر سرطان در استخوان‌ وجود داشته باشد خودش را با تب، تورم محل ابتلا، محدوديت در حركت، شكستگي در ناحيه ابتلا و... نشان مي‌دهد. يا علايم سرطان در ناحيه چشم، خودش را فقط و فقط با يك برق‌زدگي در تاريكي مانند برق‌زدن چشم گربه يا اختلال در بينايي، برافروختگي چشم، پرخوني ملتحمه و... مشخص شوند.
اينها علايمي هستند كه والدين بايد نسبت به آنها هوشيار باشند. به عبارتي والدين بايد هر علامت باليني را كه به صورت غيرطبيعي در كودك سالمي كه به طور طبيعي در حال رشد است ديده مي‌شود جدي بگيرند. مثلا اگر ديديد يك سرماخوردگي ساده كه در عرض 3، 4 روز بهبود پيدا مي‌كند 2 هفته طول كشيد، بايد او را نزد پزشك ببريد تا مورد معاينه قرار گيرد. اگر ديديد كودكي كه كاملا سالم بوده ولي چند روزي است از سردردهاي صبحگاهي، سرگيجه و استفراغ‌هاي صبحگاهي، بي‌اشتهايي و... شكايت مي‌كند آن را جدي بگيريد و كودك را به پزشك متخصص ببريد و پيگير باشيد. البته اين علايم در بسياري از بيماري‌ها مشترك است. اين مربوط به زماني است كه بيماري خاصي وجود ندارد، علايم ادامه‌دار است و به درمان‌هاي مرسوم پاسخ نمي‌دهد آن‌وقت همين علايم ساده در تشخيص و درمان سرطان بسيار مهم‌ هستند.

در بيماري‌هاي سرطان معمولا از چه روش‌هاي درماني استفاده مي‌شود؟

ما در درمان سرطان 3 روش درماني جراحي، پرتودرماني (راديوتراپي) راديوتراپي يا درمان با اشعه و شيمي درماني داريم كه بسته به درجه سرطان و محل آن متفاوت است. گاهي اوقات از هر كدام از اين روش‌ها به تنهايي، گاهي از 2 روش و گاهي نيز از هر 3 روش استفاده مي‌كنيم. اين مساله بستگي به آن دارد كه سرطان در چه مرحله‌اي تشخيص داده شده است. وقتي سرطاني در كودك تشخيص داده مي‌شود، شوك حاصل از تشخيص همه افراد خانواده را درگير مي‌كند. به همين دليل درمان سرطان تحت‌نظر يك تيم پزشكي انجام مي‌شود كه در آن تيم يك روان‌پزشك، روان‌شناس، مددكار اجتماعي، فيزيوتراپيست، جراح و راديوتراپيست و... حضور دارند. به عبارتي مجموعه‌اي از عوامل با هماهنگي هم به كودك و خانواده‌اش كمك مي‌كنند.

آيا مي‌توان كودكان مبتلا به سرطان را در آغوش گرفت؟

كودكان مبتلا به سرطان از نظر سيستم ايمني بسيار ضعيف هستند بنابراين اگر فردي آنها را در آغوش بگيرد يا ببوسد به راحتي ويروس‌ها و باكتري‌هايي را كه با خود دارد به كودك منتقل مي‌كند. اين است كه ما ملاقات اين قبيل كودكان را محدود مي‌كنيم و به ملاقات‌كنندگان و خانواده‌ها هم توصيه مي‌كنيم از بوسيدن كودكان سرطاني جدا خودداري كنند.
پي نوشت ها :


*فوق‌تخصص بيماري‌هاي خون و سرطان‌شناسي كودكان
منبع:ایران باستان

 

رژیم غذایی برای کودکان مبتلا به اسهال

برخی از والدین بنابر یک سنت قدیمی هنگام ابتلای فرزندشان به اسهال رژیم غذایی وی را محدود می کنند به این صورت که شیر ویا کلیه غذاهای مورد علاقه کودک را از برنامه غذائیش حذف می کنند.

 این روش هرچند ممکن است به نظر برخی معقول باشد، امروزه روشی قدیمی و به قولی خارج از رده محسوب می شود. امروز متخصصان براین باورند که کودکان در زمان ابتلا به اسهال باید رژیم غذایی عادی روزانه خود را ادامه دهند. براساس راهنمای آکادمی متخصصین کودکان آمریکا، اغلب کودکان باید در زمان ابتلا به اسهال رژیم غذایی روزانه خود شامل شیر را ادامه دهند. مرکز کنترل بیماری ها (CDC) نیز توصیه می کند کودکان در زمان ابتلا به اسهال غذاهای جامد یا نیمه جامد مصرف نمایند.

ماست های پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیل نیز ممکن است در زمان ابتلا به اسهال برای کودک مفید باشند.

 

غذاهایی که باید از آنها اجتناب کرد

اینطور نیست که تمامی کودکان در زمان ابتلا به اسهال تمایل به خوردن غذاهای همیشگی داشته باشند. از طرفی در برخی شرایط نیز دادن برخی غذاها ممکن است سبب تشدید اسهال در کودک شوند. از این لحاظ به نظر می رسد خودداری از دادن غذایهای زیر در حین ابتلای کودک به اسهال بسیار مفید باشد:

    نوشیدنی های گازدار
    آبمیوه و مایعاتی که حاوی مقادیر زیادی شکر هستند
    دسرهای حاوی ژله

اما مصرف شیر در کودک مبتلابه اسهال را باید داد و نباید آن را قطع کرد، مگر اینکه سبب استفراغ، نفخ، درد شکم یا تشدید اسهال شود که در این صورت نیز باید به پزشک متخصص کودکان مراجعه نمائید تا در مورد لزوم یا عدم لزوم تغییر موقت رژیم غذایی تصمیم بگیرد.

رژیم BRAT

از سال ها قبل توصیه هایی مبنی بر استفاده از رژیم BRAT در کودکان وجود داشته است و هنوز هم بنابراین توصیه قدیمی بسیاری از والدین از این رژیم در زمان ابتلای فرزندشان به اسهال استفاده می کنند، اما باید به یاد داشته باشیم که استفاده از این رژیم معمولا ضرورتی ندارد.

اما رژیم BRAT چیست؟

این رژیم شامل مواد زیر می باشد:

    موز (Bananas)
    برنج (Rice)
    پورت سیب (Applesauce)
    نان تست (Toast)

اما آیا این رژیم کمکی به درمان اسهال می کند؟ باتوجه به اینکه موز و برنج که در این رژیم وجود دارند عوامل یبوست زا محسوب می شوند، ممکن است در درمان اسهال نیز مؤثر باشند، اما باید توجه داشته باشید که اگر می خواهید آنها را به علت این خواص یبوست زایشان به کودک مبتلا به اسهالتان بدهید، باید حتما آنها را به غذای روزانه کودک اضافه نمایئد نه اینکه رژیم غذایی کودک را محدود به آنها نمائید.

باورهای نادرست پیرامون درمان اسهال

علاوه بر محدود کردن رژیم غذایی کودک، مطلب نادرست دیگری که بسیاری نیز آن را باور دارند این است که ORS یا دیگر محلول های الکترولیتی سبب درمان اسهال می شوند. ORS درمانی برای هیچ یک از انواع اسهال نمی باشد، بلکه تنها سبب جلوگیری از کم آب شدن بدن می شود (که این خود بسیار مهم است).

پس، در بیشتر موارد، وقتی کودک شما به اسهال ناشی از یک عفونت ویروسی ساده مبتلا شده است، شما باید رژیم غذایی معمولی وی را ادامه دهید و وقتی مقدار اسهال زیاد و آبکی است ORS نیز به کودک بدهید. اگر کودک استفراغ زیادی دارد در این حالت ORSرا با مقادیر کم مثلا یک قاشق مربا خوری یا غذا خوردی هر 5 تا 10 دقیقه شروع کنید، به مرور که استفراغ کودک کمتر شد مقادیر  ORSتجویزی را زیاد نمائید و هنگامی که استفراغ کم شد و کودک تحمل پیدا کردرژیم غذایی عادی را برایش شروع نمائید.

این نکته را به یاد داشته باشید که معمولا نباید برای بیش از 12 ساعت به کودک فقط ORS داد (منظور استفاده صرف از ORS و عدم تغذیه با سایر غذاها یا شیر است) مگر اینکه این توصیه پزشک متخصص کودکان فرزندتان باشد.


منبع:ایران باستان
نوشته شده توسط دکتر سیدیاسر قرشی  

 

کروپ (خروسک) چیست؟علائم و نشانه ها

کروپ (لارنگوتراکئوبرونشیت حاد) یک بیماری شایع دستگاه تنفسی در کودکان است که توسط ویروس های مختلفی به ویژه پاراانفلوانزا، RSV و گاه آنفلوانزا ایجاد میشود. این بیماری اغلب در شیرخواران ویا نوپایان بین سنین 6 ماه تا 3 سال رخ می دهد و بروز آن بعد از سن 6 سالگی نادر است. بیشتر موارد ابتلا به این بیماری در فصل پائیز و اوایل زمستان دیده می شود. همچنین پسرها اندکی بیشتر از دخترها به این بیماری مبتلا می شوند.

شایعترین علل ابتلا به کروپ عفونت های ویروسی هستند. این ویروس ها با ایجاد التهاب و تورم در حنجره و نای سبب بروز علائم بیماری می شوند. البته توجه به این نکته ضروری است که ابتلا به این عفونت های ویروسی بسیار شایع است و در بیشتر موارد سبب بروز علائم کروپ نمی شوند.

ابن ویروس ها ابتدا بینی و گلو را درگیر می کنند و سپس به حنجره و نای گسترش می یابند. با پیشرفت بیماری نای متورم می شود و فضای لازم جهت ورود هوا به ریه ها بسیار باریک می شود. اگر همزمان با این عفونت های ویروسی، عفونت های میکروبی نیز ایجاد شوند شدت بیماری بسیار بیشتر خواهد شد و نحوه درمان این عفونت های میکروبی نیز با انواع ویروسی اساساً متفاوت است.



علائم و نشانه ها

کروپ معمولا بیماری خفیفی است و کمتر از یک هفته طول می کشد، هرچند علائم ممکن است بقدری شدید شوند که تهدیدکننده زندگی بیمار نیز باشند. علائم معمولا کم کم پیشرفت می کنند و با تحریک و گرفتگی و سپس آبریزش بینی شروع می شوند. طی 12 تا 48 ساعت پیشرفت کرده و منجر به سختی در نفس کشیدن و سرفه های تیپیک این بیماری که به "barking cough" معروفند منجر می شوند. علت این نام گذاری این است که سرفه ها صدایی شبیه به پارس کردن دارند. همچنین حین تنفس صدایی شبیه شیهه اسب نیز ممکن است در بیماران شنیده شود (hoarseness). الگوی علائم بیماری کروپ بسیار مشخص است. بیماری معمولا در شب تشدید می شود و در طول روز بهبود می یابد. در شب های بعدی باز شدت بیماری نسبت به روز بیشتر می شود هرچند معمولا علائم از شب اول خفیف تر هستند.

اکثر مبتلایان به کروپ تب دارند که ممکن است از خفیف (در حد 38 درجه) تا بسیار شدید (40.5 درجه) متغیر باشد. علائم دیگری همچون لکه های کوچک قرمز روی بدن (rash)، قرمزی چشم ها (conjunctivitis) و یا تورم غدد لنفاوی نیز ممکن است بسته به نوع ویروس ایجاد کننده بیماری دیده شوند.

با باریک شدن مجاری تنفسی، تنفس صدا دار می شود (که به آن استریدور می گویند) و با پیشرفت بیماری تنفس تندتر هم می شود و کودک بی قرار و مضطرب می شود. این بیقراری خود می تواند سبب افزایش تنگی مجاری تنفسی شود که این امر نیز خود باعث تشدید بیقراری می شود و این سیکل معیوب ادامه می یابد و در موارد شدید ممکن است کودک حتی قادر به نفس کشیدن خودبخودی نباشد.

با محدود شدن رسیدن اکسیژن به ریه ها ممکن است سطح اکسیژن خود کاهش یابد (هیپوکسی) و پوست رنگی آبی تیره پیدا کند (سیانوز). سیانوز معمولا ابتدا در نوک انگشتان، لاله گوش، نوک بینی، لب ها و زبان دیده می شود.

مسری بودن

کروپ توسط ویروس هایی ایجاد می شود که به راحتی ازطریق سرفه، عطسه و ترشحات تنفسی منتشر می شوند. کودکان مبتلا به کروپ حداقل تا سه روز بعد از شروع بیماری یا تا زمان قطع تب قابلیت انتقال بیماری به سایرین را دارند.

شدت کروپ

شدت کروپ می تواند از بسیار خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد که این امر بستگی به میزان هوایی دارد که وارد ریه می شود. قطر مجاری تنفسی (که در شیرخواران به صورت طبیعی کوچکتر است) و میزان تنگی مجاری تنفسی  ناشی از التهاب عوامل اصلی تعیین کننده شدت بیماری هستند. همچنین شدت بیماری ممکن است با بیقراری کودک به میزان قابل توجهی افزایش یابد.

 کروپ خفیف:

کودک مبتلابه کروپ خفیف معمولا هوشیار است. سیانوز و همچنین توکشیده شدن عضلات تنفسی بین دنده ای حین تنفس ندارد. سرفه پارسی شکل معمولا وجود دارد اما استریدور (تنفس صدادار) در حالت استراحت وجود ندارد هرچند ممکن است در زمان سرفه یا گریه کردن کودک ایجاد شود. شدت بیماری در موارد خفیف ممکن است به صورت متناوب و بخصوص در طول شب افزایش یابد.

 

 کروپ متوسط: 

در این حالت کودک معمولا در حالت استراحت نیز تنفس صدادار و تو کشیده شدن عضلات بین دنده ای در حین تنفس را دارد. کودک ممکن است کمی گیج یا بیقرار باشد و درجات متوسطی از سختی در نفس کشیدن نیز داشته باشد.

 

  کروپ شدید: 

کودک مبتلا به کروپ شدید در حالت استراحت استریدور (تنفس صدادار) و رتراکسیون (توکشیده شدن عضلات تنفسی بین دنده ای) دارد. رتراکسیون شدید است و توکشیده شدن استخوان جناغ نیز علاوه بر عضلات وجود دارد. کودک معمولا مضطرب، بیقرار و خسته است. سیانوز (آبی تیره شدن رنگ پوست) شایع است که ابتداً ممکن است تنها در زمان حرکت یا گریه کردن باشد اما با پیشرفت بیماری حتی در زمان استراحت نیز وجود خواهد داشت.

تشخیص کروپ

تشخیص کروپ غالباً براساس علائم و نشانه های بالینی است که شامل سرفه پارسی شکل و تنفس صدا دار است. این تشخیص بویژه در طی فصل های پائیز و زمستان مطرح می شود. رادیوگرافی قفسه سینه و تست های آزمایشگاه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند.

درمان کروپ

نوع درمان کروپ بستگی به شدت علائم و نشانه های بیمار و وجود عوامل خطر تشدید بیماری دارد. کودکانی که بیماری خفیفی دارند و عوامل خطر بیماری شدید را ندارند به راحتی در منزل درمان می شوند در حالیکه کودکان با بیماری متوسط تا شدید وبا عوامل خطر تشدید بیماری باید در بخش های اورژانس بیمارستان مورد درمان قرار گیرند.

بیشتر موارد کروپ خفیف در منزل قابل درمان هستند. این درمان شامل استفاده از هوای مرطوب است که بهترین حالت آن استفاده از بخورد سرد است. در صورت عدم دسترسی به بخور سرد باید کودک را داخل حمام برد و ضمن بستن در حمام، شیر آب گرم را باز کرد تا بخار در حمام پخش شود. در این حالت نباید کودک را به هیچ وجه تنها گذاشت. با پر شدن حمام از بخار حال کودک به تدریج رو به بهبودی می رود. در این حین میتوان یک کتاب یا اسباب بازی مورد علاقه کوچک را نیز نزد او قرار داد تا آرامش بیشتری پیدا کند.

سایر کارهایی که میتوان در منزل برای بهبود کروپ انجام داد عبارتند از:

- باز گذاشتن پنجره در طول شب تا کودک از هوای خنک استنشاق کند. (بسیاری از والدین عنوان می کنند که کودکشان در راه انتقال به بیمارستان بسیار بهبود یافته است که این ناشی از تأثیر تنفس در هوای سرد در راه انتقال به بیمارستان است)

- پائین آوردن تب با داروهایی همچون استامینوفن یا ایبوپروفن.

- با دادن مایعات می توان میزان موکوس و سرفه را کاهش داد. آب گرم، آب سیب و لیموناد معمولا برای بچه های بالای شش ماه قابل استفاده هستند.

- از سیگار گشیدن داخل منزل باید جداً جلوگیری شود. دود سیگار سبب تشدید علائم بیماری می شود.

- سر کودک باید بالا نگه داشته شود. شیرخواران را می توان در صندلی های شیرخوار مخصوص اتوموبیل قرار داد. همچنین می توان برای کودکان از یک بالش اضافه استفاده کرد. دقت داشته باشید که استفاده از بالش برای کودکان زیر 12 ماه ممنوع است.

- والدین در طول شب حتما در اتاق کودک بخوابند تا درصورت بروز علائم سریعا در دسترس باشند.

درصورت شدید بودن علائم بیماری شامل سختی در تنفس، سرفه های شدید همراه با سرازیر شدن آب از دهان کودک، گیجی و ... کودک سریعا باید به نزد پزشک آورده شود.

در مراکز درمانی نیز معمولا از بخور سرد جهت بهبود حال بیمار استفاده می شود. درمان دارویی معمولا شامل استفاده از یک دوز گلوکوکورتیکوئید می باشد. بیشترین دارو گلوکوکورتیکوئید مورد استفاده در درمان کروپ کودکان دگزامتازون است که به میزان 0.6 میلی گرم به ازای هر کبوگرم از وزن بدن تجویز می شود. دگزامتازون را می توان از طریق شربت خوراکی یا به شکل وریدی یا عضلانی جهت بیمار استفاده نمود. دگزامتازون دارویی مناسب و طولانی اثر جهت درمان کروپ است و سبب کاهش تورم مجاری هوایی و حنجره می شود. شروع اثر دگزامتازون طی حداکثر 6 ساعت پس از تجویز است. استفاده از دگزامتازون سبب کاهش نیاز به ویزیت مجدد، زمان بستری در اورژانس و همچنین دوز سایر داروها می شود.

در موارد متوسط تا شدید می توان از اپی نفرین (آدرنالین) نیز جهت بهبود بیمار استفاده کرد. فرم دارویی اپی نفرین برای درمان کروپ اپی نفرین راسمیک است که به صورت استنشاقی می باشد. اپی نفرین نیز تورم مجاری هوایی را کاهش می دهد و مدت زمان اثر آن بسیار زودتر از دگزامتازون است. اما طول اثر آن بسیار کوتاه است (دو ساعت یا کمتر) و در موارد شدید ممکن است هر 20-15 دقیقه نیاز به تکرار دوز آن وجود داشته باشد.

استفاده از درمان های دیگر از جمله آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدسرفه و ضداحتقان و آرام بخش ها به طور معمول برای کودکان مبتلا به کروپ توصیه نمی شود. آنتی بیوتیک ها اثری بر ویروس ها که عامل اصلی ایجاد کروپ هستند ندارند. داروهای ضد سرفه و ضد احتقان نیز اثر ثابت شده ای در این بیماران ندارند و آرامبخش ها نیز ممکن است علائم کاهش میزان اکسیژن خون و سختی تنفس را بپوشانند و لذا سبب تأخیر در شروع درمان موارد شدید شوند.

پیشگیری از کروپ

متأسفانه، راهی برای جلوگیری از ابتلا به کروپ وجود ندارد. اما می توان با رعایت اصول ساده بهداشتی میزان انتقال ویروس را به حداقل رساند. برخی از این روش ها عبارتند از:

- شستن مکرر دست ها با آب و صابون. دست ها باید با صابون معمولی یا ضدباکتری حدود 15 تا 30 ثانیه شسته شوند. دقت لازم جهت شستشوی زیر ناخن‌ها، لای انگشتان و مچ دست باید صورت گیرد.

- استفاده از محلول های الکلی شستشوی دست هنگامی که امکان شستشو با آب و صابون فراهم نباشد جایگزین خوبی برای شستشو با آب و صابون می باشد.

- از تماس نزدیک با بالغین و کودکانی که به عفونت های مجاری تنفسی فوقانی مبتلا هستند از جمله سرماخوردگی باید جلوگیری شود. این کار هرچند ممکن است مشکل به نظر برسد اما امری بسیار مؤثر در جلوگیری از انتقال ویروس های تنفسی می باشد.

- واکسیناسیون سالانه برعلیه آنفلوانزا در کودکان بزرگتر از شش ماه توصیه می شود.

چه هنگامی باید به پزشک یا اورژانس مراجعه کرد؟

هر زمانی که علائم و نشانه های تشدید کروپ مشاهده شوند والدین باید سریعا کودک را به یک مرکز درمانی منتقل نمایند. این علائم عبارتند از:

    سختی در تنفس
    رنگ پریدگی یا آبی تیره شدن پوست
    حملات شدید سرفه
    آبریزش شدید از دهان (drooling) یا سختی بلع
    عدم توانایی در صحبت کردن یا گریه، ناشی از سختی تنفس
    صدای سوت مانند حین تنفس یا تنفس صدادار (همراه با یک صدای تیز) حین نشستن یا استراحت.
    جمع شدن یا تو کشیده شدن عضلات بین دنده ها یا بالای جناغ هنگام تنفس.
    طول کشیدن تب بیش از سه روز.
    علائم کروپ خفیف که بیش از 7 روز ادامه داشته باشد.
    هرگونه نگرانی درمورد وضعیت کودک.

منبع:ایران باستان

نوشته شده توسط دکتر سیدیاسر قرشی 

 

علل ریزش مو در کودکان و راه‌های درمانـی و انواع بیماریها

شاید باور نکنید که ریزش مو  کودکان را هم درگیر می‌کند. برخلاف برخی انواع ریزش مو در بزرگسالان که با استرس و تنش در ارتباط است، ریزش مو در کودکان بیشتر به وضعیت جسمی کودک مربوط است که باید به موقع تشخیص داده شده و درمان شود. واقعیت این است که ریزش موی روزانه در بزرگسالان در مورد کودکان صدق نمی‌کند و آنها از سنین کمی بزرگ‌تر شروع به ریــزش موی روزانه می‌کننــد البته والدین باید توجه داشته باشند که برخـی از نوزادان با موهای بسیار کم و سری صاف و براق به دنیا می‌آیند.

بنابراین چنین وضعیتی نباید باعث نگرانی آنها شود زیرا قرار نیست این نوزادان در آینده طاس شوند. دکتر حلاجی، متخصص پوست و مو درباره انواع علل ریزش مو در کودکان و راه‌های درمانـی آن توضیح می‌دهد.

ریزش مو در اثر عفونت قارچی

عفونت قارچی یا تینه کپیتیس، بیماری قارچی است که با عفونت سطح پوست سر، ابرو و مژه‌ها همراه است. کودکان مبتلا به بیماری عفونت قارچی معمولا ریزش موهای تکراری یا موهای خرد شده در بالای سطح سر را دارند. قسمت‌ها و تکه‌های بدون مو معمولا گرد یا بیضی و اغلب نامنظم هستند. گاهی اوقات دیده می‌شود که موها دقیقا روی پوست خرد می‌شوند و به شکل نقاط سیاهی روی پوست سر به نظر می‌آیند.

تشخیص

تشخیص بیماری ریزش مو در اثر عفونت قارچی در درجه اول براساس ظاهر پوست سر است. این بیماری کودکان زیر سن بلوغ را بیشتر درگیر می‌کند و براساس نوع قارچ درجه التهاب، عفونت و پوسته‌ریزی متفاوت خواهد بود. اگر پزشک به این نوع ریزش مو در کودک مشکوک شود، آزمایش‌های میکروسکوپی تجویز می‌کند تا به تشخیص خود مطمئن شود.

درمان

بیماری عفونت قارچی با یک داروی ضد قارچ به مدت هشت هفته به علاوه شامپوی مخصوص قابل درمان است. این شامپو دو تا سه بار در هفته باید استفاده شود. این بیماری متاسفانه مسری است، بنابراین کودک بدون درمان نمی‌تواند به مدرسه یا مهدکودک وارد شود. اگر کودک به مدرسه می‌رود و البته تحت درمان دارویی قرار دارد، نیازی به ممانعت از ورود او به مدرسه نیست.

 

ریزش مو در اثر سندرم آناژن

 عارضه ی سندرم آناژن از حدود 6 ماهگی تا 6 سالگی ممکن است کودک را درگیر کند. سندرم آناژن در کودکان با موهای طلایی و روشن بیشتر دیده می‌شود. اتفاقی که در این سندرم می‌افتد این است که والدین ابراز می‌کنند موهای فرزندشان خیلی راحت و بدون درد به شکل دسته‌ای کنده می‌شود. البته پوست سر در این عارضه طبیعی است.

تشخیص

به نظر می‌رسد مو‌ها در این اختلال در قسمت پشت سر و در ناحیه نزدیک گردن رشد نکرده‌اند و بیشتر باعث ریزش موی منطقه‌ای می‌شوند. بنابراین ممکن است با بیماری‌هایی مانند ریزش موی سکه‌ای و تریکوتیلومانیا اشتباه شود.

درمان

درمان  سندرم آناژن تنها توسط پزشک متخصص و استفاده از داروهای مخصوص انجام می‌شود. اما به طور کلی نگران‌کننده نیست و درمان کامل اتفاق می‌افتد.

ریزش مو در اثر استرس

ریزش مو در این کودکان به صورت تکه تکه و موهای شکسته شده با طول‌های متفاوت است. این حالت ممکن است به دلیل این باشد که کودک در معرض استرس‌های زیادی قرار دارد. استرس‌هایی مانند طلاق والدین، از دست دادن والدین یا پدر بزرگ و مادربزرگ، به دنیا آمدن خواهر و برادر دیگر و... .

 

تشخیص

در اغلب موارد گرفتن شرح حال کامل از بیمار و بررسی مسائل و مشکلات می‌تواند پزشک را به تشخیص قطعی برساند. البته در راه تشخیص باید والدین نیز نقش داشته باشند و شرایطی را کودک در آن قرار دارد، خوب شرح دهند.

درمان

اگر متوجه این نوع ریزش مو در کودک خود شدید، سعی نکنید او را سرزنش کنید، زیرا سرزنش سودمند نیست، بلکه علت دقیق استرس کودک را تشخیص داده و نسبت به رفع آن اقدام کنید.

ریزش مو در اثر اختلال  وسواسی جبری

از حدود 12-10 سالگی ممکن است کودک به طور ناخودآگاه اقدام به کندن موهای خود کند. مناطق ریزش نامنظم با حدود مشخص همراه با شکستگی یا ساییدگی تنه مو و خراشیدگی پوست سر است. اختلال وسواسی جبری در این کودکان يكي از علل اين عارضه است كه با تعدیل رفتار و مشاوره روانپزشکی بهبود مي‌‌یابد. ضایعات تکه‌ای و به صورت موهای خرد شده در اندازه‌هاي مختلف در سطح آن است. برخی کودکان مبتلا به تریکوتیلوماینا، دچار تریکوفاژی نیز مي‌‌شوند، که عبارت است از کندن موها و سپس خوردن آنها که پس از مدتی گلوله‌‌هاي مو در معده این کودکان انباشته می‌شود. چنانچه این آسیب‌ها طولانی نباشد، با درمان، موها قابل برگشت خواهد بود.

تشخیص

پیش آگهی این نوع ریزش مو در کودکان خوب است. چون در اغلب موارد کودک تحت یک استرس روحی_ روانی استیا مبتلا به بیماری‌های روانپزشکی مثل وسواس، افسردگی و... است.

درمان

اولين قدم در درمان اين نوع ريزش مو، مراجعه به روانپزشك يا مشاور و درمان استرس كودك است.

 

ریزش مو در اثر اختلالات هورمونی

كودكاني كه از اختلال عملکرد تيروئيد رنج مي‌برند، اغلب به ريزش مو دچار مي‌شوند. وقتي كه غده تيروئيد کودک پرکار یا کم کار است، سوخت‌وساز بدن نامنظم مي‌شود.

 تشخیص

با يك آزمايش خون ساده مي‌توان اختلال عملکرد تيروئيد را تشخيص داد. توجه داشته باشيد كه به‌طور كلي موهاي نوزادان پس از تولد دچار ريزش مي‌شود و موهاي جديدي جايگزين آن مي‌شود و اين امر كاملا طبيعي است. بيش از حد شانه زدن يا شستن موها نيز موجب شكستگي و تضعيف ريشه موها مي‌شود.

درمان

هرگاه كودك شما دچار ريزش مو شد وحشت نكنيد چرا كه در اكثر موارد اين شرايط موقتي خواهد بود و پس از مدت كوتاهي برطرف مي‌شود. فقط كافي است پيگير باشيد و البته اصول اوليه بهداشت را به كودكان خود بياموزيد.

ریزش مو در اثر آلوپسی

بروز ناگهانی تکه‌های گرد و بیضی طاسی روی سر به نام آلوپسی معروف است. این تکه‌ها کاملا صاف و بدون مو و بدون التهاب و پوسته هستند. بیماری  آلوپسی  معمولا ظرف یک شب یا حداکثر چند روز ظاهر می‌شود. در آلوپسی سیستم ایمنی بدن به فولیکول مو حمله می‌کند.

تشخیص

حدود پنج درصد از کودکان مبتلا به آلوپسی‌آره‌تا فرم پیشرفته‌تری از بیماری را نشان می‌دهند که شامل از دست رفتن همه مووهای سر است. برای تشخیص این بیماری آزمایش خاصی وجود ندارد و متخصصان پوست اغلب این بیماری را با رد سایر علل طاسی و بررسی‌ تکه‌های طاسی از نزدیک تشخیص می‌دهند. البته آزمایش کشیدن موها در اطراف ضایعه کمک‌کننده است.

اگر موها به راحتی کنده شود، نشان می‌دهد ضایعه فعال بوده و باید منتظر ادامه طاسی بود اما به طور کلی درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد. هرچند از برخی داروها برای رویش مجدد مو استفاده می‌شود اما این داروها از ایجاد ضایعات جدید جلوگیری نمی‌کند.

درمان

اگر ریزش مو در حد یکی دو تکه کوچک باشد و تکه‌ها به هم متصل نشده و ناحیه وسیعی را در برنگرفته باشند، به راحتی قابل درمان است اما در صورتی که این ریزش منتشر شده باشد و موهای ابرو و مژه و بدن را نیز درگیر کرده باشد، درمان به سختی انجام می‌شود اما به طور کلی با درمان مناسب درصد بالایی از بیماران تمامی موهای از دست رفته خود را ظرف مدت یک سال باز‌می‌یابند. البته در برخی بیماران این بازگشت زودتر اتفاق می‌افتد. این کودکان باید فقط و فقط تحت نظر متخصص پوست درمان شوند.

منبع:ایران باستان

 

تشنج چیست؟چگونه از تکرار تشنج پیشگیری کنیم؟

 تشنج چیست؟

تشنج، تغییر ناگهانی فعالیت حرکتی در فرد است كه ناشی از اختلال در فعالیت الکتریکی مغز بوده و در کودکان نیز شایع است. یکی از شایع‌ترین انواع تشنج در کودکان، تشنج ناشی از تب است که البته معمولا سرنوشت خوبی دارد، اما گاهی نیز به علت یک بیماری خطرناک مانند مننژیت (التهاب و عفونت پرده‌های مغزی) ایجاد می‌شود.

تشنج ناشی از تب معمولا در کودکان 1 تا 5 سال رخ می‌دهد، هر چند گاهی این نوع تشنج قبل از یک سالگی یا بعد از پنج سالگی هم دیده می‌شود. در برخی خانواده‌ها تشنج بسیار شایع‌تر بوده که به علت زمینه ژنتیکی است.

تشنج ناشی از تب معمولا با افزایش سریع درجه حرارت بدن رخ می‌دهد. البته گاهی نیز کودک در ابتدا دچار تشنج شده و پس از آن والدین متوجه وجود تب در کودک خود می‌شوند.

بعضی از والدین هیچ پیش اطلاعی درباره تشنج ندارند و حتی در صورت بروز علائم آن، متوجه نمی‌شوند. بنابراین به طور خلاصه به بعضی از علائم آن اشاره می‌شود.

 

چه علایمی نشان دهنده بروز تشنج در کودک است؟

باتوجه به نوع تشنج، ممکن است کودک دچار اختلال هوشیاری شود یا اطرافیان را نشناسد

 

به صدا زدن پاسخ ندهد یا بیهوش روی زمین بیفتد.

 

گاهی حرکات غیرارادی در اعضای بدن کودک ظاهر می شود که این حرکت ها ممکن است قسمتی از بدن یا تمام اعضا را درگیر کند.

 

ممکن است کودک به شدت دست و پا بزند، روی زمین بیفتد، سر و چشم هایش به یک طرف بچرخد یا اینکه فقط یک دست یا یک پای او دچار حرکات تکان دهنده شدید شود و این حالت چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد.معمولا این حمله ها کمتر از ۵ دقیقه طول می کشد.

 

گاهی کودک در زمان حمله کنترل ادرار خود را از دست می دهد.

 ممکن است کودک برای چند لحظه به نقطه ای خیره شود و در این مدت متوجه اطراف نباشد. البته بیشتر کودکان دچار تب و تشنج ساده می شوند. والدین اظهار می کنند که از خانه تا رسیدن به سرکوچه این تشنج تمام می شود.

هنگام تشنج کودک چه کنیم؟

هنگامی که کودک دچار تشنج می‌شود، به هیچ وجه استرس نداشته باشید.

آرامش خود را حفظ کرده و كنار کودک خود بمانید.

کودک را به یک طرف بخوابانید تا در صورتی که استفراغ کرد، مواد استفراغی باعث خفگی او نشود و لباس‌های او را آزاد کنید.

در صورتی که قبلا پزشک برای کودک‌تان دارویی به منظور استفاده در هنگام تشنج (البته فقط به صورت مقعدی) تجویز كرده، آن را با آرامش به کار ببرید.

نیازی نیست دندان‌های کودک را از هم باز کنید، فقط مطمئن شوید زبان کودک تحت فشار نباشد.

بعضی از والدین هنگام تشنج کودک به خصوص در همراه بودن با تب سعی می‌کنند او را پاشویه کنند و یا زیر آب سرد بگیرند. به یاد داشته باشید هیچ کدام از این روش‌ها موثر نیستند.

بعد از توقف تشنج اگر کودک‌تان تب داشته باشد، می‌توانید از شیاف استامینوفن استفاده کنید.

از آنجا که تشنج ناشی از تب گاهی ناشی از علل مهم و خطرناک است و همچنین به دلیل این‌که بعضی از علل تشنج‌های بدون تب مثل کمبود قند و کلسیم نیاز به درمان اختصاصی دارد، بلافاصله پس از بروز تشنج به اورژانس زنگ بزنید و یا کودک را سریعا به نزدیک‌ترین بیمارستان برسانید.

 اگر کودکی یک بار تشنج کند، والدین باید نگران حمله های تشنجی بعد و حتی تا آخر عمر در او باشند؟

معمولا تشنج عود نمی کند و قابل پیشگویی و پیشگیری هم نیست. در سنین پایین، مغز کودکان به افزایش درجه حرارت بدن حساس است، اما بیشتر آنها بعد از سن پنج سالگی، دچار تشنج نمی شوند.

تشنج ناشی از تب، معمولا با مشکلات بعدی همراه نیست و روی مهارت های یادگیری و هوش کودک تاثیرگذار نخواهد بود.

بچه هایی که تشنج می کنند معمولا به دارو نیاز ندارند اما در کودکانی که زیر یک سال، (۴ تا ۱۲ ماهه) اولین ابتلا را داشته اند، سابقه خانوادگی تب و تشنج و صرع در آنها وجود دارد یا بیش از ۲ بار و هر بار بیش از ۱۵ دقیقه این تشنج طول کشیده باشد، بیشتر باید مراقب باشند. از طرفی احتمال تشنج در پسرها بیشتر است.

چه شیوه های درمانی ای برای این مشکل وجود دارد؟

معمولا برای کودکانی که برای اولین بار دچار تشنج می شوند، درمانی انجام نمی شود. تصمیم گیری درمانی در موارد خاصی که ذکر شد و البته همراه با معاینه دقیق و شرح حال و انجام اقدام های تشخیصی از جمله آزمایش مایع مغزی نخاعی، سی تی اسکن و ام .آر .آی و براساس تصمیم گیری پزشک است و معمولا با داروهای خاصی انجام می شود. نکته مهم در درمان این بیماری، ادامه روند درمان و توجه به توصیه های پزشک و پیگیری منظم است.

 

چگونه از تکرار تشنج پیشگیری کنیم؟

پس از ترخیص از بیمارستان اگر دارویی برای کودک‌تان تجویز شده است، به منظور پیشگیری از تکرار تشنج آن را همیشه و به موقع به کودک تان بدهید. فراموش نکنید داروی کودک را در مهمانی یا مسافرت به همراه داشته باشید.

اگر کودک‌تان دچار تشنج همراه با تب بوده، در سایر موارد تب (به هر علتی) درمان اولیه شما باید کاهش تب با استفاده از تب‌برهایی مانند استامینوفن و یا در صورت نیاز بروفن باشد.

همچنین استفاده از پاشویه با آب ولرم (بدون الکل یا نمک) نیز مفید است.

فراموش نکنید در مواقع تب یا تشنج در مورد استفاده از داروهای خاص مانند دیازپام به صورت خوراکی یا مقعدی قبل از ترخیص، از پزشک کودک‌تان یک دستورالعمل بگیرید و مطمئن شوید روش استفاده از آن را به خوبی فرا گرفته‌اید.

 نکته ای در مورد مصرف داروهای تشنج

برخی والدین با توصیه های افراد غیرکارشناس، داروهای کودک را قبل از اتمام دوره های درمانی قطع می کنند در حالی که کودک باید تا زمانی که پزشک تجویز کرده، داروی ضدتشنج مصرف کند. هرگز نباید سرخود مقدار داروها را کاهش یا افزایش داد. طول درمان دارویی معمولا از شروع تا ۲ سال بعد از آخرین تشنج و براساس معاینه های پزشکی است. باید در دادن داروها مخصوصا شربت ها دقت کرد. شربت های ساختنی باید با میزان توصیه شده آب، رقیق و قبل از مصرف کاملا تکان داده شوند تا غلظت دارو یکنواخت شود. باید توجه داشت که شربت ها رسوب می کنند و اگر خوب هم زده نشوند، قسمت های پایین غلظت بیشتری دارند و مسمومیت دارویی ایجاد می کنند. همچنین باید توجه داشت که تغییر میزان برخی داروها با اندازه گیری سطح خونی آنهاست بنابراین معاینه های دوره ای کودک بسیار مهم است.

تشنج ناشی از تب

تشنج‌های ناشی از تب شایع‌ترین اختلال تشنجی دوران کودکی هستند که معمولا روند خوبی در آینده دارند، اما ممکن است نشانه‌ای از بیماری‌های عفونی (سپسیس و مننژیت) باشند.

بنابراین هر کودک مبتلا به تشنج را که به نزد پزشک می‌آورند، حتما باید علت تب مشخص شود.

سن شروع این تشنج‌ها نه ماهگی تا پنج سالگی (بخصوص 14 تا 18 ماهگی) است و سه درصد کودکان دچار تشنج شیرخوار هستند.

زمینه ژنتیک در تشنج ناشی از تب بسیار پررنگ است. پس در گرفتن شرح حال باید به سابقه خانوادگی توجه ویژه‌ای داشت.

تشنج‌ها معمولا در تب 39 درجه سانتی‌گراد یا بالاتر اتفاق می‌افتد و میزان عود تشنج ناشی از تب 30 تا 50 درصد است.

کودکان دارای تب پایین‌تر از 39 درجه، دارای سابقه خانوادگی و کودکانی که در سن زیر 12 ماهگی دچار تشنج می‌شوند، در آینده بیشتر در معرض خطر عود تشنج ناشی از تب یا ابتلا به صرع هستند.

 
منبع:ایران باستان

 

تاثیر صبحانه بریاد گیری و فعالیت کودک

تاثیر صبحانه بر هوش

سعی کنید مصرف وعده صبحانه را هرچند ناچیز هم که شده از دست ندهید و بر مصرف آن توسط فرزندانتان اصرار بورزید چون بر یادگیری آن ها تاثیرات زیادی خواهد گذاشت و مانع آن خواهد شد

مسئول واحد تغذیه و مبارزه با بیماری‌های شبکه بهداشت ملکشاهی گفت: اگر مدت زمان ناشتایی طولانی شود، نگهداری قندخون در سطحی که مغز قادر به فعالیت طبیعی خود باشد، مختل شده و یادگیری و تمرکز حواس کمتر می‌شود.

 

«ثریا منصوری» در جلسه آموزشی که در مدارس مروج سلامت برای والدین دانش‌آموزان برگزار شد با اشاره به اهمیت صرف صبحانه برای دانش‌آموزان، اظهار کرد: نخوردن صبحانه در صورتی که تداوم یابد و به عادت تبدیل شود، علاوه بر عوارض فوق موجب کمبود دریافت سایر مواد مغذی مورد نیاز فرد می‌شود.

وی افزود: با حذف صبحانه از وعده‌های غذایی، مواد مغذی که در این وعده دریافت می‌شود، در وعده‌های دیگر جایگزین نخواهد شد و در نتیجه کمبود کالری، ویتامین‌ها و املاح ایجاد می‌شود.

 

مسئول واحد تغذیه و مبارزه با بیماری‌های شبکه بهداشت ملکشاهی اضافه کرد: برای اینکه کودکان سنین مدرسه، اشتهای کافی برای خوردن صبحانه داشته باشند باید شام را در ساعات ابتدای شب صرف کرده و تا حد امکان کودکان در ساعت معین و ترجیحا زود بخوابند.

 

منصوری خاطر نشان کرد: خانواده‌ها باید صبح زودتر بیدار شده پس از شستن دست و صورت، کمی نرمش کنند تا برای صرف صبحانه اشتها پیدا کنند. والدین باید صبحانه را به عنوان یک وعده غذایی مهم تلقی کنند و همگی دور یک سفره به صرف صبحانه بپردازند تا تشویقی برای کودکان باشد.

 

وی چند نمونه از مواد غذایی کامل و مقوی را به مادران جهت استفاده در وعده صبحانه توصیه کرد و گفت: برای صبحانه از فرنی (آرد برنج یا آرد گندم همراه با شیر و شکر)، شیر برنج، حلیم و عدسی که اغلب مورد علاقه کودکان این سنین هستند و از ارزش غذایی بالایی نیز برخوردارند، نان و پنیر و گردو، نان و تخم مرغ، نان و کره و مربا، نان و کره و خرما، همراه با یک لیوان شیر و فرآورده‌های غلات مثل شیرین گندمک همراه با شیر می‌توان استفاده کرد.

 

برگرفته از سایت ایران نما

 

تاثیر نور هنگام خواب برای کودکان چگونه میباشد

تاثیر نور هنگام خواب

به کودکانتان آموزش دهید شب‌ها بدون نور بخوابند. در حالیکه برای بعضی بچه‌‌ها خوابیدن در تاریکی و بدون نور کار بسیار مشکلی است، اما بیشترکودکان نهایتاً در تاریکی، خواب راحت‌تری خواهند داشت.

 

در حالی که بسیاری از بچه‌‌ها (و یا حتی بزرگسالان) ترجیح می‌‌دهند که با چراغی روشن به خواب بروند، تحقیقات نشان می‌‌دهد که در معرض نور مصنوعی بودن بعد ازغروب آفتاب، می‌‌تواند باعث اختلال در سلامت بدن شود و افزایش خطر ابتلا به سرطان را به دنبال داشته باشد. بنابراین اگر به فکر سلامت خود و فرزندانتان هستید رایانه‌‌ها، تبلت‌‌ها، تلویزیون‌‌ها و چراغ خواب‌‌ها را خاموش کنید و سعی کنید خوابیدن در تاریکی شب را بپذیرید.

 

نور، ریتم شبانه‌‌روزی و ملاتونین

بدن ما بوسیله یک ساعت بیولوژیک 24 ساعته، ریتم شبانه‌‌روزی (ریتم سیرکادین)، اداره می‌‌شود. ملاتونین یکی از هورمون‌‌های اصلی مسوول ایجاد این چرخه است که در تاریکی تولید می‌‌شود. نور در شب ترشح ملاتونین را از غده پینه‌آل سرکوب می‌‌کند و باعث اختلال در ریتم شبانه‌‌روزی بدن می‌‌شود. کاهش ملاتونین می‌‌تواند باعث ایجاد طیف وسیعی از موارد از جمله بی خوابی و میگرن شود.

 

افزایش خطر ابتلا به سرطان

ریتم سیرکادین، همچنین مراحل مهمی‌ که فعالیت تومورها را تعدیل می‌‌سازد ، تنظیم می‌‌کند. چندین مطالعه انجام شده چنین نشان می‌‌دهد که ملاتونین مستقیما رشد و توسعه تومور‌‌های سرطانی را مهار می‌‌کند. حتی مدتی اندک در معرض نور سفید و روشن بودن می‌‌تواند با دخالت در عملکرد ملاتونین در این مسیر فعالیت آن را بر هم زند.

خانم‌‌هایی که در شیفت‌‌های شبانه کار می‌‌کنند، افزایش خطر ابتلا به سرطان بیشتری را نشان می‌‌دهند و دلیل آنهم بودن در معرض نورهای شبانگاهی گزارش شده است. این مشاهدات و بسیاری از مطالعات آزمایشگاهی محققان را به‌این نتیجه رهنمون کرد که مشاغل شیفتی که باعث اختلالات ریتم سیرکادین در ما می‌‌شود، احتمالا برای انسان سرطانزاست.جالب است بدانید زنان نابینا احتمال پایین تری از ابتلا به سرطان سینه را در این شرایط نشان می‌‌دهند.

 

مهم برای کودکان

تاثیرات نور شبانه بخصوص برای کودکان ممکن است از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. براساس مطالعه انجام شده و اعلام نتایج آن در سپتامبر 2014، فعالیت ملاتونین درکودکان، به دلیل وجود نور شبانه تقریبا دو برابر بزرگسالان سرکوب می‌‌شود. دوران طفولیت و حتی جنینی هم می‌‌توانند بر روی ریسک ابتلا به سرطان در بزرگسالی تاثیرگذار باشند.

دوران بلوغ و دیگر دوره‌‌های تکاملی زندگی هم به‌ویژه مهم هستند و اختلالات بوجود آمده در ریتم سیرکادین در طی این دوران بسیار مضر اعلام شده‌اند. محققان اعلام کردند که بی‌موقع قرار گرفتن کودکان در معرض نور الکتریکی ممکن است ریتم سیرکادین بدن آنها را به هم بزند و باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان در سالهای بعد شود. آنها به والدین پیشنهاد می‌‌کنند که از بدو تولد بچه‌‌ها را در معرض نور شبانه قرار ندهند و اینکه هنگام تغذیه یا مراقبت شبانه از یک منبع نور قرمز کمرنگ استفاده کنند. در حالیکه نور از هر نوعی در شب می‌‌تواند ترشح ملاتونین را سرکوب کند، نور آبی با قدرت بیشتری این کار را انجام می‌‌دهد.

 

چند روش کارآمد

در اینجا به چند روش مفید برای اینکه کودکان کمتر در معرض نور شبانه قرار بگیرند اشاره می‌‌کنیم:

1- به کودکانتان آموزش دهید شب‌ها بدون نور بخوابند. در حالیکه برای بعضی بچه‌‌ها خوابیدن در تاریکی و بدون نور کار بسیار مشکلی است، اما بیشترکودکان نهایتاً در تاریکی، خواب راحت‌تری خواهند داشت. بهتر است نور را از برنامه خواب آنها حذف کنید. البته سعی کنید آرام‌آرام این کار را انجام دهید. چند شب اول یک نور کم را در اتاق روشن بگذارید، چند شب بعدی چراغ را از اتاق بیرون ببرید و نوری را در حال روشن کنید و درب اتاق کودک را باز بگذارید. چند شب بعدی درب اتاق او را ببندید و بگذارید تا در تاریکی بخوابد.

 

2-یک نور شبانه قرمز رنگ در حال یا دستشویی روشن بگذارید. نور قرمز برای شب هنگام بهتر از نور آبی است. نور آبی در عملکرد ملاتونین اختلال ایجاد می‌‌کند. اگر شب‌ها می‌‌خواهید از خواب بیدار شوید و چراغی روشن کنید از یک نور قرمز در اتاق استفاده کنید.

 

3-زنگ‌‌های بیدار باش، نورهای شبانه و وسایل الکترونیکی درخشان را از اتاق خواب حذف کنید.اتاق خواب هرچه تاریکتر باشد بهتر است.

 

4- از پرده‌‌های تاریک کننده استفاده کنید. پرده‌‌هایی که جلوی نور را می‌‌گیرند برای کسانی که در شهر زندگی می‌‌کنند و فضای بیرون اتاق خوابشان پر از نور‌‌های روشن خیابان‌‌ها است، گزینه مناسبی برای ممانعت از ورود نور‌‌های الکتریکی شب هنگام به اتاق خواب می‌‌باشد.

 

5- قبل از زمان خواب تلویزیون نگاه نکنید و یا از رایانه و تلفن همراهتان در اتاق خواب استفاده نکنید به کودکان خود نیز این را عملا بیاموزید. عدم استفاده از این وسایل و نورهای مصنوعی حاصل از آنها در زمان خواب به شما و فرزندان دلبندتان کمک می‌‌کند تا خواب راحت‌تر و سالم‌تری داشته باشید.

 

برگرفته از سایت ایران نما

 

عواملی بروز تعریق در نوزادان و پیشگیری از آن

عرق کردن نوزاد

چه عواملی در بروز تعریق در نوزادان تاثیر می گذارند و چگونه می توان از این امر پیشگیری کرد آیا نشانه ای از بیماری ست یا خبر از گرمای بیش از حد بدن وی می دهد؟یا ناشی از لباس پوشیدن آنان است

 یک متخصص اطفال هشدار داد اگرچه تعریق امری بدیهی است اما تعریق بیش ‌از حد در هر سنی باید جدی گرفته شود.

 

دکتر آتوسا فولادگر با هشدار این مساله گفت: «در سنین نوزادی ، یکی از علل تعریق می‌تواند کمبود ویتامین D باشد. معمولا کودکانی که به درستی قطره ویتامین AD یا مولتی‌ویتامین را دریافت نکرده‏اند به دلیل کمبود ویتامین D، ممکن است تعریق بیش از حد داشته باشند.»

 

وی در ادامه افزود: «با تولد نوزاد و تغذیه او از شیر مادر، البته در صورتی که مادر از تغذیه مناسبی برخوردار باشد، نیازهای شیرخوار به انواع ویتامین‌ها از طریق شیر مادر تامین می‌شود ولی دریافت ویتامین A و D در حدی نیست که جوابگوی آن باشد به همین دلیل تاکید متخصصان اطفال به والدین، دادن قطره مولتی‌ویتامین یا AD به شیرخواران از پانزدهین روز تولد است. اهمیت تامین این دو ویتامین در نوزادان از نظر استحکام استخوان‌ها و تقویت بینایی است.»

فولادگر همچنین گفت: «متاسفانه کمبود ویتامین D در کشور بسیار شایع است و شایع‌ترین علت تعریق کودکان در کشور کمبود ویتامین D است که میزان آن با انجام آزمایش خون مشخص می‌شود. در صورتی هم که شیرخواری هنگام تغذیه با شیر مادر دچار تعریق شود، این علامت می‌تواند نشانه نارسایی قلبی باشد و باید حتما این مساله بررسی شود. به طور کلی، تعریق بیش از حد در هر سنی باید جدی گرفته شود و به پزشک مراجعه کرد تا بررسی‌های لازم صورت بگیرد.»

 

به گفته این متخصص اطفال تعریق در نواحی کف دست و پا هم نشانه بیماری خاصی نیست ولی با این حال توصیه می‌شود که حتما آزمایشی از نظر کمبود کلسیم و ویتامین D3 و فسفر در بدن صورت بگیرد چراکه گاهی کمبود این املاح و ویتامین می‌تواند عامل تعریق کف دست و پا باشد.

 

برگرفته از سایت ایران نما