گریه های ناگهانی و مداوم کودک در (حملات در خواب)

خواب به دو مرحله کلی تقسیم می شود: مرحله REM و مرحله عادی خواب یا غیرREM. مرحله عادی خواب به ۴ مرحله مجزا تقسیم می شود. حملات عصبی در خواب در گذار از مرحله ۳ الی ۴ اتفاق می افتند. درواقع این حملات عموما حدود ۹۰ دقیقه پس از خوابیدن کودک رخ می دهند.

 

حملات در خوابرا نباید با کابوس های معمولی اشتباه گرفت. کابوس در دوران REM اتفاق می افتد. ویژگی های اصلی حملات خواب گریه های ناگهانی و مداوم کودک و ترس او از خوابیدن است. حملات خواب مشکلی جدی است که می تواند آرامش کل خانواده را بر هم زند.

 

حدود ۶-۱ درصد از کودکان چنین مشکلی را تجربه می کنند. در این مورد جنسیت کودک تفاوتی نمی کند و دختران و پسران به یک اندازه در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند. حملات خواب با افزایش سن کودک به تدریج از بین می روند.

 

علل

 

حملات خوابعوامل مشخصی دارند:

 

    حوادث استرس زا در زندگی

 

    تب

 

     کمبود خواب

 

    مصرف داروهایی که بر سیستم عصبی مرکزی (مغز) تاثیر می گذارد

 

    تزریق داروهای بیهوشی به دلیل انجام جراحی

 

علائم حملات خواب

 

علاوه بر گریه های شدید و ترس از خواب، کودکانی که دچار این حملاتمی شوند ممکن است علائم دیگر را نیز تجربه کنند

 

 از جمله: افزایش ضربان قلب، تنفس و تعریق.

 

برعکس کابوس، کودکانی که در خواب دچار حمله می شوند روز بعد چیزی از این حمله به یاد نمی آورند و نمی دانند علت آن چه بوده است.

 

حملات خواب عموما ۹۰ دقیقه پس از خواب شروع می شوند. کودک بر روی تخت خود می نشیند و شروع به جیغ زدن می کند. او به نظر بیدار می آید اما درواقع ناهوشیار و گیج است. کودک به ظاهر هوشیار است اما درواقع او متوجه اطراف خود و حضور پدر و مادر در کنارش نیست.

 

 کودک در این حالت صحبت نمی کند و به اطرافیان که تلاش می کنند او را آرام کنند توجهی ندارد. اکثر این حملاتحدود ۱-۲ دقیقه طول می کشند اما ممکن است در برخی موارد طول مدت این حمله به ۳۰ دقیقه نیز برسد و پس از آن کودک به تدریج آرام شود.

 

درمان های خانگی

 

والدینی که فرزندشان دچار حملات خواب می شود بهتر است اقدامات زیر را انجام دهند:

 

-    ایجاد محیطی امن برای خواب کودک. این امنیت در اتاق خواب کودک از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا اگر اتاق امن نباشد، ممکن است کودک در طی حملهدچار آسیب شود.

 

-    حذف تمام عوامل برهم زننده آرامش در طول خواب.

 

-    ایجاد برنامه منظم برای خوابیدن و بیدارشدن.

 

 

چه زمانی باید به دنبال درمان تخصصی بود؟

 

در سال های اولیه زندگی کودک، اختلال در خواب او یکی از مهم ترین نگرانی های والدین است. حدود نیمی از کودکان در سال های اولیه دچار نوعی اختلال در خواب هستند که والدین برای حل آن مجبور به مراجعه به متخصصین می شوند. با مراجعه به پزشک، او می تواند به دلایل اصلی اختلال در خواب کودک پی ببرد و برای رفع آن اقدامات موثر را انجام دهد. برای تشخیص عللحملات خواب، ممکن است پزشک آزمایشات مختلفی را تجویز کند. همچنین آگاهی از گذشته کودک و حوادثی که تاکنون برای او رخ داده است نیز ضروری است. از جمله این آزمایشات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

•    آزمایش موج نگاری مغز (EEG). این آزمایش فعالیت مغز را اندازه گیری می کند.

 

•    آزمایشات مربوط به تنفس. در این مجموعه از آزمایشات، نحوه تنفس کودک اندازه گیری می شود زیرا ممکن است اختلال در خواب او ناشی از مشکل در تنفس باشد.

 

•    آزمایشات سی تی اسکن و ام آر آی عموما ضروری نیستند.

 

درمان های تخصصی

 

متاسفانه هنوز درمانی قطعی برای این اختلال وجود ندارد. تنها اقدام موثری که می تواند انجام داد، آگاه کردن اعضای خانواده از این اختلال و نحوه برخورد با آن است. اما اگر شدت این حملاتزیاد باشد و فعالیت های روزانه کودک (از جمله عملکرد او در مدرسه و روابط او با سایر اعضای خانواده) تحت تاثیر قرار گیرد، پزشک ممکن است داروهایی خاص از جمله داروهایی ضدافسردگی تجویز کند. اما توجه داشته باشید که این مشکل با افزایش سن کودک به تدریج و خود به خود از بین می رود.

 

پیشگیری

 

اگر فرزند شما در خواب دچار حمله می شود،  می توانید برای پیشگیری از این حملات از این راهکار استفاده کنید:

 

-    ابتدا لازم است بدانید فرزند شما چه زمانی و پس از چند دقیقه از خواب دچار این حمله می شود.

 

-    پس از مطلع شدن از زمان دقیق حمله، ۱۵ دقیقه پیش از حملهفرزندتان را از خواب بیدار کنید و او را ۵ دقیقه بیدار نگه دارید، بهتر است او را به دستشویی ببرید تا با تخلیه مثانه، آرامش بیشتری بگیرد.

 

-    این کار را به مدت یک هفته ادامه دهید.

ایران نما

 

ویتامین d و رژیم غذایی مربوط به آن

کودک من دچار کمبود ویتامین d است. پزشک توصیه کرده تا از قرص مکمل ویتامین d استفاده کنه. می‌خواستم بفهمم چه میزان ویتامین در روز نیاز داره؟ آیا می‌تونم از قطره ad استفاده کنه؟ چون خوردن قرص براش سخته

 

پاسخ: میزان نیاز به ویتامین Dبر اساس نتایج آزمایش و نظر کارشناس تغذیه یا پزشک است. در مورد نوع مکمل دریافتی با پزشک خودش مشورت نمایید. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است و برای جذب کلسیم و در نتیجه رشد و استحکام استخوان ‏ها و دندان‏ ها در بدن لازم است. همچنین برای انعقاد خون و عملکرد مطلوب غده تیروئید مهم است.

 

مهم ترین راهکار برای افزایش جذب مکمل ویتامین D، دریافت آن همراه با وعده های غذایی است، چون ویتامین محلول در چربی بوده و برای جذب نیاز به چربی غذایی دارد. دریافت ویتامین D با وعده اصلی و بزرگ تر (مانند ناهار) بهتر است.

 

رعایت توصیه های زیر نیز برای افزایش جذب مکمل ویتامین D مفید خواهد بود:

 

۱- مکمل ویتامین D را همراه با کلسیم بخورید.

 

۲- از مصرف روغن ‏های معدنی همراه با مکمل ویتامین ویتامین Dخودداری کنید، زیرا با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند.

 

۳- از مصرف بیش از حدّ داروهای آنتی اسید خودداری کنید، زیرا آن ها نیز با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند. اگر دچار ناراحتی معده دائمی هستید، در مورد مصرف داروهای آنتی اسید با پزشک خود مشورت کنید.

 

۴- داروهای مصرفی خود را بررسی کنید. بعضی از انها با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند، مثل کورتیزون و سایر داروهای استروئیدی.

 

۵- هنگام مصرف داروهای دیورتیک (ادرار‏اور) مراقب باشید، زیرا این داروها نسبت ویتامین Dبه کلسیم را در بدن به هم می ‏زنند.

 

۶- اگر بیماری کبدی، کیسه صفرا یا معدی روده‏ای دارید، مقدار نیاز خود به ویتامین D را مشخص کنید، زیرا این بیماری ها با جذب ویتامین D تداخل می‏ کنند.

 

تذکرات:

 

۱- ویتامین D در مواد غذایی مختلفی مانند زرده تخم مرغ، روغن کبد ماهی، کره حیوانی، ماهی های چرب، خامه، شیر و لبنیات غنی شده با ویتامین D و جگر وجود دارد.

 

۲- سبزیجاتی مثل جعفری، یونچه، دم اسبی و گزنه، دارای ویتامین Dهستند.

 

۳- مقدار دوز مصرفی مکمل ویتامین د، ۴۰۰ واحد بین‏المللی در روز است.

 

۴- کپسول روغن کبد ماهی، منبع غنی ویتامین D است که می توانید تحت نظر پزشک ان را مصرف کنید.

 

۵- برای تامین ویتامین D به طور طبیعی، سه بار در هفته و هر بار حداقل به مدت ۱۵ دقیقه در معرض تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرید. برای این کار قبل از ساعت ۱۰ صبح و بعد از ۲ بعداز ظهر بیرون بروید، ولی بین ساعات جلوی افتاب نروید، چون شدت تابش اشعه‏های خورشید زیاد است.

 

۶- خورشید زمستان ممکن است قدرت کافی را برای ساخت ویتامین Dمورد نیاز نداشته باشد، مخصوصاً اگر در مناطقی از زمین زندگی می ‏کنید( مناطق شمالی)که طول مدت روز در آن جا کوتاه است.

 

۷- مقادیر بالای مکمل ویتامین D را مصرف نکنید، مگر تحت نظر پزشک، زیرا دریافت مقادیر زیاد ویتامین D، در بدن شرایط سمی (مسمومیت زا) ایجاد می کند و عوارض دارد.

 

۸- اگر هر نوع سوال یا نگرانی در این باره داشتید، قبل از اینکه هر نوع اقدامی در رابطه با سلامتی یا تغذیه خود انجام دهید، با یک پزشک یا متخصص تغذیه، مشورت کنید. اطلاعات بالا نمی ‏تواند، جایگزین توصیه ‏ها یا درمان‏ های پزشکی شود.

ایران نما

 

عارضه‌ای به نام پای پرانتزی

پای پرانتزی عارضه‌ای است که به دنبال نرمی استخوان، عوامل فیزیولوژیکی یا ضایعات تومورال محل رشد استخوان رخ می‌دهد و شیوع آن در دختران بیشتر از پسران است. تغذیه با شیر مادر و تابش نور آفتاب در کاهش ابتلا به پای پرانتزی موثر است.

 

دكتر غنی‌پور درباره علل پای پرانتزی در کودکان، اظهار داشت: پای پرانتزی به سه علت ممکن است در کودکان شکل گیرد. این عارضه به دنبال نرمی استخوان، عوامل فیزیولوژیکی یا ضایعات تومورال محل رشد استخوان رخ می‌دهد.

 

ایشان ادامه داد: برای تشخیص نرمی استخوان باید از کودک آزمایش ویتامین D، کلسیم و عکسبرداری از مچ دست انجام شود تا مشخص شود آیا بیماری خاصی مانند نرمی استخوان وجود دارد یا خیر. اگر پای پرانتزی به دنبال نرمی استخوان باشد درمان دارویی شروع می‌شود تا نرمی استخوان برطرف شود چرا که پس از برطرف شدن نرمی استخوان پای پرانتزی نیز آرام آرام اصلاح می‌شود.

 

این فوق‌‌تخصص ارتوپدی کودکان گفت: گاهی عوامل فیزیولوژیکی منجر به شکل‌گیری پای پرانتزی در کودکان می‌شود که بعد از حدود سه و نیم سالگی بر اساس فاصله بین دو زانو به صورت خود به خودی اصلاح می‌شود چنانچه بعد از این سنین پای پرانتزی اصلاح نشود باید از کفش‌های طبی استفاده شود.

 

غنی‌پور تصریح کرد: پای پرانتزی همچنین ممکن است بر اثر ضایعات تومورال محل رشد استخوان شکل گیرد که روش تشخیصی رادیوگرافی و در صورت لازم MIR و سی‌تی‌اسکن است. عضو انجمن ارتوپدی اطفال با بیان اینکه پای پرانتزی اغلب از بدو تولد قابل تشخیص است، اظهار داشت: شیوع این اختلال در دختران بیشتر از پسران است همچنین 90 درصد ابتلا به پای پرانتزی ژنتیکی است و 10 درصد نیز مربوط به ضایعات تومورال محل رشد استخوان است.

 

وی با توصیه به والدین به ویژه مادران برای داشتن تغذیه سالم حین بارداری و بعد از آن گفت: تغذیه سالم و مناسب با مصرف ترکیبات کلسیم و سبزیجات تازه می‌تواند نقش مؤثری در عدم ابتلای کودکان به پای پرانتزی داشته باشد همچنین توصیه می‌شود کودکان را هفته‌ای یکبار به مدت 10 دقیقه در معرض مستقیم نور ‌آفتاب قرار دهیم تا ویتامین D بدن آنها تأمین شود.

این فوق‌تخصص ارتوپدی کودکان خاطرنشان کرد: تغذیه با شیر مادر در سلامت کودک به ویژه عدم ابتلا به پای پرانتزی مؤثر است بنابراین مادران با دادن شیر خود به فرزندان‌شان ضمن تأمین سلامت روانی، زمینه عدم ابتلا کودک به بسیاری از اختلالات و بیماری‌ها را فراهم کنند.

 

برگرفته از سایت ایران نما

 

کابوس شب ادراری

با اینکه شب ادراری از جمله مشکلاتی است که به مرور زمان بهبود مناسبی دارد اما بسیاری از والدین را درگیر می کند و می تواند باعث بروز مشکلاتی برای کودک و البته والدین شود. در کودکانی که به سن پیش دبستان می رسند معمولا دیگر این مشکل حل شده اما در مواردی همشب ادراری همچنان ادامه دارد. بد نیست برخی از باورهای مختلف درباره این مشکل بچه ها مرور کنیم

 

باور اول: 

 

شب ادراری به دلیل آموزش نادرست توالت رفتن به وجود می آید.

واقعیت: بی اختیاری ادرار به دلیل آموزش نادرست کودک ایجاد نمی شود و نباید این را به عنوان شکست برای والدین و کودک درنظر گرفت. وقتی چیزی در اختیار و کنترل کودک نیست دیگر نمی توان آموزش نادرست دستشویی رفتن را دلیل آن دانست. توصیه کلی تقویت مثبت کودک در شب هایی است که او رختخوابش را خشک نگه داشته است ولی به هیچ عنوان نباید در شب هایی که کودک دچار بی اختیاری ادرار شده او را تنبیه کنید.

 

باور دوم: 

 

کودکانی که دچار شب ادراری می شوند قبل از خواب مایعات زیادی می خورند.

واقعیت: با اینکه درست است که نوشیدن مایعات 2 ساعت قبل از خواب می تواند باعث بی اختیاری ادراری شود، این موضوع تنها علت شب ادرارینیست. با این حال متخصصان توصیه می کنند کودکان مصرف مایعات شبانه را محدود کنند هرچند این موضوع به تنهایی نمی تواند شب ادراری را کاهش دهد.

 

باور سوم:

 

 کودکی که دچار بی اختیاری ادرار شبانه می شود برای رفتن به دستشویی تنبل است.

واقعیت: آنچه اغلب افراد درک نمی کنند این است که کودکی که برای خشک ماندن در شب آموزش ندیده باشد طبیعی است که دچار شب ادراریشود. کودک شما تنبل نیست چون تا به حال شب ها خشک نخوابیده است. او مثانه کوچکی دارد و نمی تواند تمام طول شب ادرارش را نگه دارد. همچنین هنوز به این آگاهی نرسیده است که بدن او در چنین مواقعی باید بیدار شود.

 

باور چهارم:

 

 یکی از ابزارهای مفید برای قطع شدن شب ادراری تنبیه است.

واقعیت: کودکی که شب ها جایش را خیس می کند هیچ کنترلی بر آنچه انجام می دهد، ندارد. مثل اینکه کسی را برای خروپفش سرزنش کنند. تنبیه کودک به دلیل شب ادراری تنها اعتماد به نفس او را خدشه دار خواهدکرد و این احساس در او ایجاد می شود که شما را با کاری که کنترلی بر آن نداشته ناراحت کرده است.

 

باور پنجم: 

 

شب ادراری به دلیل استرس ایجاد می شود.

واقعیت: شب ادراری به دلیل استرس ایجاد نمی شود. مهم ترین دلیل شب ادراری تاخیر در بلوغ مثانه، مثانه کوچک، ژنتیک (والدینی که سابقهشب ادراری داشته اند بیشتر احتمال دارد کودکشان دچار شب ادراری شود) و خواب سنگین است که فرد را نسبت به مثانه پر آگاه نمی کند.

 

باور ششم: 

 

پسرها بیشتر از دخترها دچار شب ادراری می شوند.

واقعیت: نتایج پژوهش های نشان می دهد پسرها بیشتر از دخترها به شب ادراری مبتلا می شوند زیرا آنها دیرتر از دخترها توالت رفتن را یاد می گیرند. بنابراین دیرتر می توانند کنترل خشک بودن در شب را داشته باشند، اما این دلیل کافی نیست که دختران را نسبت به این موضوع ایمن کنند.

 

باور هفتم:

 

 بیشتر کودکانی که شب ادراری دارند، دچار مشکلات پزشکی هستند.

واقعیت: به طور معمول دلیلی برای نگرانی در مورد کودکان زیر 6 سال که دچار شب ادراری می شوند وجود ندارد.اگر کودکی برای 6 ماه جایش را خیس نکند اما دوباره دچار شب ادراری شود باید در این مورد با پزشک مشورت کنید. برخی دلایل پزشکی برای شب ادراری ناگهانی می توان درنظر گرفت که از جمله آنها می توان به عفونت ادراری، دیابت و مثانه غیرطبیعی اشاره کرد.

 

باور هشتم: 

 

داروها شب ادراری را درمان می کند.

واقعیت: دارو باید آخرین راه درمان شب ادراری در کودکان باشد. بهترین درمان برای شب ادراری کودکان این است که والدین صبور باشند و اجازه دهند کودک بزرگ شود. البته اگر فکر می کنید کودک به دلایل پزشکی دچار شب ادراری است حتما خیلی سریع با پزشک در این باره مشورت کنید.

 

باور نهم:

 

 بهترین تاکتیک این است که صبر کنید.

واقعیت: این درست است! اگر کودکی زیر 6 سال دارد و هنوز دچار شب ادراری است بهترین برنامه برای والدین این است که کمی به فرزندشان زمان بدهند. بهتر است او را شب ها پوشک کنند. زمانی که کودک از پوشک خسته و برایش ناراحت کننده می شود، انگیزه مناسبی برای قطع شب ادراری در او ایجاد خواهدشد.

برگرفته از سایت ایران نما

 

ویتامین های مهم موجود در شیر مادر

دکتر حامد شفق، فوق تخصص گوارش کودکان: تامین نیازهای تغذیه ای مادر و شیرخوار در دوران شیرخواری با تمرکز بر تغذیه مناسب و متنوع برای مادر آغاز می شود. تغذیه ای انحصاری با شیر مادر که در شش ماه اول عمر توصیه شده، نیازهای تغذیه ای برای رشد و تکامل مطلوب دوران شیرخواری را فراهم می کند؛ با این حال مادران در این دوران باید دقت بیشتری نسبت به تغذیه خود و شیرخوارشان داشته باشند.

 

ویتامین آ

آغوز، مشخصا غنی از ویتامین آ است. میزان ویتامین آ در شیر مادر به ذخیره مادر وابسته است. چنین تخمین زده می شود که ویتامین آ دریافتی یک شیرخوار در مدت شش ماه تغذیه با شیر مادر حدود 60 برابر میزانی است که در دوران جنینی دریافت می کند. به هر حال غلظت ویتامین آ در پلاسما و شیر مادرانی که از منابع غذایی دارای ویتامین آ کمتری مصرف می کنند، پایین است.

 

ویتامین های گروه ب

 

ویتامین ب 1، ویتامین ب 2، ویتامین ب 3، ویتامین ب 6 و ویتامین ب 12 ذخیره نمی شوند بنابراین لازم است روزانه در رژیم غذایی مادر وجود داشته باشند. این ویتامین ها به سهولت از طریق غدد پستانی به داخل شیر منتقل می شوند اما رژیم های غذایی حاوی غلاتی که با ویتامین های گروه ب غنی نشده اند، استفاده کم از منابع حیوانی یا بیماری هایی که بر وضع ویتامین ب 12 تاثیر می گذارند ممکن است سبب غلظت پایین ویتامین های گروه ب در شیر مادر شود.

 

ویتامین ث

 

بعضی مطالعات ارتباط بین ویتامین ث رژیم غذایی مادر را با غلظت آن در شیر مادر نشان داده اند. در مطالعات دیگری که با استفاده از مکمل یاری در رژیم غذایی مادر بود، ارتباط مستقیمی با غلظت آن در شیر مادر وجود نداشت. با این وجود مادران باید تشویق شوند غذاهای سالمی را که غنی از ویتامین ث است مصرف کنند.

 

ویتامین دی

 

برخلاف سایر ویتامین ها که از طریق غذا تامین می شوند، قسمت اعظم ویتامین دی در نتیجه سنتز آن در پوست به دنبال تابش اشعه ماوراء بنفش تولید می شود. تنها قسمت کمی از نیاز روزانه این ویتامین از ریق غذایی است مانند روغن ماهی، جگر، تخم مرغ و قارچ.

 

اسیدهای چرب

 

اسیدهای چرب توسط غدد پستان ساخته می شوند اما میزان این اسیدها در شیر مادر به میزان بسیار زیادی به تغذیه مادر و ذخایر بدن وی بستگی دارد. برای جلوگیری از کمبود اسیدهای چرب ضروری در مادر و شیرخوار، وجود امگا 6 لینولئیکاسید و امگا 3 لینولنیک اسید در رژیم غذایی الزامی است.

 

مطالعات متعدد نشان داده است مصرف اسید چرب امگا 3 توسط مادر سبب افزایش میزان آن در شیر می شود، در نتیجه با دریافت این اسیدهای چرب ضروری توسط شیرخوار، عملکرد مغزی و شناختی وی بهبود می یابد.

 

ید

 

میزان «ید» موجود در شیر مادر به شدت تحت تاثیر وضعیت «ید» مادر است. «ید» برای فعالیت تیروئید و عملکرد تکاملی بدن ضروری است. خوشبختانه غدد پستانی قادرند حتی زمانی که مادر کمبود «ید» دارد، میزان کافی «ید» را در شیر فراهم کنند. برای اطمینان یافتن از عدم کمبود «ید»، مادران روزانه 250 میکروگرم ید در طول دوران شیردهی دریافت نمایند.

برگرفته از سایت ایران نما

 

سندرم نفروتيك مادرزادي،علايم و درمان

سندرم نفروتيك از نظر باليني با دفع پروتئين از ادرار ، كاهش آلبومين خون، افزايش ليپيدخون مشخص مي شود .

گاهي اوقات با دفع خون از ادرار ، افزايش فشار خون وكاهش سرعت فيلتراسيون گلومرول همراه است . هنگامي كه توام با بيماريهاي گلومرول است ، سندرم نفروتيك اوليه و چنانچه به عنوان بخشي از بيماري عمومي يا درنتيجه علت مشخصي حادث شده باشد ، سندرم نفروتيك ثانويه ناميده مي شود.

سندرم نفروتيك مادرزادي نوع ارثي از سندرم نفرووتيك است كه در دوره شيرخوارگي تظاهر مي كند . دفع پروتئين از ادرار وخيزاز علايم اوليه بوده و غالبا بلافاصله پس از تولد تظاهر مي كند . بيماري نسبت به درمان پاسخ خوبي نمي دهد . ممكن است پيش از 2 سالگي منجر به فوت كودك شود .


شيوع : در جنس مذكر در سنين 2-7 سالگي شروع شده، اوج و شيوع آن 2-3 سالگي مي باشد .

علايم :

پروتئينوري (آلبو مينوري )، كاهش پروتئين خون (هيپوآلبومينمي ) ، افزايش كلسترول خون ، ادم و همچنين تغييرات فشارخون(افزايش يا كاهش يا طبيعي) كاهش GFR و كاهش برون ده ادراري ، گاهي هماچوري و علايم ديگر مثل پف كردن صورت ( بخصوص چشمها)، ورم لبهاي تناسلي يا بيضه ها ، افزايش وزن ، ادرار كدر وكف آلود ، اختلال تنفسي ، اسهال و عفونت .
ادم پيشرونده زماني ايجاد مي شود كه غلظت آلبومين سديم به كمتر از 5/2 gr/dl برسد كه به دو علت رخ مي دهد :
الف : قانون استارلينگ ( دفع پروتئين ، كاهش فشار انكوتيك خون ، جابجايي مايع عروقي به فضاي بين بافتي و ايجاد ادم .)
ب : افزايش ترشح آلدسترون ( كاهش حجم عروقي ، آلدسترون ، جذب مجدد نمك و آب از هر دو كليه) حجم سرم كمتر از حد طبيعي است ( به دليل احتباس در فضاي ميان بافتي )


ارزيابي تشخيصي :

انجام آزمايشاتي از قبيل تجزيه ادرار ، شمارش كامل خون ، ارزيابي الكتروليتهاي سديم ، كلسيم ، فسفر و نيتروژن اوره خون ، كراتينين ، پروتئين توتال ، آلبومين ، گلوبولين ، كلسترول ، تري گليسريد و كمپلمان .
پروتئينوري با دفع ادراري پروتئين كه غالبأ سطح آن به بيش از 2gr در هر متر مربع در 24 ساعت مي رسد، مشخص مي شود .

نتايج Dipstick غالبأ +4 است . وزن مخصوص ادرار ممكن است زياد و مطابقت با غلظت پروتئين داشته باشند .

كلسترول سرم ممكن است به بيش از 220 ميلي گرم در دسي ليتر برسد . سديم سرم معمولا كمتر يعني تقريبا 130 الي 135 ميلي اكي والان در ليتر مي باشد . هموگلوبين و هماتوكريت معمولا طبيعي مي باشد.


درمان :


هدف از مداواي طبي ،كاستن دفع پروتئين است .

براي كاهش ادم : محدودكردن نمك و آب و رژيم غذايي پر پروتئين ، مصرف ديورتيك هاي نگهدارنده پتاسيم (درادم شديد)
براي كاهش دفع پروتئين : پردنيزولون ، در بدو درمان روزانه g/kg 2 ( حداكثر 80 ميلي گرم )براي خاموشي طولاني مدت و كاهش ميزان عود : الكيل كنز ( سيكلوفسفا يد ، كلرابوسيل )با مصرف داروي انتخابي( پردنيزون ) پروتئينوري در هفته اول قطع ميشود (dipstick منفي به مدت 2 روز متوالي مطلوب است) اگر درمان با پردنيزون پاسخ ندهد ، بيوپسي كليه ضرورت پيدا مي كند . عود سندرم نفروتيك معمولا با بيماريهاي سيستم تنفسي فوقاني است .

پرستاري :

كنترل ثبت وگزارش روزانه علايم حياتي ، وزن روزانه ، وضعيت ادم ، جذب و دفع ، مايعات ، اندازه گيريهاي محيط شكم و آسيت ، صداهاي تنفسي ، سطح فعاليت و علايم عفونت .

مراقبتهاي پوستي شامل : تغيير وضعيت براي پيشگيري از شكنندگي پوست ، تميز كردن سطوحي كه به علت ادم مجاور هم قرار گرفته اند ( كيسه بيضه، لبهاي تناسلي ، شكم )، كمپرس گرم پلكهاي متورم ، پيشگيري از قرار گرفتن پوست در معرض سرما يا گرما لباس گشاد و ناخن كوتاه پيشگيري از عفونت ( بخصوص ريوي و پوستي ) تغذيه به مقدار كم و در دفعات زياد استراحت در موارد خستگي و ادم شديد .


آموزش نكات لازم در مصرف استروئيد ها ( پردنيزون ) :


    كنترل و گزارش عوارض ( خونريزي و زخم گوارشي ) – پيشگيري از عفونت – مصرف غذاهاي با كالري كم در استفاده طويل المدت استروئيدها - در صورت استفراغ ناشي از مصرف استروئيدها ، استفاده آنها توأم با غذا يا شير.





    تشويق كودك به بيان نظرات خود درباره تغيير تصوير ذهني .
    تغذيه در كودكان مبتلا به سندرم نفروتيك : مقدار كم در دفعات زياد شامل غذاي پر پروتئين و پركالري در صورت ادم محدود از نظر نمك و آب مي باشد .
    عارضه اصلي در كودك مبتلا به سندرم نفروتيك عفونت است .
    كودك مبتلا به سندرم نفروتيك ميتواند كارهاي روزمره خود را انجام دهد فقط بايد از تماس با عوامل و افراد عفوني پرهيز كند .

 

منبع:ایران باستان

 

آمفالوسل یک عیب مادرزادی

آمفالوسل یک عیب مادرزادی است که احشاء شکمی به مقادیر مختلف، داخل طناب نافی می شوند. همچنانکه جنین در ساک حاملگی رشد می کند، روده ها رشد می کند، و درازتر می شوند و از شکم به داخل طناب نافی می ریزند (برآمدگی پیدا می کند)، این رشد در 10-6 هفته اول بارداری اتفاق می افتد.

بطور معمول روده ها در یازدهمین هفته بارداری به داخل شکم بر می گردند. اگر این اتفاق رخ ندهد، یک آمفالوسل بوجود آمده است. بهرحال بیشتر از نصف همه کودکانی که با آمفالوسل بدنیا می آیند ممکنست عیبهای زمان تولد (مادرزادی) دیگری نیز داشته باشند. تعدادی از این نقصها ممکنست جدی باشند.

آمفالوسل چطور بنظر می رسد؟

آمفالوسل بوسیله یک ساک شفاف از جنس غشائی که از طریق طناب نافی جاگذاری شده است پوشیده می شود. ساک ممکنست تنها یک قسمت (لوپ) کوچکی از روده ها و یا اکثر روده و دیگر ارگانهای شکمی را در بر گیرد. اگر ساک پاره شود محتویات شکمی از طریق ورودی دیواره شکمی حرکت می کنند و شکم کوچکتر از آنست که جایگزینی محتویات شکمی صورت گیرد و بدین ترتیب باعث ایجاد مشکل میشود.

آمفالوسل چگونه درمان می شود؟

اگر ساک آمفالوسل بی عیب باشد، جراحی باید به تاخیر بیفتد تا زمانیکه کودک به خوبی فعالیت کند. در آمفالوسلهای کوچک، برای جلوگیری از عفونت یا آسیب بافت، فوراً باید عیب بر طرف شود و در آمفالوسلهای بزرگتر، ممکنست با کاهش تدریجی به وسیله بزرگ کردن حفره شکم به تناسب محتویات روده ای نیاز داشته باشند. یک کیسه پلاستیکی روی محتویات شکمی گذاشته شده تا روده را احاطه کرده و به کاهش آن کمک کند تا زمانیکه جراحی پایانی امکانپذیر شود.

زمانیکه محتویات شکمی به داخل حفره شکم بوسیله نیروی کشش و قوه جاذیه، برگردانده شد، بخش ورودی با جراحی بسته خواهد شد.

بازگشتن محتویات شکم به داخل حفره شکم، می تواند تا 10 روز طول بکشد. شیرخوار ممکنست زیر دستگاه ونتیلاتور تا زمان برگشتن محتویات به حفره شکم، باشد.

یک راه درمان غیرتهاجمی، استعمال کرم Silvadene برای سفت کردن ساک می باشد. در این موارد، جراحی به مدت 12-6 ماه عقب می افتد تا مادامی که بچه رشد می کند، حفره شکم نیز بزرگتر شده و محتویات جایگزین شود.

اگر آمفالوسل پاره شود، یک اورژانس پزشکی است و جراحی فوراً انجام خواهد شد. عوارض آمفالوسل شامل عفونت، پارگی و انسداد روده است. اگر شما سئوالات بیشتری در رابطه با آمفالوسل دارید می توانید از جراح کودکان بپرسید.

منبع:ایران باستان

 

شش علت سرفه مزمن در کودکان و درمان آن

شنیدن صدای سرفه کودکان برای والدین خوشایند نیست و معمولا باعث اضطراب والدین می‌شود. اگر این سرفه برای مدت زمان طولانی ادامه یابد، این نگرانی بیشتر می شود. به گفته محققان، سرفه طولانی مدت در کودکان می تواند دلایلی مانند آسم و آلرژی داشته باشد.

معمولا به دنبال یک عفونت تنفسی مثل سرماخوردگی ممکن است سرفه تا چند روز ادامه یابد. ولی سرفه‌ای که بیش از 2 یا 3 هفته طول بکشد، حتما باید بررسی شود و دلیل آن مشخص گردد.

اکثر کودکان به دنبال سرماخوردگی ساده، دچار سرفه حاد می‌شوند که این مساله ممکن است طی یک سال چند نوبت تکرار شود.

گاهی کودکانی که قبل از سنین مدرسه در مهدکودک‌ها نگهداری می‌شوند، در سال 8 بار دچار عفونت تنفسی ساده می‌شوند و به دنبال آن نیز کمتر از یک هفته سرفه‌شان ادامه می‌یابد.

اما اگر سرفه‌ کودک بیش از 2 تا 3 هفته ادامه یابد، یعنی مزمن شود، باید علت آن حتما بررسی شود.

علل سرفه مزمن در کودکان

1- یکی از علل شایع سرفه مزمن در کودکان، بیماری آسم است. بیماری آسم، با توجه به التهابی که در راه‌های هوایی کودک ایجاد می کند، باعث سرفه مزمن می‌شود که این مساله با عفونت تنفسی ویروسی (مثل سرماخوردگی) تشدید خواهد شد. این نوع سرفه در خواب و بیداری وجود دارد و معمولا شب ها، موقع فعالیت و در هوای سرد تشدید می‌شود.

2- از علل دیگر سرفه مزمن کودکان، درگیری سینوس‌ها (سینوزیت) است که گاهی سرفه مزمن می‌تواند تنها علامت عفونت سینوس ها باشد.
در کودکان مصرف خودسرانه داروهای ضد سرفه توصیه نمی‌شود، چون این امر می‌تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد


3- رینیت آلرژیک (حساسیت تنفسی) یا آلرژی‌های فصلی یا تب یونجه که معمولا در بهار و تابستان و پاییز دیده می‌شود نیز می‌تواند باعث سرفه مزمن شود.
4- از علل دیگر سرفه مزمن برگشت محتویات معده به گلو است که بیماری ریفلاکس (ترش کردن غذا) نام دارد و نیاز به درمان پزشکی دارد.

5- عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی و تحتانی نیز هر کدام به نوعی باعث سرفه مزمن می‌شوند.

6- تماس با دود سیگار و آلاینده‌های محیطی مثل دود‌ حاصل از سوختن چوب و مواد سوختی نیز از علل دیگر سرفه مزمن در کودکان هستند.

درمان سرفه کودکان

اگر سرفه کودک به دنبال عفونت تنفسی مثل سرماخوردگی ایجاد شده باشد، معمولا نیاز به مداخله پزشکی و مصرف دارو ندارد و طی یک یا دو هفته بهبود می‌یابد.

در موارد سرفه مزمن که معمولا بیماری دیگری باعث این مساله می‌شود، باید کودک ویزیت شده و بیماری زمینه‌ای تشخیص داده و درمان شود تا سرفه برطرف گردد.

در کودکان مصرف خودسرانه داروهای ضد سرفه توصیه نمی‌شود، چون این امر می‌تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد.

نکته مهم اینکه به هر حال سرفه یک مکانیسم محافظتی در کودک است و با رفع موکوس، مواد محرک و عوامل عفونی از سیستم تنفسی باعث محافظت کودک می‌شود. بنابراین از بین بردن مکانیسم سرفه به وسیله داروهای ضدسرفه در کودکان به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

یک مطالعه در مورد سرفه مزمن کودکان

طی یک مطالعه 40 کودک - با سن متوسط 9 سال- با مشکل سرفه مزمن (سرفه آنها بیش از 8 هفته طول کشیده است) مورد بررسی قرار گرفتند.
هیچ کدام از این کودکان در معرض دخانیات نبوده یا تولد زودرس نداشتند (این دو فاکتور نقش موثری در سرفه دارد).
محققان این مطالعه، به این نتیجه رسیدند که آلرژی، رفلاکس معده و آسم در 90 درصد موارد، از دلایل اصلی سرفه مزمن در کودکان هستند.
این یافته می تواند کمک موثری در رابطه با درمان سرفه مزمن کودکان باشد.


daneshju.ir
منبع:ایران باستان

 

سردردهای کودکان همراه با توصیه‌های لازم به پدر و مادرها

● مگه بچه‌ها هم سردرد می‌گیرند؟

این اولین سئوالی است که بلا‌فاصله بعد از خواندن این تیتر در ذهن پدر و مادرها ایجاد می‌شود. بزرگترها معمولا‌ سردرد بچه‌ها را یا ندیده می‌گیرند یا به تومورهای مغزی و علل بدخیم دیگر نسبت می‌دهند.
اما با سردرد بچه‌ها واقعا چطور باید برخورد کرد؟ به طور کلی، در بیشتر موارد، سردردهای بچه‌ها ناشی از علت‌های ساده هستند، مثلا در اثر شب دیر به رختخواب رفتن و یا بازی کردن به مدت طولانی زیر آفتاب و یا ضربه به سر ایجاد می‌شوند. اما گاهی هم ممکن است طولانی بوده و با علایم دیگر همراهی داشته باشند. سردرد می‌تواند در اثر عوامل بسیار متعددی ایجاد شود و خفیف و کوتاه مدت و یا شدید باشد.
نکته‌ای که درباره سردرد در بچه‌ها بسیار اهمیت دارد این است که بتوانیم تشخیص دهیم که این سردردها چه زمانی کم‌اهمیت و گذرا هستند و چه زمانی نیاز به توجه بیشتری دارند.

● چه عواملی باعث سردرد در بچه‌ها می‌شود؟

بچه‌ها هم درست مثل بزرگ‌ترها دچار سردرد می‌شوند و تا حدی می‌توان گفت که سردرد ماهیت ارثی هم دارد. یعنی اگر شما و همسرتان هر چند وقت یک‌بار دچار سردرد می‌شوید، فرزند شما هم ممکن است سردرد بگیرد. عوامل بسیار مختلفی می‌توانند باعث ایجاد سردرد شوند مثلا بعضی افراد نسبت به خوابشان بسیار حساس هستند و اگر کمی، کمتر از معمول بخوابند و یا ناگهان از خواب بپرند، دچار سردرد می‌شوند. بعضی بچه‌ها هم هستند که اگر تشنه بمانند و یا ضربه کوچکی به سرشان بخورد و یا بیش از حد جلوی تلویزیون یا کامپیوتر بنشینند، سردرد می‌گیرند. گاهی هم برخی از عفونت‌ها مثل سرماخوردگی، عفونت‌های گوش یا سینوس‌ها و یا عفونت‌های ادراری، می‌تواند باعث ایجاد سردرد در بچه‌ها شود.
به طور کلی در حدود ۹۰ درصد از سردردهای بچه‌ها ناشی از علت مهمی نیستند و نیاز به پیگیری ندارند، ولی در ۱۰ درصد موارد ناشی از عفونت‌ها یا سایر بیماری‌ها هستند و باید به دنبال علت آنها بود.

● انواع سردردهای کودکان

بچه‌ها اغلب به دو نوع سردرد مبتلا می‌شوند:
۱) سردردهای تنشی
۲) میگرن
▪ سردردهای تنشی
یکی از سردردهای نسبتا شایع در کودکان هستند که اغلب در اثر خستگی عضلات سر و گردن ایجاد می‌شوند و بچه اغلب از یک درد فشارنده و مبهم در قسمت جلو، بالا و اطراف سر شکایت دارد. یک تفاوت عمده که بین سردردهای تنشی و میگرن در بچه‌ها وجود دارد این است که سردردهای میگرنی در بیشتر موارد همراه با سایر علایم مثل تهوع، استفراغ هستند و خستگی و فعالیت بدنی می‌تواند باعث تشدید آنها شود، در حالی که سردردهای تنشی این‌طور نیستند.

▪ میگرن در بچه‌ها

در حدود ۵ درصد بچه‌های دبستانی و تا ۱۰ درصد از نوجوان، مبتلا به میگرن هستند. میگرن هم چیزی نیست جز سردردهای تکرار شونده. در این سردردها اغلب یک عامل محرک مثل خستگی، فعالیت بیش از حد بدنی، کمبود خواب، استرس و یا حتی خوردن برخی مواد غذایی وجود دارد به طوری که هر فردی نسبت به یکی از این عوامل حساس است و وقتی در آن شرایط قرار می‌گیرد دچار سردرد می‌شود. خاصیتی که سردرد میگرنی را از سایر سردردها جدا می‌کند این است که این سردرد اغلب یک‌طرفه بوده و کودک در سر خود احساس ضربانی می‌کند. علا‌وه بر این برخی علایم مثل سرگیجه، دل‌درد، تهوع و استفراغ، دیدن جرقه‌های نورانی و یا حساسیت به نور و بو هم ممکن است وجود داشته باشند.
در اغلب موارد، میگرن چیزی در حدود نیم تا ۶ ساعت ممکن است طول بکشد ولی گاهی دوره آن طولانی شده و تا ۲ روز هم ادامه می‌یابد. البته میگرن در بچه‌ها همیشه هم به این شدت نیست و تمام علایم فوق را ندارد بلکه کودک ممکن است، فقط احساس کسالت کند و سروصدا، نور ویا بو باعث بدتر شدن حالش شوند. در این حالت اگر کودک را مجبور کنیم که به فعالیت‌هایش ادامه دهد، و مثلا حتما تکالیفش را انجام دهد و مدرسه برود، ممکن است تهوع و استفراغ برای او ایجاد شود و در مرحله بعد در صورت عدم استراحت، سردرد یک‌طرفه ضربان‌دار شروع خواهد شد.
متاسفانه در بچه‌های خیلی کوچک، چون قادر به توصیف ناراحتی‌شان نیستند.
میگرن هم تشخیص داده نمی‌شود ولی گاهی بی‌قراری، ناآرامی و رنگ‌پریدگی قابل توجه آنها می‌تواند کمک کننده باشد. برخی از بچه‌ها هم دچار یک سرگیجه گذرای ناگهانی می‌شوند که باعث استرس کودک شده و تعادل او را به هم زده و گاهی در راه رفتن او هم اختلال ایجاد می‌کند، که این علامت اغلب تا سن ۵ سالگی از بین می‌رود. بعد از این زمان ممکن است کودک با تهوع‌های دوره‌ای دچار میگرن شود که این تهوع‌ها حتی ممکن است با سردرد هم دنبال نشوند و وقتی کودک به سنین نوجوانی می‌رسد، بهبود پیدا می‌کند و کم‌کم سردرد کودک از دوره نوجوانی به بعد الگوی میگرن توصیف شده را پیدا می‌کند که شبیه میگرن بزرگسالی است.

● با سردرد بچه‌ها چه کنیم؟

وقتی کودک شما با فواصل طولانی و گاهی اوقات دچار سردرد می‌شود، نباید خیلی نگران باشید و مطمئن باشید که با استراحت کردن برطرف خواهد شد. ولی اگر کودک به طور ناگهانی مبتلا به سردرد شدیدی می‌شود که با استراحت بهبود نمی‌یابد و یا دفعات تکرار این سردردها بیشتر از ۱بار در ماه است، بهتر است که حتما به پزشک مراجعه کنید.
علاوه بر این در صورتی‌‌که هر یک از موارد ذیل را در کودکتان دیدید هم نباید سردرد را پشت گوش بیندازید:
▪ سردردی که هنگام بیدار شدن از خواب کودک را گرفتار می‌کند.
▪ سردردهایی که با تشنج همراه می‌شوند.
▪ در صورتی‌که همراه سردرد کاهش سطح هوشیاری هم در کودک وجود داشته باشد.
▪ سردرد به همراه تب بالا.
▪ سردرد به همراه تغییر در بینایی.
▪ سردرد شدید متعاقب ضربه به سر.
▪ سردرد شدیدی که باعث ‌شود کودک از خواب بیدار شود

دکتر پریسا شبانی

منبع:ایران باستان

 

دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy)ضعیف شدن ماهیچه های بدن

دیستروفی عضلانی یک بیماری عضلانی است که در آن ماهیچه های بدن خیلی ضعیف می شوند و دلیلش هم ناتوانی بدن برای ساختن پروتئین است.

دیستروفی عضلانی(muscular dystrophy) ، یک بیماری مادرزادی و ژنتیکی است که در آن ماهیچه‌های بدن، به تدریج ضعیف و ضعیف‌تر می‌شوند و از کار می‌افتند.

عضلات بدن انسان به انواع مختلفی از پروتئین‌ها احتیاج دارند تا سالم بمانند. وقتی کلمه‌ی پروتئین به گوشِ ما می‌خورد، احتمالاً اولین چیزی که به ذهن می‌رسد اسم چند تا غذا است، زیرا غذاهایی مانند گوشت و لوبیا پروتئین دارند. اما ما درباره نوع دیگری از پروتئین ها حرف می‌زنیم، پروتئینی که خود بدن می‌سازد و این مسئولیت ژن‌ها است که به بدن بگویند چگونه این پروتئین‌ها را بسازد.


در کسانی که بیماری دیستروفی عضلانی دارند، این ژن‌ها اطلاعات اشتباه به بدن می‌دهند و یا بعضی از اطلاعات خیلی مهم را نادیده می‌گیرند. این‌طوری می‌شود که بدن نمی‌تواند این پروتئین‌ها را درست و حسابی بسازد. بدون این پروتئین‌ها، ماهیچه‌های بدن آسیب‌پذیر شده و روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شوند.
وقتی که این اتفاق می‌افتد، بدن شخصی که به بیماری دیستروفی عضلانی مبتلا شده برای انجام کارهایش با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شود.

انواع دیستروفی عضلانی کدامند؟
این بیماری بیشتر از 30 نوع مختلف دارد.
در بعضی از انواع آن، مشکلات وقتی شروع می‌شوند که شخص، خیلی جوان است. در انواع دیگر، نشانه‌های بیماری دیرتر خودشان را نشان می‌دهند و بعضی وقت‌ها ممکن است حتی تا وقتی که شخص به بزرگسالی و میانسالی می‌رسد، نشانه‌های بیماری شروع نشوند.

ما در این‌جا درباره دو نوع آن صحبت می‌کنیم: دیستروفی نوع دوشن (Duchenne) و نوع بکِر (Becker).
معمولاً فقط پسرها این دو نوع دیستروفی عضلانی را می‌گیرند و دخترها در موارد خیلی خیلی کمی پیش می‌آید که به این دو نوع مبتلا شوند.

بیشتر بچه‌هایی که این بیماری را دارند، به نوع "دوشن" مبتلا هستند. آن‌ها وقتی که خیلی کوچک هستند، مانند بقیه‌ بچه‌ها به نظر می‌رسند و کارهایشان هم مثل بچه‌های سالم و طبیعی است. اما وقتی که بین سنین 2 تا 6 سالگی هستند، عضلات دست‌ها، پاها و لگن آن‌ها شروع به ضعیف‌ شدن می‌کند.
اولین علامت این ضعف عضلانی ممکن است این باشد که کودک در دویدن یا بالا و پایین رفتن از پله‌ها مشکل داشته باشد. پسری که دیستروفی عضلانی از نوع دوشن دارد، هم به سختی راه می‌رود و هم به سختی از راه رفتن باز می‌ایستد. او همچنین در غذا خوردن و نفس کشیدن هم مشکل خواهد داشت و قلب او هم که یک ماهیچه‌ است، ممکن است ضعیف شده و نتواند کارش را به درستی انجام دهد.

دیستروفی نوع بکِر خیلی شبیه نوع دوشن است، با این تفاوت که ممکن است تا زمانی که کودک به سن نوجوانی یا حتی بزرگسالی نرسیده است، خودش را نشان ندهد. در این نوع، زمان زیادی طول می‌کشد تا عضلات شروع به ضعیف شدن کنند.

چگونه یک بچه، دیستروفی عضلانی می‌گیرد؟

دیستروفی عضلانی مُسری نیست، یعنی از شخصی به شخص دیگر سرایت نمی‌کند. این بیماری به خاطر مشکلی که در ژن‌های بدن شخص به وجود می‌آید، اتفاق می‌افتد. ژن‌ها‌ از بدن پدر و مادر به بدن فرزندانشان منتقل می‌شوند و تمام اطلاعات مربوط به ویژگی‌های شخصی را در خود دارند. در واقع این ژن‌ها هستند که رنگ چشم، رنگ مو، قد و شکل ظاهری تو را مشخص می‌کنند. حتی بعضی از بیماری‌های خاص از هم طریق ژن‌ها منتقل می‌شوند.

دیستروفی عضلانی، چه احساسی در بدن بیمار ایجاد می‌کند؟

وقتی که بیمار هنوز کودک است، احتمالاً فرق زیادی با بچه‌های دیگر ندارد. اما به مرور زمان برای راه رفتن، به عصا یا صندلی چرخ‌دار احتیاج پیدا می‌کند.

خیلی سخت است که آدم بخواهد تصور کند بیماری دیستروفی عضلانی چه احساسی در بدن ایجاد می‌کند. آیا می‌توانید تجسم کنید زندگی‌اتان چگونه می‌شود، اگر نتوانید به راحتی از روی صندلی بلند شوید، ورزش کنید و یا حتی راه بروید؟ ضعفی که آدم‌های مبتلا به این بیماری در عضلاتشان احساس می‌کنند، با ضعفی که بعد از دویدن یا شنا کردن در بدن ایجاد می‌شود، فرق دارد.

اگر شما دیستروفی عضلانی نداشته باشید، ضعفی که بعد از دویدن و ورزش کردن طولانی در عضلاتت احساس می‌کنید، بعد از مدت کوتاهی از بین می‌رود. اما برای کودکانی که به این بیماری مبتلا هستند، ضعف عضلات همیشگی است. آن‌ها از لحظه‌ای که از خواب برمی‌خیزند تا شب که دوباره به خواب بروند، در عضلاتشان احساس ضعف می‌کنند.

پزشک چه کار می‌کند؟
وقتی که مشکلات و ضعف عضلانی کودکان مبتلا به دیستروفی شروع می‌شود، آن‌ها پیش پزشک می‌روند. پزشک آزمایش‌های مختلفی انجام می‌دهد تا معلوم شود که آیا کودک دچار دیستروفی شده است یا نه. او عضلات کودک را معاینه می‌کند و آزمایش خون هم انجام می‌دهد.

بعضی وقت‌ها پزشک با یک آزمایش خون ساده می‌فهمد که کودک کدام نوع دیستروفی را دارد. همچنین پزشک ممکن است نمونه‌ی کوچکی از ماهیچه‌ی کودک بگیرد و آن را زیر میکروسکوپ نگاه کند تا بفهمد که آیا کودک دیستروفی عضلانی دارد یا نه.

آزمایش‌های دیگری روی عصب‌های ماهیچه‌ی کودک انجام می‌شود و به این ترتیب پزشک مطمئن می‌شود که دلیل ضعف عضلانی کودک، بیماری دیستروفی عضلانی است یا چیز دیگر.

کمک به کودکانی که دیستروفی عضلانی دارند

کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی می‌توانند کارهایی برای تقویت ماهیچه‌هایشان انجام دهند. تمرین‌های مشخصی وجود دارد که عضلات بدن این کودکان را تا حد امکان قوی‌تر می‌کند. همچنین کمربند‌های خاصی وجود دارند که باعث می‌شوند تاندون‌ها، انعطاف‌پذیری بیشتری پیدا کنند.

تاندون‌ها مانند نوارهای لاستیکی قدرتمندی هستند که ماهیچه‌ها را متصل به استخوان‌ها نگه می‌دارند. اگر تاندون حالت کششی خود را از دست بدهند و سفت شوند، ماهیچه‌ها نمی‌توانند خوب کار کنند. اما کمربند جلوی سفت شدن بیش از حد تاندون‌ها را می‌گیرد.

همچنین بچه‌های مبتلا به دیستروفی عضلانی می‌توانند تمرینات تنفسی انجام دهند و یا با نواختن یک ساز بادی ریه‌هایشان را مدام از هوا پر و خالی کنند. این کار به آن‌ها کمک می‌کند که از مبتلا شدن به ذات‌الریه (عفونت ریه‌ها) پیشگیری کنند.

بعضی از بچه‌های مبتلا به دیستروفی عضلانی، داروهایی برای قوی‌تر شدن عضلاتشان مصرف می‌کنند. داروهای استروئیدی می‌‌توانند سرعت ضعیف شدن عضلات را کمتر کنند. اثر جانبی استروئیدها آن است که ممکن است باعث افزایش وزن کودک شود.

دانشمندان زیادی در حال تلاش و مطالعه هستند تا بتوانند به کودکان مبتلا به دیستروفی عضلانی کمک کنند. بعضی از این دانشمندان سعی می‌کنند ژن‌ها را ترمیم کنند تا به شکل صحیح پروتئین بسازند. بعضی دیگر سعی می‌کنند مواد شیمیایی بسازند که مانند این پروتئین‌ها در بدن عمل کنند. آن‌ها امیدوارند که این روش به عضلات بدن کودکان مبتلا به دیستروفی کمک کند تا بتوانند کار خود را بهتر انجام دهند.

زندگی با دیستروفی عضلانی

بچه‌هایی که دیستروفی عضلانی دارند، ممکن است از عصا، صندلی چرخ‌دار و واکر برای کمک به راه رفتنشان استفاده کنند، اما مطمئناً آن‌ها دلشان می‌خواهد مثل بچه‌های عادی زندگی کنند.

این بچه‌ها دوست دارند درس بخوانند، بازی کنند و تلویزیون ببینند. با این که کودکان مبتلا به دیستروفی نسبت به بچه‌های دیگر به توجه و مراقبت بیشتری احتیاج دارند، اما باید مواظب باشید که مثل دیگران با آن‌ها رفتار کنید. اگر کودکی را می‌شناسید که دیستروفی عضلانی دارد، سعی کنید با او دوست شوید و در کارهایی که برایش مشکل است، کمکش کنید. اما حواستات باشد که به او ترحم نکنید. شاید بهترین کار این باشد که سعی کنید در فعالیت‌های ساده او را شرکت دهید و نگذارید که احساس تنهایی کند.

منبع:ایران باستان

 

ریفلاکس مری به معده در نوزادان،علائم و درمان

  تعریف :

    در این اختلال محتویات معده در حین و یا بعد از خوردن شیر وارد مری می شود.در انتهای مری که به معده متصل می شود یک حلقه ماهیچه ای وجود دارد که هنگام ورود شیر بلعیده از مری به معده و یا خروج هوای بلعیده شده از معده باز می شود،در نوزادان به علت عدم تکامل این حلقه ماهیچه ای ، هنگام خروج هوای بلعیده شده از معده، محتویات معده وارد مری شده و منجر به استفراغ در نوزاد می شود.

    علائم :

 ریفلاکس در نوزادان سالم امری شایع می باشد.نیمی از نوزادان در طی 3 ماهه اول تولد ریفلاکس را تجربه کرده و علائم طی 24-12 ماهگی از بین می رود.
    اما در این بین تعداد کمی از نوزادان با ریفلاکس شدید مواجهه می شوند.علائم این اختلال شامل :آبریزش از دهان، استفراغ، سرفه، تحریک پذیری، تغذیه ی کم، وجود خون در مدفوع .

    درمان :

    درمان ریفلاکس بسته به علائم و سن نوزاد می باشد.گاهی نوزاد نیاز به درمان ندارد چرا که ریفلاکس خود به خود برطرف می شود.

    اقدامات غیر دارویی در نوزادان مبتلا شامل :

    تغذیه نوزادان با فورمولایی که غلظت بالا دارد
    تغذیه با حجم کم اما با دفعات بیشتر
    نیمه نشسته نگه داشتن نوزاد حین تغذیه
    اگر شک به حساسیت غذایی باشد،در صورت که نوزاد با شیر مادر تغذیه می شود به مادر رژیم غذایی مناسب توصیه می شود ودر صورت تغذیه با شیر خشک اقدام به تعویض شیر خشک می شود.
    در صورتی که ریفلاکس منجر به علائمی از قبیل :رشد ضعیف نوزاد، تحریک پذیری نوزاد و امتناع وی از تغذیه و مشکلات تنفسی شود، نیاز به اقدامات پزشکی می باشد.
    در صورت بروز علائم زیر در نوزاد پزشک را در جریان بگذارید :استفراغ های حجیم و یا جهنده به ویژه در نوزادان با سن کمتر از 2 ماه.
    استفراغ سبز و یا زرد رنگ و یا استفراغی که قهوه ای رنگ بوده و یا حاوی خون باشد.
    سختی تنفس بعد از استفراغ
    امتناع از تغذیه که منجر به عدم وزن گیری شود.
    گریه زیاد و تحریک پذیری
    (انجمن گوارش اطفال امریکا 2006) 

منبع:ایران باستان

 

استرابیسم یا انحراف چشم در کودکان

استرابیسم یا انحراف چشم مشکلی چشمی است که در آن چشم‌ها وضع ناهمگونی نسبت به یکدیگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. این ناهمگونی ممکن است واضح بوده یا آن که فقط بعضی اوقات به دلیل کم‌خوابی، خستگی و گرسنگی ایجاد شود. به بیان دیگر وقتی هم راستایی دو چشم در جهت یک هدف به هم بخورد، انحراف چشم بوجود می‌آید.

البته در بسیاری موارد، استرابیسم جنبه ژنتیکی یا ارثی دارد، اما در موارد دیگر به نقص‌های مادرزادی ساختمان چشم، عصب بینایی و شبکیه باز می‌گردد.


ولی نکته بسیار مهم در همه این موارد، درمان زودهنگام انحراف چشم برای باز گرداندن دید دوچشمی (دید سه‌بعدی که از طریق آن شخص قادر به دیدن عمق تصاویر اطراف خود است) به کودک است.

دکتر رضا عرفانیان، متخصص چشم و جراح استرابیسم می‌گوید:
انحراف چشم در کودکانی که زمینه ژنتیکی این بیماری را دارند چهار تا پنج برابر بیشتر از دیگر کودکان دیده می‌شود؛ اما نکته مهم در درمان این بیماری تشخیص زود هنگام آن است، چراکه استرابیسم اگر زود تشخیص و درمان نشود نه تنها در کودکان به تنبلی چشم منجر می‌شود؛ بلکه به تدریج امکان بازیابی دید دوچشمی در کودک را غیرممکن می‌کند.

چرا چشم‌ها منحرف می‌شود؟

بیماری انحراف چشم یا‌‌ استرابیسم به دلایل مختلفی بوجود می‌آید که بیشترین دلیل آن مادرزادی بوده و در سنین کودکی دیده می‌شود، اما این مسأله به آن مفهوم نیست که چشم پدر یا مادر کودک باید حتما انحراف داشته باشد، بلکه ژن این بیماری ممکن است از نسل‌های قبل‌تر نیز به کودک منتقل شود.



دکتر عرفانیان با اشاره به این‌که بیماری‌های مغزی، ضربه و تصادف نیز می‌تواند به انحراف چشم منجر ‌شود، می‌گوید: البته نقص مادرزادی ساختمان چشم، عصب بینایی، ضایعات شبکیه و آب مروارید مادرزادی نیز می‌تواند منجر به کاهش شدید بینایی و در ادامه انحراف چشم کودک شود.

با این حال شیوع انحراف چشم در جوامع مختلف 5 ‌تا‌ 11 درصد افراد جامعه را درگیر می‌کند.

انحراف چشم بین سه ماهگی تا پنج سالگی بروز پیدا می‌کند، اما شایع‌ترین سن بروز آن بین دو تا سه سالگی است که می‌تواند دائمی یا گه‌گاه دیده شود، اما در هر صورت تشخیص و درمان سریع آن مانع از بروز تنبلی چشم در کودکان و مهم‌تر از آن از دست رفتن امکان بازیابی دید دو چشمی (دید عمقی) از سوی کودک می‌شود.


اول اصلاح بینایی و انحراف چشم با عینک، سپس جراحی
بنابر تاکید متخصصان چشم، نوع درمان در استرابیسم مادرزادی با استرابیسم اکتسابی متفاوت است. انحراف چشم می‌تواند به سمت داخل، خارج یا عمودی باشد که این موارد هم در درمان موثر است.


همچنین در مواردی انحراف چشم ممکن است بلافاصله بعد از تولد مشاهده شود، اما معمولا در سن بالا‌تر از دو سالگی ایجاد می‌شود که بیشتر به دلیل عیوب انکساری چشم است. کودکانی که دچار دوربینی چشم هستند، بیشتر در معرض استرابیسم قرار دارند که با اصلاح عیوب انکساری از طریق عینک، انحراف‌شان درمان می‌شود.


به گفته دکتر عرفانیان، مهم‌ترین اقدام درمانی در انحراف چشم، فراهم آوردن شرایط دید دو چشمی برای کودک است؛ چرا که با تاخیر در درمان انحراف چشم و بزرگ شدن کودک، قابلیت بازیابی دید دوچشمی توسط مغز کمتر می‌شود.

این متخصص اضافه می‌کند: اگر کودک قابلیت دید عمقی یا سه‌بعدی را از دست بدهد، در آینده با محدودیت‌های اجتماعی و شغلی مواجه خواهد شد؛ یعنی قادر به انجام مشاغلی مانند رانندگی، خلبانی و پزشکی نخواهد بود.

البته نداشتن دید عمقی همیشه با انحراف چشم همراه نیست، بلکه تنبلی چشم نیز می‌تواند مانع از وجود دید سه‌بعدی در کودک شود.

درمان تنبلی چشم چه همراه با انحراف باشد، چه نباشد، طول درمان بیشتری می‌طلبد. حال اگر درمان‌های طبی انجام شود، اما انحراف باقی بماند، از جراحی استفاده می‌شود.



دقت به چشمان کودک از شش ماهگی بسیاری از متخصصان چشم معتقدند اگر انحراف چشم بین شش تا 9 ماهگی مشاهده شود، می‌تواند تحت عمل جراحی قرار گیرد، چون مغز به چشم صاف عادت می‌کند و می‌تواند دید سه‌بعدی را احیا کند.

دکتر عرفانیان تاکید می‌کند: تمرکز دید کودک از حدود شش ماهگی کامل می‌شود، پس توصیه می‌شود کودکانی که از نظر بینایی در سلامت نیز به سر می‌برند، طی شش ماهگی تا یک سالگی تحت معاینه چشم قرار گیرند و معاینه‌های بعدی‌شان نیز بین سه تا سه‌ونیم سالگی و همین طور پیش از ورود به دبستان صورت بگیرد.

بی‌شک هر زمان که والدین متوجه انحراف چشم کودک خود شوند، باید برای درمان آن و در نقطه شروع به رفع عیوب انکساری چشم‌ها از طریق عینک یا بستن چشم اقدام کنند.

این متخصص چشم اضافه می‌کند: برخی انواع انحراف چشم در کودک با آموزش روش‌های حرکتی چشم به والدین و کودک و فراهم شدن امکان کنترل انحراف چشم برای کودک قابل درمان است، البته درمان انحراف چشم‌بسته به نوع، میزان و سن کودک متفاوت است و والدین نباید انتظار درمان‌های مشترک و کوتاه مدت را برای فرزندان‌شان داشته باشند.



نکته مهم در مورد جراحی انحراف چشم آن است که نتایج این نوع عمل جراحی هیچ‌گاه صددرصد قابل پیش‌بینی نیست و در هر جراحی احتمال تکرار عمل برای رسیدن به اصلاح کامل‌تر وجود دارد.

والدین نباید فراموش کنند که امکان مشاهده انحراف کاذب در کودکان که پل بینی‌شان پهن‌تر است، وجود دارد؛ اما هیچ نگرانی از بابت این نوع انحراف‌ها که بسادگی توسط متخصص قابل تشخیص است، وجود ندارد.


منبع:ایران باستان

 

آنفلوآنزای خوکی«H1N1» را جدی بگیریم

آنفلوآنزای خوکی

آنفلوآنزای خوکی بیماری تنفّسی خوک‌ها است که از ویروس آنفلوآنزای نوع «A» نشأت می‌گیرد.

ویروس آنفلوآنزای خوکی (SIV) به بیماری آنفلوآنزایی اشاره دارد که توسط اورتومیکسوویروس‌هایی ایجاد می‌شود که در میان خوک‌ها بوم‌گیرهستند.

آنفلوآنزای خوکی یک بیماری ویروسی است که معمولاً خوک را مبتلا می‌کند امّا هرساله مواردی از ابتلای انسان به این بیماری، به ویژه از راه تماس با این جانور، گزارش می‌شود.

این بیماری در انسان از طریق تماس با فرد مبتلا نیز سرایت می‌کند و نشانه‌های معمول آن تب، سرگیجه، خشکی مفصل‌ها، حالت تهوع و در موارد پیشرفته، بیهوشی و مرگ است.

موارد انسانی آنفلوآنزای خوکی ابتدا بیشتر در افرادی رخ می‌داد که در فاصلهٔ نه چندان دوری در نزدیکی خوک‌ها به‌سر می‌برند اما الان ویروس از انسانی به انسان دیگر منتقل می شود.

همه‌گیری

بیماری آنفلوآنزای خوکی از نوع اچ۱ان۱ است که قبلاً هم وجود داشته و شناخته شده‌است و همه‌گیری جهانی آنفلوآنزا در سال‌های ۱۹۱۸ و ۱۹۱۹ نیز به علت شیوع همین نوع آنفلوآنزا بوده‌است. با این وجود بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد که تغییراتی در ساختار این ویروس در آنفلوآنزای خوکی به وجود آمده‌است. به همین علت از ۵ آوریل ۲۰۰۹ موارد مرگ و میر ناشی از این بیماری در مکزیک و آمریکا روی داد.



نوع جدید آنفلوآنزا که در سال ۲۰۰۹ در مکزیک و آمریکا کشف شد ترکیبی از ویروس‌های آنفلوآنزای خوکی، انسانی و حاد پرندگان است.

پیش از شیوع آنفلوآنزای خوکی در مکزیک در سال ۲۰۰۹، مواردی از ابتلای گسترده دامی و انسانی به این بیماری در آمریکا در سال ۱۹۷۶ و در فیلیپین در سال ۲۰۰۷ گزارش شده بود.

علائم آنفلوآنزای خوکی در میان انسان‌ها به آنفلوآنزای انسانی یعنی تب، سرفه، گلودرد، سردرد، احساس سرما و خستگی شباهت دارد. برخی از افراد نیز پس از مبتلا شدن به این بیماری دچار اسهال و استفراغ می‌شوند.

بر اساس اعلام اداره سلامت ایالات متحده (CDC)، دو داروی تامیفلو و رلنزا که داروهای رایج برای مقابله با آنفلوآنزا هستند، برای مقابله با تمام گونه‌های کنونی آنفلوآنزای خوکی نیز مؤثرند.

شیوع آنفلوآنزای خوکی ۲۰۰۹

آنفلوآنزای خوکی در مناطق مختلف جهان در حال پیشروی است. سازمان‌های بین‌المللی بهداشت با اعلام مرحله ۵ وضعیت هشدار اعلام کردند که شیوع جهانی آنفلوآنزای خوکی امری حتمی خواهد بود. این اولین بار بود که سازمان بهداشت جهانی وضعیت هشدار خود را به مرحله ۵ ارتقا می‌داد که یک مرحله مانده تا وضعیت قرمز است و نشان دهنده اینکه اپیدمی جهانی این بیماری حتمی است ( در یکی دو ماه اخیر-آذر،دی و بهمن 91- این بیماری در ایران نیز به شدت گسترش پیدا کرده و افراد بسیاری را مبتلا نموده است)

ویروس

ویروس عامل آنفلوآنزای خوکی ویروس «H1N1» است.

ویروس جدید همه‌گیرشده در سال ۲۰۰۹ میلادی، یکی از انواع H1N1 است. N و H مخفف واژه‌های «نورامینیداز» و «هماگلوتینین»و نام دو پروتئین غشاء سلولی ویروس هستند. در مجموع ۱۶ گونه از «هماگلوتینین» و ۹ زیرمجموعه از «نورامینیداز» وجود دارند که می‌توانند ترکیب‌های مختلفی با هم تشکیل دهند. گونه‌های «A H1N1» ویروس آنفلوآنزا برای نخستین بار در سال ۱۹۳۰ میلادی قرنطینه شدند.

علائم

علائم آنفلوآنزای خوکی در میان انسان‌ها به آنفلوآنزای انسانی شباهت دارد. این علائم شامل تب، سرفه، گلودرد، سردرد، احساس سرما و خستگی می باشد.

برخی از افراد نیز پس از مبتلا شدن به این بیماری دچار اسهال و استفراغ می‌شوند. به علت این شباهت ها پزشکان قادر به تشخیص قطعی آنفلوآنزای خوکی نیستند، و تشخیص قطعی آن فقط با انجام تست لابراتواری ممکن است.

۴ علامت اصلی تب بالای ۳۸ درجه، سردرد، گلودرد و سینه درد و سرفه از علائم اصلی این بیماری هستند که اگر کسی ۲ تا ۳ علامت ذکر شده را داشته باشد مشکوک به بیماری آنفلوآنزای نوع A است. اسهال، استفراغ، تهوع، کوفتگی عضلات، عطسه و آبریزش بینی از علائم فردی این بیماری است که چنانچه با ۲ تا ۳ علامت اصلی همراه باشد فرد مشکوک به این بیماری است.

پیشگیری

آنفلوآنزای خوکی از راه سرفه، عطسه و تماس با اشیای آلوده به ویروس و تماس دهان و بینی یا چشم خود منتقل می‌شود. ویروس از راه فراورده‌های خوراکی و خوردن گوشت خوک منتقل نمی‌شود. آنفلوآنزای خوکی بیشترین سرایت‌پذیری را در ۵ روز اول بیماری دارد که در بچگی این دورهٔ انتقال تا ۱۰ روز هم می‌تواند طول بکشد. تشخیص بیماری با نمونه‌گیری در این ۵ روز میسر است.



پیشگیری از ابتلا

«پیشگیری از ابتلا» با رعایت دستورات پیشگیری از آنفلوآنزا میسر است. این موارد عبارتند از:

    دستان خود را به طور مرتب با آب و صابون و یا محلولهای ضدعفونی حاوی الکل بشویید، مخصوصا زمانی که عطسه یا سرفه می‌کنید و یا وقتی که از بیرون به خانه باز می‌گردید.
    ضدعفونی سطوح داخلی خانه با محلولهای حاوی کلر در کاهش احتمال انتقال بیماری موثر است.
    از تماس نزدیک با خوک‌ها و یا انسان‌هایی که آلوده هستند بپرهیزید.
    فاصله گرفتن از اجتماعات عمومی در محیط هایی که احتمال می رود ویروس در آنجا شایع باشد نیز توصیه می شود.این اقدام با توجه به درصد و میزان شیوع این بیماری در شهر و کشور مربوطه می باشد.
    از دست زدن و تماس با اشیا و سطوحی که ممکن است آلوده باشند، مخصوصاً در اماکن عمومی به شدت بپرهیزید (مانند بوسیدن ضریح‌های اماکن مذهبی، دست زدن به میزهای کافی شاپ‌ها و رستوران‌ها، دستگیره درب وسائل حمل و نقل عمومی، نرده‌ها و …).
    از دست زدن به دهان، بینی و چشمان خود بپرهیزید.
    در صورتی که خود مشکوک به ابتلا به آنفلوآنزا هستید، حتماً هنگام عطسه و سرفه جلوی دهان و بینی خود را بگیرید. اگر دستمال به همراه ندارید، هنگام عطسه یا سرفه قسمت داخلی آرنج خود را در برابر دهان و بینی بگیرید تا دستانتان آلوده نشوند.
    هر فردی که دچار علایم شبه‌آنفلوآنزا شامل تب ناگهانی، سرفه و دردهای عضلانی شد باید از رفتن به سرکار و استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی پرهیز کرده و سریعاً به پزشک مراجعه کند.
    از فرد مبتلا به آنفلوآنزا باید حدود ۱ تا ۲ متر فاصله گرفت.

توصیه‌های لازم



    در صورتی که خود مشکوک به آنفلوآنزای خوکی هستید هنگام عطسه و سرفه جلوی دهان و بینی خود را با دستمال بگیرید و اگر دستمال همراه ندارید جلوی دهان و بینی خود را با آستین پیراهن خود بپوشانید و سریعاً به نزدیکترین مرکز بهداشتی درمانی و یا بیمارستان مراجعه کنید.
    اگر با کسی در تماس هستید که سرما خورده است از دست دادن، در آغوش گرفتن و روبوسی با وی خودداری نمایید.
    ویروس آنفلوآنزا در محیط اطراف و اماکن عمومی وجود دارد و تماس با سطوحی مانند دستگیره اتوبوس و تاکسی، صفحه کلید کامپیوتر و ... به راحتی شما را آلوده می کند. اگر دستان خود را به دستگیره درب یا اتوبوس و یا اشیای احتمالاً آلوده زده اید آن را هرگز به دهان، بینی یا چشم خود نزنید.

پیشگیری از عفونت

برای «پیشگیری از عفونت» با ویروس آنفلوآنزای A هر یک از داروهای اوسلتامیویر یا زانامیویر توصیه شده است. دوره درمان پروفیلاکسی دارویی تا ۱۰ روز پس از یک تماس مشخص با مورد قطعی دورهٔ آنفلوآنزای خوکی توصیه می‌شود.



افراد پرخطر در معرض این بیماری و حتی در معرض مرگ

افراد بالای ۶۵ سال، بچه‌های زیر ۵ سال، زنان حامله به علت اینکه در ۳ ماهه دوم و سوم حاملگی سیستم ایمنی ضعیفی دارند، افراد دچار نقص سیستم ایمنی و افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند آسم، دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی از جملهٔ این افراد هستند که چنانچه با علائم اصلی و فردی همراه باشند باید سریعاً به پزشک مراجعه کنند.

درمان

در بسیاری از موارد این آنفلوآنزا هم مانند سایر انواع آنفلوآنزا ممکن است بهبود خودبخود داشته باشد. با وجود این استفاده از داروهای ضدویروس هم شدت بیماری را کم می‌کند و هم از بروز عوارض بعدی بیماری جلوگیری می‌کند.



چهار داروی آنتی ویروس آمانتدین، ریمانتدین و اوسلتامیویر (Tamiflu) و زانامیویر (Relenza) برای درمان آنفلونزای خوکی در آمریکا دارای مجوز می‌باشند. در مورد آنفلونزای خوکی که درسال ۲۰۰۹ در مکزیک شیوع پیداکرد، دونوع اوسلتامیویر (oseltamivir) و زانامیویر (zanamivir) توسط «مرکز درمان و پیشگیری از بیماری‌ها» در آمریکا توصیه شده است، چرا که ویروس جدید در مقابل آمانتادین و ریمانتادین مقاوم گزارش شده است.

منبع:ایران باستان

 

راهنمای پدر و مادر برای درمان و مراقبت از اطفال مبتلا به اوتیسم

پدر و مادر هایی که کودک مبتلا به اوتیسم (در خود ماندگی) دارند می توانند اقدامات بسیاری در جهت غلبه بر چالش ها انجام دهند. اما پیش از آن باید اطمینان حاصل کرد که خود والدین نیز حمایت کافی دارند. برای نگهداری از یک کودک مبتلا به اوتیسم مراقبت از خود (والدین) کاری خودخواهانه نیست بلکه کاملا ضروری می باشد. تقویت بنیه روحی و عاطفی شما را قادر می سازد تا نیازهای کودک مبتلا به اوتیسم خود را تامین کنید. توصیه های زیر زندگی با چنین فرزندی را برای شما آسان تر می کند:

راهنمای پدر و مادر برای درمان و مراقبت از اطفال مبتلا به اوتیسم

اگر اخیراً فهمیده اید که کودک تان به درجه ای از اوتیسم مبتلا شده است، حتما نیاز به کسب اطلاعات و راهنمایی از مراجع معتبر دارید تا بدانید چه اتفاقاتی قرار است رخ بدهند.
چیزی که مسلم است این است که همه ی پدر و مادر ها دوست دارند فرزندی سالم و شاداب داشته باشند، و هیچکدام نمی توانند براحتی بیمار بودن فرزندشان را بپذیرند و اوتیزم در کودک آنها برای والدین نگران کننده و وحشت آور خواهد بود. والدین کودک مبتلا به اتیسم معمولاً نمی دانند چگونه باید به فرزند خود کمک کنند و با وجود توصیه های فراوان در این زمینه دچار سردرگمی می شوند. یا اگر بشنوند که اوتیسم لاعلاج و مادام العمر است ممکن است احساس پوچی و بیهودگی کنند.
البته درست است که اوتیزم (Autism) چیزی نیست که فرد بتواند براحتی با آن کنار بیاید، ولی راه های درمان زیادی وجود دارند که به طفل مبتلا به اوتیسم کمک می کند تا مهارت های جدید را یاد بگیرد و بسیاری از چالش های بدِ تکاملی را پشت سر بگذارد. با یک برنامه درمانی درست و عشق به کار و حمایت والدین، کودک اوتیستی هم می تواند بیاموزد، رشد کند و موفق باشد.


انتظار نشانه های بیشتر بیماری را نکشید
شروع سریع درمان بهترین کاری است که والدین کودک اوتیستیک یا کودکی که به تأخیر تکاملی مبتلا است می توانند انجام دهند. به محض اینکه حدس زدید اوضاع خوب پیش نمی رود کمک بخواهید. منتظر نشانه ها و علائم بیشتر نباشید و درمان را به تاخیر نیندازید یا منتظر از بین رفتن بیماری ننشینید. هر چه زودتر اقدام کنید، احتمال پیروزی درمان بالاتر خواهد رفت. انجام مداخلات اولیه از موثرترین راه ها برای تسریع روند تکاملی طفل و کاهش نشانه های اوتیسم می باشد.

توصیه های مهم به والدین کودک اوتیستی

درباره اوتیسم اطلاعات کسب کنید. هرچه بیشتر بدانید می توانید بهتر برای کودک تان تصمیم گیری داشته باشید.
در مراقبت از فرزند خود مهارت کسب کنید. بدانید چه چیز هایی برای کود تان بد است و چه چیز هایی خوب است و او از چه چیزهایی استقبال می کند. عوامل ایجاد استرس را بشناسید؟ یاد بگیرید چگونه او را شاد کنید.
کودکتان را همان گونه که هست بپذیرید. هیچگاه او را با بچه های مردم مقایسه نکنید! او را صرفا بپذیرید. به نداشته های کودک خود فکر نکنید. موفقیت های او را ارج بنهید.
خسته نشوید. زود نتیجه گیری نکنید و پشتکار داشته باشید. پیش بینی های دوره درمانی اوتیسم 100% نیستند و هیچکس نمی داند چه خواهد شد. فرزند شما هم خواهد توانست رشد کند، زندگی کند و توانایی هایش را کامل کند.

تامین امنیت کودک اوتیستیک

پدر و مادر موارد زیر را در راه درمان کودک اوتیستی باید رعایت کنند:

    هماهنگ باشند.
    از برنامه درمانی پیروی کنند.
    به رفتار های خوب پاداش دهند.
    منزل را به محیطی امن تبدیل کنند.




استفاده از راه های ارتباطی غیر کلامی
ارتباط برقرار کردن با کودک مبتلا به اُتیسم سخت است. اما برای نزدیک شدن به کودک نیاز به صحبت کردن نیست. می توانید با نگاه کردن با او ارتباط برقرار کنید. نحوه لمس کردن کودک، تن صدای شما و زبان بدن تان با او ارتباط برقرار می نماید.

    بدنبال نشانه های غیر کلامی بگردید.
    نیاز پنهان شده در پشت بد خلقی ها را بشناسید.
    زمانی را به تفریح و بازی اختصاص دهید.
    به حساسیت های حسی کودک توجه نمایید.




فراهم آوردن یک طرح درمانی شخصی
یک راه مشخص برای همه ی کودکان اوتیستیک وجود ندارد. با استفاده از راهنمایی های پزشکان و دیگر والدین یک طرح درمانی مناسب کودک خود برگزینید که متناسب با خلق و خوی کودک شما باشد. از خود بپرسید:

    نقاط ضعف و نقاط قوت فرزندم کدام است؟
    چه رفتار هایی از او مساله ساز اند؟
    فرزندم چه مهارت های مهمی را بلد نیست؟
    چگونه کودک من بهتر یاد می گیرد؟ با شنیدن، دیدن یا عملی؟!
    چگونه کودکم خوشحال می شود؟ چگونه می توان فعالیت های تفریحی را به مراحل درمانی تبدیل کرد؟!




یک طرح درمانی مناسب برای بیماری اوتیسم باید دارای شرایط زیر باشد:

    بر اساس علاقه های کودک تهیه شود.
    یک برنامه ی قابل پیش بینی را ارائه دهد.
    وظایف هر کسی را به صورت ساده و گام به گام، آموزش دهد.
    فعالانه توجه کودک شما را به سوی فعالیت های منظم و سازمان یافته جلب نماید.
    به طور منظم سبب تقویت رفتاری شود.
    والدین را نیز در گیر کند.




انتخاب درمان مناسب
وقتی به مرحله درمان بیماری اوتیسم می رسید، با انواع روش ها و راه های درمانی گوناگون و احتمالاً گیج کننده رو به رو می شوید. برخی از درمان ها تمرکز شان بر کاهش دادن رفتارهای مخرب و آموزش مهارت های ارتباطی و اجتماعی است. برخی دیگر با مسائل تلفیقی حسی، مهارت های حرکتی، موارد عاطفی و حساسیت های غذایی کار می کنند.
از آنجایی که انتخاب های متعددی وجود دارند، بهترین کار برای والدین این است که ابتدا به بررسی روش های درمانی مختلف بپردازند، سپس با متخصصان درمان اوتیسم مشورت کنند و سوالات خود را مطرح کنند. اما نباید فقط خود را به یک روش درمانی محدود کنند. اهداف برنامه ی درمان اوتیسم باید همه ی علائم و نیاز های فرزند شما را در بر بگیرد. پس لازم هست که یک درمان ترکیبی (مجموعه ای از چندین روش درمانی) را به کار ببندید.
روش های درمانی رایج در بر گیرنده ی رفتار درمانی، گفتار درمانی، فیزیوتراپی، کار درمانی، بازی درمانی و تغذیه درمانی هستند.

منبع:ایران باستان

 

تشنج کودکان و علائم آن

● علایم تشنج چیست؟

وقتی کودکی تشنج میکند ممکن است شما هریک ازاین علایم راببینید:

۱) کودک دچار اختلال هوشیاری شودیعنی اطرافیان رانشناسد متوجه زمان ومکان نباشد،به صدازدن شماپاسخ ندهد یا بیهوش روی زمین بیفتد.

۲) حرکاتی غیر ارادی در اعضای بدن کودک ظاهر شود این حرکات ممکن است قسمتی از بدن یاتمام اعضا را درگیرکند.ممکن است کودک به شدت دست وپابزند،روی زمین بیفتد،سروچشمهای کودک به یک طرف بچرخد یا اینکه فقط یک دست یا یک پای کودک دچار حرکات تکان دهنده شدید شودواین حالت چند ثانیه تا چنددقیقه طول بکشد معمولا این حملات کمتر از ۱۰دقیقه طول میکشد.

۳) ممکن است کودک درزمان حمله کنترل ادرار خود را از دست بدهد.

۴) گاهی کودک به صورت ناگهانی رفتاری غیر عادی نشان میدهد مثلاً بدون آنکه متوجه اطراف باشد،شروع به دویدن میکند.

۵) ممکن است کودک برای چند لحظه به نقطه ای خیره شده ودر این مدت متوجه اطراف نباشد.

● آیاهر کودکی یک بار تشنج کند،تا آخر عمر دچار حملا ت تشنج خواهد شد ؟

در سنین۶ماه تا۵سالگی مغز کودکان به افزایش درجه حرارت بدن حساس است در نتیجه۳-۴در صد کودکان در این سنین با تب های شدید(بیش از۳۸درجه)دچار تشنج میشوند. اکثریت این کودکان بعد از سن۵سالگی دچار تشنج نمیشوند.شایعترین سن برای تشنج ناشی از تب۱۸-۱۴ماهگی است وزمان آن ازچندثانیه تا۱۰دقیقه طول میکشد وبندرت تشنج ناشی ازتب بیش از یکبار اتفاق میافتد.

● علت تشنج همراه باتب چیست؟

بیشترمواقع تشنج همراه با تب دراثر عفونتهای ویروسی دستگاه تنفس فوقانی یاعفونت حاد گوش میانی ایجاد میشود.گاهی ممکن است علت تشنج یا تب مننژیت باشد.
● آیا تشنج درنوزادان شایع است؟
ازهر۱۰۰۰نوزاد تقریبأ ۲ نوزاد دچار تشنج درماه اول زندگی میشوند.

● تشنج در نوزادان چه علایمی دارد؟

تشنج در نوزادان علایم متفاوتی دارد، مثلاً ممکن است به صورت حرکات شدید اندام ها،پرش های عضلانی تکراری،لرزش پلک ها،سفت شدن اندام ها،حرکات شبیه مکیدن یاجویدن در دهان،گریه غیرطبیعی یاحرکات غیرطبیعی چشمها دیده شود.دربعضی نوزادان تنهاعلامت تشنج توقف تنفس به مدت بیش از ۲۰ ثانیه و کبود شدن نوزاد است .

● علت تشنج در نوزادان چیست ؟

۱) کمبود اکسیژن رسانی به مغز
۲) کاهش قند خون
۳) کاهش کلسیم خون
۴) عفونت ها
۵) اختلالات دستگاه عصبی
۶) اعتیاد مادر به مواد مخدر و چند علت نادر دیگر
لازم به ذکر است کودکان قبل از سن ۶ ماهگی که شامل نوزادان نیز می شوند به علت تب بالا دچار تشنج نمی شوند.

● اگر کودک شما مبتلا به حملات تشنج در زمان تب می شود به این نکات دقت فرمائید :

۱) هرگاه کودک شما به علت سرماخوردگی یا هر عفونت دیگری دچار تب شدید شد حتماً با استفاده منظم از داروی ضد تب ( استامینوفن ) و پا شویه با آب ولرم تب کودک را کاهش دهید .
۲) هیچگاه برای کاهش تب کودک از آسپرین یا آمپول های تب بر استفاده نکنید .
۳) کودک رابرای بررسی علت تب نزد پزشک ببرید .
۴) در صورتی که پزشک احتمال مننژیت را در کودکی بدهد کشیدن مایع نخاع کودک جهت آزمایش و تشخیص بیماری ضروری است . در این زمینه با پزشک همکاری کنید .
۵) اگر کودک شما سابقه تب و تشنج دارد با نظر پزشک در زمان تب شدید علاوه بر استامینوفن و پاشویه کردن کودک از داروی ضد تشنج به مقداری که پزشک دستور داده استفاده کنید تا از تشنج کودک پیشگیری شود .
۶) ممکن است بعد از تشنج کودک پزشک دستور دهد تا کودک شما به مدت طولانی ( حدود ۲ سال ) از داروهای ضد تشنج استفاده کند .
حتماً این داروها را طبق دستور در زمان مناسب مصرف کنید و از کم کردن یا قطع کردن خود سرانه داروها بپرهیزید .

● اگر کودک شما مبتلا به حملات تشنج بدون تب ( صرع ) است به این نکات دقت فرمائید :

۱) کودک شما تا زمانی که پزشک دستور دهد باید داروی ضد تشنج مصرف کند .
۲) هیچ گاه دارو را خود سرانه قطع نکنید یا مقدار آن را کاهش ندهید .
۳) کودکان مبتلا به حملات تشنج بدون تب ( صرع ) باید همواره مراقبت شوند بدون آنکه فعالیت جسمی آنهامحدود شود . در زمان انجام کارهای حساس مثل شنا یا استحمام حتما” از نزدیک مراقب کودکتان باشید . اگرکودکتان تمایل به بالا رفتن از بلندیها ، درخت یا وسایل بازی دارد نزد کودکتان بمانید .
۴) در صورتی که کودکتان دچار حمله تشنج شد او را به پهلو بخوابانید جسم سفتی ( چوبی یا چرمی یا پارچه ای ) بین دندانهای کودک بگذارید تا زبانش در اثر قفل شدن دندانها آسیب نبیند . اطراف کودک را خلوت کنید و لباسهای تنگ یا زیور آلات را از گردن او باز کنید تا راحتتر نفس بکشد .در زمان تشنج هیچ ماده خوراکی یا آب را وارد دهان کودک نکنید و سریعاً او را به بیمارستان برسانید .
۵) کودکان مستعد تشنج ممکن است با یک تب خفیف ، فشار روحی ، خستگی یا مصرف بعضی داروها ( مثل تئوفیلین ) دچار تشنج شوند حتماً کودکتان را از این نظر محافظت کنید .

منبع:ایران باستان

 

چه میشود که یک کودک سرطان میگیرد؟

نويسنده: دكتر عظيم مهرور*


تمام سلول‌‌هاي بدن ما به‌طور منظم و بر اساس قاعده خاصي در حال رشد هستند. گاهي اوقات برخي از سلول‌ها از مسير رشد طبيعي خود خارج مي‌شوند و به طور غيرمنظم و سريع‌تر از حالت طبيعي رشد مي‌كنند. اين امر سبب به هم خوردن نظم طبيعي بدن مي‌شود. به اين به هم‌ريختگي سرطان مي‌گويند. انواع مختلف سرطان، علايم، راه‌هاي درمان و عوارض مختلفي دارند كه به نوع سلول و عضو درگير در بدن بستگي دارد. متاسفانه سرطان فقط بزرگسالان را درگير نمي‌كند بلكه كودكان را هم به كام خود مي‌كشد. سالانه 3 تا 4 كودك از هر صد هزار كودك در جهان به انواع سرطان‌ها مبتلا مي‌شوند كه در اين ميان سرطان‌هاي لوسمي، لنفوم و مغز شايع‌ترين آنها هستند. تب مكرر، عفونت‌هاي پي‌درپي و كم‌خوني از علايمي هستند كه پزشك را به فكر بررسي از نظر بروز سرطان مي‌اندازد. خوشبختانه در حال حاضر براي اغلب سرطان‌هاي كودكان به خصوص لوسمي، درمان وجود دارد و 70 درصد از كودكان مبتلا درمان مي‌شوند. به همين بهانه در گفت‌وگويي با دكتر عظيم مهرور، فوق‌تخصص بيماري‌هاي خون و سرطان‌شناسي كودكان به بررسي انواع سرطان در كودكان پرداخته‌ ایم.

آقاي دكتر! آيا ميزان شيوع سرطان اطفال در ايران مشخص است؟

نه! متاسفانه آمار دقيقي در ايران نداريم ولي اميدواريم از سال‌هاي آينده اين آمار ثبت و نام هر كودك سرطاني با مشخصات كامل در آمار ثبت سرطان اطفال قيد شود. اما الان نمي‌توانيم بگوييم شيوع سرطان در ايران چه ميزان است. ولي اگر بر مبناي آمار خارج از کشورحساب كنيم، چيزي حدود 3 تا 4 كودك در هر صد هزار كودك در جهان به بيماري سرطان مبتلا مي‌شوند. اين آمار در كشوري صادق است كه از نظر بهداشتي سطح كاملا خوبي دارد. البته طي 20 تا 30 سال اخير شيوع سرطان كودكان در كشور ما بيشتر شناسايي شده است. به عبارتي با پيشرفت در زمينه بيماري‌هاي عفوني، بيماري‌هاي واگيردار و واكسيناسيون كشوري، برخي از بيماري‌هايي كه سبب فوت كودكان مي‌شدند كنترل شده‌اند و تشخيص سرطان با توجه به رشد رشته فوق‌تخصصي خون و سرطان اطفال دقيق‌تر و سريع‌تر انجام مي‌شود.
قديمي‌ها هميشه مي‌گويند: «قديم‌ها اين چيزها نبود. كسي چه مي‌دونست سرطان چيه. الان اين مريضي افتاده تو مردم و...»

 آيا واقعا شيوع سرطان‌ نسبت به گذشته بيشتر شده است؟

نه! شيوع سرطان بيشتر نشده است ولي بيماري‌هاي عفوني زيادي كه امكان داشت كودكان را از بين ببرد، كنترل شده و سلامت سني و جسمي افزايش پيدا كرده و اين افزايش سلامت سني بروز سرطان‌هايي را كه طبق آمار 3 تا 4 نفر در هر صدهزار كودك بوده است را با تشخيص به موقع پيدا كرده است. به عبارتي پيشرفت تكنولوژي پزشكي، افزايش آگاهي‌هاي علمي و افزايش فرهنگ و بهداشت جامعه سبب شده است كه تعداد سرطان‌هاي تشخيص داده شده نسبت به سال‌هاي قبل بيشتر شود. به عنوان نمونه سال‌هاي قبل سرطان تشخيص داده نمي‌شد اما به دليل عوارض بيماري سرطان مانند عفونت، كودك سرطاني از بين مي‌رفت در حالي كه در سابقه وي هيچ تشخيصي از سرطان وجود نداشت اما در حال حاضر تشخيص سرطان به موقع انجام مي‌شود و همه فكر مي‌كنند ميزان شيوع آن افزايش يافته است.

شايع‌ترين سرطان‌ها در بين كودكان در كشور ما كدام‌ها هستند؟

شايع‌ترين بدخيمي در طب اطفال لوسمي يا سرطان خون است كه خوشبختانه نزديك به 80 درصد اين بيماري قابل‌درمان است. البته مشروط بر اينکه علايم باليني، تشخيص به موقع، درمان بجا و به موقع و بسياري از عوامل موثر در درمان مانند كنترل پرستاري، وجود دارو و... همه با هم مهيا باشند.

اين آمار مربوط به كشور ما است يا كشورهاي پيشرفته؟

پروتكل درماني ما به روز و مطابق با كشورهاي پيشرفته دنياست. از نظر پيشرفت‌هاي علمي، روش‌هاي درماني و نوع داروها هم هيچ فاصله‌اي با آنها نداريم. از نظر مطالعات، روش‌هاي تحقيقي، كنگره‌هاي علمي و... نيز كاملا به روز هستيم. بنابراين تفاوت زيادي بين روش‌هاي درماني ما و آنها و نتايج حاصل از آن وجود ندارد.

چه عواملي باعث ايجاد سرطان در كودكان مي‌شود؟

به طور كلي دو عامل بسيار مهم عوامل محيطي و فاكتورهاي ژنتيكي در بروز سرطان نقش دارند؛ در طب بالغان، فاكتورها و عوامل محيطي نقش بسيار مهم و بارزتري در ايجاد سرطان‌ها دارند اما از نظر طب كودكان، علاوه بر عوامل محيطي در ايجاد سرطان‌ها زمينه ژنتيكي كودك نيز نقش مهمي دارد. بالطبع عوامل خطرساز و زيانبار بايد براي همه افراد محدود شود. به عنوان نمونه عواملي همچون دود سيگار، اشعه‌هاي زيانبار و يونيزان و پرتوهاي بسيار قوي، مواد شيميايي، موادغذايي صنعتي و... نقش مهمي در ايجاد سرطان‌ها دارند و اين عوامل در افرادي مضرتر هستند كه سابقه ژنتيكي و خانوادگي سرطان در خانواده آنها وجود دارد. البته منظورم از خانواده، خانواده نسبي است و ژن مي‌تواند از ده‌ها سال پيش به فردي در حال حاضر برسد. به عبارتي فاكتورهايي در بدن افراد وجود دارد كه مانع رشد سلو‌ل‌هاي سرطاني مي‌شود و اين فاكتورها بنابه دلايلي در بعضي از افراد ضعيف هستند وجود ندارند. حال برخي از عوامل ژنتيكي در كنترل رشد اين سلول‌ نقش دارند. اين عوامل ژنتيكي ممكن است ظرف چند روز خودشان را نشان ندهند يا از نظر ژنتيكي اشكال داشته باشند. بنابراين همه افراد چه آنها كه سابقه ژنتيكي ابتلا به سرطان را دارند و چه آنها كه ندارند بايد از فاكتورهاي خطرساز محيطي و آسيب‌رسان دوري كنند. زيرا تاثير اين عوامل در افرادي كه زمينه ابتلا به سرطان را دارند، بسيار بيشتر خواهد بود.

يعني كودكان از نظر ابتلا به سرطان مستعدتر از بزرگسالان هستند؟

نه! هيچ تفاوتي بين كودكان و بزرگسالان از نظر ابتلا به سرطان وجود ندارد. همان‌طور كه گفتم عوامل محيطي و نقش ژنتيكي دو عامل بسيار مهم در ايجاد سرطان هستند. عوامل ژنتيكي در ايجاد سرطان در بين كودكان نقش بسيار بارزتري را ايفا مي‌كنند و عوامل محيطي نيز به عنوان رشددهنده آن عمل مي‌كنند. آنچه كه در اين بين خيلي مهم است، تشخيص زودرس بيماري است. به همين دليل به والدين و خانواده‌ها توصيه مي‌كنم به محض اينكه به علامتي در كودك مشكوك شدند هر چه سريع‌تر او را نزد ‌پزشك ببرند تا بررسي‌هاي لازم در خصوص وي انجام شود..

منظورتان چه علايمي است؟

ما در طب اطفال سرطان را به دو شاخه تقسيم مي‌كنيم يكي سرطان‌هايي كه در خون به وجود مي‌آيند و از اين طريق به همه جاي بدن منتشر مي‌شوند. هر چه سرطان خون زودتر تشخيص داده شود عوارضش حين درمان و پس از آن كمتر خواهد شد. يعني هم روند درمان به خوبي انجام مي‌شود هم پاسخ به درمان و علايم كمتر مي‌شود. دوم سرطان‌هايي هستند كه از ارگان‌ خاصي مانند عضلات، استخوان، چشم، مغز، كليه، دستگاه گوارش و... منشا مي‌گيرند. اين سرطان‌ها يك عضو را درگير مي‌كنند. در اين حالت سرطان در ابتدا خودش را با برخي علايم باليني خاص نشان مي‌دهد. به عبارتي كودك دچار عوارضي مي‌شود كه خانواده‌ها بايد نسبت به آنها بسيار حساس باشند. اولين عارضه‌ها معمولا عبارتند از: سردرد، تهوع و استفراغ، اختلال بينايي، عدم تعادل كه تومورهاي مغزي ناميده مي‌شوند و... به عنوان نمونه اگر سرطان در استخوان‌ وجود داشته باشد خودش را با تب، تورم محل ابتلا، محدوديت در حركت، شكستگي در ناحيه ابتلا و... نشان مي‌دهد. يا علايم سرطان در ناحيه چشم، خودش را فقط و فقط با يك برق‌زدگي در تاريكي مانند برق‌زدن چشم گربه يا اختلال در بينايي، برافروختگي چشم، پرخوني ملتحمه و... مشخص شوند.
اينها علايمي هستند كه والدين بايد نسبت به آنها هوشيار باشند. به عبارتي والدين بايد هر علامت باليني را كه به صورت غيرطبيعي در كودك سالمي كه به طور طبيعي در حال رشد است ديده مي‌شود جدي بگيرند. مثلا اگر ديديد يك سرماخوردگي ساده كه در عرض 3، 4 روز بهبود پيدا مي‌كند 2 هفته طول كشيد، بايد او را نزد پزشك ببريد تا مورد معاينه قرار گيرد. اگر ديديد كودكي كه كاملا سالم بوده ولي چند روزي است از سردردهاي صبحگاهي، سرگيجه و استفراغ‌هاي صبحگاهي، بي‌اشتهايي و... شكايت مي‌كند آن را جدي بگيريد و كودك را به پزشك متخصص ببريد و پيگير باشيد. البته اين علايم در بسياري از بيماري‌ها مشترك است. اين مربوط به زماني است كه بيماري خاصي وجود ندارد، علايم ادامه‌دار است و به درمان‌هاي مرسوم پاسخ نمي‌دهد آن‌وقت همين علايم ساده در تشخيص و درمان سرطان بسيار مهم‌ هستند.

در بيماري‌هاي سرطان معمولا از چه روش‌هاي درماني استفاده مي‌شود؟

ما در درمان سرطان 3 روش درماني جراحي، پرتودرماني (راديوتراپي) راديوتراپي يا درمان با اشعه و شيمي درماني داريم كه بسته به درجه سرطان و محل آن متفاوت است. گاهي اوقات از هر كدام از اين روش‌ها به تنهايي، گاهي از 2 روش و گاهي نيز از هر 3 روش استفاده مي‌كنيم. اين مساله بستگي به آن دارد كه سرطان در چه مرحله‌اي تشخيص داده شده است. وقتي سرطاني در كودك تشخيص داده مي‌شود، شوك حاصل از تشخيص همه افراد خانواده را درگير مي‌كند. به همين دليل درمان سرطان تحت‌نظر يك تيم پزشكي انجام مي‌شود كه در آن تيم يك روان‌پزشك، روان‌شناس، مددكار اجتماعي، فيزيوتراپيست، جراح و راديوتراپيست و... حضور دارند. به عبارتي مجموعه‌اي از عوامل با هماهنگي هم به كودك و خانواده‌اش كمك مي‌كنند.

آيا مي‌توان كودكان مبتلا به سرطان را در آغوش گرفت؟

كودكان مبتلا به سرطان از نظر سيستم ايمني بسيار ضعيف هستند بنابراين اگر فردي آنها را در آغوش بگيرد يا ببوسد به راحتي ويروس‌ها و باكتري‌هايي را كه با خود دارد به كودك منتقل مي‌كند. اين است كه ما ملاقات اين قبيل كودكان را محدود مي‌كنيم و به ملاقات‌كنندگان و خانواده‌ها هم توصيه مي‌كنيم از بوسيدن كودكان سرطاني جدا خودداري كنند.
پي نوشت ها :


*فوق‌تخصص بيماري‌هاي خون و سرطان‌شناسي كودكان
منبع:ایران باستان

 

رژیم غذایی برای کودکان مبتلا به اسهال

برخی از والدین بنابر یک سنت قدیمی هنگام ابتلای فرزندشان به اسهال رژیم غذایی وی را محدود می کنند به این صورت که شیر ویا کلیه غذاهای مورد علاقه کودک را از برنامه غذائیش حذف می کنند.

 این روش هرچند ممکن است به نظر برخی معقول باشد، امروزه روشی قدیمی و به قولی خارج از رده محسوب می شود. امروز متخصصان براین باورند که کودکان در زمان ابتلا به اسهال باید رژیم غذایی عادی روزانه خود را ادامه دهند. براساس راهنمای آکادمی متخصصین کودکان آمریکا، اغلب کودکان باید در زمان ابتلا به اسهال رژیم غذایی روزانه خود شامل شیر را ادامه دهند. مرکز کنترل بیماری ها (CDC) نیز توصیه می کند کودکان در زمان ابتلا به اسهال غذاهای جامد یا نیمه جامد مصرف نمایند.

ماست های پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیل نیز ممکن است در زمان ابتلا به اسهال برای کودک مفید باشند.

 

غذاهایی که باید از آنها اجتناب کرد

اینطور نیست که تمامی کودکان در زمان ابتلا به اسهال تمایل به خوردن غذاهای همیشگی داشته باشند. از طرفی در برخی شرایط نیز دادن برخی غذاها ممکن است سبب تشدید اسهال در کودک شوند. از این لحاظ به نظر می رسد خودداری از دادن غذایهای زیر در حین ابتلای کودک به اسهال بسیار مفید باشد:

    نوشیدنی های گازدار
    آبمیوه و مایعاتی که حاوی مقادیر زیادی شکر هستند
    دسرهای حاوی ژله

اما مصرف شیر در کودک مبتلابه اسهال را باید داد و نباید آن را قطع کرد، مگر اینکه سبب استفراغ، نفخ، درد شکم یا تشدید اسهال شود که در این صورت نیز باید به پزشک متخصص کودکان مراجعه نمائید تا در مورد لزوم یا عدم لزوم تغییر موقت رژیم غذایی تصمیم بگیرد.

رژیم BRAT

از سال ها قبل توصیه هایی مبنی بر استفاده از رژیم BRAT در کودکان وجود داشته است و هنوز هم بنابراین توصیه قدیمی بسیاری از والدین از این رژیم در زمان ابتلای فرزندشان به اسهال استفاده می کنند، اما باید به یاد داشته باشیم که استفاده از این رژیم معمولا ضرورتی ندارد.

اما رژیم BRAT چیست؟

این رژیم شامل مواد زیر می باشد:

    موز (Bananas)
    برنج (Rice)
    پورت سیب (Applesauce)
    نان تست (Toast)

اما آیا این رژیم کمکی به درمان اسهال می کند؟ باتوجه به اینکه موز و برنج که در این رژیم وجود دارند عوامل یبوست زا محسوب می شوند، ممکن است در درمان اسهال نیز مؤثر باشند، اما باید توجه داشته باشید که اگر می خواهید آنها را به علت این خواص یبوست زایشان به کودک مبتلا به اسهالتان بدهید، باید حتما آنها را به غذای روزانه کودک اضافه نمایئد نه اینکه رژیم غذایی کودک را محدود به آنها نمائید.

باورهای نادرست پیرامون درمان اسهال

علاوه بر محدود کردن رژیم غذایی کودک، مطلب نادرست دیگری که بسیاری نیز آن را باور دارند این است که ORS یا دیگر محلول های الکترولیتی سبب درمان اسهال می شوند. ORS درمانی برای هیچ یک از انواع اسهال نمی باشد، بلکه تنها سبب جلوگیری از کم آب شدن بدن می شود (که این خود بسیار مهم است).

پس، در بیشتر موارد، وقتی کودک شما به اسهال ناشی از یک عفونت ویروسی ساده مبتلا شده است، شما باید رژیم غذایی معمولی وی را ادامه دهید و وقتی مقدار اسهال زیاد و آبکی است ORS نیز به کودک بدهید. اگر کودک استفراغ زیادی دارد در این حالت ORSرا با مقادیر کم مثلا یک قاشق مربا خوری یا غذا خوردی هر 5 تا 10 دقیقه شروع کنید، به مرور که استفراغ کودک کمتر شد مقادیر  ORSتجویزی را زیاد نمائید و هنگامی که استفراغ کم شد و کودک تحمل پیدا کردرژیم غذایی عادی را برایش شروع نمائید.

این نکته را به یاد داشته باشید که معمولا نباید برای بیش از 12 ساعت به کودک فقط ORS داد (منظور استفاده صرف از ORS و عدم تغذیه با سایر غذاها یا شیر است) مگر اینکه این توصیه پزشک متخصص کودکان فرزندتان باشد.


منبع:ایران باستان
نوشته شده توسط دکتر سیدیاسر قرشی  

 

کروپ (خروسک) چیست؟علائم و نشانه ها

کروپ (لارنگوتراکئوبرونشیت حاد) یک بیماری شایع دستگاه تنفسی در کودکان است که توسط ویروس های مختلفی به ویژه پاراانفلوانزا، RSV و گاه آنفلوانزا ایجاد میشود. این بیماری اغلب در شیرخواران ویا نوپایان بین سنین 6 ماه تا 3 سال رخ می دهد و بروز آن بعد از سن 6 سالگی نادر است. بیشتر موارد ابتلا به این بیماری در فصل پائیز و اوایل زمستان دیده می شود. همچنین پسرها اندکی بیشتر از دخترها به این بیماری مبتلا می شوند.

شایعترین علل ابتلا به کروپ عفونت های ویروسی هستند. این ویروس ها با ایجاد التهاب و تورم در حنجره و نای سبب بروز علائم بیماری می شوند. البته توجه به این نکته ضروری است که ابتلا به این عفونت های ویروسی بسیار شایع است و در بیشتر موارد سبب بروز علائم کروپ نمی شوند.

ابن ویروس ها ابتدا بینی و گلو را درگیر می کنند و سپس به حنجره و نای گسترش می یابند. با پیشرفت بیماری نای متورم می شود و فضای لازم جهت ورود هوا به ریه ها بسیار باریک می شود. اگر همزمان با این عفونت های ویروسی، عفونت های میکروبی نیز ایجاد شوند شدت بیماری بسیار بیشتر خواهد شد و نحوه درمان این عفونت های میکروبی نیز با انواع ویروسی اساساً متفاوت است.



علائم و نشانه ها

کروپ معمولا بیماری خفیفی است و کمتر از یک هفته طول می کشد، هرچند علائم ممکن است بقدری شدید شوند که تهدیدکننده زندگی بیمار نیز باشند. علائم معمولا کم کم پیشرفت می کنند و با تحریک و گرفتگی و سپس آبریزش بینی شروع می شوند. طی 12 تا 48 ساعت پیشرفت کرده و منجر به سختی در نفس کشیدن و سرفه های تیپیک این بیماری که به "barking cough" معروفند منجر می شوند. علت این نام گذاری این است که سرفه ها صدایی شبیه به پارس کردن دارند. همچنین حین تنفس صدایی شبیه شیهه اسب نیز ممکن است در بیماران شنیده شود (hoarseness). الگوی علائم بیماری کروپ بسیار مشخص است. بیماری معمولا در شب تشدید می شود و در طول روز بهبود می یابد. در شب های بعدی باز شدت بیماری نسبت به روز بیشتر می شود هرچند معمولا علائم از شب اول خفیف تر هستند.

اکثر مبتلایان به کروپ تب دارند که ممکن است از خفیف (در حد 38 درجه) تا بسیار شدید (40.5 درجه) متغیر باشد. علائم دیگری همچون لکه های کوچک قرمز روی بدن (rash)، قرمزی چشم ها (conjunctivitis) و یا تورم غدد لنفاوی نیز ممکن است بسته به نوع ویروس ایجاد کننده بیماری دیده شوند.

با باریک شدن مجاری تنفسی، تنفس صدا دار می شود (که به آن استریدور می گویند) و با پیشرفت بیماری تنفس تندتر هم می شود و کودک بی قرار و مضطرب می شود. این بیقراری خود می تواند سبب افزایش تنگی مجاری تنفسی شود که این امر نیز خود باعث تشدید بیقراری می شود و این سیکل معیوب ادامه می یابد و در موارد شدید ممکن است کودک حتی قادر به نفس کشیدن خودبخودی نباشد.

با محدود شدن رسیدن اکسیژن به ریه ها ممکن است سطح اکسیژن خود کاهش یابد (هیپوکسی) و پوست رنگی آبی تیره پیدا کند (سیانوز). سیانوز معمولا ابتدا در نوک انگشتان، لاله گوش، نوک بینی، لب ها و زبان دیده می شود.

مسری بودن

کروپ توسط ویروس هایی ایجاد می شود که به راحتی ازطریق سرفه، عطسه و ترشحات تنفسی منتشر می شوند. کودکان مبتلا به کروپ حداقل تا سه روز بعد از شروع بیماری یا تا زمان قطع تب قابلیت انتقال بیماری به سایرین را دارند.

شدت کروپ

شدت کروپ می تواند از بسیار خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد که این امر بستگی به میزان هوایی دارد که وارد ریه می شود. قطر مجاری تنفسی (که در شیرخواران به صورت طبیعی کوچکتر است) و میزان تنگی مجاری تنفسی  ناشی از التهاب عوامل اصلی تعیین کننده شدت بیماری هستند. همچنین شدت بیماری ممکن است با بیقراری کودک به میزان قابل توجهی افزایش یابد.

 کروپ خفیف:

کودک مبتلابه کروپ خفیف معمولا هوشیار است. سیانوز و همچنین توکشیده شدن عضلات تنفسی بین دنده ای حین تنفس ندارد. سرفه پارسی شکل معمولا وجود دارد اما استریدور (تنفس صدادار) در حالت استراحت وجود ندارد هرچند ممکن است در زمان سرفه یا گریه کردن کودک ایجاد شود. شدت بیماری در موارد خفیف ممکن است به صورت متناوب و بخصوص در طول شب افزایش یابد.

 

 کروپ متوسط: 

در این حالت کودک معمولا در حالت استراحت نیز تنفس صدادار و تو کشیده شدن عضلات بین دنده ای در حین تنفس را دارد. کودک ممکن است کمی گیج یا بیقرار باشد و درجات متوسطی از سختی در نفس کشیدن نیز داشته باشد.

 

  کروپ شدید: 

کودک مبتلا به کروپ شدید در حالت استراحت استریدور (تنفس صدادار) و رتراکسیون (توکشیده شدن عضلات تنفسی بین دنده ای) دارد. رتراکسیون شدید است و توکشیده شدن استخوان جناغ نیز علاوه بر عضلات وجود دارد. کودک معمولا مضطرب، بیقرار و خسته است. سیانوز (آبی تیره شدن رنگ پوست) شایع است که ابتداً ممکن است تنها در زمان حرکت یا گریه کردن باشد اما با پیشرفت بیماری حتی در زمان استراحت نیز وجود خواهد داشت.

تشخیص کروپ

تشخیص کروپ غالباً براساس علائم و نشانه های بالینی است که شامل سرفه پارسی شکل و تنفس صدا دار است. این تشخیص بویژه در طی فصل های پائیز و زمستان مطرح می شود. رادیوگرافی قفسه سینه و تست های آزمایشگاه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند.

درمان کروپ

نوع درمان کروپ بستگی به شدت علائم و نشانه های بیمار و وجود عوامل خطر تشدید بیماری دارد. کودکانی که بیماری خفیفی دارند و عوامل خطر بیماری شدید را ندارند به راحتی در منزل درمان می شوند در حالیکه کودکان با بیماری متوسط تا شدید وبا عوامل خطر تشدید بیماری باید در بخش های اورژانس بیمارستان مورد درمان قرار گیرند.

بیشتر موارد کروپ خفیف در منزل قابل درمان هستند. این درمان شامل استفاده از هوای مرطوب است که بهترین حالت آن استفاده از بخورد سرد است. در صورت عدم دسترسی به بخور سرد باید کودک را داخل حمام برد و ضمن بستن در حمام، شیر آب گرم را باز کرد تا بخار در حمام پخش شود. در این حالت نباید کودک را به هیچ وجه تنها گذاشت. با پر شدن حمام از بخار حال کودک به تدریج رو به بهبودی می رود. در این حین میتوان یک کتاب یا اسباب بازی مورد علاقه کوچک را نیز نزد او قرار داد تا آرامش بیشتری پیدا کند.

سایر کارهایی که میتوان در منزل برای بهبود کروپ انجام داد عبارتند از:

- باز گذاشتن پنجره در طول شب تا کودک از هوای خنک استنشاق کند. (بسیاری از والدین عنوان می کنند که کودکشان در راه انتقال به بیمارستان بسیار بهبود یافته است که این ناشی از تأثیر تنفس در هوای سرد در راه انتقال به بیمارستان است)

- پائین آوردن تب با داروهایی همچون استامینوفن یا ایبوپروفن.

- با دادن مایعات می توان میزان موکوس و سرفه را کاهش داد. آب گرم، آب سیب و لیموناد معمولا برای بچه های بالای شش ماه قابل استفاده هستند.

- از سیگار گشیدن داخل منزل باید جداً جلوگیری شود. دود سیگار سبب تشدید علائم بیماری می شود.

- سر کودک باید بالا نگه داشته شود. شیرخواران را می توان در صندلی های شیرخوار مخصوص اتوموبیل قرار داد. همچنین می توان برای کودکان از یک بالش اضافه استفاده کرد. دقت داشته باشید که استفاده از بالش برای کودکان زیر 12 ماه ممنوع است.

- والدین در طول شب حتما در اتاق کودک بخوابند تا درصورت بروز علائم سریعا در دسترس باشند.

درصورت شدید بودن علائم بیماری شامل سختی در تنفس، سرفه های شدید همراه با سرازیر شدن آب از دهان کودک، گیجی و ... کودک سریعا باید به نزد پزشک آورده شود.

در مراکز درمانی نیز معمولا از بخور سرد جهت بهبود حال بیمار استفاده می شود. درمان دارویی معمولا شامل استفاده از یک دوز گلوکوکورتیکوئید می باشد. بیشترین دارو گلوکوکورتیکوئید مورد استفاده در درمان کروپ کودکان دگزامتازون است که به میزان 0.6 میلی گرم به ازای هر کبوگرم از وزن بدن تجویز می شود. دگزامتازون را می توان از طریق شربت خوراکی یا به شکل وریدی یا عضلانی جهت بیمار استفاده نمود. دگزامتازون دارویی مناسب و طولانی اثر جهت درمان کروپ است و سبب کاهش تورم مجاری هوایی و حنجره می شود. شروع اثر دگزامتازون طی حداکثر 6 ساعت پس از تجویز است. استفاده از دگزامتازون سبب کاهش نیاز به ویزیت مجدد، زمان بستری در اورژانس و همچنین دوز سایر داروها می شود.

در موارد متوسط تا شدید می توان از اپی نفرین (آدرنالین) نیز جهت بهبود بیمار استفاده کرد. فرم دارویی اپی نفرین برای درمان کروپ اپی نفرین راسمیک است که به صورت استنشاقی می باشد. اپی نفرین نیز تورم مجاری هوایی را کاهش می دهد و مدت زمان اثر آن بسیار زودتر از دگزامتازون است. اما طول اثر آن بسیار کوتاه است (دو ساعت یا کمتر) و در موارد شدید ممکن است هر 20-15 دقیقه نیاز به تکرار دوز آن وجود داشته باشد.

استفاده از درمان های دیگر از جمله آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدسرفه و ضداحتقان و آرام بخش ها به طور معمول برای کودکان مبتلا به کروپ توصیه نمی شود. آنتی بیوتیک ها اثری بر ویروس ها که عامل اصلی ایجاد کروپ هستند ندارند. داروهای ضد سرفه و ضد احتقان نیز اثر ثابت شده ای در این بیماران ندارند و آرامبخش ها نیز ممکن است علائم کاهش میزان اکسیژن خون و سختی تنفس را بپوشانند و لذا سبب تأخیر در شروع درمان موارد شدید شوند.

پیشگیری از کروپ

متأسفانه، راهی برای جلوگیری از ابتلا به کروپ وجود ندارد. اما می توان با رعایت اصول ساده بهداشتی میزان انتقال ویروس را به حداقل رساند. برخی از این روش ها عبارتند از:

- شستن مکرر دست ها با آب و صابون. دست ها باید با صابون معمولی یا ضدباکتری حدود 15 تا 30 ثانیه شسته شوند. دقت لازم جهت شستشوی زیر ناخن‌ها، لای انگشتان و مچ دست باید صورت گیرد.

- استفاده از محلول های الکلی شستشوی دست هنگامی که امکان شستشو با آب و صابون فراهم نباشد جایگزین خوبی برای شستشو با آب و صابون می باشد.

- از تماس نزدیک با بالغین و کودکانی که به عفونت های مجاری تنفسی فوقانی مبتلا هستند از جمله سرماخوردگی باید جلوگیری شود. این کار هرچند ممکن است مشکل به نظر برسد اما امری بسیار مؤثر در جلوگیری از انتقال ویروس های تنفسی می باشد.

- واکسیناسیون سالانه برعلیه آنفلوانزا در کودکان بزرگتر از شش ماه توصیه می شود.

چه هنگامی باید به پزشک یا اورژانس مراجعه کرد؟

هر زمانی که علائم و نشانه های تشدید کروپ مشاهده شوند والدین باید سریعا کودک را به یک مرکز درمانی منتقل نمایند. این علائم عبارتند از:

    سختی در تنفس
    رنگ پریدگی یا آبی تیره شدن پوست
    حملات شدید سرفه
    آبریزش شدید از دهان (drooling) یا سختی بلع
    عدم توانایی در صحبت کردن یا گریه، ناشی از سختی تنفس
    صدای سوت مانند حین تنفس یا تنفس صدادار (همراه با یک صدای تیز) حین نشستن یا استراحت.
    جمع شدن یا تو کشیده شدن عضلات بین دنده ها یا بالای جناغ هنگام تنفس.
    طول کشیدن تب بیش از سه روز.
    علائم کروپ خفیف که بیش از 7 روز ادامه داشته باشد.
    هرگونه نگرانی درمورد وضعیت کودک.

منبع:ایران باستان

نوشته شده توسط دکتر سیدیاسر قرشی 

 

علل ریزش مو در کودکان و راه‌های درمانـی و انواع بیماریها

شاید باور نکنید که ریزش مو  کودکان را هم درگیر می‌کند. برخلاف برخی انواع ریزش مو در بزرگسالان که با استرس و تنش در ارتباط است، ریزش مو در کودکان بیشتر به وضعیت جسمی کودک مربوط است که باید به موقع تشخیص داده شده و درمان شود. واقعیت این است که ریزش موی روزانه در بزرگسالان در مورد کودکان صدق نمی‌کند و آنها از سنین کمی بزرگ‌تر شروع به ریــزش موی روزانه می‌کننــد البته والدین باید توجه داشته باشند که برخـی از نوزادان با موهای بسیار کم و سری صاف و براق به دنیا می‌آیند.

بنابراین چنین وضعیتی نباید باعث نگرانی آنها شود زیرا قرار نیست این نوزادان در آینده طاس شوند. دکتر حلاجی، متخصص پوست و مو درباره انواع علل ریزش مو در کودکان و راه‌های درمانـی آن توضیح می‌دهد.

ریزش مو در اثر عفونت قارچی

عفونت قارچی یا تینه کپیتیس، بیماری قارچی است که با عفونت سطح پوست سر، ابرو و مژه‌ها همراه است. کودکان مبتلا به بیماری عفونت قارچی معمولا ریزش موهای تکراری یا موهای خرد شده در بالای سطح سر را دارند. قسمت‌ها و تکه‌های بدون مو معمولا گرد یا بیضی و اغلب نامنظم هستند. گاهی اوقات دیده می‌شود که موها دقیقا روی پوست خرد می‌شوند و به شکل نقاط سیاهی روی پوست سر به نظر می‌آیند.

تشخیص

تشخیص بیماری ریزش مو در اثر عفونت قارچی در درجه اول براساس ظاهر پوست سر است. این بیماری کودکان زیر سن بلوغ را بیشتر درگیر می‌کند و براساس نوع قارچ درجه التهاب، عفونت و پوسته‌ریزی متفاوت خواهد بود. اگر پزشک به این نوع ریزش مو در کودک مشکوک شود، آزمایش‌های میکروسکوپی تجویز می‌کند تا به تشخیص خود مطمئن شود.

درمان

بیماری عفونت قارچی با یک داروی ضد قارچ به مدت هشت هفته به علاوه شامپوی مخصوص قابل درمان است. این شامپو دو تا سه بار در هفته باید استفاده شود. این بیماری متاسفانه مسری است، بنابراین کودک بدون درمان نمی‌تواند به مدرسه یا مهدکودک وارد شود. اگر کودک به مدرسه می‌رود و البته تحت درمان دارویی قرار دارد، نیازی به ممانعت از ورود او به مدرسه نیست.

 

ریزش مو در اثر سندرم آناژن

 عارضه ی سندرم آناژن از حدود 6 ماهگی تا 6 سالگی ممکن است کودک را درگیر کند. سندرم آناژن در کودکان با موهای طلایی و روشن بیشتر دیده می‌شود. اتفاقی که در این سندرم می‌افتد این است که والدین ابراز می‌کنند موهای فرزندشان خیلی راحت و بدون درد به شکل دسته‌ای کنده می‌شود. البته پوست سر در این عارضه طبیعی است.

تشخیص

به نظر می‌رسد مو‌ها در این اختلال در قسمت پشت سر و در ناحیه نزدیک گردن رشد نکرده‌اند و بیشتر باعث ریزش موی منطقه‌ای می‌شوند. بنابراین ممکن است با بیماری‌هایی مانند ریزش موی سکه‌ای و تریکوتیلومانیا اشتباه شود.

درمان

درمان  سندرم آناژن تنها توسط پزشک متخصص و استفاده از داروهای مخصوص انجام می‌شود. اما به طور کلی نگران‌کننده نیست و درمان کامل اتفاق می‌افتد.

ریزش مو در اثر استرس

ریزش مو در این کودکان به صورت تکه تکه و موهای شکسته شده با طول‌های متفاوت است. این حالت ممکن است به دلیل این باشد که کودک در معرض استرس‌های زیادی قرار دارد. استرس‌هایی مانند طلاق والدین، از دست دادن والدین یا پدر بزرگ و مادربزرگ، به دنیا آمدن خواهر و برادر دیگر و... .

 

تشخیص

در اغلب موارد گرفتن شرح حال کامل از بیمار و بررسی مسائل و مشکلات می‌تواند پزشک را به تشخیص قطعی برساند. البته در راه تشخیص باید والدین نیز نقش داشته باشند و شرایطی را کودک در آن قرار دارد، خوب شرح دهند.

درمان

اگر متوجه این نوع ریزش مو در کودک خود شدید، سعی نکنید او را سرزنش کنید، زیرا سرزنش سودمند نیست، بلکه علت دقیق استرس کودک را تشخیص داده و نسبت به رفع آن اقدام کنید.

ریزش مو در اثر اختلال  وسواسی جبری

از حدود 12-10 سالگی ممکن است کودک به طور ناخودآگاه اقدام به کندن موهای خود کند. مناطق ریزش نامنظم با حدود مشخص همراه با شکستگی یا ساییدگی تنه مو و خراشیدگی پوست سر است. اختلال وسواسی جبری در این کودکان يكي از علل اين عارضه است كه با تعدیل رفتار و مشاوره روانپزشکی بهبود مي‌‌یابد. ضایعات تکه‌ای و به صورت موهای خرد شده در اندازه‌هاي مختلف در سطح آن است. برخی کودکان مبتلا به تریکوتیلوماینا، دچار تریکوفاژی نیز مي‌‌شوند، که عبارت است از کندن موها و سپس خوردن آنها که پس از مدتی گلوله‌‌هاي مو در معده این کودکان انباشته می‌شود. چنانچه این آسیب‌ها طولانی نباشد، با درمان، موها قابل برگشت خواهد بود.

تشخیص

پیش آگهی این نوع ریزش مو در کودکان خوب است. چون در اغلب موارد کودک تحت یک استرس روحی_ روانی استیا مبتلا به بیماری‌های روانپزشکی مثل وسواس، افسردگی و... است.

درمان

اولين قدم در درمان اين نوع ريزش مو، مراجعه به روانپزشك يا مشاور و درمان استرس كودك است.

 

ریزش مو در اثر اختلالات هورمونی

كودكاني كه از اختلال عملکرد تيروئيد رنج مي‌برند، اغلب به ريزش مو دچار مي‌شوند. وقتي كه غده تيروئيد کودک پرکار یا کم کار است، سوخت‌وساز بدن نامنظم مي‌شود.

 تشخیص

با يك آزمايش خون ساده مي‌توان اختلال عملکرد تيروئيد را تشخيص داد. توجه داشته باشيد كه به‌طور كلي موهاي نوزادان پس از تولد دچار ريزش مي‌شود و موهاي جديدي جايگزين آن مي‌شود و اين امر كاملا طبيعي است. بيش از حد شانه زدن يا شستن موها نيز موجب شكستگي و تضعيف ريشه موها مي‌شود.

درمان

هرگاه كودك شما دچار ريزش مو شد وحشت نكنيد چرا كه در اكثر موارد اين شرايط موقتي خواهد بود و پس از مدت كوتاهي برطرف مي‌شود. فقط كافي است پيگير باشيد و البته اصول اوليه بهداشت را به كودكان خود بياموزيد.

ریزش مو در اثر آلوپسی

بروز ناگهانی تکه‌های گرد و بیضی طاسی روی سر به نام آلوپسی معروف است. این تکه‌ها کاملا صاف و بدون مو و بدون التهاب و پوسته هستند. بیماری  آلوپسی  معمولا ظرف یک شب یا حداکثر چند روز ظاهر می‌شود. در آلوپسی سیستم ایمنی بدن به فولیکول مو حمله می‌کند.

تشخیص

حدود پنج درصد از کودکان مبتلا به آلوپسی‌آره‌تا فرم پیشرفته‌تری از بیماری را نشان می‌دهند که شامل از دست رفتن همه مووهای سر است. برای تشخیص این بیماری آزمایش خاصی وجود ندارد و متخصصان پوست اغلب این بیماری را با رد سایر علل طاسی و بررسی‌ تکه‌های طاسی از نزدیک تشخیص می‌دهند. البته آزمایش کشیدن موها در اطراف ضایعه کمک‌کننده است.

اگر موها به راحتی کنده شود، نشان می‌دهد ضایعه فعال بوده و باید منتظر ادامه طاسی بود اما به طور کلی درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد. هرچند از برخی داروها برای رویش مجدد مو استفاده می‌شود اما این داروها از ایجاد ضایعات جدید جلوگیری نمی‌کند.

درمان

اگر ریزش مو در حد یکی دو تکه کوچک باشد و تکه‌ها به هم متصل نشده و ناحیه وسیعی را در برنگرفته باشند، به راحتی قابل درمان است اما در صورتی که این ریزش منتشر شده باشد و موهای ابرو و مژه و بدن را نیز درگیر کرده باشد، درمان به سختی انجام می‌شود اما به طور کلی با درمان مناسب درصد بالایی از بیماران تمامی موهای از دست رفته خود را ظرف مدت یک سال باز‌می‌یابند. البته در برخی بیماران این بازگشت زودتر اتفاق می‌افتد. این کودکان باید فقط و فقط تحت نظر متخصص پوست درمان شوند.

منبع:ایران باستان

 

تشنج چیست؟چگونه از تکرار تشنج پیشگیری کنیم؟

 تشنج چیست؟

تشنج، تغییر ناگهانی فعالیت حرکتی در فرد است كه ناشی از اختلال در فعالیت الکتریکی مغز بوده و در کودکان نیز شایع است. یکی از شایع‌ترین انواع تشنج در کودکان، تشنج ناشی از تب است که البته معمولا سرنوشت خوبی دارد، اما گاهی نیز به علت یک بیماری خطرناک مانند مننژیت (التهاب و عفونت پرده‌های مغزی) ایجاد می‌شود.

تشنج ناشی از تب معمولا در کودکان 1 تا 5 سال رخ می‌دهد، هر چند گاهی این نوع تشنج قبل از یک سالگی یا بعد از پنج سالگی هم دیده می‌شود. در برخی خانواده‌ها تشنج بسیار شایع‌تر بوده که به علت زمینه ژنتیکی است.

تشنج ناشی از تب معمولا با افزایش سریع درجه حرارت بدن رخ می‌دهد. البته گاهی نیز کودک در ابتدا دچار تشنج شده و پس از آن والدین متوجه وجود تب در کودک خود می‌شوند.

بعضی از والدین هیچ پیش اطلاعی درباره تشنج ندارند و حتی در صورت بروز علائم آن، متوجه نمی‌شوند. بنابراین به طور خلاصه به بعضی از علائم آن اشاره می‌شود.

 

چه علایمی نشان دهنده بروز تشنج در کودک است؟

باتوجه به نوع تشنج، ممکن است کودک دچار اختلال هوشیاری شود یا اطرافیان را نشناسد

 

به صدا زدن پاسخ ندهد یا بیهوش روی زمین بیفتد.

 

گاهی حرکات غیرارادی در اعضای بدن کودک ظاهر می شود که این حرکت ها ممکن است قسمتی از بدن یا تمام اعضا را درگیر کند.

 

ممکن است کودک به شدت دست و پا بزند، روی زمین بیفتد، سر و چشم هایش به یک طرف بچرخد یا اینکه فقط یک دست یا یک پای او دچار حرکات تکان دهنده شدید شود و این حالت چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد.معمولا این حمله ها کمتر از ۵ دقیقه طول می کشد.

 

گاهی کودک در زمان حمله کنترل ادرار خود را از دست می دهد.

 ممکن است کودک برای چند لحظه به نقطه ای خیره شود و در این مدت متوجه اطراف نباشد. البته بیشتر کودکان دچار تب و تشنج ساده می شوند. والدین اظهار می کنند که از خانه تا رسیدن به سرکوچه این تشنج تمام می شود.

هنگام تشنج کودک چه کنیم؟

هنگامی که کودک دچار تشنج می‌شود، به هیچ وجه استرس نداشته باشید.

آرامش خود را حفظ کرده و كنار کودک خود بمانید.

کودک را به یک طرف بخوابانید تا در صورتی که استفراغ کرد، مواد استفراغی باعث خفگی او نشود و لباس‌های او را آزاد کنید.

در صورتی که قبلا پزشک برای کودک‌تان دارویی به منظور استفاده در هنگام تشنج (البته فقط به صورت مقعدی) تجویز كرده، آن را با آرامش به کار ببرید.

نیازی نیست دندان‌های کودک را از هم باز کنید، فقط مطمئن شوید زبان کودک تحت فشار نباشد.

بعضی از والدین هنگام تشنج کودک به خصوص در همراه بودن با تب سعی می‌کنند او را پاشویه کنند و یا زیر آب سرد بگیرند. به یاد داشته باشید هیچ کدام از این روش‌ها موثر نیستند.

بعد از توقف تشنج اگر کودک‌تان تب داشته باشد، می‌توانید از شیاف استامینوفن استفاده کنید.

از آنجا که تشنج ناشی از تب گاهی ناشی از علل مهم و خطرناک است و همچنین به دلیل این‌که بعضی از علل تشنج‌های بدون تب مثل کمبود قند و کلسیم نیاز به درمان اختصاصی دارد، بلافاصله پس از بروز تشنج به اورژانس زنگ بزنید و یا کودک را سریعا به نزدیک‌ترین بیمارستان برسانید.

 اگر کودکی یک بار تشنج کند، والدین باید نگران حمله های تشنجی بعد و حتی تا آخر عمر در او باشند؟

معمولا تشنج عود نمی کند و قابل پیشگویی و پیشگیری هم نیست. در سنین پایین، مغز کودکان به افزایش درجه حرارت بدن حساس است، اما بیشتر آنها بعد از سن پنج سالگی، دچار تشنج نمی شوند.

تشنج ناشی از تب، معمولا با مشکلات بعدی همراه نیست و روی مهارت های یادگیری و هوش کودک تاثیرگذار نخواهد بود.

بچه هایی که تشنج می کنند معمولا به دارو نیاز ندارند اما در کودکانی که زیر یک سال، (۴ تا ۱۲ ماهه) اولین ابتلا را داشته اند، سابقه خانوادگی تب و تشنج و صرع در آنها وجود دارد یا بیش از ۲ بار و هر بار بیش از ۱۵ دقیقه این تشنج طول کشیده باشد، بیشتر باید مراقب باشند. از طرفی احتمال تشنج در پسرها بیشتر است.

چه شیوه های درمانی ای برای این مشکل وجود دارد؟

معمولا برای کودکانی که برای اولین بار دچار تشنج می شوند، درمانی انجام نمی شود. تصمیم گیری درمانی در موارد خاصی که ذکر شد و البته همراه با معاینه دقیق و شرح حال و انجام اقدام های تشخیصی از جمله آزمایش مایع مغزی نخاعی، سی تی اسکن و ام .آر .آی و براساس تصمیم گیری پزشک است و معمولا با داروهای خاصی انجام می شود. نکته مهم در درمان این بیماری، ادامه روند درمان و توجه به توصیه های پزشک و پیگیری منظم است.

 

چگونه از تکرار تشنج پیشگیری کنیم؟

پس از ترخیص از بیمارستان اگر دارویی برای کودک‌تان تجویز شده است، به منظور پیشگیری از تکرار تشنج آن را همیشه و به موقع به کودک تان بدهید. فراموش نکنید داروی کودک را در مهمانی یا مسافرت به همراه داشته باشید.

اگر کودک‌تان دچار تشنج همراه با تب بوده، در سایر موارد تب (به هر علتی) درمان اولیه شما باید کاهش تب با استفاده از تب‌برهایی مانند استامینوفن و یا در صورت نیاز بروفن باشد.

همچنین استفاده از پاشویه با آب ولرم (بدون الکل یا نمک) نیز مفید است.

فراموش نکنید در مواقع تب یا تشنج در مورد استفاده از داروهای خاص مانند دیازپام به صورت خوراکی یا مقعدی قبل از ترخیص، از پزشک کودک‌تان یک دستورالعمل بگیرید و مطمئن شوید روش استفاده از آن را به خوبی فرا گرفته‌اید.

 نکته ای در مورد مصرف داروهای تشنج

برخی والدین با توصیه های افراد غیرکارشناس، داروهای کودک را قبل از اتمام دوره های درمانی قطع می کنند در حالی که کودک باید تا زمانی که پزشک تجویز کرده، داروی ضدتشنج مصرف کند. هرگز نباید سرخود مقدار داروها را کاهش یا افزایش داد. طول درمان دارویی معمولا از شروع تا ۲ سال بعد از آخرین تشنج و براساس معاینه های پزشکی است. باید در دادن داروها مخصوصا شربت ها دقت کرد. شربت های ساختنی باید با میزان توصیه شده آب، رقیق و قبل از مصرف کاملا تکان داده شوند تا غلظت دارو یکنواخت شود. باید توجه داشت که شربت ها رسوب می کنند و اگر خوب هم زده نشوند، قسمت های پایین غلظت بیشتری دارند و مسمومیت دارویی ایجاد می کنند. همچنین باید توجه داشت که تغییر میزان برخی داروها با اندازه گیری سطح خونی آنهاست بنابراین معاینه های دوره ای کودک بسیار مهم است.

تشنج ناشی از تب

تشنج‌های ناشی از تب شایع‌ترین اختلال تشنجی دوران کودکی هستند که معمولا روند خوبی در آینده دارند، اما ممکن است نشانه‌ای از بیماری‌های عفونی (سپسیس و مننژیت) باشند.

بنابراین هر کودک مبتلا به تشنج را که به نزد پزشک می‌آورند، حتما باید علت تب مشخص شود.

سن شروع این تشنج‌ها نه ماهگی تا پنج سالگی (بخصوص 14 تا 18 ماهگی) است و سه درصد کودکان دچار تشنج شیرخوار هستند.

زمینه ژنتیک در تشنج ناشی از تب بسیار پررنگ است. پس در گرفتن شرح حال باید به سابقه خانوادگی توجه ویژه‌ای داشت.

تشنج‌ها معمولا در تب 39 درجه سانتی‌گراد یا بالاتر اتفاق می‌افتد و میزان عود تشنج ناشی از تب 30 تا 50 درصد است.

کودکان دارای تب پایین‌تر از 39 درجه، دارای سابقه خانوادگی و کودکانی که در سن زیر 12 ماهگی دچار تشنج می‌شوند، در آینده بیشتر در معرض خطر عود تشنج ناشی از تب یا ابتلا به صرع هستند.

 
منبع:ایران باستان

 

زایمان طبیعی و سزارین مزایا و عوارض

 

اگر شما هم گیج شده اید و نمی دانید کدام روش زایمان را انتخاب کنید این مطلب راهنمای شماست تا با عوارض و مزایای هر کدام از این دو روش آشنا شوید و با چشم باز انتخاب کنید.

 

زایمان طبیعی

 

عوارض کوتاه مدت:

 

1- انقباض های رحم در حین زایمان مادر

 

2- نامرتب شدن ضربان جنین

 

3- تحت فشار قرار گرفتن بند ناف نوزاد در طول زایمان: در این حالت ممکن است مادر در حین زایمان دچار خونریزی شود.

 

4- خونریزی: تا حد 500 سی سی طبیعی است. اگر میزان خونریزی زیاد باشد و مادر دیر به پزشک مراجعه کند، احتمال اینکه جانش را از دست بدهد وجود دارد.

 

5- تغییر فرم دستگاه تناسلی: افتادگی مثانه یا پارگی قسمت انتهایی واژن، عمدتا در خانم هایی که زایمان های متعدد داشته اند یا جنین درشت دارند دیده می شود.

 

6- عفونت

 

7- فشار خون بالا

 

8- درد شدید: یکی از روش های کنترل درد، تزریق داروی مسکن داخل عضله است. روش دوم استفاده از گازهای تنفسی است و درد زایمان مادر با تنفس این گاز تا حدودی کاهش پیدا می کند. روش سوم، ایجاد بی حسی از طریق اپیدورال در ناحیه کمر است. داروی بی حسی با استفاده از سوزن باریکی از میان ستون فقرات مادر به داخل فضای اپیدورال تزریق شده و زائو دچار بیهوشی موضعی در ناحیه کمر می شود که این خود عوارضی را در پی دارد.

 

9- تولد دیررس نوزاد در نتیجه تزریق داروی بی حسی: تزریق داروی بی حسی در فضای اپیدورال، زایمان را به تاخیر می انداز. یعنی اگر قرار است نوزاد در طول 6 ساعت به دنیا بیاید، این زمان به 8 ساعت تغییر پیدا می کند.

 

10- ناتوانی مادر در زور زدن: تزریق داروی بی حسی باعث می شود تا مادر توان لازم برای زور زدن را نداشته باشد و پزشکان از فورسپس برای خارج کردن نوزاد استفاده کنند.

 

11- استرس زیاد: تولد به موقع نوزاد و جلوگیری از آسیب های بعدی به بچه و مادر

 

 

عوارض بلندمدت:

 

1- خونریزی های دیررس: یعنی ممکن است بعد از زایمان مقداری از جفت درون بدن باقی مانده و مادر بعد از چند روز دچار خونریزی شده و عفونت کند.

 

2- افتادگی، شل شدگی و باز شدن واژن: خانم ها بیشترین شکایت را از این مورد دارند.

 

3- عدم کنترل ادرار و مدفوع: عدم کنترل ادرار شایع تر است. عدم کنترل مفدوع در مادرانی دیده می شود که ماهیچه های اسفنکتر مقعدشان در موقع زایمان آسیب دیده باشد.

 

عوارض برای نوزاد:

 

1- مرگ جنین در داخل رحم: اگر نوزاد به موقع متولد نشود، یا صدای قلب جنین افت کند و به کمتر از 120 ضربه در دقیقه برسد و پزشک معالج این احتمال را بدهد که بچه تا 10، 15 دقیقه آینده به دنیا نخواهد آمد، در این صورت جنین داخل رحم مادر جانش را از دست می دهد.

 

2- خونریزی و شکستگی جمجمه نوزاد: وقتی خروج جنین با مشکل مواجه شود، پزشکان با استفاده از یک وسیله فیزیکی به نام فورسپس یا دستگاه مکش، نوزاد را از شکم خارج می کنند. از این وسیله نباید افراد غیرمتخصص استفاده کنند چرا که بعضا باعث به وجود آمدن آسیب هایی به مغز و جمجمه بچه و همچنین پاره شدن مجرای تناسلی مادر می شود.

 

مزایا

 

1- جمع شدن سریع رحم

 

2- سرپا شدن: اگر مادر بعد از زایمان طبیعی در قسمت انتهایی واژنش برش نداشته باشد، یکی دو ساعت بعد می تواند بنشیند. در صورتی که برش داشته باشد، با استفاده از مسکّن در کمتر از شش ساعت می تواند سرپا شود اما نمی تواند فعالیت های روزمره اش را داشته باشد.

 

3- ارتباط بهتر نوزاد با مادر: در زایمان طبیعی چون نوزاد بلافاصله در آغوش مادر قرار می گیرد، نوزاد از اولین شیر مادر که به نوعی واکسن هم هست، تغذیه کرده و تکامل بهتری پیدا می کند. علاوه بر اینها مادر هر چه زودتر نوزادش را در آغوشش بگیرد، خونریزی پس از زایمانش کمتر خواهد بود.

 

سزارین

نوعی عمل جراحی است که در آن با برش دادن بخشی از پوست شکم، رحم باز شده و بعد از اینکه مادر تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد یا از ناحیه کمر بی حس می شود، جنینش به دنیا می آید.

 

عوارض کوتاه مدت

 

1- میزان خونریزی: هزار و حتی 2 هزار سی سی. در خانم هایی که دوقلو یا چند قلو باردار بوده اند، خونریزی بیشتر اتفاق می افتد. برای این خانم ها همیشه باید خون آماده در اتاق عمل وجود داشته باشد.

 

2- عفونت: در سزارین نسبت به زایمان طبیعی به دلیل وجود محل برش از درصد بالاتری برخوردار است.

 

3- بیهوشی: ممکن است مادر نسبت به داروهای بیهوشی از خود حساسیت نشان دهد. مشکلات ریوی و تنفسی پیدا کند. حتی احتمال دارد دچار سردردهای شدید هم بشود.

 

4- فشار خون بالا

 

5- چسبندگی داخل رحمی: در سزارین بعدی، وقتی پزشک زائو را تحت عمل جراحی قرار می دهد، جنین خارج می شود اما جفت نه؛ چرا که جفت داخل عضلات رحم فرو رفته است. به همین علت پزشک مجبور می شود رحم را برای جلوگیری از مرگ مادر از شکم خارج کند.

 

6- صدمه به احشای داخل شکم مادر در هنگام سزارین

 

7- تشکیل لخته در عروق پاها: این لخته همراه با قرمزی و تورم است و عوارض ریوی ایجاد می کند. اگر این لخته درمان نشود، وارد جریان خون شده و آمبولی ریه می دهد. در نتیجه آمبولی ریه هم بیمار دچار تنگی نفس می شود و در خانم ها بسیار کشنده است. این لخته در خانم های چاق، کسانی که زایمان سزارین زیادی داشته یا زیاد استراحت کرده اند، دیده می شود.

 

8- ارتباط نوزاد و مادرک عدم موفقیت کافی در شیردهی و گرفتن سینه مادر توسط نوزاد

 

عوارض بلند مدت

 

 

1- دیر تر جمع شدن رحم: در سزارین بیشتر است و علل مختلفی دارد. استفاده از داروهای بیهوشی، داشتن فیبروم های رحمی، خانم هایی که جنین درشت داشته یا دوقلو یا چند قلو باردار بوده و سزارین کرده اند.

 

2- عفونت محل سزارین: در کسانی که کیشه آبشان پاره شده است یا درگیر ترشحات عفونت شده اند و علائمی مثل تب، قرمزی، تورم و خروج ترشحات چرکی از محل برش دارند. با این عوارض مادر نیاز مجدد به بستری شدن دارد.

 

3- ضایعات پستانی: چون ترشح شیر در مادرانی که سزارین کرده اند، دیرتر اتفاق می افتد، بنابراین ضایعات پستانی همچون زخم شدن نوک پستان ها یا التهاب پستان ها در آنها بیشتر دیده می شود.

 

4- افسردگی

 

5- ناباروری ثانویه

 

عوارض برای نوزاد

 

1- عواقب کوتاه مدت: کم وزنی، نیاز بیشتر به مراقبت های ویژه، عدم تکامل دستگاه گوارش، زردی و اختلال تنفسی

 

2- عوارض درازمدت: بیشتر به آسم، دیابت و چاقی مبتلا می شوند و خود چاقی زمینه ساز بروز بیماری های قلبی – عروقی و انواع سرطان ها خواهد بود.

 

مزایا

 

1- میزان درد زایمان برای سزارین: در زایمان طبیعی درد پیش از زایمان و پس از آن دیده می شود اما درد سزارین عمدتا پس از زایمان در محل برش حس می شود و به کمک مسکن های تزریقی و خوراکی می توان آن را رفع کرد.

 

2- میزان استرس: کم

 

 

برگرفته از سایت ایران باستان

 

بالا آوردن شیر توسط کودک و نگرانی های مربوط

همه اطفال بلا استثنا شیر را بالا می آورند این امر در آنان طبیعی است اما والدین باید مراقب این امر باشند و حواسشان باشد این عمل از حد طبیعی بیشتر نشود و در صورت شدت یافتن این امر فرزندشان را نزد متخصص اطفال ببرند .

بالا آوردن شیر در کودکان شیرخوار بسیار متداول است. به گفته محققان، این موضوع در اغلب مواقع نگران کننده نیست. وقتی پستانک یا سینه را از دهان کودک بیرون می‌آورید، بالا می‌آورد و به عبارت دیگر، کمی شیر از گوشه دهانش خارج می‌شود.

 

این موضوع خیلی رایج است و علت آن عدم رشد کافی دستگاه گوارش کودک است. پزشکان معتقدند تا زمانیکه بچه رشد خوبی دارد، و در کل بی قراری نمی‌کند، موضوع بالاآوردن شیر خیلی مهم نیست. در حقیقت این بالاآوردن‌ها ریشه فیزیولوژیکی دارند و با رشد دستگاه گوارش کودک، برطرف می‌شوند.

 

اما اگر منحنی رشد کودک رضایت بخش نیست، مدام بیقراری می‌کند، سرفه و گریه شدید دارد، حتماً مشکلی هست و احتمالاً به رفلاکس معده دچار شده است. در این مورد خود درمانی نکنید. با یک متخصص اطفال یا با پزشک خانوادگی مشورت کنید، آنها درمان مناسب حال کودکتان را تجویز خواهند کرد.

 

منبع:ایران نما

 

اهمیت بازی کودکان و رشد اجتماعی و ذهنی کودک

بازی عبارت است از هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که بصورت فردی یا گروهی، انجام و موجب کسب لذت و برآورده شدن نیازهای کودک شود. کودکان نقاط قوت و ضعف خود از جمله تمایل به فرمان دادن یا فرمان بردن، تهاجم یا تسلیم، اجتماعی بودن یا منزوی بودن و همچنین احساسات دوستانه یا خصمانه، افسردگی یا شادی، امیال و آرزوهای خود را از طریق بازی نشان می‌دهند. بازی، رشد عاطفی، اجتماعی ، جسمانی و ذهنی کودک را به همراه دارد.

بازی، در رشد عاطفی کودک نقش مثبتی ایفا می‌کند به این صورت که نیاز به برتری جوئی و بروز احساسات و عواطف، ترس و تردیدها و برو‌نگری را در کودک ارتقاء می‌دهد.

 

بازی در رشد اجتماعی کودک تأثیر بسزایی دارد و موجب ارتباط کودک با محیط بیرون، شکوفایی استعدادهای نهفته و بروز خلاقیت، همکاری، همیاری و مشارکت کودک می‌گردد. همچنین موجب همانندسازی با بزرگ‌ترها شده و کمک می‌کند که کودک شکست را بطور واقعی تجربه کند.  بازی در رشد جسمی کودک موثر بوده و باعث رشد و هماهنگی دستگاه‌ها و اعضای بدن و تقویت حواس کودک و توانمندی فکری و بدنی او می‌شود.

 

نقش بازی در رشد ذهنی کودک انکارناپذیر است. رفتار هوشمندانه را تقویت می‌کند و زمینه‌های لازم جهت یادگیری زبان و رشد هوشی و تفکر کودک را فراهم می‌سازد. آن‌چه که از بازی‌های فکری مخصوصاً «کاربرد آن در فلسفه و کودک» مورد نظر است، نقش بازی در رشد ذهنی کودک است که با استفاده از ابزارهای مورد نظر (اسباب‌بازی، داستان، فیلم، کارتون، عکس...) به ارتقاء رشد فکری او کمک می‌کند .

بازی، فرصت‌هایی را برای «ابراز وجود» و «خلاقیت» در کودک فراهم می‌کند و راهی مناسب برای تخلیه هیجان‌ها و انرژی‌های اضافی در او است

 

مراحل پیشرفت بازی در کودکان 

 

با بررسی مراحل رشد کودک می‌توان متناسب با سن کودک بازی‌هایی برای آنها طراحی کرد که با اجرای آن، کودکان از توانایی‌های مناسبی برخوردار ‌شوند. بدیهی است که هرکودکی این مراحل را با توجه به ویژگی‌های ذهنی ـ جسمی خود طی می‌کند ولی رشد کافی به معنای کسب و تسلط بر مهارت‌ها و توانایی‌هایی است که کودک در بزرگسالی به آنها احتیاج دارد و پیشرفت در آن، بوسیله بازی صورت می‌گیرد: که این مهارت‌ها را کودک در طی مراحل زندگیش از بدو تولد تا سنین ابتدایی ورود به دبستان می‌گذراند. 

کودک هرچه روند رشد و تکامل را می‌پیماید، نحوة بازی‌های او، از شکل جسمی و عاطفی خارج شده، به سوی ذهنی و خلاقیتی سوق پیدا می‌کند. البته لازم به ذکر است بازی‌های جسمی، زمینه‌‌ساز بازی‌های ذهنی در کودک هستند.

 

چگونگی بازی‌های فکری   

 

کودکان تجربیات مثبت و احساسات موفقیت‌آمیزی را با انجام بازی بدست می‌آورند بازی‌های خلاق فرصتی را برای کودک فراهم می‌آورد تا از قوه خلاقیت و تخیل خود در حل مسئله استفاده کرده، آن را رشد داده و تقویت نماید.

 

اهمیت بازی، در دوران اولیه کودکی 

 

بازی یکی از عوامل مهمی است که بر روحیه و شخصیت کودک اثر گذاشته و بخش جدایی‌ناپذیر زندگی اوست. روان‌شناسان و جامعه‌شناسان بر این باورند که بازی در سال‌های اولیه برای کودک بسیار حیاتی است و به جز پدید آوردن شادی، برای رشد جسمی و روان‌شناختی کودک اهمیت ویژه‌ای دارد. به وسیلة بازی، کودک راه‌های برخورد و تعامل با محیط پیرامون خود را فرا می‌گیرد و مهارت‌های اجتماعی و زبانی را کسب می‌کند. بازی، فرصت‌هایی را برای «ابراز وجود» و «خلاقیت» در کودک فراهم می‌کند و نیز راهی مناسب برای تخلیه هیجان‌ها و انرژی‌های اضافی در او است. کودک از طریق بازی با فرهنگ جامعة خویش آشنا می‌شود؛ هنجارها و ارزش‌های اجتماعی را درونی می‌کند و در نهایت، نقش‌های اجتماعی را می‌پذیرد.

 

امروزه اهمیت بازی در دوران کودکی با پژوهش‌های گسترده‌ای به طور کامل تأیید شده است. برای مثال؛ اگر کودک را به ماهی تشبیه کنیم، بازی همانند آب زلالی است که کودک در آن شناور می‌باشد. پس بازی برای کودک، همان زندگی است. از این‌رو باید شور زندگی را در میان کودکان ایجاد کرد و کودکان را همواره به بازی تشویق نمود.

چنان چه کودکی را از بازی محروم کنند، موجودیت، سلامت و آینده‌اش را از او ستانده‌اند. دنیای بدون بازی، از نظر کودک زندانی بیش نیست. بازی، زیرمجموعة سرگرمی است. سرگرمی دارای زیرمجموعه‌های متفاوت و تا حدی مرتبط به یکدیگر است که انواع بازی (از قبیل فکری و جسمی) شاخه‌ای از آن محسوب می‌شود.

 

در حقیقت می‌توان گفت بازی، نوعی سرگرمی با ویژگی‌های زیر است: 

 

هیجان‌انگیز ، هدفمند؛ متناسب با سن کودک؛ برانگیزاننده کنجکاوی؛ انتخاب آزادانه؛ لذتبخش و ... 

پژوهشگران و معلمان (فلسفه و کودک) برای بازی اهمیت خاص و ویژه‌ای قائل هستند. در صورتی‌که بازی همه یا برخی از موارد زیر را بدنبال داشته باشد، «فکری» محسوب می‌شود: 

ـ توانایی حل مسئله 

ـ ایجاد خلاقیت و ابتکار 

ـ رشد ذهنی و مهارت فکری (دقت و تمرکز) 

ـ برانگیختن حس رقابت 

ـ مهارت ارتباط برقرار کردن (بین اشیاء، پدیده‌ها، کلمات و...)، 

ـ یافتن شباهت‌ها و تفاوت‌ها 

ـ کشف قابلیتهای خود و تقویت حواس 5 گانه (گفتاری، شنیداری و ...) 

ـ ایجاد تشخیص، ارزیابی و انتخاب درست ایده‌ها 

ـ ایجاد کندوکاو فلسفی 

ـ بوجود آوردن حس همکاری مسئولیت‌پذیری و مشارکت 

ـ بالا رفتن میزان یادگیری 

ـ پیش‌بینی 

بنابراین دامنه سرگرمی وسیع است. به عنوان مثال گوش دادن محصولات صوتی، تماشای محصولات رسانه‌ای، بازدیدها، مطالعه کتب و .. از جمله سرگرمی ‌هایی است که در صورت داشتن ویژگی‌های بازی و فراهم آوردن موجبات مذکور، جزء بازی‌های فکری محسوب خواهد شد.

 

منبع:ایران نما

لبخند زدن نوزادان تصادفی نیست

تحقیقات جدید نشان می دهد که لبخند زدن نوزادان تصادفی نیست و اصلی ترین دلیل آن همراه کردن فرد مقابل در تعامل لبخند زدن است.

«خاویر موولان»، عضو تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگوی آمریکا، در رابطه با نوزدان و تعامل لبخند زدن می گوید: «در صورتی که شما در مقابل نوزادان قرار گیرید، تصور می کنید که آنها به طور تصادفی لبخند می زنند در حالیکه این گونه نیست. البته اثبات این مساله کمی دشوار است.»

در این پروژه تحقیقاتی، پژوهشگران اطلاعات و داده های مطالعات و بررسی های پیشین را مورد استفاده قرار دادند. پژوهش های پیشین انجام شده شامل تحقیقات تعامل چهره به چهره ۱۳ جفت مادر و نوزاد کمتر از چهار ماهه بود که به طور دقیق مورد بررسی قرار گرفته و لبخند زدن نیز از جمله تعاملات چهره به چهره در آن مطالعات مد نظر قرار داشت. در بررسی فرایند لبخند زدن نوزادان، زمان و چگونگی تعامل لبخند بین مادران و نوزادان مورد بررسی قرار گرفت.

محققان در این کار پژوهشی برای پیدا کردن آن چه به طور واقعی در نوزادان رخ می دهد، یک ربات را همانند یک کودک نوپا طراحی کردند که رفتارش همانند نوزدان بوده و سپس به مطالعه رفتار این ربات و تعاملش با دانشجویان پرداختند.

نتایج به دست آمده از این بررسی ها با نتایج تحقیقات گذشته یکی بود و نشان می دهد که این ربات تا جایی که ممکن است در تعامل با دانشجویان با لبخند زدن برخورد می کند.

او در ادامه توضیحاتش اظهار داشت: «با این حال ما در پژوهش های خود دریافتیم که نوزادان از تعامل متقابل لبخند زدن هدفی برای خود دارند حتی پیش از سن چهار ماهگی.»

«دن مسینگر»، عضو دیگر تیم تحقیق از دانشگاه میامی امریکا، در رابطه با این مطالعات و نتایج آن می گوید: «چه چیزی باعث شده تا تحقیقات و مطالعات ما منحصر به فرد جلوه کند! رویکردهای پیشین مطالعات تعامل نوزادان و پدر و مادرها، الگوها را به صورت ذاتی توصیف می کنند. اما ما نمی توانیم بگوییم که مادر یا نوزاد، کدام یک در تلاش هستند که این تعامل را فراهم کنند.»

 

منبع:ایران نما

 

راه های مناسب گرفتن بچه‌ها از پوشک

گرفتن بچه‌ها از پوشک، گاهی از جدا کردن‌شان از شیشه شیر و پستانک هم سخت‌تر به نظر می‌رسد. کودکی که می‌تواند هر زمان که اراده کرد در پوشکش اجابت مزاج کند، اغلب در برابر جدا شدن از این حاشیه امن مقاومت می‌کند و اگر درست آموزش نبیند با از دست دادن پوشکش، صاحب ترس‌ها، اضطراب‌ها و وسواس‌هایی می‌شود که به سادگی از زندگی‌اش بیرون نمی‌روند. اما نگران نباشید. اگر از همان ماه‌های تولد، به فکر روز سرنوشت‌ساز از پوشک گرفتن او باشید، می‌توانید در بهترین زمان و بدون آسیب زدن به کودک‌تان از پس این کار هم بربیایید. در مطلب پیش شش راهکار اولیه و مهم را در خصوص از پوشک گرفتن بچه ها مطرح کردیم، در ادامه توضیحات دیگر آمده است:

 

۵. سرزنش‌اش نکنید

 

وقتی کار کوچولوی‌تان تمام شد، عبارت‌های منفی مثل «اه اه!ببین چه‌کار کردی!»را به کار نبرید. هیچ وقت هنگام باز کردن پوشک کودک‌تان یا شستن او قیافه منفی و آزرده‌ای به خود نگیرید و در مقابل او را حسابی تشویق کنید. بچه‌ها به همین کار ساده خود افتخار می‌کنند و اگر احساس افتخار را از آنها بگیرید، در برابر تخلیه روده‌های‌شان مقاومت می‌کنند.

 

۴.همکاری کنید

 

با هم برای انتخاب توالت به مغازه سیسمونی‌فروشی بروید و طرحی را انتخاب کنید که کودک‌تان دوستش دارد. توالت‌های بچگانه این روزها بیشتر شبیه اسباب‌بازی‌های زیبایی هستند که بچه‌ها تمایل دارند با آنها دوست شوند. به کودک‌تان اجازه دهید چند بار در روز، حتی درصورتی‌که پوشک به پا دارد، روی توالتش بنشیند. شاید بهترین زمان برای این کار وقتی باشد که خودتان به دستشویی می‌روید. کودکی که توالت رفتن شما را می‌بیند، بعید نیست بخواهد در این مورد هم از شما تقلید کند.

 

۳. تنها نگذاریدش

 

کودک‌تان را در جریان اجابت مزاج همراهی کنید. از او بخواهید فشار بیشتری به خودش بیاورد و حتی با حنجره‌اش صداهایی تولید کند زیرا این کار دستشویی کردن را برایش آسان‌تر می‌کند. این کار را می‌توانید از ماه‌ها قبل شروع کنید؛ برای مثال در زمان نوزادی یا اوایل کودکی، وقتی یبوست آزارش می‌دهد با ماساژ شکم و در حالت نشسته روی دست قرار دادنش به او برای تخلیه روده‌ها کمک کنید.

 

۲. از متخصص کمک بگیرید

 

اگر سن فرزندتان از سه سال گذشته اما هنوز هم به محض جدا شدن از پوشکش مضطرب می‌شود و به‌خاطر این اضطراب از اجابت مزاج طفره می‌

ود، با یک روانشناس کودک در مورد مشکلش صحبت کنید. شاید اضطرابی که فرزندتان به آن دچار شده، به او اجازه این کار را نمی‌دهد و قبل از هر تلاشی، لازم است با کمک متخصصان این اضطراب را از او بگیرید.

 

۱. تحمل کنید

 

احتمالا برای تمام کردن آموزش باید یک هفته تا ۱۰ روز وقت بگذارید و یکی، دو بار کثیف شدن خانه را هم به جان بخرید. در این یک هفته باید حتی بدون اعلام کودک‌تان او را در فواصل کوتاه به دستشویی ببرید تا مثانه و روده‌هایش را زود به زود تخلیه کند. اما مراقب باشید بی‌حوصلگی و عصبانیت شما در کودک‌تان اضطراب و ترس ایجاد نکند.

و صبور باشید

نگذارید اصرارتان به تمیز بودن کودک‌تان به قیمت از دست رفتن سلامت روان او تمام شود. برای آموزش استفاده از توالت به کودک‌تان عجله نکنید. بسیاری از والدین معتقدند تا زمانی که کودک‌شان از پوشک استفاده می‌کند، نمی‌توانند او را به مهدکودک بفرستند و به همین دلیل خیلی زود برای از دستشویی گرفتن او تلاش می‌کنند. اما واقعیت این است که اگر کودک شما با پوشکی که به پا کرده به مهد برود، خیلی بهتر از آن است که با اضطراب و احساس گناه از دستشویی استفاده کند.

شاید ندانید که گرفتن بچه‌ها از پوشک، یکی از حساس‌ترین مراحل زندگی‌شان است؛ مرحله‌ای که اولین پیش‌نیازش رسیدن به آمادگی جسمانی است. تا زمانی که کودک شما توانایی کنترل مثانه‌اش را به دست نیاورد، نمی‌توانید این آموزش‌ها را شروع کنید. از طرف دیگر، آمادگی روانی فرزندتان هم یک پیش‌شرط مهم است. شما نمی‌توانید به قیمت مضطرب کردن و دادن عذاب وجدان به او، فرزندتان را از پوشکش جدا کنید.

شاید بسیاری از والدینی که به هر قیمتی می‌خواهند در اولین فرصت فرزندشان را از پوشک بگیرند، ندانند این کار به قیمت پرورش کودکی مضطرب و وسواسی تمام می‌شود و آسیب‌های ناشی از آن تا سالیان سال فرزندشان را رها نمی‌کند. پس صبور باشید و به قیمت گریه‌های هر روزه یا شرمندگی کودکی که به‌خاطر ناتوانی‌اش در کنترل خود خانه را کثیف کرده، این تصمیم را عملی نکنید. اگر کودک‌تان در این مرحله مهم زندگی‌اش آسیب ببیند، به سادگی نمی‌تواند با بحران‌های ناشی از آن مقابله کرده، آسیب‌های روانی‌اش را جبران کند.

 

منبع:ایران نما

 

اهمیت بازی با کودک در حمام و سرگرم کردن او

بازی با کودک در حمام

 

اگر چه ممکن است اولین حمام نوزاد کمی سخت به نظر برسد اما با کمی بزرگتر شدن نوزاد می توانید زمان حمام را به فرصتی برای نزدیکی و پیوند بیشتر با کودک تبدیل کنید. برای نتیجه بهتر می توانید بازی ها و فعالیت هایی که در ادامه به آن اشاره خواهد شد را همراه کودک انجام دهید تا ببینید کدام بازی بیشتر او را سرگرم می کند و خنده را بر لبانش می نشاند. 

 

 

همزمان با شستشوی کودک آواز بخوانید

 

حمام کردن کودک یک تجربه فیزیکی- حسی بسیار پراهمیت برای او است. وقتی مشغول شستشوی کودک هستید، آواز بخوانید. خجالت نکشید و سعی کنید آوازهای ریتمیک را با هم ترکیب کنید و یک آواز جدید و پرانرژی بسازید. شک نکنید که کودک عاشق آن خواهد شد. می توانید دست بزنید و به او هم یاد بدهید که چطور می تواند دست هایش را به هم بزند یا حتی می توانید برای آموزش ریتم به کودک، همگام با ریتم آواز به زانوی کودک ضربه بزنید.

 

حواس کودک را تحریک کنید

 

وقت حمام فرصت بسیار عالی برای تحریک حسی کودک است. کودک با لمس بافت های مختلف مانند لیف و اسفنج شستشو، حوله و یا کف اصلاح بسیار هیجان زده خواهد شد. اگر کودک هنوز خیلی کوچک است، می توانید خودتان دست او را روی این بافت ها بکشید و در مورد کودکان بزرگتر (حدود 4 ماه) که می توانند اشیا بزرگ را در دست بگیرند، می توانید آنها را به کودک بدهید تا سرگرم شود. اگر برایتان امکان دارد یک آینه نشکن ( این آینه های پلاستیکی مخصوص کودکان ) تهیه کنید تا کودک بتواند در آن نگاه کند.

 

همراه کودک حمام کنید

 

اگر کودک نسبت به آب محتاط است، بهتر است خودتان هم همراه کودک حمام کنید و هنگام شستشوی کودک او را در آغوش بگیرید یا روی پایتان قرار دهید. کودکان تمایل زیادی به برقراری ارتباط پوستی با والدین دارند. به کارگیری این شیوه برای کودک به مثابه نوازش است و موجب عمیق تر شدن پیوند میان شما خواهد شد. علاوه بر این شستشوی کودک با این روش برای شما هم راحت تر خواهد بود.

 

اسباب بازی ها را به حمام ببرید

 

اسباب بازی های زیادی وجود دارند که مخصوص حمام طراحی شده اند و پیدا کردن آنها کار چندان سختی نیست. بهترین نوع این وسایل، ابزاری هستند که همزمان با سرگرم کردن کودک، به شکل گیری مهارت های مختلف او نیز کمک می کنند. حیواناتی که روی آب شناور می مانند به تقویت بازی های خیالی کمک می کنند، فنجان ها و آبکش های پلاستیکی به کودک کمک می کنند تا مفاهیم پر و خالی کردن را یاد بگیرد و اعداد و حروف الفبا که می توانید آنها را در حمام آویزان کنید، او را برای یادگیری های بعدی آماده می کند.

 

بازی با حباب را فراموش نکنید

 

جای بهتری از حمام برای درست کردن حباب سراغ دارید؟ کودک شما عاشق نگاه کردن به حباب های شناور در هوا و حس کردن و ترکاندن آنها با انگشت ها یا بینی اش است. سعی کنید از حلقه های حباب ساز با اندازه های مختلف استفاده کنید تا کودک را با مفاهیم بزرگ و کوچک (بالا و پایین) مواجه کنید. حتی می توانید حباب سازهای باطری دار تهیه کنید تا کودک را از دیدن تعداد زیادی حباب که بالای سرش پرواز می کنند، شگفت زده کنید. با بزرگتر شدن کودک می توانید به او یاد بدهید خودش حباب درست کند.

 

نقاشی کنید

 

به کودک اجازه بدهید رنگ های انگشتی قابل شستشو را که در قالب تیوپ های رنگ مخصوص حمام هستند، امتحان کند. استفاده از این رنگ ها به کودک فرصت می دهد روی دیوار یا وان حمام نقاشی کند و به این ترتیب به تقویت تخیل کودک و برانگیختن مهارت های حرکتی ظریف او کمک می کنید. با بزرگتر شدن کودک و کسب توانایی کنترل مداد، می توانید مداد رنگی های مخصوص حمام تهیه کنید تا بیشتر و بیشتر مهارت های رنگ آمیزی او را تقویت کنید. کودک آنقدر مشغول خلق اثر هنری خود خواهد شد که حتی متوجه شسته شدن موهایش نمی شود!

 

داستان سرایی کنید

 

با بزرگتر شدن کودک و ورود به سنین خردسالی، امکان دارد برای سرگرم کردن او در حمام، لازم باشد بیشتر از شیوه های تعاملی استفاده کنید. کودکان خردسال عاشق نقش بازی کردن هستند، بنابراین باید خلاقیت کودک را به کار بگیرید. مثلا می توانید به کودک بگویید که وان یا تشت حمام یک کشتی مخصوص دزدان دریایی یا یک پادشاه است که در دریایی از کف شناور است و او باید آن را هدایت کند. مهمترین نکته ای که باید در این بازی ها مدنظر داشته باشید، مشارکت دادن کودک در شکل دهی روند داستان است، پس فراموش نکنید در هر مرحله از داستان از کودک سوال کنید بعد چه اتفاقی باید رخ دهد.

 

منبع:ایران نما

 

انتخاب جنسیت جنین،پسر میخاهم یا دختر

 

انتخاب جنسیت جنین

دلایل مراجعه زوجین برای تعیین جنیست چیست؟

دلایل تلاش همسران برای انتخاب جنسیت به 2 گروه پزشکی و غیرپزشکی تقسیم می شود. درصدی از بیماریهای ژنتیکی فقط جنس مذکر را مبتلا می  کند لذا تصمیم گیری همسران در انتخاب جنسیت دراین زمینه کاملا منطقی به نظر می رسد. اما در مورد دلایل غیرپزشکی باید گفت داشتن کودکانی از هر دو جنس،  از دست دادن فرزند و تمایل داشتن فرزندی از همان جنس، دلایل اقتصادی، اجتماعی و یا فرهنگی در این زمینه دخیل می باشد.

آیا در روش تعیین جنسیت با تغذیه هر دو زوج تحت رژیم خاص قرار می گیرند؟

در این روش رعایت کامل رژیم غذایی توسط بانوان تعیین جنسیت جنین را تا حدود 80 درصد امکان پذیر می سازد و رعایت رژیم غذایی مرد ضرورتی ندارد بلکه تنها همراهی آنان با همسرشان از لحاظ روانی موثر است.

آقای دکتر اشاره ای داشته اید درخصوص نقش یون ها در تعیین جنسیت. درباره نقش و عملکرد آنها در انسان بیشتر توضیح بفرمایید.

همانطور که گفته شد یون ها در تعیین جنسیت بسیار موثرند البته اهمیت غلظت یون ها کمتر از اهمیت نسبت بین یون ها می باشد. به این معنا که نسبت پتاسیم به کلسیم به اضافه منیزیم در این خصوص تعیین کننده و اهمیت وافری دارد.

 

اصول غذایی لازم برای پسردار شدن چیست؟

 

برای پسردار شدن لازم است رژیم غذایی غنی از سدیم و پتاسیم و فقیر از کلسیم باشد.

 

و اما دختردار شدن؟

 

برای دختردار شدن لازم است رژیم غذایی فقیر از سدیم و پتاسیم و غنی از کلسیم باشد.

 

 چه زمانی باید رژیم غذایی را شروع کرد؟

 

برای این منظور ابتدا تأکید می کنم اگرچه اصول کار ساده است اما اجرای آن آسان نیست و نیاز به دقت و ظرافت بالایی دارد. اما شیوه ی اجرا به این صورت می باشد که داوطلب باید زیر نظر متخصص حداقل 2 پریود قبل از تاریخ پیش بینی شده برای بارداری، رژیم غذایی تنظیم شده را به طور جدی و دقیق رعایت نماید. ضمنا حداقل زمان برای رعایت رژیم غذایی تنظیم شده را به طور جدی و دقیق رعایت نماید. ضمنا حداقل زمان برای رعایت رژیم غذایی 2 ماه می باشد.

چون امکان دارد پس از 2 ماه و 2 پریود بارداری اتفاق نیفتد. لذا باید تا زمانی که بارداری با انجام تست های آزمایشگاهی اثبات نشده رژیم ادامه یابد. پس از اثبات بارداری، زن باردار رژیم غذایی متعادل و متناسب با دوران بارداری معمولی را ادامه می دهد و نیازی به رعایت محدودیت های رژیم پیش از بارداری نیست.

 

نحوه تاثیر رژیم غذایی چگونه است؟

 

رژیم غذایی سبب تغییر یونی محیط درونی و محیط رحم شده و زمینه تغییر تمایل غشای اوول می شود. به این ترتیب بر حسب نوع رژیم تجویزشده و جنسیت موردنظر زمینه و شانس برای ورود اسپرماتوزوئیدهای نر نسبت به اسپرماتوزوئیدهای ماده و یا برعکس مساعد می شود.

 

در رژیم غذایی برای تعیین جنسیت چه ممنوعیت هایی وجود دارد؟

 

ابتدا باید مطمئن شویم ممنوعیت برای اجرای رژیم غذایی وجود نداشته باشد. ممنوعیت رژیم غذایی برای پسردار شدن عبارتند از:  افراد مبتلا به بیماریهای فشار خون بالا، ناراحتی های قلبی- عروقی و نارسایی کلیه،  افراد مبتلا به این بیماریها مجاز به استفاده از اینگونه رژیم نیستند.

 و ممنوعیت های اجرای رژیم غذایی برای دختردار شدن: افراد مبتلا به بیماریهای اختلالات عصبی، بالابودن کلسیم خون و نارسایی های کلیوی نباید از این گونه رژیم ها استفاده کنند.

 

ویژگی های رژیم غذایی برای پسردار شدن چیست؟

 

در اینگونه رژیم غذایی سدیم باید زیاد مصرف شود. بنابراین هنگام تهیه غذا به مقدار زیاد نمک اضافه شود. ضمنا مواد غذایی مصرف نمایند که طبیعتاً نمک زیادی داشته و یا در هنگام تهیه آنها نمک زیادی اضافه شده است. مانند سوپ های آماده، بیسکویت شود، زیتون شور و غیره. همچنین این رژیم باید غنی از پتاسیم باشد. بنابراین توصیه می شود میوه های خشک نظیر برگه ی زردآلو، آلوی خشک، انجیر، خرما، کشمش، عدس، لوبیا، نخود و سایر مواد غذایی که غنی از پتاسیم هستند مصرف شود.

البته متخصصان تغذیه و پزشکانی که در این زمینه فعالیت دارند متقاعد شده اند که برای پسردار شدن می توانند توصیه به مصرف پتاسیم نموده و اینکه کلسیم به کمترین مقدار ممکن مصرف شود. بنابراین در طول دوران اجرای این رژیم، مصرف هرگونه فرآوری لبنی ممنوع است.

 

رژیم غذایی مناسب برای دختردار شدن؟

 

در این رژیم همان طوری که اشاره شد نباید پتاسیم مصرف شود. بنابراین علاقه مندان به فرزند دختر از مصرف میوه های خشک، حبوبات و موز پرهیز کنند. نمک رژیمی که غنی از پتاسیم است نباید به جای نمک معمولی مصرف شود. منابع کلسیم همانند شیر، پنیر تازه بدون نمک. (تمام پنیرهای تخمیرشده غنی از سدیم است) به مقدار زیاد مصرف شود. برای دختردار شدن می توان کلسیم تجویز نمود.

 

 برای تدارک و اجرای رژیم و همچنین احتیاط های لازم چه توصیه هایی دارید؟

 

در گام اول در تمام مراحل اجرای رژیم فرآیند آن زیر نظر متخصصین صورت پذیرد و بعد ضرورت دارد از ایجاد هرگونه انحراف از رژیم توصیه شده پرهیز شود. اگرچه نوع تغذیه مرد تأثیری ندارد اما همراهی و همدلی وی از نظر روحی کمک موثری در توفیق اجرای این رژیم دارد.

خاطرنشان می سازد رعایت رژیم غذایی نباید از 6 ماه تجاوز نماید. چرا که تداوم آن می تواند منجر به سوء تغذیه مادر و پیامدهای ناگوار شود. همچنین درمانگاههایی که در جهان مسئول ارائه اینگونه رژیم های غذایی هستند تأکید دارند که مصرف تمام قرص های ضدبارداری در دوران اجرای رژیم غذایی متوقف شود. بنابرای برای پیشگیری از بارداری از سایر روش های جایگزین استفاده شود.

 

آیا استرس و سبک زندگی بر موفقیت این روش موثر است؟

 

بدون شک استرس بر سلامت بشر تاثیر منفی دارد چون سیستم هورمونی را کاملا تحت تاثیر قرار می دهد و از اعتدال خارج می کند. بنابراین زمانی که به مادر رژیم می دهیم تأکید ویژه ای داریم که در دوران رژیم به آرامش خود اهمیت دهد. و در کنار سایر دستورات غذایی امگا 3 یا روغن ماهی نیز تجویز می کنیم.

همانطور که اشاره داشتید سلامت نوزاد مهمتر از جنسیت آن می باشد، لذا جنابعالی به عنوان متخصص برجسته حوزه بهداشت و سلامت برای فرزندآوری سالم چه توصیه هایی به زوج های جوان دارید؟

ما کشوری در حال گذار هستیم، متأسفانه رفتارهای سنتی پدران و مادران مان را که از قضا بسیار مطلوب و شایسته بودند در کمال ناباوری فراموش کرده و آن را با یک سری از رفتارهای جدید و غریب جایگزین کرده ایم. عادات غذایی مان تغییر کرده است و شیوه تغذیه و تربیت فرزندانمان متاثر از تبلیغات و فرهنگ مصرف گرایی غرب است. فرزند سالم در سایه تغذیه بی قید و شرط از شیر مادر پرورش می یابد. بنابراین توصیه اکید دارم کودکان را از این اکسیر حیات محروم نکنند و بعد از عبور آنان از سنین نوزادی بجای هله هوله آنها را به میان وعده های سالم عادت دهند.

گرفتاری های امروزی جامعه ما درخصوص رشد فزاینده ی بیماری های غیرواگیر نظیر چاقی و اضافه وزن، بیماری های قلب و عروق و… جملگی ناشی از تغییر سبک زندگی، کم تحرکی و استفاده بیش از حد از فست فودهاست. برای داشتن نسلی سالم، پویا و بانشاط که سرمایه ی اصلی تولید در کشور محسوب می شوند. مراقبت های تغذیه ایی نقش اول را ایفا می کند. بنابراین برای حفاظت و صیانت از این سرمایه عظیم به سلامت آنها بهاء دهیم تا نسلی پرشور را برای سازندگی ایران عزیز وارد عرصه کار و تلاش نماییم.

 

منبع:ایران نما

 

صرع کوچک در کودکان و بزرگسالان عوامل و راه کارهای درمانی

رئیس انجمن علوم اعصاب ایران گفت: صرع کوچک در کودکان شایع است، در حدود چند ثانیه طول می‌کشد و به صورت خیره شدن و پلک‌ زدن فراوان در روز خود را نشان می‌دهد و با نفس‌های عمیق تشدید می‌شود.

 

 پاکدامن  اظهار داشت: صرع بیماری سیستم عصبی مرکزی است که به علت اختلالات یا تحریک بیش از اندازه سلول‌های عصبی مغز ایجاد می‌شود. این تحریکات یا اختلالات ممکن است در تمام سلولهای مغزی ایجاد شود یا در قسمتی از آن به وجود آید.

 

وی افزود: نتیجه این اختلالات مشکلات حرکتی، حسی، هوشیاری و روانی است.

 

ایشان اظهار داشت: صرع بیماری شایعی است و در حال حاضر 600 هزار نفر در ایران به این اختلال مبتلا هستند این در حالی است که در میان اختلالات مغز و  اعصاب صرع جزو بیماری‌های سیستم عصبی است که بیشترین کمک را می‌توان به آن کرد.

 

* علل ابتلا به صرع چیست؟

 

وی ادامه داد: علت صرع در اکثر موارد نامشخص است اما گاهی به علت ضربه، سکته، عفونت و تومورهای مغزی، مصرف الکل و مواد مخدر ایجاد می‌شود.

 

* انواع صرع را بشناسیم

 

ایشان اظهار داشت : صرع انواع مختلفی دارد نوعی از آن موسوم به صرع بزرگ زمانی رخ می‌دهد که اختلالات سلول عصبی در تمام قشر مغز ظاهر شود و بیمار بدون اینکه علایم خبر کننده‌ای داشته باشد ممکن است به طور ناگهانی فریاد کشیده یا جیغ بزند و بعد از  آن به اختلالات انقباض اندام‌های فوقانی و تحتانی مبتلا شود. بعد از این مرحله نیز اختلالات حرکتی یا تشنج رخ می‌دهد.

 

این متخصص اظهار داشت: حمله صرع بزرگ 2 تا 3 دقیقه طول می‌کشد هر چند ممکن است طولانی‌تر شده که متأسفانه می‌تواند منجر به اختلالات مغزی شود نتیجه حمله صرع می‌تواند ایجاد جراحاتی به فرد مبتلا و دیگران مثلاً موقع رانندگی مبتلایان باشد.

 

پاکدامن تصریح کرد: بعد از حمله بیمار برای مدتی گیج و منگ است و نمی‌تواند افرادیان را شناسایی کند که این علایم برحسب نوع حمله و دقیقه است. بیمار معمولاً بعد از چند دقیقه بهبود می‌یابد ولی این زمان به ویژه در افرادی که علت صرع آنها ضایعات مغزی است طولانی‌تر است و ممکن است چند ساعت یا چند روز طول بکشد.

 

* صرع کوچک در کودکان شایع است

 

این متخصص مغز و اعصاب اظهار داشت: صرع کوچک نوع دیگری از صرع است که در کودکان شایع است این صرع به علت اختلالات سلول‌های عصبی مغزی در ناحیه ساقه مغز ظاهر می‌شود در حدود چند ثانیه است و به صورت خیره شدن، توأم با پلک‌ زدن، تکرر فراوان در روز است و با نفس‌های عمیق تشدید می‌شود.

 

وی افزود: نوعی صرع نیز به لوب گیجگاهی معروف است که همراه با علامت خبر کننده رخ می‌دهد. این علایم بیشتر ممکن است شامل سرگیجه، اختلالات بینایی و شنوایی باشد در این نوع صرع حدود چند دقیقه بیمار ارتباط خود را با محیط از دست می‌دهد، ممکن است حرکات تکراری و غیرارادی داشته باشد، بعد از آن به مرحله‌ای که ممکن است برای دقیقه‌ها و ساعت‌ها منگ و گیج بوده و شناسایی کامل نداشته باشد وارد می‌شود و همراه با تهوع و سردرد  است.

 

ایشان گفت: صرع یک تشخیص بالینی است. بهترین آزمایشی که برای تأیید تشخیص آن به کار می‌رود الکتروآنسفالوگرافی است که باید توسط متخصص مغز و اعصاب انجام شود.

 

* افراد مصروع داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کنند

 

پاکدامن گفت: افراد مبتلا به صرع باید از عواملی که موجب تسریع در ایجاد حمله صرع می‌شود اجتناب کرده و داروهای خود را طبق نظر پزشک مصرف کنند. بی‌خوابی و گرسنگی موجب تسریع در ایجاد حمله صرع می‌شود بنابراین افراد مبتلا به صرع باید به این مهم توجه کنند.

 

* دوچرخه‌سواری و کوهنوردی ممنوع

 

وی ادامه داد: همچنین توصیه می‌شود مبتلایان برای رانندگی از پزشک خود اجازه بگیرند در برخی کشورها افراد مصروع تا 5 سال بعد از آ‌خرین حمله اجازه رانندگی ندارند از طرفی دوچرخه‌سواری، کوهنوردی و استفاده از موتورسیکلت برای مبتلایان ممنوع است همچنین توصیه می‌شود مبتلایان به تنهایی شنا نکنند و موقع شنا کردن فردی همراه آنها باشد.

 

* شیوع صرع در زنان و مردان یکسان است

 

رئیس انجمن علوم اعصاب ایران خاطرنشان کرد: شیوع صرع بین زنان و مردان یکسان است، توصیه می‌شود مبتلایان به صرع ضمن مصرف داروهای خود زیرنظر پزشک، از فعالیت‌هایی که موجب تسریع در حملات می‌شود جلوگیری کنند.

 

منبع:ایران نما

 

تب کودکان و موارد اورژانسی آن

اگر کودکتان زیر ۳ ماه سن دارد، حق دارید از این مساله بترسید و ترس تان موجه است ، چون درجه حرارت ۳۸ یا بالا‌تر در یک نوزادِ زیرِ ۳ ماه یک موردِ اورژانسی است و لازم است شما بدانید در این موارد اورژانسی چه باید انجام دهید.

 

۱- بلافاصله با پزشک کودک خود تماس بگیرید و مطمئن شوید که او می‌داند که کودک شما کمتر از ۳ ماه سن دارد.

 

۲- اگر توصیه‌های پزشکی در دسترس نیست، به اورژانس بروید، حتی اگر نیمه شب باشد.

 

۳- از دارو‌های تب بُر استفاده نکنید (مگر آنکه پزشک آن‌ها را تجویز کند) - شما که نمی‌خواهید علائمِ کودک را قبل از آنکه توسطِ پزشک موردِ بررسی قرار بگیرد، بپوشانید.

 

دو دلیل برای اورژانسی بودن تب در نوزادانِ زیرِ سه ماه وجود دارد.

 

اول اینکه لایۀ محافظ کنندۀ سلول‌های بین جریان خون و سیستم عصبی مرکزی در نوزادان کوچک بسیار نازک است. این به این معنی است که در عفونت‌های باکتریایی، باکتری‌ها می‌توانند از سلول‌ها عبور کرده و براحتی واردِ جریانِ خون و سپس سیستمِ عصبی مرکزی شوند و به سرعت به نوزاد آسیب برسانند.

 

دوم اینکه نوزادانِ کوچک علائم عفونت شدید را به‌‌ همان گونه که کودکانِ بزرگ‌تر نشان می‌دهند، نشان نمی‌دهند. فکر کردن به این مسأله ترسناک است، اما یک کودک کم سن می‌تواند یک عفونت خون کامل (سپسیس) داشته باشد اما علائمِ معمول را نشان ندهد!

 

اگر تب ویروسی باشد نیازی به نگرانی در مورد سپسیس (عفونت خون) وجود ندارد. اما مشکل این است تشخیص تب‌های باکتریایی و تب ویروسی با چشم غیر مسلح دشوار است. به همین دلیل، کودکان کوچکی که تب دارند به انجامِ آزمایش خون و ادرار نیاز دارند تا مشخص شود عفونتشان باکتریایی است یا خیر و همچنین آزمایش شیره نخاعی نیز برایِ تعیین یا ردِ مننژیت ممکن است مورد نیاز باشد.

 

منبع:ایران نما

 

 

ابتلا به دیابت و سندرم متابولیک در کودکان و درمان

یکی از ضروری ترین نیازهای مادر در دوران بارداری، داشتن یک رژیم غذایی سالم و مناسب است تا از افزایش گلوکز و انسولین کودک جلوگیری کند. افزایش گلوکز و انسولین از نشانه های ابتلا به دیابت و سندرم متابولیک هستند. مطالعات نشان می دهند که بر خلاف باور عمومی، مادر باردار لازم نیست به اندازه دو نفر غذا بخورد.

 

کیفیت رژیم غذایی مادر در دوران بارداری نقش مهمی در رشد جنین و همچنین سطح گلوکز و انسولین کودک بعد از تولد ایفا می کند.

 

بر اساس تحقیقات، رژیم غذایی غنی از چربی در دوران بارداری منجر به دیابت در کودک می شود حتی اگر مادر، مبتلا به دیابت و چاقی نباشد. به این معنی که سطح گلوکز و انسولین خون کودک بالا بوده و مقاومت انسولین نیز در او مشاهده می شود. رژیم غذایی نامناسب مادر، تکامل پانکراس (لوزالمعده) جنین را تحت تاثیر قرار می دهد. پانکراس مسئول تولید هورمون انسولین در بدن است.

 

از سوی دیگر زمانی که مادر باردار به اندازه کافی مواد غذایی مصرف نکند، ذخایر گلوکز بافت های جنین کاهش می یابند تا مقدار کافی از این قند در اختیار مغز قرار گیرد. این رویداد منجر به کاهش رشد جنین می شود. در صورتی که مادر به میزان کافی انرژی دریافت کند، میانگین وزن نوزاد در هنگام تولد 3.3 تا 3.5 کیلوگرم خواهد بود.

 

پژوهشگران معتقدند که در حدود نیمی از زنان از رژیم های غذایی با کیفیت پایین پیروی می کنند که سرشار از منابع حیوانی و چربی های اشباع و فاقد کربوهیدرات ها، سبزیجات و منابع گیاهی است. همچنین بیش از یک سوم زنان عادت های غذایی نامناسب داشته و این عادات را در دوران بارداری نیز ترک نمی کنند.

 

لازم است به مادران آگاهی داده شود که در دوران بارداری رژیم غذایی مناسب و سالم داشته باشند که حاوی همه گروه های غذایی به میزان کافی باشد. برای دستیابی به این هدف بهتر است که از یک متخصص تغذیه کمک گرفته شود.

 

 منبع:ایران نما