قیز قلعه ساوه سازهای شگفت انگیز

شاید یکی از مهمترین آثار شگفت انگیز معماری کشور در مناطق مرتفع و سخت گذر ایران در دوره باستان که تاکنون ناشناخته مانده قیز قلعه ساوه باشد.
عظمت بنا و فلسفه وجودی ساخت آن دراین منطقه به حدی جالب است که می‌توان از آن به عنوان یکی از منابع مهم جذب گردشگر بین‌المللی به استان مرکزی و همچنین معرفی دستاوردهای معماری ملی و باستانی ایران قدیم اشاره کرد.
 
قصر، عبادتگاه ودژ دفاعی قلعه دختر ساوه بر روی صخره بلندی مشرف به دشت ساوه بنا شده که از سه طرف شرق، غرب و جنوب بوسیله صخره‌های متعدد دیگری احاطه شده‌است.
از نمای شمالی قلعه سه قله صخره‌ای بلند مشاهده می‌شود که قصر و قلعه در نوک قله‌ای که در وسط قرار گرفته ساخته شده و این قلعه از جاده ساوه به همدان و از تمامی دشت و شهر ساوه قابل رویت است.
در دو طرف صخره قیز قلعه دو رودخانه کوچک جاری است، رودخانه ضلع شرقی دایمی، اما رودخانه‌ای که در ضلع غربی قرار دارد به صورت فصلی است.
 
gallery_201511162438626269326
 
نزدیکترین آبادی به قلعه، روستای قیز قلعه است که از منابع آبی این دو رودخانه تغذیه می‌شود، بعد از قیزقلعه، روستای سرخده‌است که در کنار رودخانه قره‌چای قرار دارد و قلعه از روی پل سرخده به راحتی قابل دید است.
قلعه از دو بخش اصلی دژدفاعی و قصر تشکیل شده که در مجموع حدود سه هزار متر مربع مساحت دارد.
برای رسیدن به قلعه می‌توان باوسیله نقلیه سواری تا پای دامنه صخره رفت، و سپس مسافتی حدود300متر را باید پیاده طی کرد تا به دروازه اصلی ورود به قلعه رسید.
دروازه ورودی در ضلع‌شرقی صخره قرار دارد که بعداز عبوراز رودخانه کوچک، بقایای دیواره دروازه که از سنگ و ساروج ساخته شده است دیده می‌شود.
 
gallery_201511162416189176752
 
با عبور از این دروازه باید حدود یکصد متر دامنه شیب دار ضلع جنوب شرقی صخره را برای رسیدن به نوک قلعه که ساختمان اصلی قصر(نیایشگاه) قرار دارد را طی نمود، شیب دامنه جنوب شرقی حدود 60درصد است.
تمامی دیوراه صخره به صورت پرتگاه می‌باشد و هر نقطعه‌ای که احساس می‌شده می‌توان از آن عبور نمود باسنگ وساروج تا بالای صخره بسته شده است، به طوری که هیچ راه نفوذی از سه ضلع شمالی، شرقی و غربی به درون قلعه وجود ندارد.
ورود به قلعه از طریق چند راه پله سرپوشیده صورت می‌گرفته که با مهارت ویژه‌ای استتار شده‌اند و استتار راه پله‌ها با ساختن دیورای از لاشه سنگ و ساروج درست در امتداد دیواره‌های صخره صورت گرفته است.
پنج راه‌پله پشتی بنا و دو راه‌پله درغرب بنا که درکنار پرتگاه در ارتفاع چندمتری از سطح رودخانه ساخته شده به اتاقهای تعبیه شده در دل صخره منتهی می‌شوند.
ازپله‌های پشت بنا برای ورود و خروج محافظان و نگهبانان استفاده می‌شده و از پله‌های غربی برای وررد و خروج مقامات به‌داخل قلعه و حمل آذوقه استفاده می‌شده‌است
 
gallery_201511163974854284879
 
در مقابل راه پله‌های غربی و بر روی صخره مقابل راه باریکی وجود دارد که محل رفت وآمد ساکنان قلعه بوده و اتاقهای قلعه تو درتو و به‌یکدیگر ارتباط داشته‌اند.
باتوجه به ارتفاع دیواره و طاقهای فرو ریخته احتمال می‌رود که بنای قصر دارای طبقه دوم‌وسوم هم بوده و در سمت دروازه ورودی، بنای دیگری وجود دارد که احتمالا برای عبادتگاه مورد استفاده بوده و این مکان دارای محرابی به سوی دشت ساوه (دریاچه قدیمی ساوه) و در جهت خلاف قبله می‌باشد. در اطراف کاخ اصلی حفره‌های متعددی برای ذخیره آب ساخته شده و لوله‌های سفالی شکسته‌ در این مجموعه یافت شده که نشانگر استفاده از شبکه آبرسانی و فاضلاب می‌باشد.
بنای قیز قلعه کاملا بر دشت ساوه مسلط بوده ودارای چهار برج دیده‌بانی در ضلع شمالی، غربی و شرقی است که از میانه صخره تا بالای آن با سنگ و ساروج کار شده‌است.
 
gallery_201511168656303258763
 
اما از نظر قدمت و کاربرد بنا، بر اساس اسناد و مدارک تاریخی و تحقیقات به‌عمل آمده درخصوص قلعه‌های دختر ساخته شده درایران می‌توان به سوابق معابد آناهیتا و مهر پرستی ایرانیان اشاره نمود.
بر اساس این تحقیقات، قلعه دختر ساوه نیایشگاهی برای عبادت و احترام به آب و ناهید در پیش از اسلام و قبل از خشکیدن دریاچه ساوه در دوره ساسانیان بوده، محراب ساخته شده بر روی دریاچه قدیمی ساوه در قلعه این احتمال را بیشتر می‌کند.
بنای تاریخی قیز قلعه در تاریخ9/2/1382به شماره 8600در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است. از دیگر قلعه‌های تاریخی استان مرکزی می‌توان به قلعه‌های حاج وکیل اراک، آردمین غرق آباد در 56کیلومتری جاده ساوه به همدان، الویر روستای ساوه، اسماعیلیه بر روی کوه قره‌داغ در 35کیلومتری جنوب‌غربی ساوه، جمشیدی نیمور محلات، آقاخان محلاتی شهر محلات و خسروانی محلات اشاره نمود.
 
gallery_201511168329893385745
 

 

پل سرخده یا پل دوقوزگوز

این اثر در تاریخ ۱۴ مهر ۱۳۵۴ با شمارهٔ ثبت ۱۱۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل سرخده در پانزده کیلومتری جنوب شهر ساوه و در ساحل جنوبی رودخانه قره چای در روستای “سرخده” قرار دارد. دستیابی به این آبادی پس از عبور از روی یک پل سنگی- آجری که بر روی قره چای احداث شده است، ممکن می شود.این پل در نزد اهالی ترک زبان به “دفورگوز” (نه چشمه) معروف است. در غرب این پل و به فاصله صد و پنجاه متری، یک دهانه از پل دیگری به نام “تک گوز” (تک چشمه) قرار دارد. از پل تک چشمه یک دهانه آجری باقی مانده است که با دقت بیشتر در حفره های ایجاد شده در پایه های آن می توان پی پل را از قلوه سنگ دید. پل نه چشمه نیز در حال حاضر به دلیل دیوارچینی زیر اولین طاق جنوبی دارای هشت دهانه است.

با مشاهده مصالح به کار رفته در ساخت این پل و گوناگونی شیوه های اجرا، سه دوره ساخت و مرمت و یک دوره تعمیرات متاثر از یک دیگر در این پل قابل تشخیص است.طراح پل با آگاهی از شیب طبیعی زمین در مسیر رودخانه قره چای به جهت اجتناب از احداث پلی با دهانه های فراوان و طول زیاد و با ایجاد دیواره های سنگی در ساحل شمالی، تنگه باریکی بین این دو دیوار و سطح مرتفع ساحل جنوبی به وجود آورده است.بدین منظور برای احداث دیواره، مکانی در سیصد متری غرب محل احداث پل در نظر گرفته شده تا با ساخت دیوار سنگی عظیمی تا نزدیک های این پل، عرض گسترده و وسیع قره چای در محل پل به هشتاد متر تقلیل یابد تا نیازی به احداث پلی وسیع نباشد.قدمت پل هشت چشمه به دوره صفوی و پل یک چشمه به سده های اولیه اسلام باز می گردد.

برگرفته از سایت ایران نما

 

سفر به ساوه و خرید انار مناسب

اگر به ساوه رفتيد و خواستيد انار بخريد بايد بدانيد با وجود آنکه بيشتر باغهاي ساوه داراي درخت انار هستند اما انار هر منطقه اي با منطقه ديگر فرق مي کند . اگر از اهالي ساوه بپرسيد، براي خريد بهترين انار شما را به روستاهاي نورعلي بيگ و سيليگرد ارجاع خواهند داد. اين دو روستا در غرب ساوه واقع شده اند و براي رفتن به آنها بايد از ميدان آزادي ساوه وارد کمربندي همدان شده و پس از طي مسافتي حدود ۳ کيلومتر از جنب اداره آموزش و پرورش اين شهر وارد جاده روستايي نورعلي بيگ و سيليگرد شويد. بيشتر جاده آسفالته بوده و قسمتهاي خاکي نيز از کيفيت خوبي برخوردار است. به غير از اين دو روستا ، روستاهاي جنوبي ساوه نيز مانند الوسجرد ، لالائين ، يل آباد و هلول نيز از مناطق توليد انبوه انار هستند. همچنين اگر کمي حوصله داشته باشيد و از ساوه به سمت تفرش برويد در دامنه کوههاي مابين ساوه و تفرش به روستايي به نام هندس مي رسيد که انار آن مرغوبيت خاصي دارد.
 
gallery_201511151921477692704
 
در هر کدام از اين باغها انارهاي مختلفي کاشت و برداشت مي شوند. برداشت انار در ساوه از اواسط شهريور و با انواعي انار به نام هاي انار تابستاني و آلک شروع مي شود. انار آلک از ارقام زودرس انار ساوه و از بقيه ارقام ترش تر است. ملس، آلک، سياه، يوسف خاني، محمد عليخاني، شيرين تابستانه و پاييزه ، بجستاني و تبريزي از ارقام کشت شده انار در ساوه است. از پانزدهم مهرماه به بعد کار اصلي برداشت انار در ساوه شروع مي شود. معمولا به هر باغي که وارد بشويد مشاهده مي کنيد زنان در کنار مردان مشغول کار هستند.بيشتر خانم ها در کنار برداشت انار، کار درست کردن رب انار را انجام مي دهند. اناري که براي درست کردن رب مورد استفاده قرار مي گيرد معمولا انار درجه ۳ به پايين است. اين انارها معمولا ريز و ترک خورده هستند. اما از لحاظ مرغوبيت تفاوتي با انارهاي ديگر ندارند. توصيه بنده به شما اينست که اگر دوست داشتيد رب انار بخريد حتما آن را از جاي مطمئن خريداري کنيد. برخي سودجويان داخل رب انار آرد قاطي مي کنند. اين کار باعث مي شود رب خريداري شده فاقد طعم و مزه خوب باشد ، ضمن اينکه بعد از مدتي نگهداري کپک مي زند.
 
gallery_201511153132421203783
 
يک توصيه ديگر هم اينکه موقع خريد انار مواظب باشيد کلاه سرتان نرود. در تمام جاده هاي منتهي به ساوه دستفروشاني با وانت و نيسان توقف کرده اند که به امر فروش انار مي پردازند. بعضي مواقع پيش مي ايد که بار انار آنها مربوط به ساوه نيست و از باغات قم و کاشان آنها را به ساوه آورده و به جاي انار ساوه به مشتريان عبوري مي فروشند.
 
gallery_201511152485275850004
 
قيمت انار در چند سال اخير به شدت گران شده است. براي خريد انار ارزان قيمت در ساوه ميدان شهرداري را به شما پيشنهاد مي کنم. البته بايد بعدازظهر به اين ميدان برويد. معمولا در فصل انارچيني صاحبان باغها از کارگران فصلي براي چيدن انار استفاده مي کنند. اين افراد در کنار دستمزد خود بار کوچکي از انار را هم از صاحب باغ هديه مي گيرند. بعد ازظهرها و پس از پايان کار روزانه اين افراد در ميدان شهرداري تجمع کرده و بار انار خود را به مسافران مي فروشند. قيمت آنها معمولا از قيمت مغازه ها کمتر است.
 
gallery_201511158796766624221
 
gallery_20151115552931402906
 
gallery_201511155702803745257
 
 

 

گنبد چهارسوق،موزه مردم شناسی شهرستان ساوه

گنبد چهارسوق مربوط به دوره صفوی است و در ساوه، خیابان سلمان ساوجی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۶ خرداد ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۳۸۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنا در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۸۶ به مناسب روز جهانی صنایع دستی به عنوان موزه مردم شناسی شهرستان ساوه مورد بهره‌برداری قرار گرفته است، در این موزه اشیای همچون کتب خطی و دست‌نویس، انواع قفل‌های قدیمی، ظروف مسی و سفالی، سکه و اسناد خطی، سنگ قبرهایی مربوط به دوره قاجار به نمایش در آمده است
 
 

 

مسجد جامع ساوه،نمودهایی از سه مقطع تاریخی(قبل از اسلام، قرون اولیه اسلامی و دوران صفوی)

مسجد جامع ساوه از اولین مسجدهایی است که در ایران و در شهر ساوه ساخته شده و طی دوره‌های مختلف توسط هنرمندان ایرانی تزئین و مرمت شده‌است به طوریکه نوسازی‌های انجام‌شده موجب شده است که اثری از بنای اولیه مسجد در روزگار کنونی باقی نماند. این مسجد تماماً از خشت و گل ساخته‌است که در نوع بی‌نظیر می‌باشد. این مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبدی در جنوب، دو ایوان، یک مناره، چند شبستان، محراب‌هایی متعدد و قدیمی با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفویه با خط ثلث است. 
 
خصوصیت این بنای تاریخی-مذهبی آن است که نمودهایی از سه مقطع تاریخی (قبل از اسلام، قرون اولیه اسلامی و دوران صفوی) در آن دیده می‌شود. آثار و بقایای موجود بیانگر این است که مکان مسجد فعلی در دوران ایران باستان، آتشکده بوده و در دوره اسلامی تبدیل به مسجد شده است.
 
gallery_201511158779396399474
 
تاریخچه ساخت 
 
در دو گوشه ضلع جنوبی مسجد، ساختمانی است خشتی و گلی به شکل علامت بعلاوه،(متقاطع) که از وجود آتشکده در روزگار پیش از اسلام حکایت دارد. تا به حال به‌طور دقیق تاریخ بنای مسجد جامع ساوه تعیین نشده، اما قدیمی‌ترین شیء که در این مجموعه پیدا شده، کتیبه‌هایی است که در سده ۴ هجری قمری نوشته شده‌اند؛ بنابراین این مسجد حداقل ۱۰۰۰ سال قدمت دارد. 
 
مسجد جامع ساوه در طول تاریخ تغییرات زیادی کرده؛ گنبدخانه مسجد که از قدیمی‌ترین بخش‌های آن است، سده‌های چهارم و پنجم در ضلع جنوبی بنا شده، مناره مسجد متعلق به سده ششم است و ایوان غربی در سده هشتم ساخته شده‌است. 
 
این مسجد مانند شهر ساوه در زمان حمله مغول آسیب‌های بسیاری دیده‌است.
 
gallery_201511152240051296688
 
معماری 
 
این بنا دارای شبستان‌ها و دهلیزهای زیبای آجری است که هر چشمه به عرض ۵٫۳ و طول ۲۰ متر می‌باشد و از آثار سده ششم و عصر سلجوقیان به شمار می‌رود. محراب آن دارای کتیبه‌های متعدد عمودی و افقی است که سه جانب آن را فرا گرفته و روی آن سوره‌هایی از قرآن (سوره قدر، اخلاص، جمعه) به خط ثلث و کوفی گچبری شده و در ضلع غربی میان شبستان‌های این بنا، ایوان باشکوه و رفیعی قرار دارد و در هر جانب این ایوان، حجره‌ای با درگاه تنگ و کوتاه نمودار است. گنبد مسجد به قطر ۱۴ و ارتفاع ۱۷ متر می‌باشد که ساق یا گردنه گنبد ۴ متر ارتفاع دارد و آراسته به کاشی‌های معقر می‌باشد. 
 
gallery_201511159237129422020
 

مناره مسجد جامع ساوه 

 
در گوشه شمال شرقی و بیرون از مسجد، مناره‌ای رفیع و آجری مربوط به دوره سلجوقی واقع شده‌است. 
 
قسمت پایین این مناره ساده و قسمت های بالایی آن با نقوش آجری مزین شده و بر اساس شواهد و مستندات، به مرور زمان قسمتی از آن تخریب یا ریزش کرده‌است و ارتفاع فعلی آن ۱۴ متر و با قطر ۵٫۳ متر می‌باشد. راه پله‌ای مارپیچ که به نقوش متنوع و برجسته مزین شده، امکان دسترسی به نوک مناره را فراهم می‌آورد. 
 
مسجد جامع ساوه که ۴ هزار و ۲۰۰ متر مربع وسعت دارد، در سال ۱۳۱۰ به عنوان نخستین مکان تاریخی استان مرکزی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است 
 
 
آدرس:این مسجد در جنوبی‌ترین نقطه شهر ساوه، در انتهای خیابان سلمان ساوجی واقع است.
 
 
برگرفته از سایت ایران نما

 

باغ و آب انبار شیخ ساوه بزرگترین کاروان سرا

«باغ شيخ» روستايي است از توابع بخش مرکزي شهرستان ساوه و در هشت کيلومتري شهر ساوه، اين روستا بر سر راه ساوه به باقرآباد قم در ميان دو روستاي «احمدآباد» و «طراز ناهيد» قرار دارد.
«باغ شيخ» از جمله روستاهاي کويري بشمار مي‌رود و معماري بافت تاريخي روستا نيز مطابق با ويژگي معماري شهرهاي کويري است اما در طول سال‌هاي اخير دچار تغييرات بسياري شده است.
بر اساس سرشماري مرکز آمار ايران در سال 1385 جمعيت اين روستا 1002 نفر(231 خانوار) است.
از جمله آثار تاريخي روستا، کاروانسراي عبدالغفارخان است که در سمت غرب روستا واقع شده و تاريخ بناي آن به سال 1240 ه.ق و دوران فتحعلي‌شاه قاجار باز مي‌گردد که خود مي‌تواند يکي از علل شکل‌گيري روستا باشد.
به گفته‌ي رئيس ميراث‌فرهنگي، گردشگري و صنايع‌دستي ساوه، کاروانسراها از جمله مکان‌هايي هستند که در گذشته در مسير راه‌هاي اصلي ساخته شده‌اند، از اين رو به‌لحاظ قرار گرفتن در مسير جاده از معماري ويژه‌اي برخوردار هستند.
«علي‌اکبر صديف» با تشريح ويژگي‌هاي کاروانسراي باغ شيخ افزود: اين کاروانسرا که به بزرگترين کاروانسراي باستاني کشور شهرت دارد، از زيباترين کاروانسراهاي واقع در دشت فلات بوده و داراي يک حياط مرکزي و چهار ايوان بزرگ در جوانب حياط است.
 
gallery_201511152366361332812
 
به گفته‌ي وي، در چهار گوشه حياط اصطبل‌هايي که به نام «شترخوان» معروف بوده‌اند، قرار دارند. اتاق مسافران در اطراف حياط مرکزي واقع شده است که چند پله هم از کف حياط بالاتر است تا هم از آب و گل و هم از گرد و خاک کف حياط دور باشند.
مصالح ساختماني به کار رفته در بنا آجر بوده و تزئينات آن عبارت است از نماکاري‌هاي آجري در پيشاني جلوخان کاروانسرا و ايوان‌هاي بزرگ و ورودي حياط که به‌صورت لوزي‌هاي متقاطع و درهم و دندانه‌دار و برجسته است.
 
هم‌چنين مقرنس‌کاري‌هاي گچي نيمه طاق غرفه، بدنه هشتي و دو طرف جلوخان ورودي کاروانسرا به طرز زيبا و جالبي تزئين شده‌اند.
آب انبار روستا نيز که از موقوفات عبدالغفارخان خلج است و به گواهي سنگ کتيبه آن به سال 1238 ه.ق ساخته شده است.
جلوخان آب انبار در جبهه‌ي شرقي بنا واقع شده و راه پله آن با 30 پله به پاشير راه مي‌يابد. منبع آب انبار چهارگوش است که سقف آن به وسيله‌ي طاق‌ها و گنبدهاي خفته که بر روي ستون چهارگوش وسط بدنه‌ي آب انبار زده شده مسقف شده است .
تزئينات نيمه طاق جلوخان اين آب انبار داراي مقرنس‌کاري گچي بسيار زيبايي به تقليد از مقرنس‌کاري‌هاي دوره صفوي است.
تکيه‌ي باغ شيخ در مرکز بافت روستايي با طرحي شبستاني و با 10 ستون استوانه‌اي با آجر اجرا شده و در محل تلاقي سه گذر اصلي ساخته شده است که حد خارجي آن با تبعيت از بافت ارگانيک به بدنه خانه‌ها و گذرها محدود شده و حلقه‌ي مرکزي آن يک شش ضلعي منتظم را تشکيل مي‌دهد.
در مرکز فضاي شش ضلعي حياط، سکويي به ارتفاع حدود دو پله و بيضي شکل جهت انجام مراسم شبيه‌خواني و تعزيه ساخته شده است.
 
gallery_201511152810859629263
 
اين تکيه فاقد سنگ‌نوشته و تاريخ است، اما نوع مصالح و طرز ايجاد ستون‌ها و طاق‌ها شباهت زيادي به طرز کار آب انبار و کارونسرا دارد.
در شرق روستاي باغ شيخ محوطه‌ي وسيعي در حدود 200*500 مترمربع قرار دارد که با توجه به آثار سفال‌هاي فيروزه‌اي رنگ مکشوفه از اين منطقه، مربوط به دوره اسلامي و خصوصاً دوره‌هاي سلجوقي و ايلخاني و تا اواسط قرن 8 ه.ق است.
متأسفانه اين اثر ملي و بناي تاريخي ارزشمند که نمونه‌اي از فرهنگ، هنر و معماري اصيل ايراني است، در معرض تخريب قرار دارد و اگر فکري براي مرمت و بهسازي اين ابنيه تاريخي نشود قطعاً از ميان مي‌رود.
گفته مي‌شود، اين بناي تاريخي در تملک شخصي است و هرگونه اقدام براي حفظ و نگهداري از اين اثر باستاني بايد از سوي صاحب ملک انجام شود.
اين اثر ملي در سال 54 به شماره 1185 در فهرست آثار ملي کشور به ثبت رسيده است.

تپه تاریخی آوه متروک شده توسط مغولها

تپه تاریخی آوه در کنار روستای آوه از توابع شهرستان ساوه قرار دارد.

تاکنون از این مکان سفالینه‌های بسیاری استخراج شده است که عمدتاً به دوره‌های پیش از اسلام و نیز برخی هم به دورهٔ بعد از اسلام تعلق دارند.

محوطه تاریخی آوه یکی از شهرهای مهم دوره اسلامی و شیعه نشین بوده که طبق آخرین فصل کاوش، در این منطقه یک شهر220 هکتاری با حریم آزاد وجود دارد که تمام آن زیر خاک است.

محوطه تاریخی آوه در دوره مغول به دلایلی که هنوز مشخص نشده است، متروک شد و پس از گذشت سال ها و براثر عوامل جوی به صورت آوار فرو ریخته شده و در زیر خاک قرار گرفت.

از زمان ناصرالدین شاه که رفت‌وآمد اروپاییان به ایران افزایش یافت این محوطه مورد تعرض و تجاوز اشخاص سودجو و حفاران غیرمجاز قرار گرفت .

منطقه تاریخی آوه آثار باستانی جالب توجهی دارد که کاروانسرا شاه عباسی از آن جمله است.

این کاروانسرا یکی از بناهای ماندگار و تاریخی آوه است که از یادگارهای دوره صفوی و به شکل چهار ایوانی و قرینه سازی کامل ساخته شده است.

ساختمان اصلی بنا از خارج و داخل به شکل مربع و دروازه ورودی آن در سمت جنوب بنا واقع شده است.

ورودی کاروانسرا با عبور از یک دالان طولانی به حیاط می رسد، داخل حیاط به صورت چهار ایوانی است که در وسط هر جبهه آن قوسی بلند دیده می شود.

این کاروانسرا در حدود دو هزار و800 متر زیر بنا دارد ، دیوارهای داخلی و خارجی آن خشتی ، آجری و طاق های هلالی و سقف های گنبدی شکل دارد.

ˈآب انبار بلور ˈ در مقابل دروازه ورودی کاروانسرا قرار دارد و مصالح به کار رفته در این آب انبار شباهت زیادی با مصالح به کار رفته در کاروانسرا دارد.

بنای آب انبار نیز به دوره صفوی مربوط است و برای تامین آب مورد نیاز مسافران ساخته شده است.

یکی دیگر از آثار تاریخی این منطقه ˈبقعه امامزاده عبدالله ˈ است که ساختمان ساده ای دارد و از آثار دوره سلجوقی است.

تپه باستانی آوه که نزدیک به 30 متر ارتفاع دارد ، بقایای برج یا ساختمانی مرتفع است که در دامنه این تپه خشت و آجرهای فراوانی به چشم می خورد.

این تپه یکی از برج های دیدبانی است که سلطان محمد سلجوقی در چهار طرف آوه آن را ساخته بود.

gallery_201511153760457158537

gallery_201511155488099997164

gallery_201511156536807342452



برگرفته از سایت ایران نما